Περὶ τοῦ φυσικοῦ μας πλούτου.

Πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων ἔλαβα ἀπὸ τὸν ἀγαπητὸ Νικόλαο τὸ παρακάτω κείμενον:

Ελλάδα όπως Νορβηγία ή καλύτερα όπως Αγκόλα

Πολλά έχουν λεχθεί και ειπωθεί σχετικά με τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας ο οποίος είναι καθ΄ όλα ικανός να μας χαρίσει την πολυπόθητη έξοδο μας από την κρίση. Όμως ο φόβος όλων μας είναι όχι αν θα βρεθούν ένας ή περισσότεροι Πρίνοι στη χώρα μας, αλλά ποιος θα κάνει τη διαχείριση αυτών των κοιτασμάτων που αποδεδειγμένα υπάρχουν στην ηπειρωτική, αλλά κυρίως στη νησιωτική Ελλάδα. Στο σημείο αυτό θα ήταν σώφρων να προστρέξουμε όπως πάντα εμείς οι Έλληνες στα παραδείγματα άλλων πετρελαιοπαραγωγών κρατών.

Το πετρέλαιο μπορεί για κάποιους να παρουσιάζεται ως σωτήρας αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί μια απειλή για την εθνική μας κυριαρχία και την κοινωνική μας συνοχή.
Ας εξετάσουμε αρχικά το καλό σενάριο της ορθολογικής διαχείρισης του πετρελαίου που βρέθηκε στη Βόρεια θάλασσα από τους Νορβηγούς. Η Νορβηγία ως βόρεια σκανδιναβική χώρα που είναι, αποτελεί χώρα πρότυπο στους τομείς της παιδείας και του κοινωνικού της συστήματος. Η διαφθορά είναι από τις χαμηλότερες στον κόσμο. Παράλληλα η Νορβηγία δεν έχει έριδες με τους γείτονες της και έχουν καθορίσει επακριβώς τις ΑΟΖ τους.
Όταν πριν από 35 χρόνια δημιουργήθηκε η κρατική Statoil για να διαχειριστεί τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, κανένας δεν περίμενε τόσο σύντομα να μετεξελιχθεί σε μια εταιρεία κολοσσό που διαχειρίζεται και ερευνά για πετρέλαιο σε όλο τον κόσμο. Ερευνητικά πλοία της Statoil έχουν φιλοξενηθεί και στο Αιγαίο προκειμένου να συμμετέχουν στην αναζήτηση κοιτασμάτων από την γειτονική μας Τουρκία.
Τα κέρδη τα οποία παρήγαγε η κρατική Statoil προσέφεραν ευημερία στους κατοίκους της Νορβηγίας και παράλληλα ένα από τα υψηλότερα επίπεδα διαβίωσης στον πλανήτη. Όμως τα κέρδη αυτά παρέμειναν στα ταμεία του κράτους και επενδύθηκαν με φειδώ σε όλο τον κόσμο μέσω ενός κρατικού fund. Δεν έγιναν η αιτία να φθαρεί η νορβηγική κοινωνία που συνεχίζει και σήμερα να πληρώνει κανονικά υψηλή φορολογία εισοδήματος. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν πολλές θέσεις εργασίας είτε στις πλατφόρμες εξόρυξης του μαύρου χρυσού, είτε σε κατασκευές και βοηθητικές στο αντικείμενο εργασίες, μ΄ αποτέλεσμα πολλοί Σκανδιναβοί να μεταναστεύουν στη Νορβηγία για να βρουν εργασία.
Το πετρέλαιο στη Νορβηγία βρίσκεται κυρίως σε θαλάσσιες περιοχές κοντά στις ακτές της χώρας. Έτσι δημιουργήθηκαν πλατφόρμες όπου εργάζεται ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Έχοντας ως λαός όμως μακρόχρονη πορεία, όπως και ο δικός μας άλλωστε στη θάλασσα, η Νορβηγία διαχειρίζεται και έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς και αλιευτικούς στόλους.
Το πετρέλαιο όμως έφερε και ένα άλλο ίσως όχι ευχάριστο αποτέλεσμα και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από τον πληθωρισμό. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Μercer, πολλές από τις νορβηγικές πόλεις είναι από τις ακριβότερες παγκοσμίως. Ενοίκια και τρόφιμα χαρακτηρίζονται από υψηλότατες τιμές.
Στη συνέχεια έρχεται η Αγκόλα, χώρα της Αφρικής που πολλοί από εμάς δεν γνώριζαν μέχρι που ανέλαβε την προεδρία του παγκοσμίου καρτέλ πετρελαίου, του ΟΠΕΚ.
Η Αγκόλα αποτέλεσε αρχικά πορτογαλική αποικία και τόπος εξορίας των φυλακισμένων όπου έβρισκαν τον θάνατο από την ελονοσία. Χώρα πλούσια σε ορυκτό πλούτο, δεν άργησε να γίνει ΄Ελντοράντο΄ των διεθνών εταιρειών άντλησης πετρελαίου αλλά και του παγκόσμιου μονοπωλητή διαμαντιών, της DeBeersμε έδρα τη Νότιο Αφρική.
Όταν ανακαλύφθηκαν τα πρώτα κοιτάσματα στα θαλάσσια παράλια της αφρικανικής αυτής χώρας, δημιουργήθηκε η κρατική εταιρεία Sonangolη οποία ευελπιστούσε ότι θα είχε συμμετοχή στην παραγωγή πετρελαίου. Η  διαχείριση όμως του πετρελαίου  θα γινόταν από τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες, αλλιώς δεν θα της δινόταν η ευκαιρία να το εκμεταλλευτεί. Εξάλλου τα 2/3 της παραγωγής εξάγονται στις ΗΠΑ.
Η επιρροή των ξένων έβαλε τα θεμέλια της λεγόμενης ΄φούσκας του πετρελαίου΄. Ο πληθωρισμός έφθασε στα ύψη και η πρωτεύουσα Λουάντα σύμφωνα με την έρευνα της Mercer κατέχει τα σκήπτρα της πιο ακριβής πόλης παγκοσμίως μαζί με το Τόκιο. Παράλληλα δημιουργήθηκαν ψηλά κτίρια για τα ξένα στελέχη των εταιριών και παραγκουπόλεις περιμετρικά της πόλης για να φιλοξενηθούν οι ιθαγενείς.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας όπως και οι δημόσιοι υπάλληλοι της είναι από τους πιο διεφθαρμένους της Αφρικής. Από τη μια πλευρά, τα υπέρογκα ποσά που αποδίδει η εκμετάλλευση πετρελαίου οδηγήθηκαν στη δημιουργία περιουσίας μιας κρατικιστικής ελίτ και από την άλλη οι υποδομές της χώρας παραμένουν σε τραγική κατάσταση.
Εύλογο είναι επομένως το ερώτημα εμείς με εξακριβωμένη κρατική διαφθορά υψηλότερη και από πολλά αφρικανικά κράτη, ποια πορεία θα ακολουθήσουμε; Είναι κάπως παράδοξο να προσπαθείς να γεμίσεις ένα σουρωτήρι με νερό, είναι απλά αδύνατον. Μια τέτοια εικόνα πρέπει να έχουμε για τα δημόσια ταμεία της χώρας μας. Ποιος θα μπορέσει να εγγυηθεί ότι τα χρήματα που θα εισρεύσουν στη χώρα θα δημιουργήσουν την πολυπόθητη ανάπτυξη που τόσο συχνά αναφέρεται στις μέρες της κρίσης.
Ταυτόχρονα οι σχέσεις μας με τους γείτονες δεν έχουν φτάσει σε σημείο που να επιτρέπουν τον ακριβή καθορισμό των ΑΟΖ και υπάρχει πάντοτε η απειλή casusbelliσε περίπτωση εκμετάλλευσης των πετρελαίων του Αιγαίου.
 Τέλος το ήδη υπάρχον πολιτικό σύστημα με την κρίση αξιών που περνάει δεν μπορεί να θεωρηθεί ικανό να διαχειριστεί ορθολογικά τον πλούτο που θα φέρει το πετρέλαιο.  Μήπως θα έπρεπε επομένως να βάλουμε πρώτα μια τάξη στα του οίκου μας και μετά με σχεδιασμό και ψυχραιμία να θέσουμε τα θεμέλια ανάπτυξης της χώρας δια μέσου της εκμετάλλευσης του ορυκτού της πλούτου;
Τα συμπεράσματα δικά σας.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Δημήτριος
Νομικός-Οικονομολόγος (.capital)
Τὸ εἶχα διαβάσει καὶ τὸ ἀρχειοθέτησα. 
Σήμερα, μετὰ ἀπὸ τὰ τόσα σενάρια περὶ χρεωκοπίας, περὶ ἐκποιήσεως τοῦ ἐθνικοῦ μας πλούτου, περὶ συνεκμεταλλεύσεως τοῦ Αἰγαίου, τὸ ἀνέσυρα καὶ ἀπεφάσισα νὰ καταθέσω τὶς σκέψεις μου. 
Ἀγαπητοὶ φίλοι ἀναγνῶστες.
Τὸ ζητούμενον ἐδῶ καὶ καιρὸ ἔχει πάψει νὰ εἶναι τὸ θέμα τοῦ ἐθνικοῦ μας πλούτου.
Κάποιοι πράγματι πασχίζουν μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια νὰ ξεπουλήσουν, νὰ ὑπογράψουν, νὰ διασφαλίσουν…. Ὅμως…
Ἡ κοινωνικὴ κατάστασις εἶναι τέτοια ποὺ ὅσες ὑπογραφές, δεσμεύσεις καὶ συμφωνίες κι ἐὰν ὑπάρξουν αὐτομάτως καταργοῦνται κι ἀκυρώνονται τὴν ἐπομένη ἡμέρα. 
Ἡ ἐπομένη ἡμέρα ὄμως θὰ εἶναι πλήρης ἐκπλήξεων….
Ὅσες προσπάθειες ἐκμεταλλεύσεως κι ἐὰν γίνουν, ἡ ἴδια ἡ Γῆ, αὐτὴ ποὺ ἀμέτρητες φορὲς ἔχει ἀλλάξει τὰ δεδομένα, δὲν ἀντέχει ἄλλους βιασμούς. 
Ὁ ἴδιος ὁ πλανήτης ἔχει ἀγανακτήσει. 
Καὶ μὴν νομίζετε πὼς ἔξαφνα ἔγινα δεισιδαίμων  ἢ ὑστερικὴ ἢ φαντασιόπληκτη. 
Ἀντιθέτως θὰ ἔλεγα. 
Δὲν βασίζομαι σὲ εὐχολόγια, σὲ ἐλπίδες καὶ σὲ ἐνδογήινες ἢ ἐξωγήινες βοήθειες. 
Βασίζομαι στὴν συνειδητοποίησι τῆς καταστάσεως. 
Ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ εἶναι εὐτυχής, δὲν χρειάζεται νὰ ζῇ σὲ Νορβηγίες ἢ σὲ κάποιο ἄλλο σημεῖον τοῦ πλανήτου. 
Χρειάζεται νὰ ζῇ.
Κι αὐτὸ τὸ ἔχουμε χάσει.
Ἡ ὁποιαδήποτε προσπάθεια ἐπὶ πλέον βιασμοῦ τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν τὸ μόνον ποὺ θὰ ἐπιφέρῃ, εἶναι μεγαλυτέρα ἀνισορροπία καὶ ἀταξία. Κάτι ποὺ ἡ φύσις φροντίζει νὰ σταματᾶ, ὅταν αὐτὸ ξεπερνᾶ τὰ ὅρια. 
Σήμερα στὸν πλανήτη εἴμαστε 7 δίς! Τὸ ἐὰν μπορῇ ἢ ὄχι νὰ μᾶς θρέψῆ, εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις. Τὸ ἐὰν ὅμως μπορῇ νὰ μᾶς τροφοδοτήσῃ μὲ ἐνέργεια εἶναι τὸ ζητούμενον. 
Ὁ πλανήτης μπορεῖ νὰ μᾶς τροφοδοτήσῃ μὲ ἐνέργεια. Ἀλλὰ ὑπὸ ὅρους. Ὅταν αὐτοὶ παραβιάζονται, ὅταν συμβαίνουν καταχρήσεις καὶ ὅταν αὐτὲς οἱ καταχρήσεις θὰ σημαδέψουν ἀρνητικὰ τὴν διαβίωσι τῶν ἐπερχομένων γενεῶν, τότε, μαγικὰ λές, ὅλα δροῦν ὑπὲρ ἀνατροπῆς τῆς Ὕβρεως!
Λέω ἀεροφιλοσοφίες καὶ ἀερολογίες; Ἴσως ναί ἴσως κι ὄχι…
Πάντως ἕνα πουλάκι μοῦ εἶπε πὼς τὰ πράγματα δὲν θὰ συμβοῦν ὄπως κάποιοι τὰ προγραμματίζουν. Πὼς οἱ συμφωνίες καὶ οἱ ὑπογραφὲς ἐν τῇ γεννέσει τους εἶναι ἄκυρες… Πὼς ἐτούτη ἡ ἀνισορροπία συντόμως θὰ λάβῃ τέλος…
Ἐσεῖς ἀποφασῖστε μόνοι σας τί θὰ πιστέψετε…
Τὰ μάτια σας ἢ τὴν διαίσθησί σας;
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply