«Δὲς πῶς χορεύει ὁ Νικηταρᾶς κι ἀηδόνι γίνεται ὁ ταμπουρᾶς.»

«Ὁ θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν λευτεριὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω…» εἶπε ὁ Γέρος μας τότε.
Ὁ θεός, σὲ κουβέντες εὑρίσκετο μὲ τὸν Γέρο μας. Ὁ δικός του θεός. Αὐτὸς ποὺ τοῦ ὑπαγόρευε νὰ στηλώνῃ τὰ πόδια γερὰ καὶ νὰ στήνεται μὲ λιγοστὰ παλληκάρια ἔξω ἀπὸ τὴν Τριπολιτσᾶ ἢ νὰ κερδίζῃ μᾶχες ἒκ τοῦ μὴ ὄντος ὅπως στὸ Βαλτέτσι καὶ στὰ Δερβενάκια.Ἒκ τοῦ μή ὄντος ἔγραψα; Λάθος!
Κολοκοτρώνης δὲν ἦταν ἕνας τυχαῖος πολεμιστής.
Εἶχε  μεγάλην ἐμπειρία ἀπὸ ἀνταρτοπόλεμο καὶ ἀπο τακτικὸ πόλεμο.
Ἤδη εἶχε ἐπικηρυχθεῖ  ἀπὸ τὰ 38 του χρόνια καὶ κατέφυγε στὴν Ζάκυνθο.
Ἦταν γνωστός, καὶ στοὺς ἐχθροὺς καὶ στοὺς φίλους γιὰ τὶς ἱκανότητές του. Καὶ δὲν περνοῦσε ἀπὸ πουθενὰ ἀπαρατήρητος.
Αὐτὸ σημαίνει πὼς ἐτύγχανε μεγάλου σεβασμοῦ, κι ἂς προσεπάθησαν κάποιοι (ὅπως ὁ Τρικούπης καὶ ὁ Κορδᾶτος γιὰ παράδειγμα) νὰ τοῦ μειώσουν τὴν ἀξία.

«Ὁ θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν λευτεριὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω….» εἶπε ὁ Γέρος μας. Καὶ κάτι ἤξερε.
Μόνον ποὺ αὐτὸ, τὸ ὁποῖον γνώριζε ἦταν σὰν σκιὰ ἐμπρός του. Σὰν ὀμίχλη. Κατὰ πῶς φαίνεται πίστευε πὼς ἡ ἐλευθερία ἔφθασε τότε, μὲ τὴν «τύποις» ἀπελευθέρωσιν.
Εἶχε βλέπετε κουβέντες μὲ τὸν θεό του. Κι ὁ θεός του ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του.
Οἱ θεοὶ δὲν παίρνουν πίσω τὶς ὑπογραφές τους ΠΟΤΕ!
Μόνον ποὺ πρέπει νὰ γίνουμε Κολοκοτρώνηδες. Κι αὐτὸ δὲν χαρίζεται! Κερδίζεται στὰ πεδία τῶν μαχῶν! Κτίζεται ἡμέρα μὲ τὴν ἡμέρα! 
Νὰ γίνουμε Ἀνδροῦτσοι! Καραϊσκάκηδες! 
Στρατηγοὶ ποὺ ἔμειναν χρόνους καὶ χρόνους στὴν σκλαβιὰ ἀλλὰ πῆραν τὰ βουνὰ κι ἔπιασαν τὸ  ἀντάρτικο γιὰ νὰ παραμείνουν μέσα τους ἐλεύθεροι! 
Καὶ πρὶν ἀπὸ αὐτοὺς δεκάδες ἄλλοι, γνωστοὶ κι ἄγνωστοι, ποὺ ὁ καθεῖς τους κατέθεσε τὸ αἷμα του γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ὑπάρξουν οἱ Κολοκοτρώνηδες! 
Τί σᾶς λέω πάλι σήμερα;
Πρὸ χθὲς τὸ βράδυ ἕνας καλὸς φίλος μοῦ ἔστειλε αὐτό:

 
Κι ἀπὸ ἐκείνην τὴν στιγμὴ τὸ σιγοτραγουδῶ. 
Εἶπα στὴν ἀρχὴ νὰ γράψω μόνον γιὰ τὸν Νικηταρᾶ καὶ τὸν ταμπουρᾶ. 
Ἀλλὰ δὲν γινόταν…. 
Ὁ θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν λευτεριὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω…
Τὸ γλέντι λοιπὸν Ἕλληνες ξεκίνησε τότε, τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1821 μὲ μπροστάρη τὸν Ὑψηλάντη. Κι ἀκόμη καλὰ κρατεῖ!
«Κριτὴς κι ἀφέντης του εἶναι ὁ θεὸς καὶ δραγουμάνος του ὁ λαός!» 
Μὴν μὲ ῥωτήσετε ποιὸς θεός. Οὔτε καὶ ποιὸς λαός! 
Ξέρουμε μέσα μας ὅλοι!
Τὸ γλέντι ξεκίνησε πρὸ 189 ἐτῶν καὶ πάει σιγὰ σιγά, ἀλλὰ σταθερὰ πρὸς τὸ τέλος του!
Τὸ γλέντι! Μεγάλο γλέντι! Ὅλοι θὰ εἴμαστε ἐκεῖ!
Διότι εἴπαμε, ὁ θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν λευτεριὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω ΠΟΤΕ! Ἀκόμη κι ἐὰν χρειασθῇ ἡ Ἑλλὰς νὰ περιμένῃ κοντὰ 200 χρόνια. 
Φθάνουμε στὸ τέλος σιγὰ σιγά, ἀλλὰ σταθερά!
Ἡ δική μας ὥρα πλησιάζει! 
Κι ἔχουμε μόνον μία ἐπιλογή!
Υ.Γ. Ἐκπαιδευόμεθα ἀπὸ τὴν ἀρχή! Τὸ ἀντάρτικον μόλις ξεκίνησε! Κι ἐμεῖς ξέρουμε… Ἐνθυμούμεθα… Βιαζόμεθα ὅμως καὶ γιὰ  νὰ τελειώνουμε, διότι αὐτὸς ὁ πόλεμος πρέπει νὰ τελειώσῃ ὁριστικῶς!
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply