«Οὐδεὶς ἐκὼν κακός».

Ἔλεγε κάποτε ὀ Σωκράτης, διὰ χειρὸς Πλάτωνος. 
Οὐδεῖς ἐκὼν κακός λοιπόν…
Ἀληθές;

Κάθε ἄνθρωπος κρύβει μέσα του τόσο τὸ Σκοτάδι, ὅσο καὶ τὸ Φῶς.
Ὁ ἴδιος εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὸ ποιὸ ἀπὸ τὰ δύο θὰ ἀφήσῃ νὰ ἐπικρατήσῃ…

Νικόλας Παναγοδημητρόπουλος

Θὰ τολμοῦσα νὰ πῶ ὅτι ἔως ἑνὸς σημείου εἶναι ἀληθές. 
Ἐὰν φυσικὰ ἐξαιρέσουμε τὶς παθολογικὲς περιπτώσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ὑπεύθυνοι νὰ ὁμιλήσουν εἶναι οἰ ψυχίατροι, ναί, θεωρητικῶς εἶναι ἀληθές. 
Ἀλλά πόσο εὔκολο εἶναι νά τό ἐπιτύχουν ὅλοι αὐτό;

Πρὸ μερικῶν ἐτῶν, στὸ διπλανό μου σπίτι, κατοικοῦσε ἕνας ὑστερικὸς νεαρός.  
Αὐτὸς ὁ νεαρὸς ξεκινοῦσε ἀπὸ τὰ ξημερώματα νὰ ἐνοχλῇ γενικῶς. 
Δίχως λόγο… Ἔτσι.. 
Τὸ πρωΐ ἔκανε τόσην πολὺν φασαρία μὲ τὴν μηχανή του, ποὺ κατέληγε νὰ ξυπνοῦν ὅλοι οἰ γείτονες.
Τὸ ἀπόγευμα ποὺ ἐπέστρεφε τὰ ἴδια.
Μὲ τὸ ποὺ ἔμπαινε στὸ σπίτι του ξεκινοῦσε τὸ τσάκισμα τοῦ νευρικοῦ μας συστήματος, συνήθως μέσῳ μουσικῆς.
Δὲν ἄκουγε μουσικὴ μόνος του. 
Ὅλη  ἡ περιφέρεια ἔπρεπε νὰ τὴν ἀκούσῃ.
Τοῦ κάναμε παρατηρήσεις, τὸν παρακαλούσαμε νὰ χαμηλώσῃ τὴν ἔντασιν, τὸν βρίζαμε κάποιες φορές.. 
Ἀδύνατον νὰ συνετιστῇ… 
Αὐτὸς ὅταν καταλάβαινε πὼς ἐνοχλοῦσε δυνάμωνε τὴν μουσική!

Ἕνα ἀπόγευμα, μὴ ἀντέχοντας τὴν κατάστασιν, ὁ σύντροφός μου, φύσει ἥρεμος ἄνθρωπος, ἀπεφάσισε νὰ χειριστῇ τὸ ζήτημα διαφορετικῶς. 
Κτύπησε ἐπιμόνως τὴν πόρτα του κι ὅταν ἄνοιξε ὁ νεαρὸς, ξεκίνησε νὰ τοῦ μιλᾶ γιὰ τὸ πρόβλημα, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὸν συνήθη τρόπο. Τοῦ εἶπε:

«χω να πρόβλημα κα πιστεύω πς μόνον σ μπορες ν μ βοηθήσς ν τ λύσω!»

Αὐτομάτως ὁ νεαρὸς «ξεκλείδωσε» κι ἄκουσε! 
Γιὰ πρώτη φορὰ, μέσα στὰ τρία χρόνια ποὺ διαβιούσαμε σὲ ἐκείνην τὴν γειτονιά, ἄκουσε!
Κι ὄχι μόνον ἄκουσε, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἴδιαν στιγμὴ ξεκίνησε νὰ ἐφαρμόζῃ ἕνα ἄλλο σύστημα. 
Μόλις διεπίστωνε πὼς ἐμεῖς εἴμαστε στὸ σπίτι, χαμήλωνε ὅλα τὰ ἠχεῖα σὲ τέτοιον βαθμό, ποὺ οὔτε αὐτὸς ἄκουγε καλὰ καλά… Καὶ φυσικὰ, οὐδέποτε ἐνόχλησε, ἀπὸ τότε καὶ στὸ ἐξῇς, μὲ τὴν μηχανή του!

Ὅπως ἀντιλαμβάνεστε ὁ νεαρὸς μᾶς ἄφησε στὴν ἡσυχία μας. 
Δὲν μᾶς ἐνόχλησε ΠΟΤΕ ξανά!
Ὅταν ἐμεῖς ἀπουσιάζαμε ἡ γειτονιὰ μεταμορφωνόταν σὲ κόλασιν!
Μόλις ἐμφανιζόμασταν ἡ γειτονιὰ ἡρεμοῦσε! 

Μία διαφορετικὴ προσέγγισις τελικῶς, σὲ ἕνα πρόσωπο ποὺ ἔως τότε εἶχε μάθει νὰ τὸν βρίζουν καὶ νὰ τὸν ἀπειλοῦν, ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια ἕνα νέο πρόσωπο.  
Ἄγνωστον σὲ ὅλους μας! 
Μὲ φιλότιμο! 
Μὲ λόγο ποὺ τὸν κρατοῦσε!
Μὲ ἦθος!
Καὶ παρὰ τοῦ ὅ,τι ἐξακολουθοῦσε νὰ συμπεριφέρεται σὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ὤς κάφρος, μόνον σὲ ἐμᾶς, συμπεριφερόταν ὥς κύριος. 
Τί θά μποροῦσα λοιπόν ἐγώ νά σκεφθῶ; 
Μήπως πώς κι αὐτός ὁ νεαρός διέθετε ἐντός του τό Φῶς ἀλλά δέν εἶχε βρεθεῖ ἀκόμη ὁ τρόπος πρό κειμένου νά τό φέρῃ στήν ἐπιφάνεια;
Κι ἐάν ναί, τότε μήπως ὅλοι (πλὴν παθολογικῶν περιπτώσεων) ἔχουν ἕνα τέτοιο κομμάτι μέσα τους;

Βέβαια τίθεται τὸ ἐρώτημα γιὰ τὸ ἐὰν ἔχουμε τὸ κουράγιο, τὴν θέλησιν καὶ τὸν χρόνο νὰ τὸ ἀναζητήσουμε…
Σωστά… 
Ὅμως, ἐάν τό Φῶς εἶναι ἐκεῖ, τότε μήπως ἐμεῖς χρειαζόμαστε ἄλλου εἴδους ματογυάλια; 
Τότε μήπως δέν εἶναι τά πάντα πρός ἀνακύκλωσιν;

Φιλονόη.

Υ.Γ. 1. Ναί, ἠ καφρίλα μᾶς ἔχει πνίξει. Ὅμως δὲν εἶναι τόσο ἀπλό. Θεωρῶ πὼς πρῶτοι ἐμεῖς ποὺ τὴν ἀνεχθήκαμε ἔχουμε τὸ μεγαλύτερον πρόβλημα. Μποροῦμε νὰ τὸ ἀλλάξουμε καὶ πρὸς αὐτὸ πορευόμαστε.. Ἀλλὰ θέλει πολὺ μεγάλον κόπο, πόνο καὶ χρόνο.. Καὶ δὲν γνωρίζω πλέον ἐὰν ἔχουμε τὸν χρόνο.. Διότι τὸν κόπο θὰ τὸν καταβάλουμε καὶ τὸν πόνο θὰ τὸν βιώσουμε. 

Υ.Γ.2. Ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος εἶναι πράγματι ὑπεύθυνος γιὰ τὸ τὶ θὰ παρουσιάσῃ. Ποιὸ πρόσωπο θὰ ὑπερισχύσῃ. Αὑτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς προβληματίζῃ εἶναι τὸ κατὰ πόσον ἔχουμε ἐμεῖς συμβάλλει στὴν ἐπιλογή του. 

φωτογραφία

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply