Ἂς ζήσουμε μὲ τὸν Ἔρωτα κι ὄχι μὲ τὸν Πόλεμο.

Ὅσο κυλοῦν οἱ ὧρες, τόσο βαθύτερα συνειδητοποιῶ πὼς δὲν γίνεται νὰ ἀντιδροῦμε μὲ αὐτόν, τὸν τόσο ἀναμενόμενον τρόπο. 

Ἐν τάξει, εἴμαστε πλῆθος. Ἀλλὰ ὡς πλῆθος ἀποτελούμαστε ἀπό ἀνθρώπιντα ὄντα, ὑποτίθεται σκεπτόμενα, μὲ κρίσι  καὶ ἀντίληψι. 

Ἐὰν λοιπὸν εἴμαστε σκεπτόμενοι, τότε θὰ πρέπῃ νὰ σκεφτοῦμε πρὶν δράσουμε. 

Ἀπεργίες; Θαυμάσια! Ἀλλά πῶς; 

Ἡ κάθε κυβέρνησις φοβᾶται τὸ πάγωμα τῆς παραγωγῆς ἔργου. Σταματᾶμε λοιπὸν νὰ παράγουμε ἔργο! Σκέτο! Ὄχι λευκὲς ἀπεργίες κι ἄλλες κουτοπονηριές. Ξεκάθαρα πράγματα. Δὲν ἐργαζόμαστε. Δὲν παράγουμε ἔργο. Δὲν πηγαίνουμε στὶς ἐργασίες μας. ΟΛΟΙ ὅμως! 

(Θὰ ὑπάρχουν πάντα κάποιοι ποὺ δὲν θὰ συμπράττουν. Δὲν εἶναι κακό! Θὰ γνωρίζουμε ἀπὸ πρὶν τὴν πτώσι τους, …τὴν πτώσι τους…. Παραδείγματος χάριν κάτι κοπρόσκυλα μΠΑτΣΟΚοι συνδικαλιστές. Προσφάτως ἄρχισα κι ἐγὼ νὰ τοὺς συναντῶ. Ὄχι πὼς διαφέρουν οἱ λοιποί συνδικαλιστές. Ἴδια γουρούνια, ἴδια μούρη…)

Κάνουμε λοιπόν ἀπεργία; Μήπως μὲ ἄλλον τρόπο; 

Πᾶμε στὸν φίλο μας γιὰ καφέ. Στὴν πλατεία βόλτα τὸν σκύλο μας. Στὸ ἆλσος βόλτα τὴν οἰκογένεια. 

Κοιμόμαστε ὅλην τὴν ἡμέρα. Διαβάζουμε ἕνα βιβλίο. Ἂκοῦμε ἕνα τραγούδι! 

Κάνουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ χάσαμε! ΟΛΑ! 

Γελᾶμε, τραγουδᾶμε, χορεύουμε, ἐρωτευόμαστε, χαμογελᾶμε, περπατᾶμε, κάνουμε παρέες, ξεκουραζόμαστε.

Γιὰ δέκα ἡμέρες! Ὄχι παραπάνω ! Δέκα! Εἶναι ὑπὲρ ἀρκετὲς νὰ ῥίξουν ὅλες τὶς οἰκονομίες τοῦ πλανήτου ἔξω ἀπὸ κάθε προϋπολογισμό. Ὄχι μόνον τὴν δική μας. Καί τίς ἀντέχουμε! 

Πόσο θά ἀντέξουν ὅμως αὐτοί; Παραπάνω ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες ἀποκλείεται. Τί νομίζετε; 

Παρατᾶμε κάθε ἐργατοπατέρα, ἐργατομητέρα, συνδικαλησταρᾶ, κομματόσκυλο, βολεμένο στὴν τύχη του. Οὐδεπώποτε ἔκαναν ἔτσι κι ἀλλοιῶς κάτι γιὰ τὸ σύνολον. Πάντα τὴν βολή τους ἐξυπηρετοῦσαν. Δεῖξτε μου ἕναν συνδικαλιστὴ ποὺ νὰ μὴν κερδίζῃ διπλάσια τοὐλάχιστον χρήματα ἀπὸ τὸν κάθε ἕναν μας. Βρεῖτε μου ἕναν! Γιά πόσον καιρὸ θὰ παλεύῃ ὅλη ἡ κοινωνίας μας πρὸ κειμένου νὰ μὴν χάσουν οἱ «προνομιοῦχοι» τά προνόμια; Ἢ μήπως εἴδατε νὰ συμβαίνῃ κάτι ἄλλο;

Σκεφθεῖτε μόνον πὼς κάθε φορὰ ποὺ αὐτοὶ τὰ «βρίσκουν» ὅλοι οἱ ἄλλοι τὴν «τρῶνε»… (Κάνω κάπου λᾶθος;)

Ὁ δρόμος εἶναι ἐκεῖ ἔξω! Ἐμεῖς ἀποφασίζουμε ἐὰν θὰ ἢ δὲν θὰ τὸν διαβοῦμε. Ἐμεῖς θὰ πάρουμε τὴν ἀπόφασι. Ἐμεῖς ἔχουμε καὶ τὸ μαχαίρι καὶ τὸ πεπόνι. 

Κι ὁ δρόμος ποὺ εἶναι ἐκεῖ ἔξω, ἔχει μίαν μεγάλη διχάλα. Ἕνα τμῆμα του πορεύεται πρὸς τὸν Πόλεμο κι ἄλλο ἕνα πρὸς τὸν Ἔρωτα. 

Τί εἶναι ὅμως ὁ Ἔρως; Μήπως δὲν εἶναι ἡ γνώσις; Ἡ ἐπιστήμη; Ἡ Σοφία; Ἡ Φιλοσοφία; Μήπως δέν εἶναι ἡ αὐτογνωσία; Ἡ ἀνέλιξις; Ἢ μήπως δὲν εἶναι ἡ ὀμορφιά;

Τό σκέφτομαι… Μοῦ ἀρέσει πολύ σὰν ἰδέα… Μοῦ ταιριάζει…  Τὸ σημαντικότερον φυσικὰ εἶναι ἡ διὰ τῆς πλαγίου ὁδοῦ πτώσις τῶν κουδουνισμένων! 

Γιὰ σκεφθεῖτε… Ἴσως δὲν εἶναι τόσο τρελλὴ ἡ ἰδέα…

Φιλονόη.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Ἂς ζήσουμε μὲ τὸν Ἔρωτα κι ὄχι μὲ τὸν Πόλεμο.

  1. ΦΙΛΟΝΟΗ,
    Η ΙΔΕΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΗ, ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ;
    ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΔΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΕΡΓΟ.

Leave a Reply