Πάει καλὰ τὸ μαγαζάκι!!!

«Ἔχει καλὸ μεροκάματο, κάποιες φορὲς κέρδη, πελᾶτες ποὺ αὐξάνονται καὶ  πέφτει τό χρῆμα καὶ  τὸ ….ξῦλο!

Ἐμεῖς δὲν  κάνουμε τίποτα! Μᾶς τοὺς φέρνουν ὅλους στὰ …πόδια μας γονατιστούς! 

Σὲ παρακαλοῦν ῥὲ μεγᾶλε, σοῦ φωνάζουν, σὲ προκαλοῦν… Εἶναι σὰν νὰ σοῦ λέν: «κτῦπα με πασᾶ μου νὰ ἁγιάσω» 

Ἐκεῖ, παρὰ κάτω, ἦταν ἐχθὲς ἕνα τμῆμα τοῦ ΠΑΜΕ!!! Συνεταιράκια πρώτης! Τοὺς δίνουμε καὶ κάτι ψιλά κάπου κάπου, γιὰ νὰ μᾶς φέρνουν ἕτοιμη τὴν πελατεία. Ἔτσι, τὰ παιδιὰ τοῦ ΠΑΜΕ μᾶς φέρνουν πελᾶτες κι ἐμεῖς τὰ ἀκουμπᾶμε. Ἢ ἁπλῶς δὲν τοὺς σπᾶμε τὰ κεφάλια. 

Ἀλλὰ εἶναι μεγάλα λαμόγια. Διότι φεύγοντας ἀπὸ ἐδῶ, πηγαίνουν στὰ γραφεῖα τους καὶ τοὺς περιμένουν νὰαααα (μὲ τὸ συμπάθιο) κάτι ἐπιταγές! Πιό πολλὰ τσιμποῦν ἀπ’ ἔξω παρὰ ἀπὸ ἐμᾶς. 

Αὐτοὶ νὰ δῇς ποὺ ἔχουν στήσει κι ἄλλο μαγαζάκι, ἀλλοῦ καὶ παίρνουν ἐργολαβίες.

Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ΠΑΜΕ ἔχουμε κι ἄλλα τσίφτικα παιδιὰ ποὺ τοὺς τὰ χώνουμε. Ἐκεῖνα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τὰ λεβεντόπαιδα νὰ δῇς πόσα ζητοῦν. Ἀλλὰ δὲν κάνουμε ἐμεῖς τὶς συμφωνίες, διὀτι αὐτοὶ εἰδικῶς εἶναι ἐν τελῶς παραδόπιστοι. Βάζουμε ἄλλους. Ἐργολάβους καὶ μεσίτες. Αὐτοὶ ξέρουν καλλίτερα νὰ τοὺς χειρίζονται. Καί μεταξύ  μας βρέ φίλε, τέτοια λαμόγια ποὐθενὰ στὸν κόσμο. Ἔχουν δεῖ κι ἔχουν δεῖ τὰ μάτια μου. Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι… λέρα!!!

Οἱ καλλίτεροι βέβαια εἶναι κάτι πιτσιρικᾶδες, ἄπλυτοι, μὲ μαλλιά ἔως τὴν μέσι, μὲ σακίδια στὴν πλάτη καὶ ΜΟΛΟΤΩΦ μέσα. Ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι φθηνιάρηδες. Τὰ παίρνουν ἀπὸ ἀλλοῦ ἔτσι κι ἀλλοιῶς. Νὰ φαντασθῇς ὅμως πὼς μερικοὶ ἀπὸ δαὔτους δὲν παίρνουν κάτι. Αὐτοὶ εἶναι ἐν τελῶς ἀνισόρροποι.  Κωθώνια σοῦ λέω!!

Τοὺς ἐμάζευσαν ἀπὸ κάτι Ἀλβανίες, Ῥουμανίες, Βουλγαρίες καὶ τοὺς ἐφλόμωσαν στὴν παπάρα… Στὸ τέλος ἐπίστευσαν πὼς ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν κλανιά τους φταῖν οἱ δικοί μας, οἱ ἀγαθιάρηδες. Ἂχ καὶ νὰ ἤξεραν οἱ δικοί μας τί φίδια τρέφουν στοὺς κόρφους τους. Ἀλλὰ ἀκόμη δὲν μιλᾶμε. Τοὺς χρειαζόμεθα. Βλέπεις αὐτὰ τὰ βλαμμένα ἔχουν θρᾶσος καὶ  νομίζουν πὼς θὰ σώσουν τὸν κόσμο. Δὲν ξέρουν μὲ ποιόν τὰ  βάζουν. Ποῦ νὰ μποροῦσαν νὰ φαντασθοῦν. Ἠλίθιοι σοῦ λέω μεγάλε, ἔως θανάτου!

Γιὰ νὰ καταλάβῃς πόσο πολὺ ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου εἶναι, ὅταν ῥίχνουν τὶς ΜΟΛΟΤΩΦ τοὺς ἔχουμε πεῖ νὰ τὶς ῥίχνουν ἐπάνω μας. Ἀλλὰ εἶναι τόσο πωρωμένοι ποὺ δὲν βλέπουν τίποτα ἐμπρός τους. Τὴν μάννα τους νὰ ἐπιτύχουν, θὰ τὴν κάψουν ζωντανή.  Ἀκόμη καὶ τὸν ἑαυτόν τους θὰ κάψουν ἐὰν ἀντιληφθοῦν πὼς πάει λίγο νὰ ταὐτισθῇ μὲ τὸ σύστημα. 

Λογική; Ἂσε μεγάλε! Μὴ ψάχνεις.

Εὐτυχῶς ποὺ τοὺς ἔχουμε κι αὐτούς ὅμως! Ἔχουν ἐκεῖ κι ἕναν δασκαλᾶκο, τομάρι τοῦ κερατᾶ εἶναι, ποὺ σὰν τὴν πορδή εἶναι μέσα σὲ ὅλα. Αὐτὸς ἀπὸ παντοῦ τὰ παίρνει. Πληρώνεται μὲ τὸ κομμάτι καὶ τὰ κεφάλια. Ὅπως κι ἐμεῖς δῆλα δή, ἀλλὰ αὐτὸς δὲν κωλώνει πουθενά. Σκοτώνει ἐν ψυχρῷ ἀκόμη καὶ τὸ παιδί του. Κέρατο βερνικωμένο. Σκατόψυχος!  Λὲς καὶ δὲν τὸν ἐγέννησε μάννα ἀλλὰ ὑαινα. Μακρυὰ ἀπὸ αὐτόν. Μαζύ του κάνουν δουλειὲς μόνον οἱ μεγάλοι. Ἐμεῖς δὲν τὸν ἐγγίζουμε διότι θὰ μᾶς κλείσουν τὸ μαγαζί καὶ θὰ μᾶς πάρουν τοὺς πελᾶτες. Θὰ πέσῃ πείνα. 

Οὔτε κουβέντες κάνουμε μαζύ του. Κι ὅταν τὸν ἐπιτύχουμε ἀπὸ τὴν μία μεριά, φεύγουμε γρήγορα γρήγορα καὶ πηγαίνουμε στὴν ἄλλην. Τάχα μου τάχα μου… Λέρα… Μεγάλη λέρα… Καὶ δὲν εἶναι μόνος του. Ἔχει πολλοὺς μαζύ του. Ἀμέτρητους. Ἀπὸ ποῦ στὰ κομμάτια ξεφυτρώνουν ῥὲ δικέ μου τόσα καθοίκια; Τί καθοικοπαραγωγή εἶναι αὐτή; 

Τέλος πάντων. Ἐδῶ ποὺ ἦλθες θὰ φᾶς καλά! Ἐὰν ἔχῃς καὶ τίποτα προβληματάκια στὸ σπίτι, μὴ κάνεις καμμία βλακεία νὰ ξεσπᾶς ἐκεῖ. Ἐδῶ, μὲ αὐτὸ ποὺ κάνουμε, ἔχουμε δύο σὲ ἕνα,  δουλειὰ καὶ  διασκέδασι! Δὲν μπαίνουμε σὲ χωράφια ἄλλων καὶ τρῶμε ὅλοι καλά! Κι ἐὰν μαλώσουμε μὲ τὴν γυναίκα μας ἢ μὲ τὸ παιδί μας, ἐρχόμαστε ἐδῶ καὶ βαρᾶμε. Ἔτσι πᾶμε σένιοι πίσω.  Νὰ φροντίζῃς μεγάλε νὰ μαλώνῃς λίγο πρὶν ξεκινήσῃς γιὰ νὰ ἔλθῃς ἐδῶ. Ἔχει μεγάλη πλάκα. Θεραπεία στὸ ἀκριβότερο θεραπευτήριο ἡ πλατεία! Ἔχουμε καταῤῥίψει κάθε ἰατρικὴ πρόγνωσι. Κάθε λογικὴ τὴν ἔχουμε παραβιάσει. Καὶ τὰ βράδια γυρίζουμε στὰ σπίτια μας σὰν γατούληδες. Ἔχουμε καθαρίσει ἀπὸ τὰ πάντα. 

Ἐμένα γιὰ νὰ καταλάβῃς ἡ γυναίκα μου μόλις καταταλάβῃ πὼς ἔχω κάτι σκαρώσει μὲ κάποιο πιπίνι, μὲ κυνηγᾶ ἀπὸ πίσω καὶ μὲ ψέλνει. Μούγκα ἐγώ! Μίαν ὡρίτσα πρὶν ξεκινήσω γιὰ τὴν δουλειά, ξεκινῶ τὰ μπινελίκια, τὰ γαμοσταυρίδια, τὶς ἀπειλές… Οὐρλιάζει αὐτή, σκούζουν τὰ παιδιά, κατεβαίνει καὶ ἡ φώκια ἀπό τὸν ἐπάνω ὄροφο καὶ θὰ γινόταν κόλασις ἐὰν δὲν ἔφευγα. Ἔρχομαι ἐδῶ, μοῦ ἔχουν ἑτοιμάσει τὰ παιδιὰ τῆς πλατείας τὸ πεδίο καὶ ἀντὶ νὰ χώσω χαστούκια στὴν δικιά μου, τὰ χώνω σὲ κάθε ἠλίθιο ποὺ θὰ περάσῃ ἀπό ἐμπρός μου. Μία φορὰ κοπάνησα κι ἕναν συνοδό βουλευτοῦ. Κατὰ λᾶθος. Ἀλλὰ ἦταν τέτοια ἡ φόρα μου καὶ ἡ τσαντίλα μου ποὺ δὲν καταλάβαινα Χριστό…

Περνᾶμε καλὰ μεγάλε. Θὰ δῇς. 

Μόνον νά… Κάποιες νῦκτες, ἔτσι ξεκάρφωτα, μόλις κλείσω τὰ μάτια μου, αἰσθάνομαι σὰν τοὺς γενιτσάρους ποὺ γέμιζαν τὶς πλατεῖες τοῦ σουλτάνου μὲ κομμένα κεφάλια. Μάλιστα κάποιες νῦκτες βλέπω στὸν ὗπνο μου βουνὰ ἀπὸ κεφάλια ποὺ τάχα μου ἔστησα ἐγώ.  Πετάγομαι τότε ἀπὸ τὸν ὗπνο, τσιμπιέμαι καὶ συνέρχομαι. Ὅλα καλά, λέω. Ὁ μαλάκας ὁ παπποῦς μου φταίει. Αὐτὸς μοῦ ἔλεγε κάτι τέτοιες ἰστορίες. Ξέρεις, ἦταν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς πρόσφυγες. 

Μαλακίες ἔλεγε. Δὲν βλέπεις τί μπάνικα παιδιά εἶναι τὰ τουρκάκια; Μακάρι νὰ εἴχαμε μαζύ μας μερικοὺς νὰ ἔπαιζαν κι αὐτοὶ ἐδῶ. Μὲ τοὺς Κούρδους ἔχουν ζορισθεῖ  καὶ δὲν διασκεδάζουν. Ἐν ᾦ ἐδῶ ἔχει γοῦστο. Καὶ καλὰ φρᾶγκα. Ἀλλὰ ποῦ; 

Τέλος πάντων μεγάλε, στὸ λέω, θὰ περάσῃς σάκχαρι ἐδῶ ποὺ ἦλθες. Σάκσχαρι καὶ κανέλλα. 

Μόνον ποὺ ἡ δουλειὰ κάνει κοιλιές. Ὅταν κάποιοι ἀπὸ τοὺς μεγάλους χορτάσουν, τὴν κάνουν. Καὶ μέχρι νὰ ξεκινήσουν νὰ ἔρχονται οἱ νέοι, νὰ μάθουν τὰ κόλπα τῆς δουλειᾶς  καὶ νὰ ξεκινήσουν νὰ τρῶν, μπορεῖ νὰ περάσῃ κάμποσος καιρός. Κι ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα μεγάλε, οὔτε γκόμενα σταυρώνω οὔτε γυναίκα. Εἶμαι μπαρούτι. Δὲν ξεσπῶ δικέ μου! Κι ὅταν ὁ ἄνδρας δὲν ξεσπᾷ, χέσε… Πάντως μόλις χορτάσουν καὶ οἱ καινούργιοι, τότε ξεκινᾶ πάλι τὸ γλέντι. Ἔτσι, γιὰ νὰ ξεσκουριάζουμε. 

Καλὰ πηγαίνουν οἱ δουλειὲς μεγάλε. Θὰ περάσῃς καλά. Σοῦ τὸ ὑπογράφω.

Ἐδῶ ἔχουμε δουλειά.  Κάνουμε ἔργο. Ὄχι, μὴ φαντασθῆς πὼς γίναμε ἀδελφὲς τοῦ ἐλέους. Σιγά… Ἀλλὰ ἔτσι κι ἀλλοιῶς τὰ πράγματα πρέπει νὰ μείνουν ὡς ἔχουν. Ἐὰν κάτι ἀλλάξῃ, τότε ζήτω ποὺ καΰκαμε. Ὅλα θὰ γκρεμισθοῦν. Καὶ μετὰ τέλος φαΐ, φραπεδιά, τσιγαράκι, γκόμενα, μπῦρες, Ὀλυμπιακός…. Ἂσε ποὺ σοῦ λέω… Ξέρω ἐγώ… Ὅλα καλὰ εἶναι. Ἔχω πείρα. Νὰ μὲ ἀκοῦς. Εἶμαι παλιοσειρὰ ἐγώ…

Τί νά σοῦ πῶ ὅμως… Τώρα τελευταῖα βλέπω καὶ τὸν βεζύρη ἐμπρός μου συνέχεια. Λὲς νὰ εἶχε δίκιο ὁ παπποῦς μου; Μπᾶαα!!! Αὐτὸς ἦταν ἠλίθιος. Ἀποκλείεται!

Καὶ βλέπω καὶ πολλὰ κεφάλια γύρω μου. Ὄχι στὸν ὗπνο μου πιά, στὸν ξύπνιο μου. Ἐδῶ νὰ φαντασθῇς, τώρα ποὺ σοῦ μιλῶ, εἶναι σὰν νὰ βλέπω κεφάλια βουνὰ πίσω σου. Τί κακό εἶναι αὐτό; Ὅλο κεφάλια βλέπω… Καὶ νὰ πῇς πὼς ἔκοψα κανένα… Δὲν ἔτυχε. Ἀλλὰ τὰ βλέπω. Βέβαια, μόλις ἀνοιγοκλείσω τὰ μάτια, συνέρχομαι. Ἀλλὰ σὲ λίγο πάλι ξεπροβάλλουν μεγάλε. Τί εἶναι αύτό; Δὲν ξέρω…

Λὲς νὰ πρέπῃ νὰ ἀλλάξω γκόμενα; Θὰ δῶ….

Τσιγαράκι συνάδελφε;»

Ὁ μαλάκας.

(Διὰ τὴν μεταγραφὴ 

Φιλονόη.)

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Πάει καλὰ τὸ μαγαζάκι!!!

  1. Μὲ τὶ ἀσχολεῖσαι Φιλονόη… Θεατρικὴ παράστασις εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία. Πρωταγωνισταὶ εἶναι ἀδίστακτοι μπάτσοι καὶ κυβερνητικοὶ πράκτορες, ὑπάρχουν δὲ καὶ κομπάρσοι (ἄμισθοι φυσικά) στρατολογηθέντες ἀπὸ τοὺς χώρους τῶν ἠλιθίων. Συμπρωταγωνισταὶ τὰ άφοσιωμένα ἐργαλεῖα τῆς ἐξ-ουσίας, οἱ ἐρυθροὶ, συνειδητοί τε καὶ ἀνόητοι. Καὶ οἱ θιασᾶρχαι (οἱ παρ’ἡμῖν διορισθέντες) ἁλωνίζουν ἀνενόχλητοι!
    Τὶ μεμψιμοιρεῖς λοιπόν; Ἀπόλευσε τὴν παράστασιν!!

Leave a Reply