Ὂχι κύριε ὑπουργέ μας! Τά λές ἀνάποδα!

Ὁ Συνταγματολόγος κος Βενιζέλος ἒγραψε ἓνα ἂρθρο πού μᾶς διαφωτίζει ἀναφορικῶς μέ τό Σύνταγμα, τό μνημόνιον, τά κόμματα, τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας  καί τά ὃσα (κατ’ αὐτόν) πρέπει νά ἢ νά μήν ἀναμένουμε:

Γράφει μεταξύ ἂλλων:

«…Η αλήθεια είναι ότι υφιστάμεθα σημαντικούς περιορισμούς σε όλες τις όψεις της εθνικής κυριαρχίας -άρα και στη συνταγματική μας κυριαρχία.

Αλλάζει η αντίληψη περί γενικού συμφέροντος, περί της εθνικής οικονομίας και των αναγκών της….»

Καί πιό κάτω γράφει ὁ κος συνταγματολόγος μας:

«Η συζήτηση για το μνημόνιο και τη συνταγματικότητά του, στην πραγματικότητα είναι συζήτηση για το πώς η έννοια του γενικού συμφέροντος, δηλαδή η έννοια του συμφέροντος της εθνικής οικονομίας, διαχέεται μέσα στο Σύνταγμα και επηρεάζει όλες τις σχετικές διατάξεις: τη συλλογική αυτονομία, τη νομοθετική διαδικασία, τις διατάξεις για την άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων, την έννοια του κοινωνικού κεκτημένου.

Ενα βασικό θέμα που αντιμετώπισε η αναθεώρηση του 2001 είναι πως πρόβλεψε ρητά ότι το άρθρο 28 είναι το συνταγματικό θεμέλιο για την ακώλυτη συμμετοχή της Ελλάδας στις διαδικασίες ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.»

Ἀνοίγω λοιπόν τό ΦΕΚ (85/Α/18-4-2001-μοῦ ἒμεινε τό κακό συνήθειο τελικῶς!) καί διαβάζω γιά τό ἂρθρον 28:

  1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. Η εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.

  2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.

  3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.** Ερμηνευτική δήλωση:Το Αρθ-28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.(ΣΣ Οι δύο αστερίσκοι σημειώνουν τα άρθρα, τις παραγράφους των άρθρων και τις ερμηνευτικές δηλώσεις που αναθεώρησε, καθώς και τα άρθρα και τις ερμηνευτικές δηλώσεις που πρόσθεσε με το από 6 Απριλίου 2001 Ψήφισμα η Ζ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων)

Ἒχω λοιπόν τήν ἐντύπωσι πώς σκοπίμως ἀγνοεῖται ἡ 2α παράγραφος τοῦ ἂρθρου 28 κε ὑπουργέ! Κάνω λᾶθος; Ἐγώ συνταγματολόγος δέν εἶμαι, ἀλλά δύο στραβογράμματα τά ξέρω κύριε ὑπουργέ μας! Μήπως μέ κάθε θεμιτόν ἢ ἀθἐμιτον τρόπο προσπαθεῖς νά μᾶς πῇς πώς τό μνημόνιον ὑπερισχύει τοῦ Συντάγματος; Μά καλέ μου κύριε συνταγματολόγε, σοῦ διαφεύγει πώς δέν εἶχε λάβει ἡ ἒγκρισίς του τά 3/5 τοῦ σώματος τῆς βο(υ)λῆς σας!!  Δέν ὑπέγραψαν 180 χεράκια!!! Μήπως ἐσκεμμένως σοῦ διαφεύγει κύριε συνταγματολόγε μας;

Ἐξακολουθῶντας τήν ἀνάγνωσι τοῦ ἂρθρου μαθαίνουμε ὃτι:

«Πρώτον, είναι απολύτως κρίσιμο και αναγκαίο να μη θίξουμε το  δικαιοκρατικό, κοινωνικό, συμμετοχικό, οικολογικό κεκτημένο του 2001. Το άρθρο 25, όπως έχει, είναι κορυφαία διάταξη στην ευρωπαϊκή συνταγματική τάξη:  Η αρχή της αναλογικότητας, η τριτενέργεια, η ρητή κατοχύρωση του κράτους δικαίου και του κοινωνικού κράτος, η υποχρέωση όλων των οργάνων της Πολιτείας να συμβάλουν στην πραγμάτωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Τα κοιτάσματα του άρθρου 25 είναι τεράστια και αναξιοποίητα. Τα αξιοποιεί σταδιακά η νομολογία, αλλά πρόκειται για «στάγδην» αξιοποίηση.

Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε:
– θέματα ασφάλειας χωρίς να θίξουμε το κράτος δικαίου
– θέματα ανάπτυξης χωρίς να θίξουμε το οικολογικό κεκτημένο
– τη δημοσιονομική κρίση χωρίς να θίξουμε την συνταγματική κατοχύρωση των κοινωνικών δικαιωμάτων.»

Ἀνατρέχοντας λοιπόν στό ἂρθρον 25 τοῦ Συντάγματος διαβάζουμε:

** 1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. ‘Ολα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.
(ΣΣ Οι δύο αστερίσκοι σημειώνουν τα άρθρα, τις παραγράφους των άρθρων και τις ερμηνευτικές δηλώσεις που αναθεώρησε, καθώς και τα άρθρα και τις ερμηνευτικές δηλώσεις που πρόσθεσε με το από 6 Απριλίου 2001 Ψήφισμα η Ζ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων)
2. Η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
3. Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται.
4. Το Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.

Πῶς νὰ ἐρμηνεύσουμε τώρα τά γραφόμενα σου κε Βενιζέλε μας; Ὡς σύμφωνα ἢ ὡς διαφωνοῦντα μέ τό ἂρθρον 25; Ἐδῶ διαβάζω πώς ἡ καταχρηστική σκησις δικαιώματος δέν πιτρέπεται! Μήπως, λέγω μήπως, ατήν τήν περίοδο διανύουμε μίαν καταχρηστικοτάτην σκησιν δικαιωμάτων τς πολιτείας ες βρος τν πολιτν της; Λέγω, μήπως;

Συνεχίζει λοιπόν ὁ συνταγματολόγος καί ὑπουργός μας:

«Το ανοιχτό, δημοκρατικό κόμμα, το συλλογικό, το αποκεντρωμένο, το κόμμα που έχει θεσμική λειτουργία και συνείδηση των θεσμικών πολιτειακών υποχρεώσεών του, είναι η Λυδία Λίθος για τα πάντα: για τη σύγχρονη και ολοκληρωμένη λειτουργία της Βουλής και των επιτροπών της, για τη σχέση Βουλής και Κοινωνίας των Πολιτών, για τη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για την αποκέντρωση –δεν μπορείς να έχεις αποκέντρωση του κράτους αν δεν έχεις αποκέντρωση του κόμματος.

Αυτά όλα έχουν απόλυτη συνάφεια, χρειάζεται αρμονία και πίσω απ’ όλα αυτά βρίσκεται το κόμμα. Πίσω από το μοντέλο διακυβέρνησης, από τη λειτουργία της κυβέρνησης, από τον τρόπο διαχείρισης του δημοσιονομικού προβλήματος, από τις μεγάλες αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης για τη δημοσιονομική πολιτική, για το δημόσιο χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα, υπάρχει το πρόβλημα του κόμματος. Ο τρόπος λειτουργίας του κόμματος αντανακλά στον τρόπο λειτουργίας της Βουλής και στον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης.»

Ὃταν ἐγώ γύριζα ἐσύ  ἀκόμη δέν εἶχες ξεκινήσει, λέει ὁ λαός μας, κύριε ὑπουργέ μας! Ἢ διαφορετικά, στερνή μου γνώσι…. καί τρία πουλάκια κάθονται, κύριε ὑπουργέ μας!

Τώρα πού φτάσατε στό τελευταῖο σκαλοπάτι τοῦ  εὐτελισμοῦ θυμᾶστε πώς κάποιος φταίει! Καί ἀνακαλύπτετε ὡς νέοι Κολόμβοι τήν Ἀμερική! Τίς πταίει λοιπόν; Τό κόμμα πταίει!

Ναί, ἀλλά ἀγαπητέ μου κύριε ὑπουργέ, τό κόμμα δέν εἶναι κάτι ἀπρόσωπον! Δέν εἶναι κάτι ἀδρανές! Δέν εἶναι κάτι σέ ἀντικείμενον πού ἀναλόγως τῆς χρήσεώς του ἀλλάζει σημεῖον τοποθετήσεως! Τό κόμμα ἀγαπητέ μου κύριε ὑπουργέ εἶσαι ἐσύ, ὁ ἀρχηγός σας, ὁ ὑπαρχηγός σας, ὁ ἀντιπρωθυπουργός σας, οἱ βο(υ)λευτές σας, οἱ προπαγανδιστές σας, οἱ ψηφοφόροι σας, οἱ (μέ κάποιο μικρό ἢ μεγάλο ἀντάλλαγμα) ὑποστηρικτές σας, οἱ κομματᾶρχες σας, οἱ χρηματοδότες σας, οἱ σύμβουλοί σας καί πολλοί πολλοί ἂλλοι πού δέν εἶναι ἀντικείμενα ἂφωνα, ἂγνωμα καί ἂσκεφτα! Εἶναι πρόσωπα, ἀνθρώπινα ὂντα καί ψῆφοι! Εἶναι δῆλα δή ὃλα καί ὃλοι λᾶθος; Ὃλοι καί ὃλα στραβῶς τοποθετημένα καί δομημένα; Ὃλοι καί ὃλα τυγχάνουν ἀναθεωρήσεως; Μά τότε ἀγαπητέ μου κύριε Βενιζέλε, αὐτοκαταργεῖστε! Μόνος σου κύριε Βενιζέλε μου ἀναγνωρίζεις τήν ἀποτυχία σου καί τήν ἀποτυχία σας! Ὡς κόμμα φυσικά! (Ἀρχικῶς.. Γιατί ἀναμένονται συντόμως κι ἂλλες παραδοχές… φαντάζομαι!)

Κι ἐξακολουθεῖ ὁ ὑπουργός μας παρακάτω:

«Και έτσι θα μιλήσουμε και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αν χρειαζόμαστε κάτι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι το κύρος του, όχι τις αρμοδιότητές του. Χρειαζόμαστε το λόγο του, το συμβολισμό του. Εμείς προτείναμε από το 1996 να αποσυνδεθεί η διαδικασία εκλογής του Προέδρου από την απειλή διάλυσης της Βουλής. Και υπάρχουν τρόποι. Τους είχαμε προτείνει και ευχαρίστως να επανέλθουμε.»

Χρειάζεστε λοιπόν τό κῦρος τοῦ Προέδρου ἀγαπητέ μου κύριε Βενιζέλε!! Τί νά τόν κάνετε τόν λόγο του; Τί τό ἒργο του; Τί τήν σκέψι του; Ἀχυρανθρώπους λοιπόν κύριε Βενιζέλε μας; Μαριονέτες; Γιατί λοιπόν δέν καταργεῖτε τόν θεσμό; Σᾶς εἶναι περιττός καί κουραστικός! Νά μήν σᾶς ζορίζῃ καί στίς  «ὃποιες συμφωνίες τόν ἀφοροῦν!»

Καί καταλήγει ὁ κύριος συνταγματολόγος μας:

«Τρίτο ζήτημα είναι η ηθική αναστύλωση της πολιτικής. Αλλά ηθική αναστύλωση της πολιτικής, επίσης σημαίνει ηθική αναστύλωση των κομμάτων, τα οποία είναι στο τελευταίο επίπεδο αξιολόγησης από την κοινή γνώμη. Ο στόχος αυτός συνδέεται με τις οικονομικές λειτουργίες του κράτους, τις δημόσιες συμβάσεις, το πόθεν έσχες, το λεγόμενο πολιτικό χρήμα. Όλα αυτά πρέπει να τα πούμε με ειλικρίνεια. Εγώ πιστεύω ότι αν δεν καθιερωθεί η αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων -με μικρές ονομαστικές εισφορές μελών και φίλων μόνο και μέχρι ενός πολύ μικρού επιπέδου, ας πούμε της τάξεως των 100 ευρώ το χρόνο μέσω τραπεζών- δεν μπορεί να εξυγιανθεί το σύστημα. Και επειδή πρόκειται για δημόσιο χρήμα πρέπει να υπάρχει και απόλυτος δημόσιος έλεγχος από το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως συμβαίνει με όλες τις διαχειρίσεις του δημοσίου χρήματος.»

Ἐδῶ ὑπουργέ τό ἒχασα καί τό λίγο πού μοῦ ἀφήσατε!!! Γιατί καλέ μου ὑπουργέ; Τί νομίζετε πώς τρῶμε; Μανδραγόρες καί κόκες; Ἀντί νά τό πάρετε ἀπόφασι καί νά τά μαζεύετε γιά δρόμο μακρύ κι ἀγύριστο, μᾶς ἐνημερώνεις πώς πᾶτε γιά πλήρη κρατική ἐπιχορήγησι τῶν κομμάτων σας; Δῆλα δή τῶν ἀποτυχημένων σας ἐγχειρημάτων; Δῆλα δή ναί μέν ἀναγνωρίζεις πώς εἶναι ὃλα στραβοχυμένα ἀλλά ἒχεις κι ἀπαιτήσεις! Δῆλα δή, ἐγώ πού δέν ὑποστηρίζω κάποιο κόμμα, θά πρέπει νά σᾶς πληρώνω γιά ὃλην μου τήν ζωή πρό κειμένου νά μέ καταστρέφετε; Πᾶμε καλά; Ἢ θά ἐπιταχύνετε τούς ψεκασμούς σας στά κεφάλια μας γιά νά πᾶτε ἀκόμη καλλίτερα ἐσείς κι ἐμείς ἐν τελῶς στόν ἀγύριστο;

Ξέρεις κάτι κύριε Βενιζέλε μας; Λᾶθος πόρτα! Ἐδῶ Ἑλλάς κι ὂχι Ἑλλαδιστάν!! Τό παιχνίδι τελείωσε!

Πάπαλα!!!!

Τά ἀμάζευτα δέν μαζεύονται. Ἐξακολουθεῖστε νά μεταφέρετε τά ἒργα τέχνης στό Ἃγιον ὃρος γιατί ὃπου καί νά εἶναι κάποιοι θά εἰσέλθουν στά παλάτια σας καί τότε, κύριε Βενιζέλε μας, ξέχνα καί κόμμα, ξέχνα καί παῦλες. Βᾶλε μόνον μεγάλη τελεία! Εἶναι τό μόνον πού λείπει!

Φιλονόη.

Ὃλο τό ἂρθρον ἒδῶ.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply