Πότε θά σπάσουμε τήν γυάλα;

Γυάλα! 
Μία τεράστια γυάλα πο μέσα της χουμε χώσει τ παιδάκια μας!
Σήμερα θκνευριστον ρκετοπ ατ πο γράφω. 
Δν πειράζει.
λλως τε, δν θέλω ν τ παίξω οτε εδικς στ περ παιδοψυχολογίας οτε εδικς στ περ κοινωνιολογίας.
Δν  εμαι.

Σήμερα θ καταπιαστ μ λίγην στορία κα λίγο θος. Μορκον!

Γυλες! Τεράστιες γυλες!
Γυλες γερές, πεντακάθαρες λλ γυλες. 

ταν γεννμε τ παιδιά μας στήνουμε γυλες γύρω τους! Μεγάλες, νετες, πεντάθαρες γυάλες. Γυλες πο φιλτράρουν τ πάντα μως. 
Χώνουμε τ παιδάκια κε μέσα κα δν τος πιτρέπουμε νξέλθουν!
Μν μάθουν τ παιδι γι τγκλήματα. Μν λυπηθον! Μν πονέσουν! Μν δον αμα! Μν τρομάξουν! Μν χάσουν τν πνο τους.
Μν μάθουν γι πολέμους! Μ μάθουν γιστορία! Μν μάθουν γι τόσα κα τόσα πο θ τά κάνουν ν μν ποστρέφουν τ βλέμμα τους π τγνωστον, λλ  ν τ μελετον κα ν τ χρησιμοποιον ς σκαλοπάτι μαθήσεως.  

να γνωστό μου 15χρονο κοριτσάκι, πρμερν,  τρεχε πανικόβλητο. 
Μόλις μ εδε λθε κοντά μου κανάσανε νακουφισμένο. 
Τώτησα τ συμβαίνει κα μοξήγησε πς ταν κάποιος μελαψός, πάνω σνα ποδήλατο, πο μόλις τν βλεπε τν κυνηγοσε. 
Δν μποροσα ν π πάρα πολλά. Δν μοπεφτε λόγος, διότι δν ξερα τς τοποθετήσεις τς οκογενείας. λλνησύχησα. Προσπάθησα νξηγήσω στ παιδ κάποια πράγματα κα ν το δώσω ν καταλάβ πς πρέπ ν μιλήσ στος γονες του συντόμως γι τ πρόβλημα. Τ συνόδευσα στ σπίτι του λλγωνία μου δν παψε. 
νεζήτησα τος γονες λλ δν τος βρκα. 
Τ παιδ δν τ ξαναείδα π τότε, λλ ατν τν μελαψ τν ξαναεδα ννοχλλλα κοριτσάκια. Τί θέλει; Τϊ πιθυμε; Νά στειευτ μέ τά παιδιά μόνον; Νά κάν κάτι περισσότερο; Εναι πλς μία σύμπτωσις;

Μφορμ τ παραπάνω περιστατικν ναστατώθηκα. Ξεκίνησα ν συζητ μ γονες γι τἐὰν χουν προετοιμάσει τ παιδιά τους γι τος πιθανος κινδύνους πο καλονται νντιμετωπίσουν.
Οπαντήσεις; «Δν εσαι καλά! Σιγ μν τρομάξω τ παιδιά! Σιγ μν τ κάνω ατσιστές!!!» 
σο κι ἐὰν προσπάθησα ν τος ξηγήσω πς τ χρμα του εναι πλς σύμπτωσις, πς θ μποροσε ν εναι ετε λευκς ετε μαρος ετε κίτρινος, ταν νένδοτοι! μουν ατσίστρια κα τελείωσε. Τ παιδιά τους κινδυνεύουν πμέναν κι χι π τν περίεργον τύπο πο κυνηγ παιδιά. 

Μετ θυμήθηκα να κείμενον το φίλου στολόγου Στράβωνος, (τ παραθέτω στ τέλος) γι τ παιδάκια κα γι τν τρόπο πο τναθρέφουμε. Κα τότε συνειδητοποίησα πς μες εμαστε ο λθος καχι ο μελαψο ποδηλτες. 

Τί κριβς κάνουμε στά παιδιά μας; 
Πασχίζουμε ν τ προστατεύσουμε π δυσάρεστα συναισθήματα, μ στόχο ν μεγαλώσουν ρεμα κα συγκροτημένα. Τί πιτυγχάνουμε; Τίποτα;
Διότι τ παιδιά μας βγαίνουν ν τελς προετοίμαστα σ μίαν κοινωνία πο δυστυχς, εναι πλήρης βίας. Κινδυνεύουν κόμη περισσότερο ν πέσουν θύματα πιτηδείων  καγκληματιν. Κι λο ατ διότι μες θέλαμε μόνον ν τ προστατεύσουμε, ν τ καταστήσαμε νίκανα!
(ταν δλα δή τρελλοί ο Σπαρτιτες πού τά βαζαν πό τήν πρώτην τους νάσα στόν πόλεμο;)

Δν σχυρίζομαι πς πρέπει ν περάσουμε στ  λλο κρον κα ν λειτουργομε μ μίσος. χι φυσικά. ντιθέτως, μπορομε ν παραμένουμε ρκούντως προσγειωμένοι κα μ παιδιπίσης προσγειωμένα. Ατ θ τδηγήσ μελλοντικς νναλάβουν ταχύτερα τς εθνες τους κα ν γίνουν ταχύτερα συνειδητοποιημένοι νήλικες.

λλο νημέρωσις καλλο κπαίδευσις στν βία. (Καλ βέβαια θταν ν κάνουμε κακπαίδευσιν στν μυνα… Ποτ δν ξέρουμε…)

να λλο κομμάτι ατς τς γυάλας εναι δική μας περιφρούρησις γι τς ρέξεις τους. Τρέχουμε μ κάθε εκαιρία ν τος  καλύψουμε τς νάγκες, κόμη κι ἐὰν ατς εναι παράλογες. 
Τί πιτυγχάνουμε;
Κάτι σν ατό:

ατό:

Μ στόχον ν μ δον ατό:Γιατί; Ποιά κριβς εναι πραγματικότης μας; σαχλαμάρα λωσις;

π τν λλην μεριά, βλέπω παιδι πο δν χουν κν μάθει νάγνωσιν κα γραφή, νρθρώνουν πολιτικόν λόγο. (Λέμε τώρα, διότι ατ τ παπαγαλάκια κάποιους λλους μιμονται!)
Θέλουμε δλα δ νχουμε τ παιδιά μας ντς τς γυάλας, λέγοντας ψέμματα στος αυτούς μας κα στ παιδιά μας, πς θέλουμε ν τ προστατεύσουμε, τν διαν στιγμ ποχουμε κπαδεύσει παιδι ν μς μιμονται. 
Θαυμάσια!
Ἐὰν γ εμαι δεξις ριστερς κεντρος τέλος πάντων ,τι μου καπνίσ, θ πρέπ φυσικ κα τ παιδί μου ν εναι πολύτως μοιό μου!!! Χά!
Τ ατν σ,τι φορ στς θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, στς κοινωνικές, στς ποδοσφαιρικές, στς νδυματολογικές, στς κομμωτικές, στς φιλοσοφικές.. (Λέμε πάλι τώρα κα κάτι γι ν γελάσουμε…) 
Μήπως τελικς τήν γυάλα τήν φτιάξαμε μόνον γιά νά ποκλείσουμε τά παιδιά μας πό τήν ξωτερική πληροφορία; Μήπως περιφρουρομε ατό πού μες εμαστε μόνον καί μόνον διότι δέν ντέχουμε στήν κριτική, στόν διάλογο κα ναί, στν πολλές φορές δική μας στέρησιν;

Ναγαπητοί μου! 
Κάποτε διάβαζα, σ κάποιο μυθιστόρημα, γι μίαν γυναίκα πο διέσωσε κάποια ρφανά Κάποια π ατ τρφανταν παιδισλαμιστν. δια ταν χριστιανή. Ξέρετε πς τά μεγάλωσε; ς σλαμιστές. 
άν συνέβαινε ατό σέ μς, πς κριβς θά μεγαλώναμε τά ξένα παιδιά; Βάσει τν δικν μας πεποιθήσεων βάσει τν πεποιθήσεων τν γονέων τους;

Τέλος, ταν τ παιδιά μας ρχονται σπαφ μ τν πραγματικότητα, τότε κτς π τ παθήματά τους, συμβαίνει κα κάτι κόμη. Χειρότερον. Στν γωνιώδη τους προσπάθεια ννταχθον ταχύτερα μιμονται ως ναισθησίας. Τί χουμε λοιπόν;
Παιδι μδια οχα, δια μαλλιά, δια κούσματα, δια νορθογραφία, δια μυαλιά, δια σαχλαμάρα.
Τί νά τό κάνω πού εναι «καλά παιδιά»!  Εναι χρήσιμα γιά τό σύνολον εναι πλς κάποιοι πού πίσης θά φτιάξουν νέες γυλες γιά νά περιφρουρήσουν κόμη καλλίτερα τά σα κουβαλον;
Πο εναι κριτική τους σκέψις; Πο ο προβληματισμοί τους; Πο προσωπικότης τους; 

ν τάξει.. Τ δικό μου παιδ εναι καλλίτερον π το διπλανο. Κα το διπλανομως εναι καλλίτερον π τ δικό μου. 
Κι ἐὰν ο γυλες εναι τοδίου χρώματος, τότε βλέπουμε ν λειτουργον θαυμάσια τβρίδιά μας. Ἐὰν μως χι, τότε ξεκιν πόλεμος.

Τί νά κάνουμε; τσι κι λλοις π κάθε γυάλα περν συγκεκριμένο τμμα φωτός, ναλόγως τς συχνότητος. ρα, σ κάθε γυάλα ναπτύσσονται διαφορετικν εδν βρίδια. μες θά τό λλάξουμε τώρα κι ατό; 

Φιλονόη. 

Υ.Γ. χετε συνειδητοποιήσει τί κριβς κάνει τό γυαλί; χετε συνειδητοποιήσει πώς φιλτράρει τά πάντα; κόμη καί τό φς; κόμη καί τήν γνώσιν; κόμη καί τήν λήθεια;

Υ.Γ.2. ζω εναι ξω π τς γυλες.

Ἂχ μανούλα!!!

Μηδικόν μῆλον

Περί λεπτομερείας            

φωτογραφία καὶ  π δ, δ, δ

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply