Ποδοσφαιρικὴ ὁμὰς «Πόντος»!

Ποδοσφαιρική ομάδα «Πόντος»

Απαγχονίστηκαν, για να τιμήσουν τη φανέλα τους

Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάννας τρελλής στους έρημους δρόμους(1) και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα(2). Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν ποτέ σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις).

Οι ήρωες (αν ακόμα έχουν, ακόμα, νόημα οι λέξεις) της ομάδας «Πόντος» ήταν καθηγητές, μαθητές και απόφοιτοι του κολλεγίου Ανατολία(3) της Μερζιφούντας . Οι μαθητές αποφάσισαν να τιμήσουν τη φανέλα τους και γι’ αυτό, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των Κεμαλικών, αγωνίστηκαν με εμφάνιση που θυμίζει τη γαλανόλευκη (άσπρες και γαλάζιες ρίγες) και στη μέση το γράμμα «Π». Αυτό θα αποτελέσει τη βασική κατηγορία των Κεμαλικών, οι οποίοι θα οδηγήσουν τους Έλληνες αθλητές στο «δικαστήριο» με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (12 Φεβρουαρίου 1921) και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου θα απαγχονιστούν στην Αμάσεια(4).

Η μάννα τρελλή στους έρημους τους δρόμους με ρωτάει απεγνωσμένα αν μιλάνε για αυτούς τους ήρωες του ποδοσφαίρου και της πατρίδας στις δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Μήπως αναφέρουν ένα μονόστηλο οι δεκάδες αθλητικές εφημερίδες ή τους μνημονεύουν όλα εκείνα τα τέρατα της μνήμης, που θυμούνται ακόμα και το δευτερόλεπτο που σημειώθηκε κάποιο γκολ, σε κάποιον αγώνα, πριν τριάντα χρόνια (ήταν, βλέπετε, πολύ σοβαρό γεγονός για τη μετέπειτα ζωή τους). Μήπως κάποια κινηματογραφική ταινία; κάποιο βιβλίο; ή έστω κάποιο τραγουδάκι τους αναφέρει;

Κατεβάζω ντροπιασμένος το κεφάλι μου.

Μου λέει και μου ξαναλέει τα ονόματα, μήπως και τα έχω ακούσει σε κάποια ιαχή των φιλάθλων
Γ. Θεοχαρίδης,
Χ. Γεωργίου,
Α. Συμεών,
Α. Παυλίδης,
Σ. Ανανιάδης
Κατεβάζω ακόμα πιο ντροπιασμένος το κεφάλι μου.

Τότε εκείνη ανεβάζει το τόνο της φωνή της και ωρύεται: «Τι ηρωικότερο έχει να επιδείξει το Ελληνικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο απ’ αυτούς τους ήρωες; Καλά οι ξένοι, αλλά τι θα πείραζε, όλες τις ελληνικές ομάδες, να αγωνιστούν για μία μόνο αγωνιστική, με ένα περιβραχιόνιο με το γράμμα «Π»;»

Κατεβάζω και άλλο το κεφάλι μου.
Κάθε 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, θα ξανάρθει η μάννα τρελλή στους έρημους τους δρόμους και με τον αλαφροήσκιωτο τρόπο της θα με ξαναρωτήσει: «γιατί κλαιν τα ματοπήγαδα;» και ακόμα δεν έχω βρει απάντηση. Μήπως κανένας από σας γνωρίζει;
Τι είδανε και κλαίνε αυτά τα πεγαδομάτε;

24 γράμματα

Αὐτὴν τὴν δημοσίευσιν τὴν χρωστοῦσα στὸν ἑαυτόν μου.
Μοῦ τὴν ὑπενθύμισε ἡ Σοφία καὶ τὴν εὐχαριστῶ πολύ.
Εἶναι μία ἐλάχιστος κατάθεσις μνήμης σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐν τελῶς ἀναίτια, ἄφησαν τὴν τελευταῖα τους πνοή, πρὸ κειμένου νὰ διατηρήσουν τὴν ἐλευθερία τους.

Σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς Γῆς ὑπάρχουν ἥρωες, ἀγωνιστὲς τῆς ἐλευθερίας,  καὶ τοὺς τιμοῦν!
Κι ἐγὼ τοὺς τιμῶ!  Ὅλους, σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ πλανήτου, ὅποιαν γλώσσα κι ἐὰν ὁμιλοῦν, ὅποιο χρῶμα κι ἐὰν ἔχῃ τὸ δέρμα τους!
Ὅμως σήμερα τιμῶ λίγο περισσότερο τοὺς Ποντίους!
Αὐτοὺς ποὺ ἐλησμονήθησαν, καὶ ἀπὸ τὰ ἐγγόνια καὶ τὰ δισέγγονά τους, κι ἀπὸ τὴν ἱστορία ἀλλά, ἰδίως ἀπὸ κάτι «πανεπιστημιακούς», ποὺ ἐπάσκιζαν καὶ πασκίζουν νὰ τοὺς σπιλώσουν!

Σήμερα καταθέτω ἕνα ἀκόμη γεγονός, ποὺ πολλοὶ γνωρίζουν, ἀλλὰ ποὺ ἀκόμη περισσότεροι ἀγνοοῦν!
Εὔχομαι ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, καὶ κάθε ἡμέρα ποὺ θὰ ἔρχεται, νὰ εἶναι ἀφορμῆ πρὸ κειμένου νὰ λαμβάνουμε θᾶῤῥος, δύναμιν καὶ κουράγια!
Ἡ ἐλευθερία δὲν χαρίζεται! Κερδίζεται! 
Καὶ τὸ τίμημα εἶναι πάντα τὸ αἷμα!

Αὐτὰ τὰ παιδιά, αὐτοὶ οἱ ποδοσφαιριστές, καθῶς καὶ ἀκόμη 353.000 Ἕλληνες Πόντιοι, ὄχι μόνον δὲν ἐγεύθησαν ἐλευθερία, ἀλλὰ ὑπέστησαν τόσο τρομεροὺς διωγμούς, ποὺ κανονικὰ ἡ παγκόσμιος κοινότης θὰ ὄφειλε νὰ τοὺς τιμᾷ καθημερινῶς!

Ἔχω μιλήσει πολλὲς φορὲς γιὰ τὴν Νέμεσιν. Πάρα πολλὲς φορές!
Αὐτὸ ποὺ δὲν ἔχω ξεκαθαρίσει εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον φθάνει, καθῶς καὶ ὁ χρόνος ποὺ ἀπαιτεῖται πρὸ κειμένου νὰ ἐνεργοποιηθῇ!!!

Ἡ Νέμεσις δὲν εἶναι πάντα διακόπτης ποὺ τὸν πατᾶς καὶ μπαίνουν ἐμπρὸς μηχανισμοί!
Ὄχι φυσικά!
Άλλὰ ὅταν πολλὰ πράγματα συμβοῦν ταὐτοχρόνως, ὅταν ἡὝβρις σκιάσῃ τὰ πάντα, ὅταν τὸ αἷμα πλημμυρίσῃ κάθε κενὸν χῶρο, ναί, τότε ἡ Νέμεσις ἐνεργοποιεῖται!
Κι ἐπεὶ δὴ ὅλα ἔχουν ἤδη συμβεῖ, πλὴν τοῦ αἵματος, ναί, νὰ τὸ ἀναμένουμε κι αὐτό!
Καὶ μετὰ ἀκολουθεῖ ἡ Κάθαρσις καὶ ἡ Νέα Ζωή!

Φιλονόη.

Σημείωσις:

Δὲν μπορῶ νὰ ἐκδικηθῶ! Δὲν ἔχω μῖσος! Δὲν ἔχω κακίες! Ἄλλως τε, πῶς νά ἐκδικηθῶ τόν Κεμᾶλ; Τούς χιλιάδες Τσέτες; Τούς βιαστές; Τούς ἐμπρηστές; Τούς ληστές; Τούς δολοφόνους ἀμάχων καί νηπίων; Ἐὰν ἐπέζησαν τῆς κτηνωδίας, σίγουρα ἔχουν πρὸ πολλοῦ πεθάνει. Τί νά κάνω; Νά φτύνω στούς τάφους τους; Εἶναι ἐκδίκησις καί Νέμεσις αὐτό; Ὄχι φυσικά!
Ἤ εἶναι ἐκδίκησις τό νά πάρω τά στρατεύματά μας καί νά ἀνακτήσω τά χαμένα ἐδάφη; Εἶναι λύσις; (Ὄχι πὼς δὲν τὰ δικαιούμεθα, ἀλλὰ προέχουν πολὺ σοβαρότερα πλέον!)
Μπορῶ ὅμως νὰ συμβάλω στὰ μέγιστα πρὸ κειμένου νὰ ἀφανισθῇ διὰ παντὸς ἀκόμη κι ὁ σπόρος τους!
Κι ὅταν λέω σπόρος τους, δὲν ἐννοῶ ἀπαραιτήτως τὸν φυσικόν τους θάνατον!
Ἀλλὰ τὴν ἀκύρωσίν τους ΝΑΙ!
Τὴν πνευματική τους ἀφύπνισιν, ΝΑΙ!
Τὴν ἔμπρακτον συγγνώμη τους, ΝΑΙ!!
Κι αὐτὸ κάνω! Καὶ γνωρίζω  πὼς αὐτὸ μόνον θὰ ἐπιτύχῃ πλέον!
Δὲν εἶναι λύσις τὸ αἷμα, ἀλλὰ ὁ ἀφανισμὸς τῶν μηχανισμῶν καὶ τοῦ τρόπου ποὺ φέρνει τὸ αἷμα!

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply