Ὅταν εἶσαι Ἑλλαδοξεφτιλιστάν, κι ἔχεις καταφέρει νὰ «ὑπάρχῃς» μέσα ἀπὸ τὸ ψεῦδος, τὶς πλαστογραφήσεις καὶ τὶς ἀσυνέπειες, ὀφείλεις νὰ στέκῃς σοῦζα ἐμπρὸς σὲ κάθε ἕναν ποὺ θὰ σὲ ἀγριοκυττάξῃ.
Ὅταν εἶσαι κυβερνήτης ἐτούτου τοῦ ὑβριδίου, τό μόνον ποὺ θὰ μποροῦσες νὰ ἔχῃς εἶναι τὴν ἀνοχὴ τῶν ἄλλων στὰ δικά σου προσκυνήματα.
Ὅταν τέλος δὲν διαθέτεις οὐδεμία ἐθνικὴ συνείδησι, εἶναι πανεύκολο νὰ προσφέρῃς Γῆ καὶ Ὕδωρ ὅπου σοῦ ζητηθεῖ προσδοκώντας σὲ μίαν καλὴ προμήθεια.
¨Κοιτάξτε την κατάσταση στην Ελλάδα¨
Ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας στην Αδριανούπολη σε κόσμο έδειξε ως παράδειγμα την Ελλάδα και είπε ¨Οι ίδιοι τελείωσαν τους εαυτούς τους¨.
Ο πρωθυπουργός Ερντογάν δήλωσε : ¨ Βλέπετε την κατάσταση της Ελλάδας δίπλα μας. Κάθε μέρα διαδηλώσεις, το ένα, το άλλο κ.τ.λ….Γιατί ; Διότι οι ίδιοι τελείωσαν τους εαυτούς τους. Η Τουρκία όμως δεν είναι στην δική τους κατάσταση. Εμείς είμαστε ισχυροί και θα γίνουμε ακόμη πιο ισχυροί¨.
Ταὐτοχρόνως ὅλοι σὲ ἀντιμετωπίζουν ὡς λείψανο. Σὲ κλωτσοῦν, σὲ πατοῦν, σὲ φτύνουν κι ἐσὺ ὡς καλὸς προσκυνημένος σκύβεις ἀκόμη περισσότερο.
Ὅταν ὅμως εἶσαι Ἕλλην, ὅλα ἐτοῦτα ὄχι μόνον δὲν τὰ ἀνέχεσαι, ἀλλὰ ἀδημονεῖς νὰ ἀναλάβῃς δυνάμεις πρὸ κειμένου νὰ ἀποδείξῃς, πρωτίστως στὸν ἑαυτόν σου κι ἐν συνεχεῖᾳ σὲ κάθε ἕναν ποὺ σὲ ποδοπατᾶ, τὴν πραγματική σου ἀξία.
Τὸ σημαντικότερον ὅμως εἶναι ἡ ἐπίγνωσις ποὺ ἀποκτᾶς μέσα ἀπὸ τὴν διαδικασία. Ἀναγκαστικά, θὲς δὲν θές, γίνεσαι κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ, λίγο καλλίτερος ἀπὸ τὴν προηγουμένη. Θὲς δὲν θές.
Σαφῶς καὶ μὲ ἐνοχλοῦν ὅταν ὁμιλοῦν μὲ οἰανδήποτε ἄρνησι κατὰ Ἑλλήνων οἱ χθεσινοὶ σφαγεῖς μας. Ἀλλὰ αὐτὸ ἀναφέρεται στὸ Ἑλλαδοξεφτιλιστὰν κι ὄχι στοὺς Ἕλληνες. Κάτι ποὺ φυσικὰ οὐδεῖς ἀντιλαμβάνεται. Ἀλλὰ σὲ λίγο θὰ ἀντιληφθοῦν ἅπαντες.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Ὁ Ἐρτογὰν, ἀγαπητὴ Φιλονόη, γνωρίζει τὶ λέγει ἀλλὰ τῶν Ἑλλαδοξεφτιλιστανῶν τὸ αὐτὶ ὅμως οὔτε καὶ ἰδρώνει ἀπὸ κάτι τέτοια. Ὡς Ἕλλην ὅμως ζηλεύω τοὺς Τούρκους διότι τὸν ἔχουν καὶ διότι τὸν ἐπέλλεξαν ρἰπτοντες εἰς τὰ σκουπίδια τὰ πολιτικὰ σάρματα (σαβοῦρες) ἐν μιᾶ νυκτὶ . Καὶ ἐδῶ εἴχαμε τέτοιους ἀνθρώπους ἀλλὰ ἐψηφίζαμε ἀπατεῶνες. Καὶ τώρα ἔχουμε ἀλλά δὲν μᾶς κάνουν. Ὅμως τὸν Ἐρτογὰν τὸν αἰσθάνομαι καὶ ὀλίγον τι ‘δικόν’ μας διότι πρῶτον, εἶναι Καππαδόκης, δεύτερον τὸ ὄνομα τοῦ χωριοῦ του εἶναι Ποταμιά, καὶ τέλος, κατὰ ἰδικήν του δήλωσιν μητρική του γλῶσσα εἶναι ἡ Ποντιακή. Ἡ δὲ Ποταμιὰ τέλος, μέχρι καὶ τὸ 1922 ἦτο ἀμιγῶς Χριστιανικὸν χωριὸν πρᾶγμα τὸ ὁποῖον σημαίνει ὅτι ὁ παπποῦς τοῦ κυρίου αὐτοῦ ἦτο Χριστιανός. Ἄς ἀναζητήσουμε καὶ ἐμεῖς λοιπὸν ὅσον ὑπάρχει καιρὸς τὸν ἰδικόν μας Ἐρτογὰν καὶ ἄς τοῦ ἀναθέσουμε τὸ πηδάλιον τῆς χώρας. Ὑπάρχει.