Ἔχει μοῦτρα καί μιλᾶ ἡ Διαμαντοπούλου;

Καί ποῦ τά βρῆκε;

Ἡ ὑπουργὸς ἀπαιδείας, ὡς ἀρίστη ἐκπρόσωπος τῆς τραπεζοκυβερνήσεως, μᾶς παρουσιάζει τὶς σκέψεις της καὶ τὶς βλέψεις της. Μᾶς συμβουλεύει καὶ μᾶς προτρέπει νὰ συμπεριφερθοῦμε ὡς ἐνήλικες, μὲ ἐθνικὴ συνείδησι, πρὸ κειμένου νὰ ἐξέλθουμε τῆς κρίσεως. 

Ἐπικεντρώνεται στὰ νέα μας δεδομένα καὶ τὰ προασπίζεται, μὲ τὴν συνήθη ἀντίληψί της, περὶ διασώσεως τοῦ εὐρῶ καὶ τῆς εὐρωζώνης. Δῆλα δή, τί εἶχες Γιάννη; Τί εἶχα πάντα….

Γράφει γιὰ κυβέρνησι ποὺ χρειάζεται τὰ ἀπαιτούμενα χρονικὰ περιθώρια. Γιά νά κάνῃ ΤΙ;;;;;

Μία κυβέρνησις ποὺ ἐδημιουργήθῃ μὲ στόχο τὴν ψήφισι τῶν δανειακῶν συμβάσεων καί μόνον, τί ἄλλο ἔργο ἔχει νά πράξῃ; Ποιά χρονικά περιθώρια πρέπει νά ἔχῃ; Γιά νά κάνῃ ΤΙ;;;;;;; 

(Γιὰ τὸ θέμα ἔχω ἀναλυτικῶς γράψει στὸ Σέ τί ἀκριβῶς ἐξυπηρετεῖ ἡ κυβέρνησις Παπαδημ(ί)ου;)

Γράφει κι ἄλλα πολλὰ ἡ ὑπουργὸς ἀπαιδείας. 

Μᾶς ἐνημερώνει καὶ μᾶς διαφωτίζει γιὰ τοὺς πραγματικούς της στόχους κι ὀράματα κατ’ οὐσίαν:

«…Η εθνική ομοψυχία που επιχειρήθηκε  και τελικά εκφράστηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν πρέπει να μείνει σαν μια επίφαση προς τα έξω, σαν αντάλλαγμα για μια δόση. Πρέπει να αξιοποιηθεί εσωτερικά, να ενισχυθεί, να απλώσει και να αγκαλιάσει κάθε μας δραστηριότητα. Ο ειδικός σκοπός για τον οποίο συγκροτήθηκε η κυβέρνηση, δεν μπορεί να εξελιχθεί σε περιορισμένο σκοπό και κυβερνητική υπολειτουργία. Δεν είναι κυβέρνηση της δόσης, και της άλλης δόσης και του PSIΕίναι πολλές και δύσκολες οι άμεσες ενέργειες και αναγκαίες πρωτοβουλίες, που συνεχώς προβάλλουμε, αλλά και  πρέπει να αναλάβουμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε ούτε μία ώρα, γιατί αυτή έχει πλέον ανυπολόγιστο κόστος σε εθνικό και ατομικό επίπεδο….»

Μὰ καὶ φυσικὰ εἶναι κυβέρνησις τῶν δόσεων. Μὰ καὶ φυσικὰ εἶναι μόνον τέτοια κυβέρνησις. Πῶς θά μποροῦσε νά εἶναι διαφορετικῶς; Αὐτός δέν εἶναι λόγος πού ἐδημιουργήθῃ; Μᾶς δουλεύει ἠ ὑπουργός. Ἢ σέ ἄλλην κυβέρνησι ἀναφέρεται; Μήπως σέ ἄλλον κόσμο ζῇ; Ἢ ἀκόμη πιστεύει πώς τρῶμε κουτόχορτο;

«…Αυτή η κυβέρνηση θα πρέπει, ανταποκρινόμενη ΚΑΙ στον τεχνοκρατικό της χαρακτήρα, να θέσει στόχους ανά μήνα και ανά υπουργείο. Θα ενθαρρύνει όλους τους  κρατικούς λειτουργούς  στην επίτευξη του εθνικού στόχου. Και φυσικά θα πρέπει να ελέγξει και να κατευθύνει τις υπηρεσίες και τη χρηματοδότηση της τεχνικής βοήθειας, που μας παρέχεται, η οποία δεν μπορεί να λειτουργεί αυτόνομα, αλλά πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθεί τις προτεραιότητες της ελληνικής κυβέρνησης, ιδιαίτερα σε αυτή τη φάση που όλα δρομολογούνται…»

Ἐπαναλαμβάνω λοιπὸν τὸ ἐρώτημα:

Ποιός ἀκριβῶς εἶναι ὁ στόχος τῆς κυβερνήσεως Παπαδημ(ί)ου; Ἔχει ὄνομα; Ταὐτότητα; Τί ἀκριβῶς ἔχει κληθεῖ ὁ τραπεζίτης νά μᾶς φορτώσῃ; Καί γιατί πιστεύουν οἱ συμμετέχοντες καί ὑποστηρικτές αὐτῆς τῆς κυβερνήσεως, πώς δέν ἔχουν ταὐτιστεῖ μέ τήν συγκεκριμένη κυβέρνησι;

Μέ ποιό δικαίωμα ἡ ὑπουργὸς τῆς φωτοτυπία καὶ τῆς τουρκικῆς γλώσσης βγαίνει καί ὁμιλεῖ; Μέ ποιό δικαίωμα μία ὑπουργός, φορτωμένη μέ τόσα σκάνδαλα κατά τῆς παιδείας καί τόση ἀνθελληνικότητα, ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁμυψυχία καί ἐθνική προσπάθεια;

«…Μια συντεταγμένη εθνική προσπάθεια τώρα έχει και τα περιθώρια και τις ευκαιρίες για μια αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα, διεκδικώντας μικρές και μεγάλες νίκες, οι οποίες θα αναπτερώσουν την αισιοδοξία, την ελπίδα και την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. Ας μην διαφεύγει της προσοχής μας πως στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, τα νέα κέντρα ισχύος θα αποτελέσουν οι κοινωνίες που θα καταφέρουν να βγουν από την κρίση με αλώβητη την εθνική αυτοπεποίθησή τους. Αντίθετα, κοινωνίες που θα καταρρεύσουν – πρωτίστως ψυχολογικά – δεν θα έχουν άλλο μέλλον από αυτό του «δορυφόρου».»

Κι ἐπεὶ δὴ ἡ κυρὰ Διαμαντοπούλου δὲν ἔχει καμμία συναίσθησι τῶν ὄσων ΜΟΝΗ της ἔχει πράξει, κι ἐπεὶ δὴ ἡ κυρὰ Διαμαντοπούλου ἔχει μεγάλη σχέσι μὲ περίεργες λέσχες, κι ἐπεὶ δή ἡ κυρὰ Διαμαντοπούλου μόνον ἀπὸ ἐμᾶς ζητᾶ ἐθνικὴ προσπάθεια, πρὸ κειμένου ἡ ἴδια νὰ τὴν ξεπουλήσῃ γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, προσωπικῶς τῆς δηλώνω πὼς ἀδιαφοροῦμε πλήρως κι ἀπολύτως γιὰ τὴν κυβέρνησι, γιὰ τὰ ἀνύπαρκατα τους σχέδια, γιὰ τὶς κακοτοπιὲς ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν, γιὰ τὴν ἴδια, γιὰ τὰ μισελληνικά της ἔργα καὶ γιὰ κάθε της προπαγανδιστικὸ σχέδιο. 

Μᾶς τελείωσε ἡ ὑπουργός. Κάποιος νὰ τῆς τὸ πῇ γιὰ νὰ μὴν παιδεύεται μὲ τὴν δακτυλογράφησι. Δὲν χρειάζεται. 

Ἀποφάσεις ἔχουμε λάβει ἤδη. Δρόμο βρήκαμε γιὰ νὰ διαβοῦμε. Κι ἀναμένουμε πλέον τὴν στιγμὴ τῆς μεγάλης κλωτσιᾶς. Αὐτῆς ποὺ ἐμεῖς θὰ δώσουμε σὲ κάθε προσκυνημένη νεοταξίτη.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Κι ὅσο γιὰ τὴνζώνη τοῦ εὐρῶ καὶ τῶν εὐρωπΕων, νὰ τὴν κρατήσῃ. Ἄν καὶ πολὺ ἀμφιβάλλω γιὰ τὸ ἐὰν θὰ βρῇ τόπο καὶ χῶρο νὰ σταθῇ σὲ λίγο. Διότι τὸ «σὲ λίγο» σχεδὸν ἔφθασε… Εἶναι μίαν ἀνάσα πλέον. Τὴν δική της ἀνάσα δὲν γνωρίζω πῶς θὰ στρώσῃ ἀπὸ τὴν τρεχάλα.

Ὅλη ἡ ἐπιστολὴ τῆς ὑπουργοῦ ἀπαιδείας:

“Κυβέρνηση στόχων: εθνική ομοψυχία τώρα”

Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ την Παρασκευή, 9 Δεκεμβρίου,  επιβεβαίωσε με τον πλέον σαφή τρόπο την κρισιμότητα των καιρών στην προοπτική της Ευρώπης,  της χώρας μας, αλλά και των πολιτών της.

Η Ευρώπη

Κατά την εκτίμησή μου οι αποφάσεις που ελήφθησαν είναι ανατρεπτικές των μέχρι σήμερα δεδομένων στην Ευρώπη, αλλά  και δύσκολα υλοποιήσιμες. Ως εκ τούτου πολλά και διαφορετικά ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Υπάρχει ο κίνδυνος υποβάθμισης συνολικά της πιστοληπτικής ικανότητας της Ευρωζώνης και  η απειλητική αύξηση του δημόσιου χρέους της συνολικά.  Κυριαρχεί η συντηρητική αντίληψη που περιορίζει τις επιλογές αντιμετώπισης της κρίσης στην επιβολή δημοσιονομικής πειθαρχίας, αλλά και το πρόβλημα υποκατάστασης των πολιτικών κέντρων  αποφάσεων από τους ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας. Όλα αυτά οδηγούν, κάτω από την πίεση της διεθνούς πραγματικότητας, σε αποφάσεις έξω από τα συνήθη. Αποφάσεις που αφορούν άμεσα και την Ελλάδα, σε ένα περιβάλλον με ελάχιστα περιθώρια δικής μας επιρροής.

Η Ελλάδα

Σε αυτή τη Σύνοδο, για πρώτη φορά ύστερα από πολλές Συνόδους Κορυφής, η Ελλάδα δεν βρέθηκε στο επίκεντρο των συζητήσεων. Είναι, όμως, πλέον σαφές ότι η ανασφάλεια της Ευρώπης επιτείνει τη δική μας ανασφάλεια. Και τα δικά μας επιμέρους ζητήματα προχωρούν μέσα σε βαρύ κλίμα, που έχουν να κάνουν τόσο με την ύφεση στο εσωτερικό, όσο και με το κλίμα ανασφάλειας σε όλη την Ευρωζώνη και το χρηματοπιστωτικό τομέα στο εξωτερικό. Τόσο η εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2011, όσο και η εκτέλεση του PSI είναι θέματα με τεράστιες δυσκολίες. Η ευνοϊκή για την Ελλάδα απόφαση της 26ης Οκτωβρίου – που παρά τις αμφισβητήσεις αποτελούσε σανίδα σωτηρίας – απαιτεί μεγάλη προσπάθεια  για να παραμείνει σε ισχύ.

Οι πολίτες

Οι συσσωρευόμενες – με πρωτοφανή ταχύτητα – ευρωπαϊκές και εθνικές οικονομικές δυσκολίες έχουν καθημερινά όλο και περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή των Ελλήνων. Τα εισοδήματα εξαφανίζονται ή μειώνονται, δουλειές χάνονται, η πραγματική οικονομία συρρικνώνεται, ενώ το κοινωνικό κράτος και τα δημόσια αγαθά έχουν σημαντικό πρόβλημα λόγω έλλειψης ανθρώπινων και οικονομικών πόρων. Και το χειρότερο, η απόγνωση οδηγεί σε αδρανοποίηση κάθε δύναμης.  

Η εθνική προσπάθεια

Προφανώς και πρέπει και μπορούμε να αντιδράσουμε, αλλά κυρίως να δράσουμε. Οι χώρες δεν αυτοκτονούν, ανασυγκροτούνται και αντεπιτίθενται. Το έχουμε κάνει και εμείς πολλές φορές στην ιστορία μας.

Για το εσωτερικό μέτωπο, κυρίαρχο όπλο μας είναι το ανθρώπινο κεφάλαιο, η δύναμη της «Έξυπνης Ελλάδας», οι προικισμένοι και παραγωγικοί άνθρωποι που μπορούν και πρέπει να βοηθηθούν, ώστε να λειτουργήσουν έξω από τις συνηθισμένες συνταγές, επιδιώξεις και αγκυλώσεις. Πολλοί το κάνουν ήδη. Απαντήσεις υπάρχουν, μια νέα Ελλάδα μπορεί να  γεννηθεί.

Για το εξωτερικό μέτωπο- και μετά την αμφισβήτηση που έχουμε δεχθεί ως Ελλάδα και ως Έλληνες- το μόνο όπλο που μας έχει μείνει είναι η εθνική μας ομοψυχία. Εθνική ομοψυχία που οφείλουμε, για μια φορά στην ιστορία μας να την κάνουμε πράξη,  με τρόπο ουσιαστικό και όχι προσχηματικό . Όχι ως έξωθεν επιβολή, αλλά ως δική μας επιλογή. Με μια φωνή να διασώσουμε τα κεκτημένα μας στην Ευρώπη και με το ευρώ στο χέρι να κερδίσουμε τη μάχη στο εσωτερικό. 

Επικεντρώνομαι, σήμερα, στη δεύτερη αυτή επιλογή, η οποία επιχειρήθηκε χωρίς γενναιοψυχία, με κίνδυνο να χαθεί για μια ακόμη φορά.

Η εθνική ομοψυχία, προφανώς, ξεκινά από τα κόμματα και τους πολιτικούς αρχηγούς, αλλά και εμπεδώνεται σε μια κοινή αντίληψη που κρατά μαζί όλους τους Έλληνες και τους ωθεί σε μια τεράστια εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης με δικαιοσύνη, σε κάθε περιοχή και σε κάθε τομέα, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας.

Η εθνική ομοψυχία που επιχειρήθηκε  και τελικά εκφράστηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν πρέπει να μείνει σαν μια επίφαση προς τα έξω, σαν αντάλλαγμα για μια δόση. Πρέπει να αξιοποιηθεί εσωτερικά, να ενισχυθεί, να απλώσει και να αγκαλιάσει κάθε μας δραστηριότητα. Ο ειδικός σκοπός για τον οποίο συγκροτήθηκε η κυβέρνηση, δεν μπορεί να εξελιχθεί σε περιορισμένο σκοπό και κυβερνητική υπολειτουργία. Δεν είναι κυβέρνηση της δόσης, και της άλλης δόσης και του PSIΕίναι πολλές και δύσκολες οι άμεσες ενέργειες και αναγκαίες πρωτοβουλίες, που συνεχώς προβάλλουμε, αλλά και  πρέπει να αναλάβουμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε ούτε μία ώρα, γιατί αυτή έχει πλέον ανυπολόγιστο κόστος σε εθνικό και ατομικό επίπεδο.

Θεωρώ σημαντική την παρέμβαση του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας  κ. Κ. Στεφανόπουλου.

  • Η  κυβέρνηση Παπαδήμου πρέπει να διαθέτει όλα τα απαιτούμενα χρονικά περιθώρια, ώστε να υλοποιήσει ένα σύνολο εξαιρετικά δύσκολων και άμεσων στόχων.
  • Παράλληλα, ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να έχει (τουλάχιστον από τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση) την επιλογή ανασχηματισμού, στελέχωσης της κυβέρνησής του, χωρίς αποτύπωση κομματικών σχεδιασμών και με διεύρυνση της σημερινής στήριξης. Να συμμετέχουν οι  πλέον κατάλληλοι και ικανοί, οι οποίοι αναπόσπαστοι από οποιοδήποτε άλλο έργο ή βλέψεις θα ασχοληθούν με τα αντικείμενα αρμοδιότητας τους.  Δεν υπάρχει υπουργείο και χώρος που τα άμεσα προβλήματα δεν  είναι τεράστια.
  • Αυτή η κυβέρνηση θα πρέπει, ανταποκρινόμενη ΚΑΙ στον τεχνοκρατικό της χαρακτήρα, να θέσει στόχους ανά μήνα και ανά υπουργείο. Θα ενθαρρύνει όλους τους  κρατικούς λειτουργούς  στην επίτευξη του εθνικού στόχου. Και φυσικά θα πρέπει να ελέγξει και να κατευθύνει τις υπηρεσίες και τη χρηματοδότηση της τεχνικής βοήθειας, που μας παρέχεται, η οποία δεν μπορεί να λειτουργεί αυτόνομα, αλλά πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθεί τις προτεραιότητες της ελληνικής κυβέρνησης, ιδιαίτερα σε αυτή τη φάση που όλα δρομολογούνται.
  • Τα κόμματα που αποφασίζουν να συμβάλουν σε αυτή την εθνική προσπάθεια, θα πρέπει να το κάνουν με ειλικρίνεια, στο Κοινοβούλιο, στο δημόσιο λόγο και στους κοινωνικούς χώρους  για την επιτυχία μιας κυβέρνησης που θα αναγνωρίζουν ως κυβέρνηση εθνικής ομοψυχίας και όχι επιβεβλημένο έξωθεν «αναγκαίο κακό». Όλα τα κόμματα οφείλουν ΤΩΡΑ να  καταθέσουν συγκεκριμένες προτάσεις που θεωρούν ότι βοηθούν στην έξοδο από την κρίση και όχι να τις αφήνουν για «έκπληξη» μετά τις εκλογές. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Ο κρίσιμος χρόνος είναι ΤΩΡΑ και όλοι θα κριθούμε.  

 

Είναι αυτονόητο πως κατάληξη και συνάμα αφετηρία της νέας εποχής θα είναι οι εκλογές, η έκφραση του Λαού, η ετυμηγορία των πολιτών, και πρέπει όλοι μαζί να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για νηφάλια κρίση πάνω σε θέσεις, προγράμματα και προοπτικές.

Φυσικά και αναγνωρίζω την πολιτική συμφωνία που έχει επιτευχθεί, αλλά τα δεδομένα αλλάζουν κάθε μέρα και οι αποφάσεις μας δεν μπορεί παρά να αφορούν πρώτα την Ελλάδα. Θα είναι κρίμα η σημερινή δυνατότητα  επιλογής, να προκύψει ως υποχρέωση εκ των υστέρων και ως αποτέλεσμα συμφορών.

Μια συντεταγμένη εθνική προσπάθεια τώρα έχει και τα περιθώρια και τις ευκαιρίες για μια αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα, διεκδικώντας μικρές και μεγάλες νίκες, οι οποίες θα αναπτερώσουν την αισιοδοξία, την ελπίδα και την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. Ας μην διαφεύγει της προσοχής μας πως στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, τα νέα κέντρα ισχύος θα αποτελέσουν οι κοινωνίες που θα καταφέρουν να βγουν από την κρίση με αλώβητη την εθνική αυτοπεποίθησή τους. Αντίθετα, κοινωνίες που θα καταρρεύσουν – πρωτίστως ψυχολογικά – δεν θα έχουν άλλο μέλλον από αυτό του «δορυφόρου». (

πηγὴ ἡ σελίδα της ποὺ ΕΜΕΙΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ!!!!

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Ἔχει μοῦτρα καί μιλᾶ ἡ Διαμαντοπούλου;

  1. Καλή μας Φιλονόη, δὲν σοῦ ἔρχεται ἐμετός; Δὲν σὲ πιάνει ἀηδία μὲ τὸ νά βλέπῃς τὰ μοῦτρα της; Καὶ κάθεσαι καὶ ἀσχολεῖσαι μὲ αὐτὸ τὸ ὑποκείμενον!
    Ἄφες αὐτὴν. Ἐς κόρακας καὶ τὸν ἀγύριστον!
    Μὲ τὶ χαλᾶς τὴν ζαχαρένια σου τέλος πάντων! Ἐδῶ ὑπάρχουν τὸσα ὡραῖα πράγματα μὲ τὰ ὁποῖα νὰ συμφωνήσουμε, νὰ διαφωνήσουμε (ἐνίοτε ἠχηρῶς) καὶ νὰ ἀποκομίσουμε κάτι εἰς τὸ τέλος. Μὲ τὴν Φουντούκω θὰ ἀσχολούμεθα;

Leave a Reply