«Ἡ Μάχη τῆς Σοφίας … »

-χλὺς εὶς τῶν κορμιῶν μυρωδιὰ
καὶ ἡ στείρα γῆ,
χρόνους δέκα ὑπομένει τὴν φρίκην,
τρέχοντας μανιασμένα πίσω της …

Β– ρίθει ἀπὸ ἱδρῶτα τὸ χῶμα της,
μὰ θέλει ἡ κολασμένη τοῦ Ἕκτορος νὰ πάρῃ,
καθὼς τὸ κορμὶ του
ἀνθὸς τῆς ἀνδρείας εἶναι …

Γ– οργὸν τὸ βῆμα της …
ταχύ …
τοῦ Ἀχιλλέως τὰ ἴχνη
ἀκολουθεῖ …

Δ– ράμα !…τοῦ Ὁμήρου ἡ σκέψις
ἔρωτας ἐπισκέπτης …
εἰς τὴν μάχην ἁρματωμένος
φλερτάρει τὸ λυσσασμένον χῶμα …

-πος τοῦ Ἔρωτος Μέγα …
τ’ ἀτσάλι φρουρὸς του
ἡ φωτιὰ σύντροφὸς του
καὶ ἡ γῆ πληγωμένη …

Ζ– ωντανεύει τὸ αἷμα …
ὀρθώνεται ἀνάμεσὰ τους
…τρίτος ἐραστής…
τοῦ χαμένου ἱδρῶτα πορθητής …

– λιος καὶ ἄνεμος
στηρίζουν τὰ ξίφη,
μὲ πάθος καὶ δύναμιν
νὰ πληγώσουν τὰ μίση …

Θ– εοὶ θεαταὶ καὶ κριταί,
μιὰ ἀνάσα ἀπ’ τὴν τρέλλα,
ὄπου αὐτὴ ὁπλισμένη
εἶναι ἀγκαλιὰ μὲ τὸ αἷμα …

– ριδος χρώματα γεμᾶτες οἱ ἀσπίδες,
σὲ χέρια ζυμωμένα μὲ θάνατον …
τὰ πύρινα ξίφη μάρνανται,
τὸ ἕνα νὰ λοιώσῃ τὸ ἄλλον …

Κ– αὶ ἔρχεται ὁ Οὐρανὸς τρομερός,
μὲ βροχὴν νὰ πεισμώσῃ τὰ ὅπλα …
καὶ τὸ χῶμα καλπάζωντας
ν’ ἁρπάξῃ τὸ αἷμα …

Λ– άμπει ὁ Ἕκτωρ ὡς Θεὸς
καὶ γύρω του ἀνταύγιες ὁδύνης,
κλαίει τὸ χῶμα καὶ ἡ βροχή,
κλαίει ἡ ἀνάσα ἡ πρωϊνή …

Μ– έσα ἀπὸ τὶς κραυγὲς τῆς ἀνατολῆς,
τῆς Δροσιᾶς , τοῦ Ἡλίου καὶ τῆς Αὐγῆς,
πίσω ἀπὸ τῶν κυμάτων τὴν ὁργήν,
καὶ γεῦσιν θλίψεως μὲ ἄνθη ἀρτυσμένη,

Ν– αὸς τοῦ Ἔρωτος …λαμπρός !
πατᾶ εἰς τὸ αἷμα …κρατερός !
καὶ νά …ἁγνόν …
πίσω του τὸ χῶμα τρέχει …δειλόν !

Ξ– αναμμένη ἡ Αὐγὴ τὸν κυττᾶ,
φοβισμένη τὸ χέρι τοῦ Φοίβου κραττᾶ …
καὶ τὸ χῶμα καλπάζει γοργά,
εἰς τοῦ Ἕκτορος νὰ χαθῇ τὴν ἀγκαλιά …

– ργώνει τὴν Παγγαία τὸ βῆμα του
καὶ ὁ ἱδρῶτας πίσω του τοὺς κάμπους φλερτάρει …
ντροπιασμένη ἡ σκόνη … νὰ γυρίσῃ,
ἀρνεῖται τὸν ἄνεμον νὰ φιλήσῃ …

Π– έφτει ὁ Οὐρανὸς ἐμπρὸς του,
νὰ τὸν σταματήσῃ !
μὰ ὁ Ναὸς τοῦ Ἔρωτος
τὸ αἷμα του θὰ χύσῃ !

– έει τοῦ Ἔκτορος ὁ θυμός …
δειλιάζει ἠ τρέλλα …τὴν ἁρπάζει ὁ Οὐρανός,
βαστᾶ τ’ ἀτσάλι γερὰ
καὶ τὰ μάτια του φιλοῦν τὸν Ἤλιον μετά …

Σ– κότος καλύπτει τὸν Ἔρωτα …
καὶ τῷ Φῳτὶ τὰ ὅπλα μάρνανται …
καὶ ὁ Ναὸς Ἀχιλλεύς,
μὲ πυρκαϊὰ ἀπ’ τὰ μάτια του,

Τ– ὴν μάχη πλημυρίζει μὲ φῶς !
Τρόμος εἰς τὰ στήθια τοῦ Ἄρεως
καὶ οἱ Οὐρανοὶ ἁρπάζουν κρυφὰ
τὸ ματωμένον χῶμα νὰ σώσουν !

– στερα πετὰ τ’ ἀτσαλένιον κορμὶ του
εἰς τὸ ἁγνὸν περίσσιον χῶμα
καὶ τὸ χαμόγελὸν του
παγώνει τοῦ Ἕκτορος τὸν θυμόν !

Φ– ιλᾶ τὸν ἄνεμον γύρω του
καὶ ἡ κόρη τῆς θεᾶς Ψυχῆς
σκορπίζεται εἰς τὴν μάχην …
πόλεμος θάνατος γίνεται …ὁ Φὼς καὶ τὸ Φῶς !

Χ– άνεται ἡ ἄνοιξις εἰς τὸ βλέμμα του
καὶ ἡ ὁρμὴ του τὸν Ἕκτορα ἀγγίζει …
εἶναι τώρα Ἥρως μεγάλος αὐτός …
τοῦ πῆρε τὴν πνοὴν ὁ Ὡραῖος Ναός !

Ψ– εύδεται ἠ γῆ !
δὲν βρίσκει τὸ αἷμα !
τὸ ψάχνει ἡ βροχή !
δὲν ὐπάρχει εἰς τὸ χῶμα !

– ραία ἐσὺ τοῦ πολέμου γαλήνη,
τῆς βίας φρικτὴ ἐρωμένη,
τοῦ Ναοῦ τῶν Ἀνδρῶν ἐνδεδυμένη,
εἶσαι ὁ Ναὸς τοῦ Νοὸς τῆς Νοήσεως ἀγαπημένη …

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
30-5-2011

ΥΓ.: «Τῆς Σοφίας ἡ Σκέψις, ἐνδεδυμένη τοῦ ἰδικοῦ μου λόγου… Σ’ εὐχαριστῶ !»

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply