Ἐπανεκκίνησις!

Μ λέτε σως γραφική…
σως κτς τόπου κα χρόνου… 
λλ πραγματική μας πτώχευσις δν φθασε μ τ μνημόνια…
Οτε μ τος λοβοτομημένους «γέτες»  μας…
Οτε μ τν καταλήστευσιν το δημοσίου πλούτου μας…

πραγματική μας πτώχευσις φθασε ταν ξεχάσαμε τν τραυματία στν σφαλτο…
ταν φήσαμε τ νεογέννητο γατάκι στν παγωνιά…
ταν ίξαμε φόλα στ σκυλάκι το γείτονος…
ταν δν επαμε «καλημέρα» στν διαβάτη πο συναντήσαμε…
ταν οστεγοι πλημμύρισαν τος δρόμους κα τς πλατεες μας…
ταν ο γέροντές μας σβηναν μέσα στν σιωπή, μπρός σ μίαν τηλεόρασιν…
ταν ψεκάσαμε τ μυρμήγκια γιατ μς χαλοσαν τν εκόνα το σαλονιο μας στξοχικό…
ταν μοναδικό μας νειρο ταν ο διακοπς στν Μύκονο…
ταν τ παιδιά μας γίνονταν πόρνες μ τς ελογίες μας…
ταν  ξεχάσαμε ν προασπίσουμε τρφανό….
ταν διαφορήσαμε γι τ σύνορα…
ταν νθρωπιά μας κουκουλώθηκε πίσω πναν τηλεοπτικν μαραθώνιον…
ταν κάθε Σάκης κα κάθε Λίτσα γίνοταν εδωλα πρς μίμησιν…
ταν γεμίζαμε τ σκυλάδικα…
ταν  πέφταμε στ ναρκωτικά...
τανἐ βίαζαν τν κόρη το γείτονος κι μες σφυρίζαμε διάφορα…
ταν βολευθήκαμε στν γραμματοσύνη μας…
ταν οξίες ρχισαν νξαγοράζονται μ χρυσάφι…
ταν τνειρά μας γιναν οκόπεδα, βίλλες, κότερα…
ταν θική μας φέθη σ κάποιο χρονοντούλαπο…
ταν τηλεόρασις παιζε π 24ώρου βάσεως…
ταν τρώγαμε μόνον κρέας…
ταν φήναμε τν κοπριά μας στν παραλία κα στὰ δάση καὶ ὁπουδήποτε μᾶς ἐβόλευε
ταν τ παιδί μας  π τ 14 ταν πόρνος πόρνη, λλ εχε …ταλέντο!
ταν τ ατοκίνητό μας ταν καλλίτερο π το γείτονος…
ταν τ δσος ἐκάη κι μες κλαίγαμε τξοχικό μας…
ταν διορίζαμε λο μας τ σόι στ δημόσιον…
ταν κλέβαμε π τ λεφτ το κοινο ταμείου….
ταν πατούσαμε τος συντρόφους μας…
ταν γλείφαμε τος πολιτικάντηδες γι ν μς κάνουν να ουσφέτι…
ταν κλείσαμε τν ξοδον το γείτονος, τσι, γιατ δν τν συμπαθομε…
ταν γίναμε τομάρια, τομιστές, νήθικοι, δοσίλογοι, τιμοι, δειλοί….
ταν ἐπαύσαμε ν εμαστε νθρωποι κα γίναμε νθρωποειδῆ….  

Μπορ ν γράφω γιρες τελείωτες…
Δν χει νόημα…
Ξέρουμε….Κι ς ποκρινόμεθα πς δν ξέρουμε…
Ποιά μνημόνια καί πράσινα λογα γαπητοί μου;
Ποιά; 
δ συζητμε γι τν μεγαλυτέραν Πτώχευσιν ποπέστ ποτνθρωπότης!
Κάποτε θ τ καταλάβουμε, δν χουμε λλον δρόμο, εναι νάγκη! 

Πρς ρας πονμε…
Πονμε διότι ξεβολευθήκαμε…
ναμενόμενον!
λλχουμε κόμη δρόμο… 
Μακρύ, πίπονο, βαμμένο μ αμα….
Κα θ τ καταφέρουμε!
Μσες πώλειες!!!! 
Θ τ καταφέρουμε διότι μπήκαμε σ μονόδρομο κι πιστροφ δν χει!

Φιλονόη.  

Υ.Γ. Ατ τ χάος πο φθάνει, πο σχεδν μς χει κατακλύσει, εναι θεσπέσιον! Εναι νειρικόν! Εναι θεον δρον! Ατ τ χάος λοιπν θ μηδενίσ τ πάντα! Κα τότε θ γίνπανεκίνησις! Μόνον τότε!

φωτογραφία

 

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply