Στὸν Δημήτρη μας!

Αὐτὴ ἡ δημοσίευσις ἀνήκει στὸν πολύ καλό μου φίλο Δημήτρη Δεσποτάκη. Τοῦ τὴν χρωστῶ! Ὅλοι τοῦ τὴν χρωστᾶμε. 

Ὁ Δημήτρης μας, μᾶς ἔκανε ὑπερηφάνους. Συμμετεῖχε σὲ ἕναν διεθνῆ λογοτεχνικό διαγωνισμό καὶ διεκρίθη μεταξύ τῶν πρώτων. Σὲ λίγες ἡμέρες βραβεύεται κι ἐπισήμως. 

Ὁ διαγωνισμός,  διῳργανώθη ἀπὸ τὴν ὀργάνωσι Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ «Νόστος» τῆς Ἀργεντινῆς. Τὸ θέμα ἦταν τὰ κλεμμένα μας μάρμαρα. Κι ὁ Δημήτρης ἔβαλε ὅλη του τὴν ἀγάπη, τὴν πίκρα καὶ τὸν θυμό κι ἔφτιαξε ἕνα ἐξαίσιο διήγημα! Ὅταν μὲ τὸ καλό τελειώσῃ μὲ τίς βραβεύσεις, θὰ δημοσιεύσω, μὲ τὴν ἄδειά του φυσικά, κάποια ἀποσπάσματα. 

Σήμερα, ἂς τὸν τιμήσουμε μὲ τὴν δημοσίευσι ἑνὸς ποιήματος, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μόνον ἐκεῖνος γράφει. 

Φιλονόη.

 Υ.Γ. Ὅλος ὁ πλανήτης γνωρίζει γιὰ τὸ ὑπέροχο αὐτό διήγημα καὶ τὴν βράβευσι τοῦ Δημήτρη. Στὴν Ἑλλάδα ἀκούσατε κάτι;

«Ἐλευθερίας ἄρωμα ἐστι!»

~ λλήνων σὲ πέτρα τὸ σκάλισμα
οὐρανὸν μοῦ δείχνει λευκόν,
μὲ λαμπρὸν γαλάζιον πλημμυρισμένον
καὶ καβαλάρην τὸν Ἄρχοντα Φῶς !

Λ ~ έοντος χρῶμα καὶ ὁργήν,
κραυγὴν ποὺ αἰθέρας σκίζει
καὶ ὅπλων κλαγγὴν μὲ τὸ αἷμα ἐραστήν,
τοῦ κορμιοῦ σου θαρρῶ πὼς εἶναι τὸ δέρμα !

Ε ~ ὔχομαι νὰ ἐνδυθῇς τῆς θαλάσσης τὸ κορμὶ
καὶ εἰς τὰ μαλλιὰ σου ὁ Λόγος μου
ὑπερήφανος χαϊδευτὴς νὰ εἶναι !

~ στερα,
ἡ ἄχνα τῆς δροσιᾶς τῶν νυμφικῶν λιμνῶν,
μὲ τόλμην γενναίαν ὑπερήφανα ἀναδύεται
καὶ εἰς τὴν πρώτην τοῦ Φωτὸς ἀχτίδα,
τὴν ἀγαπημένην του Ἀμφιλύκη Νύκτα,
τὴν ῥάχιν καβαλάει
καὶ σκίζει τοῦ Σύμπαντος τὴν Ἁρμονίαν !

Θ ~ ερμὴ τῆς Ἀνοίξεως Φωτιὰ Ἔρχεσαι,
καὶ μανδύαν ῥιχτὸν εἰς τοὺς ὥμους
κεντημένον μὲ στολίσματα φέρεις…
… τοῦ πελάγου εἶναι εἰς τὸ κέντρον ὁ ἀφρός
καὶ τὸ χαμόγελον τοῦ Φίλου Ἡλίου Ξανθοῦ,
ποὺ τὸν ἔρωτα τῶν τζιτζικιῶν δροσίζει,
μὲ τ’ ἀρώματα τοῦ γιασεμιοῦ, τῆς γαρδένιας καὶ τῆς μικρῆς βιολέττας…
καὶ γύρω γύρω του…
τὸ ἀτσάλι σκληρὸς τιμωρὸς… προστάτης φρουρός !

Ε ~ ὔχομαι νὰ εἶσαι Ἐσὺ τοῦ νοὸς μου ἡ Ἐρωμένη,
νὰ πλαγιάζῃς μὲ τὴν Γῆ καὶ τὴν Αὐγὴ
καὶ τροφὴ νὰ εἶσαι γιὰ τὴν Ἑλληνικὴν μου Ψυχή,
ὅταν αὐτὴ βυθίζεται εἰς τὰ ὑδάτινὰ σου ἀρώματα,
καθὼς οἱ μητρικὲς στάλες τῆς βροχῆς τὰ ῥένουν !

~ έουν ἀχόρταγα καὶ μέσα τους τὸ χῶμα
ὀρθώνεται δυνατὸν καὶ ὡραῖον
ὡς Φὼς ἐραστὴς,
ὡς σπάθα ἀπ’ ἀτσάλι εἰς τὰ γεροδεμένα σου χέρια,
μὲ κόψιν φοβερὴν καὶ χρῶμα τοῦ αἵματος ἔχει,
μὲ διψασμένην ὁργὴν καὶ ἀνηλέητον σφυριλάτημα ζυμωμένον !

~ στορὲς σου ἡ γλῦκα τοῦ Φωτός,
τοῦ Φοίβου τὸ χάδι καὶ ὁ ἕρως τῆς νυκτός…
τῶν πηγῶν τοῦ Ἀχέροντος τὸ κελάρισμα
καὶ τὸ γέννημα…
τοῦ μικροῦ τοῦ ἀετοῦ τὸ πρῶτον πέταγμα…
ὁ ἵδρως τοῦ θέρους…
ὁ χορὸς τῆς βροχῆς καὶ τὸ δάκρυ τοῦ χώματος…
τοῦ νεκροῦ μαχητοῦ ἡ τόλμη ἡ Ἀθάνατος !

~ νέσπερον χρῶμα λευκόν τῆς Ζωῆς,
ὑπάρχῃς Ἐσὺ τῶν γενναίων Θεός,
ναὸς σου περίκαλος οἱ φλέβες τους εἶναι,
καὶ ὡς ἀγρὸν ἀνοιξιάτικον τὴν καρδιὰ τους κραττεῖς…
… φιλῶ τὸν ἀγέρα ὅπου ἀγγίζεις
καὶ εὔχομαι πνοὴ μοναδικὴ μου νὰ εἶσαι,
ὡς τοῦ Αἰγαίου ἡ ἁρμύρα
ἁλήτης φίλος τοῦ κυματισμοῦ σου νὰ γίνω
καὶ κάθε ποὺ τ’ ὄνομὰ σου προστάζει,
εὐθὺς τὸ αἷμα μου νὰ δίδω…
νὰ κτίζεται κάστρον μὲ αὐτό,
ἐνδεδυμένον μὲ ἀτσάλι σκληρόν…
ὁ ἰδικὸς σου σκληρὸς τιμωρός,
Ἐλεύθερος προστάτης φρουρός !

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
12/04/2011

ΥΓ: Τὸ ἀφιερώνω εἰς Ἐσένα Ὡραία μου Θεὰ Ἰσμήνη, διότι μὲ ἐνέπνευσες νὰ ἐκφράσω αὐτὴν μου τὴν σκέψιν διὰ τὴν Μεγίστην μου ἐρωμένην Ἐλευθερία…
Σὲ εὐχαριστῶ….

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply