Μήπως νά ἀποφασίζουν γιά αὐτά οἱ Εὐρωπαῖοι;

«Μήπως ν’ ἀποφασίζουν γι’ αὐτὰ οἱ Εὐρωπαῖοι;»

Πάνω στὴν ἀναμπουμπούλα, στὴν σύγχυση καὶ στὰ ἀπανωτὰ κτυπήματα, ὀλίγοι συμπολίτες μας ἀναρωτῶνται μόλις μαθαίνουν τὸ ἀναγκαῖο τῆς ὑπογραφῆς ἑνὸς ἀπὸ τοὺς κλώνους τοῦ κ. Ράιχενμπαχ γιὰ κάθε οἰκονομικὴ ἀπόφαση: «Μήπως, ἔτσι ποὺ τὰ κάναμε, νά’ναι καλλίτερα νὰ ἀποφασίζουν γι’ αὐτὰ οἱ Εὐρωπαῖοι (σ.σ.: διάβαζε: Γερμανοί); Ἔστω, μόνο γιὰ τὰ οἰκονομικά. Ξέρουν καλλίτερα…»

Δὲν τὸ πολυπιστεύουν, ἀλλὰ στὴν ἀπελπισία τους τὸ λέν. Δὲν ἀναφερόμαστε σὲ «ναιναίκους». Αὐτοὶ εἶναι ἄλλη ἱστορία. Ἀναφερόμαστε σὲ εἰλικρινεῖς, πατριῶτες συμπολίτες μας, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔχουν «ζαβλακωθεῖ» ἀπὸ τὶς ἐξελίξεις καὶ ἐκφράζουν ἀτυχῶς ὅσες σκέψεις περνοῦν ἀπὸ ἕνα μυαλὸ συγχυσμένο καὶ σὲ διαρκῆ ἄμυνα.  Δὲν προλαβαίνουν νὰ ἀντιληφθοῦν τὶς προεκτάσεις τῶν λόγων τους.

Πρῶτον, δὲν τὰ κάναΜΕ, ὅπως καὶ δὲν τὰ φάγαΜΕ ὅλοι μαζύ. Καὶ δὲν θὰ πληρώσουμε ἁμαρτίες ἄλλων. Ἂς μὴ τὸ ξεχνᾶμε αὐτό! Ὅσοι μᾶς σύρανε στὸ βοῦρκο, προσπαθοῦν τώρα νὰ μᾶς δασκαλέψουν γιὰ τὸ ποιά εἶναι ἡ «ὑπεύθυνη στάσις» ὥστε νὰ μπορέσουν νὰ μᾶς σώσουν ἀπὸ τὸ χάος ποὺ δημιούργησαν. Ὄχι κύριοι τοῦ διακομματικοῦ ἂν καὶ πασοκικοῦ Καθεστῶτος τῆς Μεταπολιτεύσεως. Εἶστε ὑπὸ ἀπόσυρση, ἡ ὁποία ἔχει ἤδη ἀναβληθεῖ ἀδικαιολόγητα.

Δεύτερον, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι Πρῶτον, δὲν νοεῖται νὰ ἐκφράζῃ κάποιος τέτοιες ἀπόψεις πέριξ καὶ ἀνήμερα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου. Λογοδοτοῦμε σὲ κόκκαλα. Λογοδοτοῦμε σὲ κάτι ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει κατὰ πολύ, σὲ μιὰ περιπέτεια καὶ μιὰ πορεία τοὐλάχιστον τρισχιλιετῆ- σὲ μιὰ πορεία ὅπου ὑπῆρξαν πάμπολλοι Ἥρωες, πάμπολλοι Ἅγιοι, ἀλλὰ καὶ πάμπολλοι Ἐφιάλτες. Οὔτε κατὰ λάθος δὲν νοεῖται νὰ ἀφήσουμε νὰ μᾶς σύρουν οἱ τελευταῖοι στὸν τρόπο τους.

Κάποιοι τὰ κάνανε σὰν τὰ μοῦτρα τους. Ἡ Ἱστορία θὰ ἀποφανθῇ γι’ αὐτούς, καὶ θὰ ἐγγραφοῦν μὲ τοὺς καταλλήλους χαρακτηρισμοὺς στὴν συλλογικὴ μνήμη τοῦ Γένους. Δὲν νοεῖται ὅμως νὰ διακηρύττει τὸ ἑλληνικὸ Ἔθνος, παγιδευμένο ἀπ’ αὐτούς, «δείρετέ μας γιατὶ ἤμασταν κακὰ παιδιά, πάρετε καὶ τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία ἅμα λάχει». Σ’ αὐτὴν τὴν περιπέτεια δὲν ἀποφασίζουμε μόνον ἐμεῖς ποιά πορεία θὰ ἐπιλέξῃ τὸ Γένος. Συναποφασίζουμε μὲ τοὺς τεθνεῶτες καὶ μὲ τοὺς ἀγέννητους- ἔχουμε Ὁλομέλεια, πῶς τὸ λένε! Καὶ λογοδοτοῦμε γιὰ τὸ ἂν τὴν ἐκφράζουμε σωστὰ ἢ τὴν προδίδουμε αὐτὴν τὴν Ὁλομέλεια.

Ἀνθεῖ καὶ φέρει κι ἄλλο. Θὰ τὸ δεῖτε. Θὰ τὸ δοῦμε. Ἐδῶ θά’μαστε.

Τὸ ’40 οἱ ταλαιπωρημένοι Ἕλληνες, γενιὰ-γέννημα τῆς Ἑλλάδος τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ΔΙΔΑΞΑΝ τὴν οἰκουμένη πὼς ὑπάρχουν ἀξίες ποὺ ἔχουν ἀξία. Πὼς ἀξίζει νὰ ζήσῃς γι’ αὐτὲς τὶς ἀξίες. Πὼς ἀξίζει νὰ πεθάνῃς γι’ αὐτὲς τὶς ἀξίες.

Ἂς εἶναι αὐτὸ τὸ μέτρο μὲ τὸ ὁποῖο κρίνουμε τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις μας.

Ἀστυάναξ Καυσοκαλυβίτης  

Δὲν εἶναι κακή ἰδέα. 

Ἐὰν εἶναι νὰ τὴν κάνουν αὐτοὶ τὴν δουλειά, ἂς τὴν κάνουν σωστά. 

Φιλονόη. 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply