Πῶς μπορεῖ ὁ Παρακείμενος νά ὁδηγήσῃ στήν σκιζοφρένεια;

Θά μποροῦσε ποτέ τό σχολεῖον νά γίνῃ μέσον δομήσεως μίας σχιζοφρενοῦς πολιτείας;

Ναί!! Δυστυχῶς ΝΑΙ!!!

Εἶναι πάρα πολλά τά παραδείγματα πού καθημερινῶς ὑποπίπτουν στήν ἀντίληψίν μας. Ποῦ ἡ ἀρχή καί ποῦ τό τέλος;

Σήμερα ἁπλῶς διαπιστώνουμε τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς τακτικῆς σέ πάρα πολλούς τομείς. Μόνον πού γίνονται συνήθως γνωστά μετά τήν ἒξοδο τῶν παιδιῶν ἀπό τά δημόσια ἐκπαιδευτικά συστήματα!! Ἀπότέλεσμα; Κοινωνίες πού διαρκῶς φθίνουν σέ ἀξίες, λογική κάι στόχους. Μέ κατάληξιν; Ἀνθρώπους δίχως κρίσιν κι ἀντίληψιν!  Ποιός φταίει; Πολλοί καί οὐδείς.  Εἶναι ἓνα γαϊτανάκι εὐθυνῶν.  Ἀπό ποῦ ξεκινᾶ καί ποῦ καταλήγει;

Πρίν προβοῦμε στήν καταγραφή καί παρουσίασιν τοῦ θέματος, θά ἀπευθύνουμε ἓνα ἐρώτημα στούς διδασκάλους τού ἐκπαιδευτικοῦ μας συστήματος καί τούς ἀκαδημαϊκούς. Αὐτούς πού, εἶτε μέ τήν ἀνοχή τους εἶτε μέ τήν ἂγνοιάν τους, ἐπέτρεψαν νά συμβαίνουν σήμερα τέτοιες καταστάσεις. Νὰ ἀναζητήσουμε τήν εὐθύνη τους; Φυσικά! Ποῦ ἦταν ὃταν ἐνεκρίθησαν τά βιβλία πού διδάσκονται σήμερα τά παιδιά μας; Ποῦ εἶναι οἱ ἀντιρρήσεις τους καί οἱ ἐπιστημονικές τους μελέτες γιά τά κακῶς κείμενα;  Ἒχουμε περισσότερες  ἀπαιτήσεις ἀπό αὐτούς ποὺ ἀναλαμβάνουν νά διδάξουν τά παιδιά μας καί νά τά «κάνουν» χρησίμους ἀνθρώπους!

Χρήσιμος ἂνθρωπος ὃμως εἶναι αὐτός πού δύναται νά σκεφθῇ καί νά παράξῃ ἒργον γιά τὸν ἐαυτόν του καί τήν κοινωνία του!! Κι ὂχι αὐτός πού, ἒστω κι ἐν ἀγνοῖᾳ του, συμμετέχει καί τελικῶς συναινεῖ σέ ἒνα πνευματικό ἒγκλημα. Πῶς λοιπόν κάποιος πού ἒχει λάβει μέρος σέ ἓνα πνευματικόν ἒγκλημα θά μπορέσῃ νά δημιουργήσῃ χρησίμους ἀνθρώπους;

Ξεκινῶντας τό   «ξεφλούδισμα», δέν γνωρίζουμε πού θά φθάσουμε. Στόχος δέν εἶναι νά στρέψουμε ἓνα μεγάλο ΚΑΤΗΓΟΡΩ κατά κάποιων ἀλλά νά καταδείξουμε τά κακῶς κείμενα καί νά βοηθήσουμε στήν διόρθωσίν τους, ὣς τε νά μήν ὑπάρξουν κι ἂλλα παιδιά-θύματα.

Τό θέμα:  ὁ Παρακείμενος καί ἡ χρονική του θέσις.

Μεταφέρω ἐκ τοῦ λεξικοῦ Δημητράκου, ἐκδόσεις Γιοβάννη,  Ἀθῆναι 1970, σελ. 1052

παρακείμενος=ὁ χρόνος τοῦ ῥήματος,  ὁ δηλών ὃτι τό ὑπό τοῦ ῥήματος σημαινόμενον εἶναι τετελεσμένον ἐν τῷ παρόντι.

Ἐν ὁλίγοις, ὁ Παρακείμενος ὡς χρόνος, δηλώνει κάτι πού ἒχει ΠΑΡΕΛΘΕΙ. Ἂλλως τε, συντάσσεται  μέ τό ῥῆμα ἒχω. Π.χ. ἒχω τρέξει, ἒχω φωνάξει, ἒχω κλείσει…..

Ποῦ θά μπορούσαμε νά ἐντάξουμε τόν Παρακείμενον ἀπό πλευρᾶς χρονικῆς τοποθετήσεως; Στό ἐδῶ καί τώρα (παρόν) ἢ στό: χθές, πρό ὁλίγου, πρό κάποιου χρόνου (παρελθόν) πού ἒχει ἢδη ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ;;;

Ἡ κοινή λογική (πού ἐντέχνως ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ πλέον) τόν ἐντάσσει στό ΠΑΡΕΛΘΟΝ!!!  ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ! Ἀλλά τώρα δέν τό κάνω πιά. Ἒχω γράψει ἀλλά τώρα ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ! Ἒχω φάει ἀλλά τώρα δέν ΤΡΩΓΩ! Ἒχω χορέψει ἀλλά τώρα ΔΕΝ χορεύω!

Φαντάζομαι πώς εἶναι κατανοητόν κάτι τέτοιο. Ἐὰν ἐρωτήσουμε ἓνα νήπιον γιά τήν χρονική τοποθέτησιν ἑνός γεγονότος πού ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ, τό νήπιον, τό ὁποῖον ζεῖ μακρᾶν τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ μας συστήματος, θά ἀπαντήσῃ(ΛΟΓΙΚΑ) πώς κάτι ΕΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΕΓΙΝΕ, ΠΑΡΗΛΘΕ !!!! Ἐάν ὃμως ἐρωτήσουμε ἓναν διδάσκαλο, ἢ ἓνα παιδί Δημοτικοῦ σχολείου,  θά μᾶς τοποθετήσῃ χρονικά τό γεγονός στό ΤΩΡΑ!!! Δήλα δῆ, θά ἰσχυριστῆ πώς ἀκόμη συντελεῖται τό γεγονός!!

Διά τοῦ λόγου τό ἀληθές:

(Βιβλίον μαθητοῦ: «τῆς γλώσσας ῥόδι καί ῥοδάνι», Ε’ Δημοτικοῦ, ΟΕΔΒ, σελίδα 9, α’ τεῦχος )

Σέ ἐρώτησιν πρός διδάσκαλον γιά τό ἐὰν συμφωνῇ μέ τήν κατάργησιν τῆς λογικῆς τοῦ Παρακειμένου, ἀπήντησε πώς φυσικά συμφωνεῖ!! Ἐφ’ ὃσον περιλαμβάνῃ τήν λέξιν “ἒχω” , ἡ ὁποία εἶναι Ἐνεστῶτος χρόνου, «μετακινεῖται» αὐτομάτως ὁ Παρακείμενος στό ΠΑΡΟΝ!!! Αὐτή ἦταν ἡ ἀπάντησις!!! (Διδάσκαλος;;;;;)  Ποιός τόν ἐδίδαξε αὐτόν τόν διδάσκαλο; Ποιός τοῦ ἀφήρεσε τήν λογική του; Ποιός τόν ἐφίμωσε;

Ἐμείς λοιπόν, οἱ πιστεύοντες πώς διαθέτομεν κοινήν λογικήν, ἰσχυριζόμεθα πώς ὁ Παρακείμενος ὀφείλει νά παραμένῃ παρελθοντικός χρόνος!

Τό (ἀ)Παιδαγωγικόν Ἰνστιτοῦτον καί οἱ διδάσκαλοι ὃμως τόν τοποθετοῦν στό παρόν!

Κι ἐρωτῶ:

1. Ὃταν μέ ὁποιονδήποτε τρόπο καταργεῖται ἡ ΛΟΓΙΚΗ (τῆς χρονικῆς τοποθετήσεως) αὐτομάτως δέν ὁδηγεῖται ἓνα παιδί στήν κατάργησι τῆς αὐτοεκτιμήσεώς του;  Πῶς ἓνα παιδί πού δυστυχῶς ΣΙΩΠΑ (λόγῳ ἡλικιακῆς ἀποστάσεως) στήν λήψι μίας τέτοιας πληροφορίας, θά μπορέσῃ νά ἐκφέρῃ ἀντίρρησι; Εἶναι σάν νά τοῦ διδάσκουμε τήν ἱστορία μέ τόν γάϊδαρο πού ἲπταται καί νά ἀπαιτοῦμε νά τήν πιστέψῃ! Πῶς θά μπορέσῃ αὐτό τό παιδί (μέ τήν ἐξαφανισμένη αὐτοεκτίμησι) νά ἐκφέρῃ λογικές ἐρωτήσεις στό μέλλον;

2. Θά μποροῦσε μία λανθασμένη γραμματική τοποθέτησις νά καταργήσῃ γενικότερα τήν δομή τῆς  σκέψεως ἑνός μαθητοῦ;  Εἶναι δυνατόν ἓνα παιδί νά δεχτῇ γιά παράδειγμα μίαν πληροφορία , πού πολύ πιθανόν νά εἶναι ὀρθή, νά καταφέρῃ νά τήν ἐπεξεργαστῇ καί νά τήν «καταχωρήσῃ»; Μέ τί ἱκανότητες; Δέν τοῦ ἒχει καταργηθεῖ ἢδη ἡ ἱκανότης τῆς ἐπεξεργασίας μέ τήν παροντική τοποθέτησιν τοῦ Παρακειμένου;

3. Θά μποροῦσε ὃλη αὐτή ἡ γραμματική «θεώρησις» νά συντελέσῃ στήν μερική ἢ πλήρη κατάργησιν τῆς ἐγκεφαλικῆς ΛΟΓΙΚΗΣ ἑνός παιδιοῦ; Εἶναι δυνατόν ἓνα παιδί πού τοῦ ἀναιρεῖς τήν λογική νά παραμείνῃ ἐνεργό σέ μίαν διδασκαλία; Ἢ μήπως ὁ κύριος στόχος τοῦ μαθήματος εἶναι ἡ ἀποστήθησις κι ὂχι ἡ μάθησις;

4. Πῶς ἓνα παιδί  θά καταφέρῃ νά ἀντιληφθῇ ἀργότερα ἒννοιες φυσικῆς καί μαθηματικῶν πού ἀπαιτοῦν λογικήν; Ὃταν μάλιστα οἱ συγκεκριμένες ἒννοιες ἀπαιτοῦν βαθυτάτην λογικήν δομήν; Πῶς θά ἐξηγήσῃ ἀργότερα ἓνας καθηγητής σέ ἓναν μαθητή τήν κίνησι τῶν σωμάτων καί θά ἀπαιτήσῃ νά χρησιμοποιήσῃ τήν λογικήν;  Μά λίγο ἐνωρίτερον ἓνας συνάδελφός του τήν κατήργησε!

5. Πῶς θά μπορέσῃ νά στήσῃ ἓνα χρονοδιάγραμμα γιά νά ἀντιληφθῇ ἱστορικά γεγονότα πού ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ;  (Ἢ μήπως ἐξακολουθοῦν;) Μήπως τελικῶς, ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ τους, ὀδηγοῦν τά παιδιά στήν μή συνειδητοποίησιν τῆς Ἱστορίας; Μήπως γιά τέτοια «μικροπράγματα» σήμερα παρατηροῦμε τό τραγικότατον τῆς ἀνιστορικότητος τῶν νέων μας;

6. Τέλος, πῶς αὐτό τό παιδί θά καταφέρῃ νά παρακάμψῃ τήν δυσφορία πρός τό σχολεῖον  καί τόν διδάσκαλον,  ὃταν τό ἲδιο τό «σύστημα» (πού ἐκπροσωπεῖται μέσῳ τοῦ διδασκάλου)  καταργεῖ τόν τρόπον τῆς σκέψεώς του; Δέν εἶναι φυσικόν ἐπακόλουθον ἡ ἀπαξίωσις;

Τό θέμα εἶναι σοβαρότατον! Θά ἢθελα πράγματι νά ξέρω μέ τί κριτήρια ἐπελέγῃ μία τέτοια ἐκδοχή. Γιατί δέν διεμαρτυρήθη κάποιος; Γιατί δέν ἒχει ἀκουστεῖ μία ἀντίρρησις; Γιατί οἱ διδάσκαλοι ἀκύρωσαν τήν σκέψιν τους καί τήν κρίσιν τους; Σέ ποιούς νά ἐμπιστευθοῦμε τά παιδιά μας; Καί γιατί δέν ἒχουμε τό δικαίωμα τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν παιδιῶν μας ἀπό αὐτό τό κουτί ποὺ κάποιοι, ἐντελῶς εἰρωνικά, ἐβάπτισαν σχολεῖον;

Φιλονόη

Ὃλο τό βιβλίον ἐδῶ.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply