Ἐὰν εἶσαι ἄξιος….

Τί στὴν εὐχή…
Τόσα καροτσάκια σοῦπερ μάρκετ στοὺς δρόμους πῶς εὑρέθησαν;
Καὶ ποῦ εὑρέθησαν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ τὰ σπρώχνουν; 
Τόσοι ἄνθρωποι νὰ σπρώχνουν καροτσάκια….
Φορτωμένα ὄχι μὲ τρόφιμα ἀλλὰ μέ …σκουπίδια.
Τοὺς ἔχω κατηγοριοποιήσει ἤδη.

Μερικοί, οἱ περισσότεροι, εἶναι ἀγέλαστοι καὶ βλέπεις τὴν δυστυχία στὸ πρόσωπό τους, τὰ «κουτάβια», εἶναι ἀκόμα νέοι στὸ Κυνήγι.
Δυὸ τρεῖς «παλιὲς καραβάνες» τους παίρνουν παράμερα καί, χαμογελαστοὶ τοὺς δείχνουν πῶς νὰ σπρώχνουν τὸ καρότσι καὶ πῶς νὰ ψάχνουν στοὺς κάδους.
Ξέρουν ὅτι μαθαίνουν στοὺς ἄλλους, τοὺς νεοπτώχους, τὰ κόλπα τοῦ Κυνηγιοῦ τῆς Ἐπιβιώσεως, ἀλλὰ ξέρουν ἐπίσης ὅτι τὰ σκουπίδια φθάνουν νὰ τοὺς θρεύσουν ὅλους, δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι ἀχόρταγοι.
Ἀχόρταγοι ἦσαν οἱ ἄλλοι, οἱ πλούσιοι, γιὰ αὐτὸ καὶ ἐπτώχυναν.
Ὁ πτωχὸς τί νὰ χάσῃ; Τὸ περίσσευμα ἀπὸ τὸ ἀναγκαῖο τὸ μοιράζεται μὲ τοὺς γύρω του οὕτως ἢ ἄλλως…

Μιὰ ἡλικιωμένη γυναῖκα περνᾶ ἐμπρὸς ἀπὸ ἕνα ἑτοιμόῤῥοπο ἐργοστάσιο.
Κυττᾶ μὲ θλίψι τὸν μεσήλικα φύλακα στὴν πόρτα καὶ ἀπομακρύνεται. Ὁ φύλαξ τρέχει μέσα καὶ βγάζει ἀπὸ μιὰ πλαστικὴ τσάντα ἕνα σάντουιτς τυλιγμένο σὲ ἀλουμινόχαρτο. Τὸ ξετυλίγει, κόβει τὸ μισὸ καὶ τῆς τὸ δίδει.
Γιὰ μιὰ στιγμὴ ἐκείνη ἀμφιταλαντεύεται ἀνάμεσα στὴν ὑπερηφάνια καὶ τὴν πεῖνα, νικᾶ ἡ δευτέρα, τὸ παίρνει μὲ χαμηλωμένο βλέμμα μουρμουρίζοντας κάτι σὰν «εὐχαριστῶ» καὶ ἀπομακρύνεται κρύβοντάς το στὸν κόρφο της, πολύτιμο τρόπαιο καὶ φυλακτὸ συνάμα.
«Τήν βλέπεις αὐτήν;» μὲ ἐρωτᾶ ὁ περιπτερὰς ἀπέναντι. «Πρὶν ἀρχίσει ἡ Κρίσις καὶ οἱ ὀδομαχίες, ἦταν διευθύντρια προσωπικοῦ στὴν ἑταιρεία ἐκεῖ. Ὁ κυρ Σπύρος, ὁ φύλαξ, μοῦ ἔλεγε μιὰν ἡμέρα μὲ παράπονο ὅτι κάθε μεσημέρι παρήγγελναν ὅλων των λογιῶν τὰ φαγητά, σολωμούς, μπιφτέκια, γαρίδες γιὰ τοὺς διευθυντάδες καὶ οὐδὲ μία φορὰ τὸν ἐκέρασαν ἕνα σουβλάκι.
Δὲ φοροῦσε βλέπεις κουστούμι καὶ γραβάτα…
Μὲ τὴν κρίσι ἐκράτησαν τὸν κυρ Σπύρο ποὺ ἔπαιρνε ψίχουλα γιὰ νὰ διώχνῃ τοὺς ζητιάνους καὶ ἔδιωξαν τὴν κυρία Ἀλεξίου ἀφοῦ δὲν εἶχαν πιὰ ὑπαλλήλους νὰ διευθύνῃ. Τῆς πῆραν τὶς ἑταιρικὲς πιστωτικὲς κάρτες, τὸ ἑταιρικὸ αὐτοκίνητο καὶ ἡ τράπεζα τῆς πῆρε τὴν βίλλα στὸ Κεφαλάρι καὶ τὸ ἐξοχικὸ στὴν Ἀράχωβα, γιατί δὲν μποροῦσε νὰ πληρώσῃ τὰ δάνεια.
Τοὐλάχιστον ὁ κυρ Σπύρος ἔχει ἰδιόκτητο τὸ μικρὸ ἡμιυπόγειο δυαράκι ποὺ τοῦ ἄφησαν οἱ γονεῖς του καὶ ἔχει γράψει στὰ παιδιά του».
Τόσοι ἄνθρωποι νὰ σπρώχνουν καροτσάκια…
Οἱ «πάλιουρες» εἶναι χαμογελαστοί, δὲν κάνουν κάτι καινούργιο, ποτὲ δὲν εἶχαν πολλὰ καὶ δὲν τοὺς λείπει το ἐπὶ πλέον.
Τὰ «κουτάβια», οἱ νεόπτωχοι, ντρέπονται γιὰ τὴν κατάντια τους, ὅπως τὴν νομίζουν, ντρέπονται ποὺ εὑρίσκονται στὸ μηδέν, στὸν πάτο.
Καὶ εἶναι τόσο ἀχάριστοι ἀπέναντι στὸ Θεῖο Δῶρο πού τους δίδεται, ποὺ μόνον λίγοι, οἱ Ἐκλεκτοί, τὸ νοιώθουν.
Ὅτι ὅσο πιὸ πάτο πιάσεις, τόση καὶ ἡ φόρα ποὺ θὰ πάρῃς γιὰ νὰ Ἀνεβῇς …
Ἂν εἶσαι Ἄξιος …
Τὸ Θεῖο Δῶρο ποὺ δίδεται στὸν Ἄνθρωπο νὰ δημιουργήσῃ ἐκ τοῦ μηδενός.
Ἕνας κατακλυσμὸς ὄχι νεροῦ, μὰ καθημερινότητος, ποὺ ξεπλένει τὰ λάθη, τὶς ἀνισότητες, τὶς ἀδικίες καὶ κάνει ἴσους πιά τους ἀνθρώπους, χωρὶς κοινωνικὲς τάξεις, χωρὶς κοινωνικὰ πρέπει, χωρίς … χρῆμα.
Ἕνας κατακλυσμὸς ποὺ θὰ δημιουργήσῃ τοὺς Πρωτοπόρους, τὰ Ἀνήσυχα Πνεύματα τῶν μελλοντικῶν τροβαδούρων ποὺ ὁ ἱστορικὸς τοῦ Μέλλοντος θὰ ὀνομάσῃ «Μπροστάρηδες τῆς Κρίσεως».
Νὰ σηκώσουν τὰ μανίκια καὶ νὰ ποῦν: «Ἐμπρὸς μάγκες !!! Γιὰ κάτι Νέο καὶ Ὡραῖο !!!»
Μπορεῖς καὶ Ἐσύ.
Ἂν εἶσαι Ἄξιος …

Μοῦ ἄρεσε αὐτὸ ποὺ ἔγραψε ὁ Νικόλας…
Θεῖον δῶρο! Μά πόσοι ἀντέχουν γιά νά τό νοιώσουν;
Ἕνας κατακλυσμός…
Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει!
Ἕνας κατακλυσμός πληροφορίας, ποὺ ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται γιὰ τὸ ἐὰν θὰ ἀφαιθοῦμε μέσα του ἤ θὰ τοῦ κλείσουμε τὴν πόρτα…
Ἕνας κατακλυσμὸς Ἐπανανρθωπισμοῦ….
Θά πορευτοῦμε μαζύ του ἤ θά τοῦ ἀντισταθοῦμε;
Ἕνας κατακλυσμὸς Ἐπανελληνισμοῦ…
Θά βροῦμε τήν ταὐτότητά μας ἤ θά χαθοῦμε;
Έμπρὸς λοιπὸν Μᾶγκες… Γιὰ κάτι Νέο κι Ὠραῖο…
Νομίζω πὼς εἴμαστε πλέον ἔτοιμοι. Ἤ θὰ τὸ κερδίσουμε ἤ θὰ χαθοῦμε….
Υ.Γ. Καλημέρα μας.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Ἐὰν εἶσαι ἄξιος….

Leave a Reply