Μὲ ὅπλο τὴν …τρέλλα!

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
Διασχίζοντας το Αιγαίο με οδηγό… τα άστρα

Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Διέσχισαν 560 ναυτικά μίλια μέσα στο Αιγαίο (Θεσσαλονίκη – Κυρά Παναγιά – Σκύρος – Κάβο Ντόρο – Ανδρος – Τήνος – Σύρος – Σίφνος – Πολύεγος – Κίμωλος – Μήλος – Χανιά) έχοντας σύμμαχο μόνο τον αέρα, τα αστέρια, την πυξίδα, τους φάρους και τα στίγματα του ορίζοντα. 

Ο λόγος για τον Ιορδάνη Πασχαλίδη και τον Κώστα Τριγκώνη, οι οποίοι κατάφεραν πρόσφατα να πραγματοποιήσουν έναν πραγματικό ναυτικό μαραθώνιο μέσα σε μόλις 72 ώρες.
‘Το μεγάλο ζήτημα δεν είναι ο τερματισμός. Αυτός θα γινόταν ακόμη και αν χρειαζόταν να τερματίσουμε, έχοντας ως κινητήρια δύναμη- κουπιά μόνο τα χέρια μας. Το είχαμε υποσχεθεί στον εαυτό μας και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουμε πίσω. Δεν βγήκαμε στην στεριά ούτε για ένα δευτερόλεπτο’, αναφέρει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Ιορδάνης Πασχαλίδης.
‘Το ζήτημα είναι ότι όλες τις ημέρες που πήραμε μέρος στο ναυτικό μαραθώνιο δεν κοιμηθήκαμε πάνω από πέντε ώρες. Αυτό από μόνο του αποτελεί έναν ξεχωριστό άθλο και υπέρβαση των ανθρώπινων δυνατοτήτων μας. Ωστόσο, το περίεργο είναι ότι δεν νιώσαμε κουρασμένοι. Με το που τερματίσαμε είχαμε διάθεση ακόμη και για βόλτα’, τονίζει από την πλευρά του ο Κώστας Τριγκώνης, αναπολώντας τις ημέρες που μετείχαν στον ναυτικό μαραθώνιο. 
Με σύμμαχο την εμπειρία τους, οι δυο Ελληνες ιστιοπλόοι έκαναν πράξη αυτά που τόσα χρόνια διδάχτηκαν από την ίδια τη θάλασσα, ότι δηλαδή ‘αυτή χρειάζεται σεβασμό και αγάπη, καθώς αν την υποτιμήσεις, τότε σίγουρα θα βγεις χαμένος’, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν με ένα στόμα.
Το μεγάλο εγχείρημα το πραγματοποίησαν με ένα Tornado Sailing, το οποίο έχει δυνατότητα να αναπτύξει ταχύτητα μέχρι και 37 ναυτικά μίλια, έχει μήκος 6 μέτρα, συνολική επιφάνεια πανιών 49 τ.μ. και βάρος μικρότερο από 155 κιλά. Το σκάφος σχεδιάστηκε το 1966 και βρίσκεται στο πρόγραμμα των Oλυμπιακών Αγώνων από το 1976. 

Από την ιδέα στην πράξη
Η ιδέα του συγκεκριμένου εγχειρήματος ήρθε το καλοκαίρι του 2009, όταν οι δύο αθλητές συμμετείχαν στον Ιστιοπλοϊκό Μαραθώνιο για άτομα με ειδικές ανάγκες, στη θαλάσσια περιοχή της Χίου. 

Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό ‘έπεσε στο τραπέζι’ η ιδέα. Η ψυχοσύνθεση των δύο αθλητών ήταν τέτοια ώστε τούς οδήγησε να ‘αγκαλιάσουν’ το εγχείρημα, το οποίο και προετοίμασαν με κάθε λεπτομέρεια αρκετούς μήνες νωρίτερα. 
Όμως έπρεπε να προσπεράσουν ένα μεγάλο εμπόδιο. Το ίδιο το Αιγαίο πέλαγος, το οποίο θεωρείται μια από τις δυσκολότερες θάλασσες. ‘Μόνο με σκληρή προετοιμασία, γνώση, αντοχή, αυτοσυγκέντρωση, τόλμη και βέβαια καθαρό μυαλό μπορείς να πετύχεις τον στόχο σου. Η πλεύση το βράδυ στο Αιγαίο είναι δύσκολη’, αναφέρει ο Κώστας Τριγκώνης. 
Οι δύο Έλληνες αθλητές θα μπορούσαν να τερματίσουν στα Χανιά τουλάχιστον ένα 24ωρο νωρίτερα. Όμως η άπνοια τούς έβγαλε από τα αρχικά τους πλάνα, με αποτέλεσμα να έχουν μέση ωριαία ταχύτητα 7,5 ναυτικών μιλίων. ‘Περιμέναμε μελτέμια και μας προέκυψε άπνοια για μεγάλο μέρος της διαδρομής. Θα μπορούσαμε να τερματίσουν νωρίτερα τουλάχιστον κατά ένα 24ωρο. Αυτό είχε ως συνέχεια να αλλάζουμε συνέχεια πορεία, ψάχνοντας ανέμους’, εξηγεί ο Ιορδάνης Πασχαλίδης ο οποίος δεν μπορεί να ξεχάσει το κρύο που είχε πάνω στο σκάφος κατά τη διάρκεια της νύκτας. 
‘Το βράδυ έκανε πολύ κρύο. Αυτό καθιστούσε και τη διαδρομή μας ατελείωτη. Μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση που το πρωί ο καιρός ήταν ζεστός και το βράδυ είχε τόσο πολύ κρύο και υγρασία. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να επισημάνω ότι ο ρουχισμός μας ήταν ελάχιστος για να μην έχουμε περίσσιο βάρος που θα στέκονταν αρνητικός παράγοντας στο ταξίδι μας’, συμπληρώνει.

Με… όπλο την τρέλλα
Αρκετές ημέρες μετά την ολοκλήρωση του άθλου, ο Ιορδάνης κάνει μια μικρή ανασκόπηση: ‘Ήθελε -λέει- σωστή οργάνωση, μελέτη και προετοιμασία για να έρθει το σωστό αποτέλεσμα. Αν η αγάπη μας για αυτό που κάνουμε θεωρείται τρέλα, τότε εμείς έχουμε μπόλικη από δαύτην. Βλέποντας πίσω θεωρώ ότι άξιζε η όλη τρέλα. Γνωρίσαμε τον τόπο μας, τα όρια μας αν και πιστεύω ότι δεν τα φτάσαμε. Είχαμε ταξιδέψει σε όλες τις θάλασσες του κόσμου και δεν γνωρίζαμε τις δικές μας. Αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό κίνητρο, όπως και οι αντιξοότητες που θα αντιμετωπίζαμε’. 

Όσο για το δυσκολότερο μέρος της διαδρομής, όπως λέει ο Κώστας Τριγκώνης ήταν το Κάβο Ντόρο, το οποίο πέρασαν νύχτα, με πολύ κύμα, θαλάσσια ρεύματα και αέρα, όπως και μεγάλη κυκλοφορία καραβιών που έκανε το όλο πέρασμα δύσκολο. Τα υπόλοιπα σημεία, όπως λέει, ‘ήταν απλά θέμα υπομονής’.
Από τη διαδρομή δεν έλειψαν οι ευχάριστες, αλλά και ασυνήθιστες πτυχές, όπως το να βλέπεις δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες, φώκιες και διάφορα άλλα θαλάσσια όντα. Αυτό, όμως, που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του Κώστα Τριγκώνη είναι ο νυχτερινός ουρανός. ‘Κάτι το οποίο μου έμεινε ήταν ο ουρανός τη νύχτα, όπως δεν τον είχα παρατηρήσει ποτέ’, μας λέει.
Όσο για το μέλλον; ‘Έχουμε πολλά στο μυαλό μας. Ακόμη δεν θέλουμε να αποκαλύψουμε τίποτα. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που κάναμε είναι μοναδικό σε όλο τον πλανήτη. Όλο το ταξίδι έγινε χωρίς όργανα πλοήγησης. Νιώθουμε περήφανοι που το καταφέραμε, εμείς που είμαστε Έλληνες’, λένε οι δύο αθλητές.
Οι ίδιοι θεωρούν πως ‘εμπειρίες σαν και αυτή είναι μοναδικές και αυτοί που έχουν την τύχη να τις ζούνε, ξέρουν πραγματικά τι έχει νόημα στη ζωή να κάνεις’.
Οι δύο ιστιοπλόοι ανακάλυψαν μέσα στη θάλασσα τα όριά τους, όπως χαρακτηριστικά λένε, κι αυτό που θέλουν τώρα είναι να κάνουν ‘το Αιγαίο μια από τις γνωστότερες θάλασσες του κόσμου, όπου όλοι θα θέλουν να βρεθούν και να κάνουν ιστιοπλοΐα σε αυτό’. (χανιώτικα νέα)

Αὐτὰ εἶναι ταξείδια!

Θάλασσα, οὐρανός, δίχως ὄργανα πλοηγήσεως καὶ μὲ σύμμαχο τὸ προαιώνιο τάλαντο τῆς φυλῆς: τὴν θαλασσινὴ μας φύσι!

Εὖγε στὰ παιδιά. Εὖγε γιὰ ὅλα.

Φιλονόη.

Leave a Reply