Νὰ σοῦ πῶ τί θὰ γίνῃ αὔριο στὴν πλατεία;

Στὴν κάτω μεριὰ τῆς πλατείας  εἶναι οἱ μέν. Στὴν ἄνω μεριὰ τῆς πλατείας οἱ δέ. Ἔξω ἀπὸ τὴν πλατεία εἶναι ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι. Σκόρπιοι, ἄσχετοι, ἀνένταχτοι, καθοδηγητές, καπελωτές, ντουντουκαδόροι…. Ὅταν μαζεύεται κόσμος, οἱ κάτω καὶ οἱ ἐπάνω χάνουν τὸν μπούσουλα. Ὅσες ντουντοῦκες κι ἐὰν βγοῦν στὸν ἀέρα, δὲν ἀκούγονται διότι τίς καλύπτουν οἱ φωνὲς τοῦ πλήθους καὶ οἱ σφυρίχτρες. Οὔτε τὰ μεγάφωνα ἔχουν ἰσχύ. Μόνον ὅταν ὁ κόσμος εἶναι λιγοστός πασχίζουν ἐναγωνίως νὰ ἀκουστοῦν οἱ μὲν ἀπὸ τοὺς δέ, οἱ δὲ ἀπὸ τοὺς μέν καὶ οἱ ντουντουκαδόροι νὰ δίδουν ῥυθμό. 

Τελικῶς συζητᾶμε γιὰ ἕναν πόλεμο ἐντυπώσεων. Γιὰ μίαν παράστασι ποὺ λαμβάνουν μέρος οἱ παλαίμαχοι, αὐτοὶ ποὺ χάνουν τὸ παιχνίδι. Τοὐλάχιστον ἔτσι νομίζουν. Θέλουν νὰ πιστεύουν, ἢ ἀκόμη πιστεύουν ἴσως, πὼς κρατοῦν γερὰ τὴν κάθε μορφὴ παλαιοκοματισμοῦ σὲ νέες ὅμως συσκευασίες. Εἶναι ἀστεῖοι…
Ἄλλαξε ὁ Μανωλιὸς κι ἔβαλε τὰ ῥοῦχα του ἀλλοιῶς…. Ἀστεῖα πράγματα..

Ἀπὸ τὴν κάτω μεριὰ τῆς πλατείας περνοῦν ἄνθρωποι, ἀκοῦν, καταγράφουν καὶ φεύγουν…

Ἀπὸ τὴν ἄνω μεριὰ τῆς πλατείας περνοῦν ἄνθρωποι, ἀκοῦν, καταγράφουν καὶ φεύγουν…

Κι ὅλοι σιγὰ σιγὰ συσπειρώνονται σὲ ἕνα «κύμα», γεμάτο ἐνέργεια, ποὺ καθημερινῶς μεγαλώνει καὶ κινεῖται πρὸς μίαν καὶ μοναδικὴ κατεύθυνσι:

Τὴν κατάργησι κάθε μορφῆς ἐξουσίας. Κάθε μορφῆς.

Ἐτοῦτοι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ὁμοιάζουν μὲ ὄχλο, μὲ κάτι ἀσυνάρτητο, μὲ κάτι δίχως συνοχή καὶ στόχο, εἶναι τὸ ἀπαιτούμενον. Εἶναι ὁ στόχος. 

Ἐτοῦτοι οἱ ἄνθρωποι, οἱ εἰλικρινῶς ἀνένταχτοι, οἱ ἄγνωστοι, τὸ «πλῆθος» εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ ὁδηγήσουν.

Ἐτοῦτοι οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἀδαεῖς, οἱ πιθανόν ἀμόρφωτοι, οἱ ἀχρωμάτιστοι, εἶναι ἡ αἰχμὴ τοῦ δόρατος. Εἶναι αὐτοὶ μόνον ποὺ μποροῦν νὰ βροῦν τὸν στόχο.

Διότι εἶναι ἀγνοί, εἶναι καθαροί, εἶναι ἀνδρεῖοι, εἶναι οἱ δίκαιοι ποὺ τοὺς κατεπάτησαν τὰ δίκαια, εἶναι Ἕλληνες, εἶναι ἐλεύθεροι!!!

Κι ὅσο αὐξάνονται, διότι αὐξάνονται καθημερινῶς, τόσο ἡ αἰχμή γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ἀπειλητική, πιό στοχευμένη, πιὸ ἀπαιτητική…

Νὰ σοῦ πῶ λοιπὸν φίλε ἀναγνώστη τί θὰ γίνῃ αὔριο στὴν πλατεία; 

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἡ πλατεία ἀνήκει σὲ αὐτοὺς ποὺ τὴν κέρδισαν. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς εἶναι οἱ μόνοι ἱκανοί κι ἄξιοι γιὰ νὰ τὴν κρατήσουν… Ἔτσι κι ἀλλοιῶς φίλε μου, ὅλοι ἐκεῖ, μαζί τους θὰ καταλήξουμε…. Διότι ὅλοι ξέρουμε πὼς αὐτοὶ οἱ ἄγνωστοι, τὸ «πλῆθος»,  οἱ πολλοί, εἶναι αὐτοὶ ποὺ μποροῦν καὶ θὰ φέρουν τὴν ἐλευθερία. Καὶ ἡ ἐλευθερία εἶναι τὸ ζητούμενον. Αὐτὴν ζητᾶμε καὶ λαχταρᾶμε ὅλοι μας.  Κάποιαν στιγμὴ θὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ἢ θὰ τὴν κερδίσουμε, ἢ θὰ παραμείνουμε στὰ κλουβιά μας….

Ἐγὼ ἐπιλέγω νὰ εἶμαι μαζί τους. Διότι ξέρω πλέον τί θὰ γίνῃ αὔριο… Ξέρω ποιός θὰ εἶναι ὁ κυρίαρχος. Ξέρω ποιός θὰ δημιουργήσῃ τόσο μεγάλους τριγμοὺς, ποὺ θὰ λειτουργήσῃ ὡς ντόμινο τὸ δικό μας ἀποτέλεσμα γιὰ νὰ κατακτήσουν κι ὅλοι οἱ ἄλλοι ὅσα στεροῦνται. 

Καὶ ξέρω ἐπίσης πώς σιγὰ σιγὰ, ἕνας ἕνας, ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς πλατείας, ἄνω, κάτω, μέσα, ἔξω, πέρα, δῶθε… θὰ ξεκόβουν καὶ θὰ κολλοῦν στὸ «κύμα»… Καὶ τὸ «κύμα» ὅλοι ξέρουμε πόσο γρήγορα γίνεται κύμα καὶ κύματα… 

Περίμενε καὶ θὰ δῇς….

Γιατί ἐκεῖ εἶναι ὁ δρόμος. Ἐκεῖ ὁ τρόπος. Ἐκεῖ καὶ ἡ ἔξοδος.

Κι αὐτὸ περιμένουμε ὅλοι. Νὰ γίνουμε ἕνα, καὶ μετὰ κύματα….

Φιλονόη.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply