Μὰ εἴμαστε βιασμένοι!

βία χει λλάξει οχα, κφρασιν, μφάνισιν. 
χει φορέσει περούκα, χει βαφτες πόρνη κι χει λλάξει μέσα  πιβολς!
Μπαίνει στς καρδιές μας κα στ μυαλά μας μέσα π τς θόνες μας, π τος λογαριασμούς  μας, π τς συναναστροφές μας, π τ σχολεα μας, π τ βιβλία μας, π τς πάσς λογς εκόνες μας. 
Ναί, ντιδρομε, λλντιδρομε τόσο σο ντέχουμε, χι περισσότερο.
Ἢ, κόμη χειρότερα, ντιδρομε σο ντιλαμβανόμεθα!

Κρίμα;
χι, διόλου. Εναι μίαν χαρ τ πάντα! τσι πρεπε ν γίνονται! 
Δν χουμε νλλάξουμε κάτι.
Ν μάθουμε χουμε. 
Ν μάθουμε ν τν ναγνωρίζουμε, ν τν ντιμετωπίζουμε κα ν τν νικοῦμε!

βία δν εναι μόνον τ ξύλο, τ χημικ κα ο πλαστικς σφαρες πο πέφτουν κατ τν διαδηλωτν.
Οτε μόνον δυνατ μουσικ πο μς ξυπν στς 3:00 τ ξημερώματα. 
Οτε μόνον  γριοφωνάρα το θυμωμένου γείτονος. 
Οτε τλο κα σκληρότερα οκονομικ μέτρα.
Οτε κα οκφοβιστικς ποφάσεις τν κρατούντων.
Οτε μόνον τ πλιάτσικο ποχει ξεκινήσει. 

Βία εναι παντο γύρω μας. κόμη κα στν έρα μας. Κα στ νερό μας. Κα στν τροφή μας. 
Βία πάρχει στν λόγο μας. Στν σκέψιν μας. Στς πόψεις μας.
Βία πάρχει κόμη κα στνειρά μας. λλ ατ εναι λλο! 
βία εναι στς διαφημίσεις. 
Στς εδήσεις!
Στν παραπληροφόρησιν!
Βία εναι κα στς κινδυνολογίες!
Στν βεβαιότητα!
Στν φτώχεια!  
Βία εναι στς πλατεες μας. Στ παγκάκια μας, τ γεμάτα στέγους.  
Στ παιδι πο νοιάζονται μόνον γι τ νέο τους κινητό.
Στς καφετέριες κα στ σκυλάδικα.
Στν μουσική. Στ τραγούδια. Στν σιωπή…. 

χουμε πόλεμο! 
δ κι αἰῶνες χουμε πόλεμο, λλ μόλις τώρα, μετ βίας σως σ κάποιες περιπτώσεις, ρχίζουμε ν τντιλαμβανόμαστε. Κι χι σ κάθε της κφρασιν κόμη! Σ μέρη της! 
χουμε πόλεμο! Πόλεμον μοναδικόν! Δν γίνεται ν τν ποφύγουμε! Εναι δ κα μς φανίζει, πως λλως τε κάθε πόλεμος! 

Ζομε ν μέσ βίας π τότε πο γεννηθήκαμε! 
Μέσα σ ατν μεγαλώνουν τ παιδιά μας, κι ς πασχίζουμε ν κρατήσουμε τς γυάλες τους στεγανές. Λθος μας! σο ταχύτερα σπάσουμε τς γυάλες, τόσο ταχύτερα θ προσαρμοσθον κα θντεπεξέλθουν!
Σκεπτόμεθα βίαια! ντιδρομε! Συνομιλομε!
Βία εναι κόμη κα στν τρόπο μ τν ποον νειρευόμεθα! κε πολπίζουμε! κε πο στοχεύουμε! 
Εμαστε κφρασίς της! 
Εμαστε γόνοι της!
Εμαστε βιασμένοι!

Εναι λήθεια μας!
Κραυγάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, παλεύουμε κατ καθεστώτων πο δν μς πολογίζουν! Καθεστώτων πο μς χουν ποδυναμώσει, μς χουν κάνει ν σκύβουμε λο κα περισσότερο. Ν μ σκεπτόμαστε! Ν μν χουμε κρίσιν καθαρή! Ν μν ντιλαμβανόμαστε τ βάθος τς λλοιώσεώς μας! Το βιασμο μας!
Εμαστε βιασμένοι φίλοι μου! 
Ατ δν λλάζει! 
Τ μόνον πο μπορομε νλλάξουμε εναι τρόπος ντιμετωπίσεως το βιασμο μας!
ντ ν κλαμε, ν λυπόμαστε, ν βλέπουμε πλαστδιέξοδα, λλάζουμε!
βιασμένος δν εναι νεκρός!
Δν χρειάζεται νκινητοποιεται π τν θυμό του κα τν πόνο του!
Δν χρειάζεται ν βλέπ μόνον διέξοδα! 
Εναι ζωντανς κόμη βιασμένος κι χει δικαίωμα νλλάξ τ πάντα!
Ναί, τ γεγονς το βιασμο δν λλάζει! 
λλάζμως τ θύμα!
χι γι ν γίν θύτης! 
Μόνον γι ν ξαναγίνλεύθερος!

Φιλονόη.  

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply