Ἀφαίρεσις τῶν Πομάκων ἀπὸ Δραγώνα, ἀντὶ προσθέσεως τους…

 

Τὸ παρακάτω ἄρθρο ἤθελα ἀπὸ καιρό νὰ τὸ παρουσιάσω. Ἔχω μίαν μεγάλη «συμπάθεια» στὰ δραγωνορεπούσεια ἔργα καὶ ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν κάνω μίαν ἐθιμοτυπικὴ «ἐπίσκεψιν» στὰ καταγεγραμμένα τους!

Ἕνας τομέας ποὺ ἔχουν ἐπιδοθεῖ μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις, εἶναι ἡ πλήρης παράδοσις τῶν Πομάκων στὴν Τουρκία. Ἀκόμη καὶ σὲ «ἐπιστημονικό» ἔργο, οἱ ἀναφορές τους εἶναι σχεδὸν …ἀνύπαρκτες γιὰ τοὺς Πομάκους! Τόσο πολὺ, ποὺ ἀναρωτιέται ὁ ἀναγνώστης γιὰ τὸ ἐὰν ὑφίσταται ἡ λέξις Πομᾶκος ἢ εἶναι δημιούργημα νοσηρᾶς φαντασίας…

Πρὶν ἀφήσω τὸν Κεμὰλ Φαρζλῆ νὰ σᾶς τὰ περιγράψῃ, δυστυχῶς μὲ πολὺ μελανὰ χρώματα, θὰ συμπληρώσω κάτι: αὐτὴν τὴν στιγμή, ὄπως ἀρκετοὶ γνωρίζουν, διατίθενται ἀρκετὰ ἑκατομμύρια εὐρὼ στὴν Θράκη, γιὰ τὸν πλήρη κτουρκισμό τν λληνοπαίδων. Στόχος φυσικὰ δὲν εἶναι τόσο οἱἝλληνόπαιδες, ὄσο ἡ συνολικὴ Θράκη. (Λεπτομέρειες στὸ τῆς Θράκης τὸ ξεπούλημα.) Ἡ Δραγώνα, σὰν κύριος ἐπιμελητὴς τοῦ προγράμματος αὐτοῦ, ἔχοντας λάβει τὶς βάσεις καὶ τὸ πράσινο φῶς ἀπὸ τὸν ὑφυπουργό Καλὸ τῆς Ν.Δ.ούλας, μὲ τὸ περίεργο νομοσχέδιό του, ἔχει κυριολεκτικῶς σαρώσει τὰ πάντα. Ὑποβεζύρης τῆς Θράκης ἡ μανδάμα…

Τί περίεργο ἀλήθεια… Σταυροβελονιές… Ὁ ἕνας περνᾶ  τὴν βελονιὰ ἔτσι κι ὁ ἄλλος ἔρχεται καὶ τὴν περνᾶ ἀλλοιῶς… Ἄλλα πρόσωπα, ἄλλα νομοσχέδια, ἂλλα προγράμματα… Καὶ δυστυχῶς, γιὰ ὅλους ὅσους κοιμοῦνται ἀκόμη, πρωταγωνιστὲς στὴν ἴδια παράστασι… Τίτλος τῆς παραστάσεως; Ὁ ἀφανισμός τῶν Ἑλλήνων…

Φιλονόη.

«ΠΡΟΣΘΕΣΗ ΟΧΙ ΑΦΑΙΡΕΣΗ, ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΟΧΙ ΔΙΑΙΡΕΣΗ»-

Το βιβλίο που δικαιολογεί τον εξοβελισμό της πομακικής γλώσσας από την εκπαίδευση των   μουσουλμανοπαίδων

 

Ἀφαίρεσις τῶν Πομάκων ἀπὸ Δραγώνα, ἀντὶ προσθέσεως τους...2

 

Το 2007 κυκλοφόρησε το βιβλίο των Φραγκουδάκη και Δραγώνα «Πρόσθεση όχι αφαίρεση, πολλαπλασιασμός όχι διαίρεση» στο οποίο οι δύο αυτές κυρίες κάνουν απολογισμό της παρέμβασης τους στο χώρο της μειονοτικής εκπαίδευσης. Μάλιστα αφιερώνουν …πέντε (5) ολόκληρες σελίδες από ένα βιβλίο 247 σελίδων (!) για την εκπαίδευση των Πομάκων. Δεν γράφουν βέβαια υπέρ του δικαιώματος των Πομάκων να διδάσκονται την μητρική τους γλώσσα στα σχολεία, αλλά προσπαθούν να δικαιολογήσουν την απουσία της πομακικής γλώσσας από το πρόγραμμα. Ως συγγραφείς του άρθρου για τους Πομάκους εμφανίζονται οι καθηγητές Τσιτσελίκης Κώστας καιΜπαλτσιώτης Λάμπρος.
Η πολιτιστική γενοκτονία εις βάρος των Πομάκων δεν φαίνεται να υπέπεσε στην αντίληψη των κυρίων καθηγητών. Μόνο σε μια υποσημείωση του άρθρου τους, μας πληροφορεί ο κ. Μπαλτσιώτης ότι υπέπεσαν στην αντίληψή του δύο (2) περιστατικά ρατσισμού απέναντι στην πομακική
γλώσσα μέσα στο μειονοτικό σχολείο! Θα μπορούσε κανείς να γράψει ένα βιβλίο για τα χιλιάδες περιστατικά στα οποία τα Πομακόπουλα έφαγαν ξύλο από τους δασκάλους για να μην μιλάνε τα πομακικά μέσα στο σχολείο, ή απειλήθηκαν ότι ..θα τους κόψουν το λαιμό αν τολμήσουν να μιλήσουν την μητρική τους γλώσσα κτλ κτλ. Πρόκειται για μία έκφανση της πολιτιστικής γενοκτονίας που χρησιμοποιεί ο τουρκικός εθνικισμός, ένας τρόπος εξαφάνισης της πομακικής γλώσσας που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Οι κύριοι καθηγητές όμως αφού …έκαναν το επιστημονικό τους χρέος και ανέφεραν δύο περιστατικά (υποβαθμίζοντας ουσιαστικά και την αξία τους, αφού τα έβαλαν ως υποσημείωση), συνεχίζουν ακάθεκτοι.
Στο άρθρο αναφέρεται και η αστεία πλέον ιστορία ότι το κράτος προσπάθησε να ασκήσει διαφορετική πολιτική στην εκπαίδευση όσον αφορά τους Πομάκους για να πετύχει «την απομάκρυνση τους από τη λοιπή μειονότητα». Αυτή η δήλωση των κυρίων καθηγητών μας θυμίζει το επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι ότι «το κράτος θέλει να διασπάσει τη μειονότητα»…. Υπάρχουν, λένε, και τα σχετικά κρατικά έγγραφα που βρέθηκαν κτλ.
Πρόκειται για επιχείρημα στο οποίο μάλιστα βασίστηκε πρόσφατα και ολόκληρο βιβλίο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με διαστρέβλωση της πραγματικότητας που θεωρούμε ότι οφείλεται σε παντελή άγνοια του θέματος και όχι λόγω κάποιας συνειδητής σκοπιμότητας. Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν προσπάθησε να βοηθήσει τους Πομάκους αλλά αντίθετα συνέβαλε καθοριστικά με διάφορους τρόπους στον εκτουρκισμό των Πομάκων, ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες. Όπως είπε και ο εκδότης μας, Ιμάμ Αχμέτ, ό,τι δεν πέτυχε ολόκληρη Οθωμανική αυτοκρατορία επί αιώνες, το πέτυχαν μέσα σε λίγες δεκαετίες οι ελληνόφωνοι πολιτικοί του σήμερα. Πως έγινε αυτό; Με το θεσμό των μειονοτικών σχολείων όπου οι Πομάκοι θεωρούνται Τούρκοι και για αυτό διδάσκονται την τουρκική γλώσσα καθώς και τα μισά μαθήματά τους στα τουρκικά. Με την παρουσία διεφθαρμένων κρατικών υπαλλήλων που λυμαίνονταν επί δεκαετίες τα Πομακοχώρια και εκμεταλλεύονταν τους απλούς χωρικούς για να πλουτίσουν οι ίδιοι, δημιουργώντας έτσι μίση και εχθρότητες. Με την συστηματική εγκατάλειψη της υπαίθρου από τα κρατικά ιδρύματα (βλ και σχαετικό άρθρο της ΖΑΓΑΛΙΣΑ “πως η Ελληνική πολιτεία εγκατέλειψε τα πομακοχώρια”). Με την συστηματική αδιαφορία για τα προβλήματα των Πομάκων και των χωριών τους (άραγε πόσα προβλήματα από αυτά που παρουσίασε τα τελευταία χρόνια η Ζαγάλισα, λύθηκαν;). Με τους τοπικούς άρχοντες να αναγνωρίζουν ψευτομουφτήδες και να τους καλούν σε επίσημες εκδηλώσεις και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.Ἀφαίρεσις τῶν Πομάκων ἀπὸ Δραγώνα, ἀντὶ προσθέσεως τους...3
Συνεχίζοντας οι ΤσιτσελίκηςκαιΜπαλτσιώτης έχουν συνεχείς αναφορές για το ότι οι Πομάκοι στην πλειοψηφία τους έχουν «τουρκική ταυτότητα». Εμείς, ως Πομάκοι, αγνοούμε το …γκάλοπ που έκαναν οι κύριοι καθηγητές και έφτασαν στο αυθαίρετο αυτό συμπέρασμα και παρατηρούμε ξανά άγνοια των στοιχειωδών παραμέτρων του πομακικού ζητήματος εκ μέρους τους. Οι κύριοι καθηγητές δεν έχουν καμία αναφορά στις αφόρητες πιέσεις που δέχονται οι θεοσεβείς χωρικοί από πληρωμένους ιμάμηδες και χοτζάδες για να δηλώνουν Τούρκοι. Οι οποίοι ιμάμηδες τους απειλούν ότι όποιος δεν το κάνει Τούρκος δεν θα θαφτεί όταν πεθάνει ενώ η ψυχή του θα πάει στην κόλαση. Είναι περιστατικά για τα οποία υπάρχουν μαρτυρίες ήδη από την εποχή των Βαλκανικών πολέμων αλλά τα οποία – ατυχώς – δεν υπέπεσαν και πάλι στην αντίληψη των κύριων καθηγητών.
Διαβάζοντας όλα αυτά αναρωτιέται κανείς: άραγε τι αγώνες έδωσαν οι κύριοι καθηγητές, που είναι και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τη διάσωση των Πομάκων και της γλώσσας τους; Μήπως συναναστρέφονται μόνο με τουρκόφρονες ή Πομάκους γενίτσαρους; Μήπως είναι λίγο επιλεκτικοί ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα; Πριν από χρόνια καμιά 30αριά Βλάχοι ίδρυσαν σύλλογο Βλάχων στην ελληνική Μακεδονία και δήλωσαν ότι δεν είναι Έλληνες αλλά Βλάχοι. Όλοι οι υπόλοιποι βλάχικοι σύλλογοι έλεγαν το αντίθετο, ότι είναι Έλληνες. Ο κύκλος, στον οποίο ανήκουν οι κύριοι καθηγητές, με βάση τα τριάντα αυτά άτομα έγραψαν άρθρα επί άρθρων και βιβλία ολόκληρα για την καταπίεση των Βλάχων στην Ελλάδα και για το ότι η βλάχικη γλώσσα δεν διδάσκεται σήμερα κτλ. Το πομακικό όπως φαίνεται είναι για όλους αυτούς διαφορετική περίπτωση: ότι το Κέντρο Πομακικών Ερευνών και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πομάκων έχουν εγγεγραμμένα εκατοντάδες μέλη, δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Για την Ζαγάλισα, που την διαβάζουν χιλιάδες Πομάκοι σήμερα, πάλι ούτε λόγος. Για 30 Βλάχους πανικός στους κύκλους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελλάδας. Για χιλιάδες Πομάκους μόνο περιφρόνηση και σε μεγάλο βαθμό υιοθέτηση της τουρκικής προπαγάνδας. Ας είναι. Στα χρόνια που έρχονται θα λάβουν όλοι τους δυναμικές απαντήσεις.
(τεύχος 49, Ιανουάριος 2011)

 

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

6 thoughts on “Ἀφαίρεσις τῶν Πομάκων ἀπὸ Δραγώνα, ἀντὶ προσθέσεως τους…

  1. Δυστυχώς πολλοί οι Εφιάλτες και οι Νενέκοι που έχουν κάνει μεγάλη ζημιά στο Ελληνικό έθνος,κανένας δεν αναφέρει κάτι για τους Πομάκους κρυπτοχριστιανούς και για τον εκφοβισμό των Πομάκων απο τους εγκάθετους της Άγκυρας.

  2. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΩΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΟΜΑΚΩΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ΄΄ΖΑΓΑΛΙΣΑ΄΄ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΤΗΣ.

  3. «ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΨΙΕ ΜΟΥ»
    ΑΛΛΑ!!!… ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ!….

    Το γεγονός που θα αναφέρουμε, σε γλώσσα λαϊκή και απλή, όπως ακριβώς χυδαίο και αποτρόπαιο ήταν το έγκλημα που διαπράχθηκε, είδε για πρώτη φορά τα φώτα της δημοσιότητας το γεγονός αυτό στην ιστοσελίδα του Πανελληνιου Συνδέσεμου Συμπαραστάσεως των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα, «Η Φιλότητα» και στο ιστότοπο-τμήμα Πομάκοι Ημεδαποί Μουσουλμάνοι της Ελλάδας, στις 05 Ιουνίου 2005 και σ’ όλα τα «γρουπ» της Φιλότητας.

    Επίσης, το γεγονός αυτό, για πρώτη φορά γράφτηκε απο τον Μεχμέτ Ιμάμ και η επιμέλεια του κειμένου έγινε απο την Ελιζ Ι. Παγωνούλη.

    Για να μάθουν οι υπόλοιποι Έλληνες, τι έχουν τραβήξει οι «άλλοι» Έλληνες στα υψίπεδα της Ροδόπης…

    Θα σας φανεί η γλώσσα μας σκληρή! αλλά το ίδιο σκληρή ήταν και η πραγματικότητα…..

    Όταν ήμουν μικρός, πολλές φορές όταν έλειπαν οι δικοί μου στα χωράφια, με αφήνανε δίπλα στο θείο μου. Ο θείος αυτός, για το πόσο χρονών ήταν κανένας δεν το ήξερε, αλλά ούτε και ο ίδιος.

    Διότι, στα Πομακοχώρια δεν υπήρχε δομή και υποδομή κράτους. Αλλά και η Κοινότητα Θερμών μια φορά καικε και τις αλλες φορές που την κάψανε, κανείς εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε αρμόδιος για εννέα χωριά.

    Ο θείος μου, είχε ζήσει την Οθωμανική περίοδο, τους Νεότουρκους, τον Πρώτο και Δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο, την πρώτη Ελεύθερη Δημοκρατία της Θράκης και την δεύτερη Δημοκρατία Δυτικής και Βόριας Θράκης, την κατοχή των βουλγάρων, τον ανταρτοπόλεμο, τον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τις σχέσεις συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή και γνώριζε πολύ καλά τα δεδομένα και την ιστορία της περιοχής. Με λίγα λόγια, ήταν μια βιβλιοθήκη δίποδι.

    Πάντως πριν πεθάνει του βγήκαν άλλα δόντια και με βάση τα στοιχεία αυτά, που μας εξηγούσε, πρέπει να έζησε από 117-123 χρόνια και ήταν ο παλιός ΙΜΑΜΗΣ (Παππάς) του χωριού μας, γνωστός και με το όνομα Ιμάμ Εφέντη Χουσεϊν, στο χωριό Άνω Θερμών του Νομού Ξάνθης.

    Αυτός ο θείος και Ιμάμης του χωριού μας, ήταν ο μοναδικός διάδοχος του προηγούμενου Ιμάμη, ο οποίος ήταν πατέρας του, επίσης Ιμάμης στις Άνω Θέρμες και του είχαν ζητήσει το μοναδικό διάδοχό ( γιο ) του να τον παραδώσει στους αντάρτες ( Σουμκάρεν ή τσέτετε, όπως τους ονομάζουμε στην Πομάκικη γλώσσα) για να τον σκοτώσουν.

    Αυτός, βέβαια, όταν είδε ότι δεν πρόκειτε να το αφήσουν, αλλά ούτε υπάρχει περίπτωση να γλυτώσει από αυτούς, τους είπε: «εγώ έζησα, γύρισα, αλλά ένα παιδί επτά χρονών γιατί να σας το παραδώσω…». Φυσικά, αυτοί τους ήθελαν και τους δυο, όμως αυτό δεν επετεύχθει, λόγο που είχε καταλάβει ότι ήθελαν και τους δυο να τους σκοτώσουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι βρήκε τον πιο «φρικτό» θάνατο.

    Σύμφωνα μετά λεγόμενα του θείο, αλλά και τον υπόλοιπον συγχωριανών μας και ένας που ήταν μαζί με τους ΤΣΕΤΕΣ τον τιμώρησαν και τον πέρασαν από διάφορα βασανιστήρια. Η χρύση βίας των «Σουμκάρεν» στην ευρύτερη περιοχή των Πομακοχωρίων είναι γνωστή. Αφού ξεκίνησαν από ανάποδη κρεμάλα σε πρώτη φάση, μετά υπήρχε η φαλάκρα και μετά που δεν λύγισε ο Ιμάμης, τότες προχωρούσαν στα επόμενα βήματα. Πρώτα τον έκαψαν με σίδερο καυτό σε όλο το σώμα του και αφού το έκαψαν-εώησαν το σώμα του του ξαναζήτησαν να παραδώσει το παιδί του, αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος φυσικά. Όταν λοιπόν αυτοί κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να το παραδώσει και προδώσει το αίμα του, προχώρησαν στη συνέχεια στα βασαντιστήρια, του έβγαλαν τα νύχια του με πένσα και του έκοψαν τα αυτιά του και τα έβαλαν στον κώλο του. Τα δάχτυλα των χεριών του κομμένα, τα μάτια του βγαλμένα και το πέος του κομμένο και το βάλαν για μπιμπερό και ό,τι άλλο χυδαίο τρόπο μπορεί να σκεφτεί κανείς, αυτά τα κτήνοι διέπραξαν, ώστε να μειώσουν, να ταπεινώσουν και να φοβερίσουν τους πιστούς του χωριού, αλλά και την ευρύτερη περιοχή. Οι Σουμκάρεν αυτά που έκαναν σε εναν ιερό μας, μας θυμίζει το γεγονός του Αθανάσιου Διάκου που το σουβλάδησαν οι Οθωμανοί.

    Ζήτησαν να εκτελέσουν το θείο μου, που ήταν μόλις επτά χρονών για να δώσουν το μήνυμα ότι τα παιδιά σας δεν πρέπει να είναι στο δρόμο μας. Έτσι, αναγκάστηκε το χωριό στην πρώτη μετανάστευση που γίνεται το 19ο αιώνα και είναι προς τα Μελύβοια και τον Εχίνο. Που είναι κεφαλαιοχώρια στα Πομακοχώρια και είναι προς τη Βόρεια της Ξάνθης και στη Βόρεια της Θράκης, δίπλα στα σύνορα της Βουλγαρίας.

    Η περίοδος αυτή κατά τα λεγόμενα του θείου μου του ΙΜΑΜΗ πρέπει να ήταν στην περίοδο 1877-1885. Επίσης, όσοι ασχολούνται με την ιστορία και τα γεγονότα της ιστορίας θα διαπιστώσουν, ότι εκείνη την περίοδο υπάρχει κενό στην ιστορία της Θράκης. Παρόλο, που υπήρχαν ανακατατάξεις, ξεριζομούς των ανθρώπων απο τις εστίες τους, βιασμούς, αναρχική, τρομοκράτες, … μέχρι σήμερα τίποτα δεν γράφτηκε και γιατί; Ήταν μια περίοδος, που ο κόσμος για να βγάλει και τα προς την ζήν, έπρεπε απο τα χαράματα να σηκωθεί και από τα Μελύβια ανεβαίνανε στα Χωριά και στα χωράφια τους να πάνε να σκάψουν και να φυτέψουν όλοι ημέρα και πριν νυχτώσει να έχουν επιστρέψει πάλη στα Μελύβια και στο Εχίνου. Γιατί υπήρχε ο φόβος του γερο-θείου μου στον κόσμο.

    Σήμερα, όμως, αυτός αναπαύεται στο πιο ψηλό μέρος που έχει πάρει και το όνομά του σε σχέση με το θάνατό του. Λέγεται «ΙΜΑΜΣΚΕΤ ΜΕΖΑΡ», που σημαίνει το νεκροταφείο του Ιμάμ.

    Σήμερα, εμείς οι νέοι πόσοι ξέρουν από αυτά τα γεγονότα. Σας διαβεβαιώνω κανείς. Εκτός από τους γέροντες που μπορούν να σου το εξηγήσουν σαν ένα μύθο του τόπου.

    Γι’ αυτό εμείς οι Πομάκοι, διαβάζουμε τις ιστορίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Βουλγαρίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας. Αυτά όλα καλά είναι, όμως, έτσι δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουμε γνώσεις για εμάς τους ίδιους.

    Οι Πομάκοι για να αποκτήσουν γνώση, πρέπει κάποια ώρα οι Ροδοπαίοι και οι Θρακιώτες νέοι να γράψουν τη δικιά τους ιστορία. Να καταγράψουν τα ήθη-έθιμα μας, τις γιορτές μας, τα πολιτιστικά δρόμενα, τα βιώματα των γέρων ανθρώπων μας ώς μια αρχή και μετά θα αναδειχθεί η διαφορά μεταξύ των άλλων στην ευρύτερη περιοχή. Κάποτε δεν υπήρχε στήριγμα και βοήθεια προς τους Πομάκους, σήμερα αυτο το θέμα λίγο πολύ έχει λυθει.

    Στο Σύλλογο των Πομάκων και στην Εταιρεία Πομακικών Ερευνών πέφτει το βάρος για την αποκατάσταση των Πομάκων, όπως και την ιστορική πραγματικότητα. Μόνο έτσι θα σταματήσει οι καταπάτηση των δικαιώματων μας, που γίνεται επί αιώνες…

    Επίσης, δεν είναι τυχαίο μετά την σύσταση των φορέων αυτόν εκμέρους των Πομάκων της Ελλάδας, αμέσως ιδρύθηκαν σύλλογοι, οργανώσεις και ινστιτούτα στις γειτονικές χώρες. Μάλιστα, ο κύριος Ερδογάν μόλις πρόσφατα αναγνώρισε ότι οι Πομάκοι δεν είναι Τούρκοι. Θα ήθελα να ακούσω τους προδότες μας, τι έχουν να πουν για την δήλωση αυτή, αλλά! μάλλον κατάπιαν την γλώσσα τους και είναι βουβοί!!!

    Μεχμέτ Ιμάμ
    (Οικονομολόγος-Ερευνητής)
    ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
    ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
    «Η ΦΙΛΟΤΗΤΑ»

Leave a Reply