AZIZ  NEΣΙΝ

« Σώπα, μη μιλάς !!..»

‘’’’’’’’’’’’’’

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή

κόψ’ τη φωνή σου σώπασε επιτέλους

κι αν ο λόγος είναι αργυρός

η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί,

έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:”σώπα”.

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,

μου λέγανε :”εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!”

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:”κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ….σώπα!”

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.

Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,

“Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε,

“θα βρείς το μπελά σου, σώπα”.

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι

“Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,

κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα”

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,

η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και

ήξερε να σωπαίνει.Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”.

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :”Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα”.Μπορεί να μην είχαμε μαζί τους πολλά-πολλά,μας ένωνε,όμως,το «Σώπα».

Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,

σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι,οι κάθετοι και οι παράλληλοι.

Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”,και μαζευτήκαμε πολλοί,μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,

τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα , μόνο με το Σώπα.

Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”.

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στ’αδέρφια σου

κι όταν νιώσεις την ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσα σου και κάν’την να σωπάσει.

Κόψ’την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά.Είναι ένα άχρηστο όργανο, αφού δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.

Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου.Και θα γλυτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,χωρίς να μιλάς να λές “έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς”..

Κι αν σε μάθουν κάποτε να μιλάς ,

θα γίνεις φαφλατάς ,σαν και δαύτους που σε δίδαξαν,

θα σαλιαρίζεις σαν κιαυτούς, αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσα σου,λοιπόν,κόψ’την αμέσως.

Δεν έχεις περιθώρια.Γίνε μουγκός.

Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα κόψε τη γλώσσα σου.

Όχι, δεν την κόβω..

Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου, ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς,εγώ κρατάω τη γλώσσα μου..

Γιατί πιστεύω πως θάρθει κάποια μέρα που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ..

Και το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο, με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:

Μ Ι Λ Α!… Μ Ι Λ Α…  Μ Ι Λ Α  Α   Α    Α     Α  …!!!

(γιὰ τὴν μεταγραφὴ Στέφανος Ληναῖος)

φωτογραφία