Ἡ Λέξις «Master» στὰ ἀγγλικὰ σημαίνει τόσο τὸ «Δάσκαλος», ὅσο καὶ τὸ «Ἀφέντης».
Δὲν εἶναι τυχαῖο … ἄλλωστε οἱ συγχρόνου τύπου ἀποκρυφιστικὲς ὁμάδες ποὺ εὐθύνονται γιὰ τὴν ἠθικὴ κατάπτωσι τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ἔχουν σὰν μητρικὴ γλῶσσα τὴν ἀγγλική.

Μιὰ «Διδασκαλία» εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ δεσμεύσῃ τὴ Θέλησί σου, κάνοντάς σε ἄβουλο πιόνι τοῦ χειριστοῦ σου… εἴτε αὐτὸς αὐτοαποκαλεῖται «δάσκαλος» εἴτε … «πρόεδρος».

Κάθε ἄνθρωπος πρέπει νὰ φθάσῃ στὴν Ὁλοκλήρωσι τοῦ Ἑαυτοῦ του, μέσα ἀπὸ τὴν Αὐτογνωσία.
Ἡ Αὐτογνωσία ἔρχεται μέσα ἀπὸ τὴν Αὐτοπαρατήρησι καὶ ὄχι μέσα ἀπὸ τύπου «Φωτεινὲς Διδασκαλίες» ἀδελφοτήτων, ὁμάδων ἢ ταγμάτων ποὺ ἔχουν σὰν σκοπὸ τὴν χειραγώγησι τῶν μελῶν τους γιὰ τὴν ἐπίτευξι τῶν δικῶν τους, ἰδιοτελῶν σκοπῶν.

Πόσο μᾶλλον ὅταν αὐτὲς οἱ «Θεοσοφικοῦ» τύπου ἀδελφότητες, ἀποκτοῦν καὶ Πολιτικὸ Βῆμα στὰ Κοινοβούλια…

Στὴν ἀρχαία, ἢ μᾶλλον κλασσικὴ Ἑλλάδα, ἡ διαπαιδαγώγησις τῶν νέων, εἰδικὰ τῶν καλῶν οἰκογενειῶν, εἶχε συγκεκριμένη δομὴ «Ἐκπαιδευτικῆς Ὕλης».
Στὴν κλασσικὴ Ἑλλάδα, οἱ νέοι πρῶτα ἔπρεπε νὰ μυηθοῦν στὴν Ἀρετὴ καὶ ἔπειτα στὴν Δύναμιν. Ἡ δευτέρα ἀπὸ μόνη της εἶναι «μεθυστικὴ» καὶ ὅταν ὑπάρχῃ μέσα στὰ πλαίσια μιᾶς ὁμάδος μὲ κοινοὺς σκοπούς…  ἡ «ὁμαδικὴ ψυχολογία» ποὺ διέπει ἀνθρώπους μὲ κοινὲς πεποιθήσεις καὶ ἰδέες ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ ὁδηγεῖ σὲ ἔκτροπα.

Στὴ σημερινὴ ἐποχή, οἱ ἀξίες τοῦ Ἀνθρώπου ἔχουν μετατοπισθεῖ ἐκ τῆς βάσεως «Ἀρετὴ καὶ Δύναμις» τῆς κλασικῆς Ἑλλάδος, στὸ δόγμα «Δύναμις ἄνευ Ἠθικῆς» τῶν ἀψύχων Φραγκολεβαντίνων ποὺ μὲ αἰχμὴ τοῦ δόρατος τὸ Τραπεζικό Σύστημα (τὸ ὁποῖο ἄλλωστε ἐφηῦρε τὸ Τάγμα τῶν ἱπποτῶν τοῦ Ναοῦ, οἱ γνωστοί μας Ναΐτες Ἱππότες), ἐξαθλιώνουν τὸν Ἄνθρωπο, δημιουργῶντας του ὑλικὲς ἀνάγκες, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ἔχει χρόνο καὶ δύναμι γιὰ πνευματικὴ ἀναζήτησιν.

Ὄχι ὅμως γιὰ πολὺ ἀκόμη…

Ὅπως κάποιοι πασκίζουν νὰ μετατρέψουν τὸν Ἄνθρωπο σὲ ἀνθρωπάκι, ὑπάρχουν καὶ κάποιοι ἄλλοι ποὺ φυσοῦν Πνοή Ἀνέμου στὶς σκλαβωμένες ψυχὲς τῶν συνανθρώπων τους γιὰ νὰ ἀναζωπυρώσουν τὴν Φλόγα.
Καὶ ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἀκόμη, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Δήμητρα ἐβάπτιζε στὴν Φλόγα τὸν μικρὸ Δημοφώντα γιὰ νὰ τὸν κάνῃ ἀθάνατο, ἡ Φλόγα τῶν Ἑλλήνων γεννᾶ Φωνὴ στοὺς Δήμους τῶν Ἀνθρώπων…

… Φωνὴ ποὺ γίνεται τὸ Ἐναρκτήριο Σάλπισμα γιὰ νὰ πλεύσῃ ἡ Ἀργῶ ἀκόμη μιὰ φορά …

© 2012 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος

Θὰ συμφωνήσω πάλι μὲ τὸν Νικόλα…
Ἀλλά, ὅπως καὶ κάποτε ἐτοῦτον τὸν τόπο, ἀνθοῦσαν ἔντιμοι διδάσκαλοι,  σὰν τὸν Ἀριστοτέλη, τὸν Ἡράκλειτο καὶ τὸν Σωκράτη, ἔτσι καὶ σήμερα, ὑπάρχουν ἔντιμοι διδάσκαλοι.. Μποροῦμε  νὰ τοὺς δοῦμε…
Βέβαια, γιὰ νὰ εὑρεθῇ ὁ διδάσκαλος, πρέπει κι ὁ μαθητὴς νὰ εἶναι ἔτοιμος…
Τί νά κάνῃ ἕνας μαθητής πού δέν γνωρίζει ἀνάγνωσιν, ὅταν τοῦ δώσουμε νά ἀναγνώσῃ ἕναν τόμο ἀπό μίαν ἐγκυκλοπαίδεια;
Τὰ βήματα τῶν μαθητῶν, καθῶς καὶ τῶν δασκάλων, πρέπει νὰ εἶναι ὥριμα…
Νὰ μὴν ἔχουν σὰν στόχον τὴν παραπλάνησιν τῶν μαθητῶν ἤ τὴν ἐκμετάλλευσίν των..
Οὔτε νὰ πασκίζῃ ὁ μαθητὴς μὲ τὴν βία νὰ εὕρῃ διδάσκαλον…
Εἴπαμε, ὅταν ὁ μαθητὴς εἶναι ἕτοιμος, τότε ἐμφανίζεται ὁ κατάλληλος διδάσκαλος ἐμπρός του…

Ποιός θά μποροῦσε νά εἶναι αὐτός;
Ἕνα χελιδόνι ἴσως…
Ἤ μία πεταλούδα.. 
Ἤ ἕνα παιδὶ ποὺ παίζει ἀμέριμνον…
Ὁ ἀέρας, τὸ νερό, ἡ φωτιά.. 
Οἱ Ἄνθρωποι γύρω μας..
Ἡ Σιωπή…
Τὰ ἀστέρια…

Τί δέν θά μποροῦσε νά γίνῃ διδιδάσκαλος γύρω μας;
Εἴμαστε ὅμως ἐμεῖς ἔτοιμοι νά τόν ἀναγνωρίσουμε;

Φιλονόη.  

Υ.Γ.1. Ὅταν εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ μάθουμε, τὸ μάθημα θὰ ἔλθῃ… Μὲ κάθε τρόπο κι ἀπὸ κάθε δυνατὸν δρόμο.. Ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι… Καὶ τότε μόνον μᾶς ἀποκαλύπτεται…..

Υ.Γ.2. Καλημέρα μας.