Σήμερα θὰ σᾶς παρουσιάσω ἕνα κείμενον τοῦ Νικόλα.
Ἀπὸ αὐτὰ τὰ κείμενα ποὺ κατὰ βάσιν συμφωνῶ ἀλλὰ τελικῶς …διαφωνῶ!
Τὸ Ὄνειρο τοῦ Νικόλα: Ἡ Δύναμις τοῦ Λύκου
Μόνοι ἐρχόμαστε σὲ αὐτὴ τὴν ζωή … καὶ μόνοι φεύγουμε…
Σὲ αὐτὸ τὸ ὑπέροχο Ταξείδι ποὺ λέγεται Βίος, ὁ Νόμος εἶναι Μόνος νὰ πορεύεσαι…
Νὰ διασκεδάζῃς, νὰ πονᾷς, νὰ λυπᾶσαι, νὰ χαίρεσαι, ΝΑ ΖῌΣ…
Ὁ Λύκος δὲν ἀλυκτᾶ ἀπὸ τὸ βάρος τῆς μοναξιᾶς … ἀλυκτᾶ ἀπὸ τὴμ Δύναμι τῆς Μοναχικότητος…
Συνταξειδιῶτες … πολλοί.
Σύντροφοι … λίγοι.
Ταὐτότητες … πολλές.
Μάσκες … ἀκόμη περισσότερες.
Ἑαυτός … Ἕνας
Μακάριος καὶ τρισόλβιος ὅποιος Τὸν ἔχει γνωρίσει ἀληθινά… καὶ ἔχει καταφέρει νὰ γίνῃ ΕΝΑ μὲ τὸν ἴσκιο ποὺ ἀφήνει πίσω του, ὅταν λούζεται στὸ Φῶς τῆς Ὑπάρξεως … γιατί Περιπατητὴς καὶ Ἑαυτὸς ἔχουν γίνει ΕΝΑ.
Καὶ τότε … ὅταν τὸ ΕΝΑ εἶναι πλῆρες …
τὰ δεσμὰ τοῦ Χρόνου καὶ τοῦ Χώρου ἔχουν σπάσει…
καὶ ἡ Ζωὴ γίνεται ΥΠΑΡΞΙΣ…
© 2011 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος
Σέ τί διαφωνῶ;
Στήν Ἑτυμολογία τῶν λέξεων.
Ἄλλο βίος κι ἄλλο ζωή!
Σήμερα διαβιοῦμε ἐν ᾦ θὰἔπρεπε νὰ ζοῦμε.
Σήμερα ὑπάρχουμε, ὑπὸ (κάτι) ἀρχόμεθα δῆλα δή. Ὑπὸ κάποιας ἀρχῆς διαβιοῦμε.
Ποιό εἶναι τό ὀρθόν;
Χμμμμ… Νὰ Ζοῦμε καὶ νὰ Ἄρχουμε!
Γιὰ ἐκεῖ πορεύομαι ἐγώ!
Γιὰ ἐκεῖ πορεύεται ἡἙλλάς!
ΓΙὰ ἐκεῖ πορεύονται οἱἝλληνες!
Συνεπῶς, καλὰ τὰ λέει ὁ Νικόλας… Ἀλλά… Ἕνα τόσο δὰ ἀλλὰ κάνει τὴν μεγάλη διαφορά!
Κι ἐδῶ τὸ σχόλιόν μου στὰ γραφόμενά του:
Ὑπάρχω=ὑπὸ καὶ ἄρχω!
Ἐγὼ Νικόλα θέλω νὰ ζῶ, καὶ κατὰ συνέπειᾳ, νὰ ΑΡΧΩ!!!
Αὐτὴ εἶναι ἡ φύσις τοῦἝλληνος! Καθῶς καὶ τοῦ Λύκου!
(Καλὸ τὸ θέμα, σωστὰ τὸ προσεγγίζεις, διαφωνῶ στὴν ἑτυμολογία ἀλλὰ νομίζω πὼς λέμε τὸ ἴδιο!)
Καλὸ πάντως θὰ ἦταν νὰ ἀναζητήσουμε καὶ τὴν ἑτυμολογίαν τῆς λέξεως Λῦκος! Ἀξίζει τὸν κόπο!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.