Γέλασα μέ τό παρακάτω ἄρθρο καί εἶπα νά τό μοιρασθῶ μαζύ σας:

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Δίας –αρχιθεός και πατέρας όλων των θεών (βοήθειά μας)- κάποια στιγμή μεταμφιέστηκε σε ταύρο και απήγαγε την κακομοίρα την παρθένα  την Ευρώπη.

Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς έγινε η απαγωγή, γιατί τότε δεν υπήρχε ίντερνετ, για να κυκλοφορήσουν φωτογραφίες. Ούτε και αποτελεί σοβαρή δικαιολογία πως το παραπάνω είναι μύθος, άρα ψέματα. Είναι γνωστό πως αποκαλούμε μυθολογία ό,τι δεν μας συμφέρει να να πιστέψουμε ή αυτό που αδυνατούμε να αποδείξουμε.

Ο Δίας, λοιπόν, έκλεψε την Ευρώπη κι έπεσε ο μαύρος χαμός, αλλά μετά από λίγο την πάντρεψε με ένα καλό παλληκάρι κι επέστρεψε στον Όλυμπο, απ’ όπου την παρακολουθούσε μέχρι που πέθανε (η Ευρώπη, διότι ο Δίας ποτέ δεν πεθαίνει).

Και πέρασαν χρόνια και καιροί, πότε  από δω και πότε από κει, αλλάξαμε θεούς, αλλάξαμε κατακτητές, έγινε γύρω μας το σύστριγγλο και μετά;

Μετά  έκαναν για ξεκάρφωμα τον Δία-ταύρο με την Ευρώπη-καβάλα δίευρο, πέρασαν δέκα χρόνια, το σύστριγγλο συνεχίστηκε ολοένα αυξανόμενο, εμείς ως απόγονοι του Δία αποφασίσαμε να  αγανακτήσουμε  και προχθές, εκεί που όλοι νόμιζαν πως τα πράγματα έχουν μπει στο σωστό δρόμο, εμφανίζονται ξαφνικά ευρωπαίοι πολίτες φωνάζοντας: Είμαστε όλοι Έλληνες!

Χιλιάδες πολίτες της Ευρώπης κι όχι μόνο, βγήκαν το Σάββατο στους δρόμους με σημαίες, πλακάτ, άλλοι μεταμφιεσμένοι κι άλλοι όχι και φώναζαν WE ARE ALL GREEK, WE ARE ALL GREEK, όπως κάποτε φώναζε η ΜαρίαΕδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο. 

Ε, τώρα η Μαρία ασχολείται με λαβράκια, οπότε εμείς ας ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα.

Πολλοί απ΄τους ξένους φίλους μας, λοιπόν, δήλωσαν κιόλας πως θέλουν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα, σε ένδειξη συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό!

Το τι αγωνία τράβηξαν οι διεθνείς αγορές μέσα στο Σαββατοκύριακο, δεν περιγράφεται!

Όλοι περίμεναν να ξημερώσει η Δευτέρα, για να δουν τις αντιδράσεις των χωρών.

Ο Ντάου Τζόουνς δεν μπορούσε να κοιμηθεί κι έπαιρνε συνέχεια τον ΝΤΑΞ να τον ρωτήσει αν έχει κάποιο νέο. Ο Νικ Κέι δεν μπορούσε να καταπιεί το ρύζι του. 

Τέλος πάντων, τα προγνωστικά έδιναν κι έπαιρναν και οι πιθανές εξελίξεις ήταν τρεις:

ΠΡΩΤΗ ΠΙΘΑΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Να γεμίσει ξαφνικά όλη η ευρωπαϊκή ήπειρος από τεμπέληδες.

Να αρχίσουν να κλέβουν το ένα μουσείο πίσω από το άλλο.

Να πετούν τις τσίχλες και να παρκάρουν στα πεζοδρόμια.

Να γυρνούν μ’ ένα σουβλάκι ή με ένα φακελλάκι στο χέρι.

Εκεί που περπατούν, στα καλά καθούμενα, να αρχίζουν να χορεύουν έξαλλα χασαποσέρβικα και άλλα τέτοια που λένε πως μας χαρακτηρίζουν

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΙΘΑΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Οι ευρωπαίοι συνάνθρωποί μας να αισθάνθηκαν πως ήρθε η ώρα να δηλώσουν πως έχουν αρχίσει να σακκουλεύονται πως το πράγμα δεν ήταν και τόσο ελληνικό, όσο πίστεψαν στην αρχή.

Εντάξει, βαρεμένος απ’ τον ήλιο λαός οι Έλληνες, μα για στάσου, βρε παιδί μου: 

Τι ακριβώς γίνεται μ’ αυτές τις τράπεζες; Τι ρόλο βαράνε αυτοί οι οίκοι αξιολόγησης που πιάνουν τον ένα, χωρίς όμως να αφήνουν τον άλλο; 

Και καλά η Ελλάδα –η Ιταλία; Πώς γίνεται να καταρρέεει η μια χώρα πίσω από τη άλλη; Η μεγαλύτερη στρατιά αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, είναι αυτή των ανέργων και των υποαπασχολούμενων…Τι τρέχει;

Και σαν συνέχεια αυτών των προβληματισμών, είπαν οι άνθρωποι –ενόψει και της σημερινής κρίσιμης συνεδρίασης για το PSI:

Γιααα να δείξουμε τη συμπαράστασή μας, μπας και πάρουν το μήνυμα οι ενδιαφερόμενοι, ολούθε: Οι μεν Έλληνες για να βγουν να φωνάξουν κι αυτοί, όταν έρθει η ώρα, είμαστε όλοι Γάλλοι, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Βέλγοι κλπ, οι δε τράπεζες πως το παιχνίδι αποκαλύφθηκε μάλλον και τα πράγματα είναι σκούρα (για τις τράπεζες)

Σε κάθε περίπτωση από τις δυο, πάντως, όλοι φοβούνται και την

ΤΡΙΤΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ

Να ξημέρωνε η Δευτέρα και οι πρεσβείες των χωρών που οι πολίτες τους δήλωσαν από αλληλεγγύη την προθεσή τους να πάρουν την υπηκοότητα, να γέμιζαν από απλήρωτους λογαριασμούς  ανέργων ομοεθνών τους και από την αποστολή σημειωμάτων από την ελληνική εφορία με τα χαράτσια τα οποία επιβάλλονται στους νέους υπηκόους της χώρας μας.

Εκεί να δεις γέλιο!

Δεν έχει προχωρήσει ακόμα η ημέρα αρκετά, για να διαπιστώσουμε τι ακριβώς συμβαίνει από τα παραπάνω. Θα περιμένουμε με αγωνία το βράδυ, να μας ενημερώσουν οι αγωνιστές αντιμνημονιακοί δημοσιογράφοι-παρουσιαστές των μεγάλων κεντρικών δελτίων των καναλιών και όσοι ρωτούν τρις φορές για να μάθουν τι ώρα είναι.

Όσο για το πώς αντιδρούμε εδώ στην χώρα, ε, ο καθένας με τον τρόπο του.

Άλλος καίει ό,τι βρει γιατί νομίζει πως αυτό αποτελεί επανάσταση, άλλος καίει ό,τι του πούν επειδή πληρώνεται, άλλος ανάβει κεράκια για τα καμμένα, άλλος απαγγέλλει τους Μοιραίους του Βάρναλη, άλλος αλλάζει κόμμα και πάρα πολλοί καταγγέλλουν τα κόμματα (για όσους δεν κάνουν τίποτα από αυτά, ελάχιστα μαθαίνουμε..)

Και τι κάνουν πολλοί από αυτούς που καταγγέλλουν τα κόμματα;

Αλλάζουν κόμμα ή φτιάχνουν το δικό τους κόμμα!

Έχουμε μπερδευτεί πια με τα πρόσωπα –ποιος είναι ποιος και σε ποιο κόμμα.

Κοιμόμαστε με Πέμυ Ζούνη και ξυπνάμε με Άννα Βαγενά. Φεύγω για τη δουλειά με Άδωνιν απ’ εδώ και γυρνάω και βρίσκω Άδωνιν λίγο πιο ..απ’ εκεί.

Όσοι, δε, ιδρύουν δικό τους κόμμα, λένε τα ίδια πράγματα με άλλη σειρά, τι να πω…Της ανακύκλωσης γίνεται…

Στο μεταξύ, είναι πια τόσα πολλά τα αναρχικά συνθήματα γύρω μας, που ομολογώ πως έχω αρχίσει να σκέπτομαι πιο ανατρεπτικά.

Το έψαξα από εδώ, το έψαξα από εκεί και τείνω να καταλήξω πως το πρόβλημα είναι σεξουαλικό. Το σύνθημα που εκφράζει όλο και περισσότερους είναι πια το «αφήστε τα μίση και πιάστε το γκουχγκουχ…ήσι»

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, αποφάσισα να προτείνω τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, με κορμό στην ιδεολογία του το συναισθηματικό κενό της σύγχρονης εποχής, το οποίο λύνει όλα τα στραβά, όταν καλυφθεί..

Η ονομασία του νέου κόμματος είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στην όλη διαδικασία.

Προτείνω να εξαιρεθεί κάθε σχετικό  την πατρίδα κλπ, γιατί έχει πολύ-φορεθεί πια και στο τέλος θα μπερδευτούμε την ώρα της κάλπης.

Σκέφτομαι πως για μια κρίσιμη απόφαση, όπως είναι η ονομασία ενός νέου κόμματος, πρέπει να καταφύγουμε στην τέχνη, εκεί όπου καταφεύγει ο λαός για να εκφρασθεί και να πάρει κουράγιο στις δύσκολες ώρες. Γιατί ο λαός καταφεύγει πάντα στην πραγματική τέχνη και όχι σε όσους ανάβουν κεράκια, βρίζουν και φέρονται με αλαζονεία στο όνομά της.

Λοιπόν, παρουσιάζω κάποιες προτάσεις και θα χαρώ αν υπάρχει ανταπόκριση με νέες:

ΡΩΜ.Α.Ρ από το Ρωμηός αγάπησε Ρωμηά

Ι.Μ.ΑΜ    από το Ιστορία μου, αμαρτία μου

ΕΛΑ.Μ.ΜΟΥ  από το Έλα μαζί μου κάπου να πάμε χερι με χέρι

Τα τραγούδια που θα συνοδεύουν τις εμφανίσεις του νέου κόμματος στα ΜΜΕ, θα πρέπει να διαλεχτούν με μεγάλη προσοχή (πχ μου ‘ταξες ταξίδι να με πας, μια γυναίκα φεύγει, για σένανε μπορώ, πες μου πού πουλάν καρδιές κα).

Κι εδώ μπορούμε να παραδειγματιστούμε από τα ήδη υπάρχοντα κόμματα και κάποια από τα τραγούδια που τα συνοδεύουν.

ΠΑΣΟΚ Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλλα

ΝΔ Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης

ΔΗΜΑΡ Σώμα μου φτιαγμένο από πηλό

ΚΚΕ Μη μου μιλάτε, αφήστε με μόνο μου

ΣΥΡΙΖΑ Πλάθω κουλουράκια

ΛΑΟΣ Είμαι αητός χωρίς φτερά

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ Μια ωραία πεταλούδα

ΔΗΣΥ  Θέλω τα ώπα μου

Αμάν πια, πήξαμε στο κόμμα  και πέσαμε σε κώμα –πότε θα κάνει ξαστεριά;

Φλεβάρισε πια!

 Τίνα Κωνσταντάτου