Ἔξοδος ἀπὸ τὸ εὐρῶ ἤ τὴν εὐρωζώνη ἤ καὶ τὰ δύο.

Καταστροφή, πείνα, σφαγὲς στοὺς δρόμους γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμί, λεηλασία σοῦπερ μάρκετ, τυφῶνες, παλιῤῥοϊκὰ κύματα, ἑλονοσία, τύφος, γάγγραινα, ζόμπυ στὸν δρόμο, βαμπὶρ ποὺ ψάχνουν γιὰ αἷμα, ἄλ κάιντα, τίγρεις, ἐλέφαντες καὶ ἐπίθεσις ἐξωγηΐνων.
Ὅλα αὐτὰ συνθέτουν τὰ γεγονότα ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν μετὰ ἀπὸ μία πιθανὴ ἔξοδο τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ σωτήριο εὐρῶ.
Ἄς τὰ πάρουμε ὅμως ἕνα ἕνα μὲ τὴν σειρά. 

Χρεωκοπία, πτώχευσις, φαλιμέντο ἤ ὅπως ἀλλοιῶς θέλετε πεῖτε το.

Ἕνα Κράτος δὲν μπορεῖ νὰ χρεωκοπήσῃ ὅπως μία ἀνώνυμος ἑταιρεία.
Μία ἀνώνυμος ἐταιρεία χρεωκοπεῖ ὅταν ἀδυνατῇ νὰ πληρώσῃ τὶς ὀφειλές της πρὸς τρίτους, εἶτε αὐτὸ λέγεται δημόσιο, εἶτε φυσικὰ πρόσωπα.
Ἄρα ἀδυνατεῖ νὰ πληρώσῃ καὶ μισθοὺς ἐργαζομένων, ἄρα δηλώνει πτώχευση καὶ οἱ ὑπάλληλοί της μένουν χωρὶς ἐργασία.
Ἡ ἴδια βάζει λουκέτο στὶς πόρτες καὶ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἄγρια χόρτα φυτρώνουν γύρω ἀπὸ τὸ παραμελημένο κτίριο, σοβάδες πέφτουν, λόγῳ ὑγρασίας, τὰ σίδερα σκουριάζουν καὶ οἱ γύφτοι κλέβουν ὅ,τι χαλκὸ ἔχει ἀπομείνει.
Στὴν περίπτωση τοῦ Κράτους πάλι, τὸ μόνον ποὺ μένει ἴδιο εἶναι οἱ γύφτοι.
Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι τελείως διαφορετικά.
Δὲν θὰ δοῦμε τὰ λουκέτα ἔξω ἀπὸ στρατόπεδα, λιμάνια καὶ ἀεροδρόμια, οὔτε ἀνθρώπους νὰ γυρνοῦν στὰ σπίτια τους μὲ ἄδεια χέρια.
Ἀντ΄  αὐτοῦ ἡ Φύσις θὰ συνεχίση νὰ προσφέρῃ τοὺς καρπούς της, ἡ θάλασσα νὰ ἔχῃ νερὸ καὶ ὁ Ἥλιος θὰ συνεχίση νὰ καίῃ καὶ νὰ προσφέρῃ τὸ Φῶς του.

Δὲν εἶναι καὶ τὸ τέλος τοῦ κόσμου μὲ δύο λόγια.
Εἶμαι ὅμως τὸ τέλος τοῦ «πρώτου τραπέζι πίστα», τὸ τέλος τῆς ἀγορᾶς τοὺ ἀκριβοτέρου αὐτοκινήτου, ἐπεὶ δὴ «μοῦ ἀρέσει καὶ μπορῶ», τὸ τέλος τοῦ Ἀρμάνι καὶ τοῦ Λουμπούτιν καὶ ἡ ἀρχὴ τοῦ Γιαμουρίδη, τῆς Ἔψα, τῶν μακαρονιῶν Μέλισσα, ἀλλὰ καὶ γενικότερα ὅλων τῶν ἑλληνικῶν προϊόντων, ποὺ μὲ τόση εὐλάβεια ἀποῤῥίπταμε ὅλον αὐτὸν τὸν καιρό, νομίζοντας ὅτι τὸ ξένο εἶναι καὶ τὸ πιὸ καλό.

Τὰ χρήματά μας μπορεῖ νὰ γίνουν ἀπὸ εὐρῶ-δραχμές, ὅμως αὐτὲς οἱ δραχμὲς θὰ μένουν ἐντὸς Ἑλλάδος καὶ δὲν θὰ ἀποχαιρετοῦμε τὸ κάθε εὐρῶ, μὴ γνωρίζοντας ἄν θὰ τὸ ξαναπιάσουμε στὰ χέρια μας, ὅπως γίνεται μέχρι σήμερα.

Θὰ ἀναρωτιέσθε ἀπὸ μέσα σας, μά πῶς θά τά κάνουμε ὅλα αὐτά μέ τήν κακιά Δραχμή;
Ἡ Δραχμὴ εἶναι τὸ νόμισμά μας, ἔχει τόπο καταγωγῆς τὴν Ἑλλάδα. Ἐμεῖς κόβουμε Δραχμὲς γιὰ ἐμᾶς καὶ δὲν περιμένουμε νὰ μᾶς ἐλεήσῃ κάποιος ξένος.
Εἶναι ποτέ δυνατόν νά νοιασθῇ ο ξένος περισσότερο γιά τό σπίτι μας ἀπό ὅ,τι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι; 

Θὰ μοῦ πεῖτε πὼς μὲ τὴν Δραχμὴ  ὑποτιμημένη δὲν θὰ μποροῦμε οὔτε ταξείδια νὰ πᾶμε, οὔτε νὰ ἀγοράσουμε τὴν 42” πλάσμα τηλεόραση ποὺ θέλουμε.
Θὰ σᾶς ἀπαντήσω πὼς ΝΑΙ, πρέπει νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς θυσίες, ὅπως κάναμε καὶ παλαιότερα,τότε ποὺ οἱ γονεῖς μας μᾶς φώναζαν σὲ περίοδο ἐξετάσεων κομμένα τὰ σοῦρτα φέρτα στοὺς καφέδες καὶ στὰ μπᾶρ.
Τότε δῆλαδή ἤμασταν ὑπερ-ἥρωες πού δέν πίναμε γιά δύο ἑβδομάδες μπῦρες;
Ἤ μήπως πεθάναμε ἐπειδή δέν ἤπιαμε μπῦρες καί δέν βγήκαμε βόλτες;

Ἦλθε ἐπὶ τέλους ἡ ὥρα ποὺ θὰ πρέπη νὰ μάθουμε νὰ ξεχωρίζουμε στὶς ἀγορές μας αὐτὸ ποὺ θέλουμε ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ χρειαζόμαστε. Ἧλθε ἡ ὥρα ποὺ πρέπει νὰ ἰσοσκελίσουμε τὴν κατανάλωσή μας μὲ τὴν παραγωγή μας.

Πᾶμε νὰ δοῦμε τὰ νούμερα τώρα.
Ὑπάρχει ἡ πεποίθησις πὼς ἐὰν γυρίσουμε σὲ ἐθνικὸ νόμισμα, τὴν Δραχμή,θὰ γίνουμε τριτοκοσμικὴ χώρα (ἐνῷ τώρα εἴμαστε βασιλεῖς), θὰ εἴμαστε οἱ φτωχοὶ τῆς Εὐρώπης καὶ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἀποφύγουμε τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ τὴν εὐρωζώνη.
Κατ’ ἀρχὰς δὲν ὑπάρχει πλαίσιο ἐξόδου τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὴν εὐρωζώνη, βάσει Συνθηκῶν.
Ἔχουμε πολλὰ παραδείγματα Κρατῶν-μελῶν ὅπου διατηροῦν τὸ νόμισμά τους.
Ἡ Σουηδία, ἡ Νορβηγία, ἡ Δανία, ἡ Ἀγγλία αὐτὴν τὴν στιγμὴ κόβουν δικό τους νόμισμα κι ἀπὸ ὅσο γνωρίζω οἱ οἰκονομίες τους εἶναι μία χαρὰ ἐδῶ καὶ χρόνια.
Ἐπίσης, ἐδῶ νὰ θυμήσω πὼς ἡ Νορβηγία κατέχει τὴν πρωτιὰ σὲ δημοσίους ὑπαλλήλους μὲ τὸ 28.8% τοῦ πληθυσμοῦ της νὰ ἐργάζεται στὸν δημόσιο τομέα.
Ἡ Ἑλλάδα εὐρίσκεται στὴν 14η θέση, μὲ ποσοστὸ 14,1% σὲ δημοσίους ὑπαλλήλους.

Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ μᾶς μαθαίνουν αὐτὰ τὰ νούμερα εἶναι πὼς τὸ πρόβλημα στὸν δημόσιο τομέα δὲν εὑρίσκεται στὸν ἀριθμὸ τῶν ὑπαλλήλων ποὺ ἐργάζονται, ἀλλὰ στὴν δομὴ   δομὴ τοῦ συστήματος ποὺ ἐξηπηρετεῖ.
Δηλαδή, ὅσους δημοσίους ὑπαλλήλους καὶ νὰ ἀπολύσῃς, ἂν δὲν ἀλλάξῃς ῥιζικὰ τὸν τρόπο λειτουργίας τοῦ συστήματος, πάντα θὰ ἔχης ἕνα προβληματικὸ Κράτος.

Ἂς δοῦμε ὅμως τὶ θὰ γίνῃ, ἄν ὑποθέσουμε πῶς βγαίνουμε ἐθελοντικὰ ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη καὶ τὸ εὐρῶ.Αὐτὸ ποὺ θὰ γίνῃ πρῶτα ἀπ΄ ὅλα εἶναι πὼς οἱ μεγαλοκαταθέτες θὰ ἀποσύρουν τὶς καταθέσεις τους ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.

Αὐτὸ βεβαίως δὲν ἐπηρεάζει τὸν ἁπλὸ κοσμάκη, συνταξιοῦχο ἐπειδὴ οὔτε ἔχασαν οὔτε κέρδισαν κάτι ἀπὸ τὰ δύο δὶς εὐρῶ ποὺ διατηροῦσε ὁ Μπόμπολας σὲ κάποια τράπεζα.

Τὸ δεύτερο ποὺ θὰ γίνη εἶναι πὼς ὅλες οἱ καταθέσεις θὰ μετατραποῦν σὲ Δραχμές.
Ἀρχικὰ θὰ ἐπιλεγῇ τὸ 340.75 πρὸς 1, ὅπως δηλαδὴ τὸ 2001, ὅταν καὶ ἐνταχθήκαμε στὸ εὐρῶ.

Δηλαδὴ ἔχεις καταθέσεις 300 εὐρῶ στὴν τράπεζα, θὰ μετατραποῦν σὲ 100.000 δραχμὲς αὐτομάτως.
Ἐπειδὴ θὰ ἀναγκασθοῦν οἱ τράπεζες νὰ  δίνουν δραχμὲς στὸν κόσμο γιὰ ἀρχὴ θὰ ἀναγκασθοῦμε νὰ ἔχουμε διπλὸ νόμισμα, λόγῳ ῥευστότηος, ὅπως καὶ τὸ 2001.
Τὸ πρόβλημα καὶ ἡ ὑποτίμησις θὰ ἔλθη σὲ συναλλαγές μας στὴν ἀγορὰ εὐρῶ.
Δῆλαδὴ ὅταν θὰ ἀγοράσουμε εὐρῶ γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἐμπορευθοῦμε θὰ χάνουμε δραχμές. Αὐτὸ βεβαίως ἰσχύει γιὰ ἐξωτερικὲς ἐμπορικὲς συναλλαγές. Γιὰ παράδειγμα, ἄν ἡ μαμά σας πάῃ στὴν λαϊκὴ νὰ ἀγοράσῃ ντομᾶτες, οἱ ντομᾶτες Ἰταλίας θὰ ἔχουν δύο εὐρῶ ἡ μία καὶ ντομᾶτες Λαρίσσης 50 δραχμὲς ἡ μία.

Ἐδῶ λοιπὸν ἀκριβῶς ἔρχεται ἡ τρομοκρατία τῶν ΜΜΕ καὶ τῶν πολιτικῶν καὶ μᾶς ἐκφοβίζει πὼς ἐὰν βγοῦμ

ε ἀπὸ τὸ εὐρῶ, δὲν θὰ ἔχουμε λεφτὰ νὰ ζήσουμε. Σωστὸ βέβαια, ἀλλὰ κατὰ τὸ ἥμισυ, διότι  θὰ ἔχουμε ἀρκετὰ λεφτὰ νὰ ἀγοράσουμε Ἑλληνικὰ προϊόντα ἀντὶ γιὰ εἰσαγόμενα. Τὸ πρόβλημα λοιπὸν εἶναι τῶν μεγαλο- ἐμπόρων καὶ μόνον ὅσον ἀφορᾶ στὶς ἐξωτερικὲς ἐμπορικές τους συναλλαγές.
Ὁ ἁπλὸς κόσμος τὸ μόνο ποὺ θὰ πάθη εἶναι ὅτι δὲν θὰ μπορῆ νὰ ἀγοράζῃ εἰσαγόμενα εἴδη λόγῳ ἀκριβείας. Ὀσο γιὰ τοὺς τρομολάγνους καὶ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι δὲν θὰ μποροῦμε νὰ εἰσαγάγουμε πετρέλαιο νὰ θυμήσω πὼς τὸ πετρέλαιο συναλλάσεται σὲ δολλάρια καὶ ὄχι σὲ εὐρῶ καὶ πὼς ἂν καταργήσω τὸ μνημόνιο θὰ ἀνοίξη ὁ δρόμος γιὰ Ῥώσσους καὶ Νορβηγοὺς ποὺ τόσο πολὺ θέλουν νὰ ξεκινήσουν ἐξορύξεις στὸ Αἰγαῖο. Λύσεις δόξα τὸν Θεὸ ὑπάρχουν καὶ ἔξυπνοι εἴμαστε καὶ τὴν ἄκρη θὰ εὕρουμε.

Ἡ Ἱστορία μας ἔχει δείξει πὼς ἄλλες χῶρες καὶ μάλιστα χωρὶς τὴν βοήθεια συμμάχων κατάφεραν μετὰ ἀπὸ ἕνα μὲ δύο χρόνια καὶ εἶχαν ἀνάπτυξη. Ἡ Νότιος Κορέα, ἡ Ἰνδονησία ἡ Ῥωσσία, ἡ Ἀργεντινὴ εἶναι μερικὰ παραδείγματα ποὺ μᾶς δείχνουν πὼς ὑπάρχει ζῳὴ – καλλίτερη ζῳὴ καὶ μετὰ ἀπὸ μιὰ χρηματο-οἰκονομικὴ κρίση.

Ἡ Γεωργία θὰ ἀνθίση. Οἱ Ἑλληνικὲς ἐξαγωγὲς θὰ βρεθοῦν σὲ ἀναπάντεχη ἄνοδο. Ἰδιαιτέρως οἱ χῶρες ὅπως ἡ Ἰσπανία, ἡ Ἰταλία, ἡ Πορτογαλία, ἡ Ἰρλανδία θὰ μᾶς προτιμήσουν λόγῳ τοῦ χαμηλοῦ κόστους προϊόντων. Ἂς μὴν ἀναφερθῶ στὸν Τουρισμὸ καὶ τὴν Ναυτιλία, ὅπου τὰ κέρδη γιὰ τὴν Ἑλλάδα θὰ εἶναι πολλαπλάσια. Μάλιστα γιὰ αὐτὲς τὶς χῶρες θὰ γίνουμε μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια παράδειγμα πρὸς μίμηση.
Οἱ Ἕλληνες ποὺ τὰ κατάφεραν ἐκτὸς εὐρῶ, ἐθνικοποιώντας τὶς τράπεζες καὶ τὶς ΔΕΚΟ, νὰ εὑρίσκονται σὲ καλλίτερη μοῖρα ἔναντι τῶν εὐρωπαϊκῶν μελῶν τῆς Εὐρωζώνης.

Ἔτσι, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, τὰ Κράτη θὰ σταματήσουν νὰ χρωστοῦν Τρισεκατομύρια εὐρῶ σὲ Ἀγνώστους Χ καὶ τραπεζῖτες. Μπορεῖ νὰ μὴν ἔχουμε χρήματα νὰ ἀγοράσουμε Ipad kai Iphone ὅμως νὰ εῖστε σίγουροι πὼς μὲ τὴν ἐξοδο τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ εὐρῶ δὲν θὰ  ἔχουν τὴν δυνατότητα οὔτε οἱ πολῖτες αὐτῶν τῶν Κρατῶν νὰ ἀγοράσουν Ipad, ἀλλὰ οὔτε ψωμὶ ἀπὸ τὸν φοῦρνο.
Καί ποῦ ξέρεις; Ἴσως οἱ Ἕλληνες ὁμογενεῖς ἐπενδύσουν στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸν τομέα τῆς τεχνολογίας. (Ὅπως ὁ Λαζαρίδης ποὺ ἔφτιαξε τὴν αὐτοκρατορία τῆς Blackberry στὸν Καναδᾶ μετὰ τὴν ἄκαρπη προσπάθεια στὴν Ἑλλάδα τοῦ 1996)

Σαφὼς καὶ ἡ ἀρχὴ θὰ εἶναι δύσκολη.
Προσωπικὰ νομίζω πὼς κι ἐσεῖς στὴν ζωή σας, ὅταν ξεκινούσατε νὰ κάνετε κάτι καινούργιο, δὲν σᾶς περίμεναν κόκκινα χαλιὰ μὲ τριαντάφυλλα, γιὰ νὰ ξεκινήσετε αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα.
Θυμᾶμαι πὼς γιὰ νὰ γράψῃς καλὰ στὶς ἐξετάσεις ἔπρεπε νὰ διαβάσῃς.
Γιὰ νὰ πάρῃς μία δουλειά ἔπρεπε νὰ πᾷς προετοιμασμένος στὴν συνέντευξη, ἀκόμη καὶ στὴν πρωινὴ ἀναφορὰ στὸν στρατό, ἔπρεπε νὰ σηκωθῇς πιὸ νωρὶς γιὰ γυαλισθῇς καὶ νὰ ξυρισθῇς.
Τὸ πρόβλημα τῆς καινούργιας ἀρχῆς λοιπὸν μποροῦμε νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε, ἀρκεῖ νὰ θέλουμε νὰ ἐπιτύχουμε, νὰ βάλουμε στόχο στὴν σίγουρη ἐπιτυχία μας.

Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ πρόβλημα τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνος.
Φοβᾶται τὴν καινούργια ἀρχή, τοῦ φαίνεται βουνό, ἐπεὶ δὴ ἔχει καλομάθει στὰ ἕτοιμα καὶ στὰ εὔκολα ποὺ τοῦ παρεῖχαν οἱ γονεῖς του καὶ τὸ Κράτος γιὰ χρόνια.
Αὐτὸ πρέπει νὰ καταπολεμήσουμε, τὴν εὐκολία μας.
Ὅλοι μας, ἀπὸ τὸν μικρότερο μέχρι τὸν μεγαλύτερο.
Γιὰ ὅσους εἶναι ἀργὰ νὰ ἐκπαιδευθοῦν ἄς μποῦν στὸν κόπο ἔστω νὰ παιδευθοῦν.
Ἄς βοηθήσῃ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
Μποροῦμε ὅλοι μαζὺ νὰ γίνουμε μία γροθιὰ καὶ νὰ πολεμήσουμε τὴν μιζέρια μας.

Στὸ χέρι μας εἶναι νὰ ἀποτινάξουμε τὸν ξένο ζυγό, ποὺ ἀπὸ τὸ 2009 μᾶς ἔχει καταῤῥακώσει.
Μαζὺ καὶ τοὺς ἐγχωρίους προδότες, ποὺ μᾶς καλόμαθαν στὰ ψέμματά τους.

Κῦρος Μανούσκας