Μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς σελίδες καθημερινῶς, ἐδῶ καὶ τρία χρόνια, γράφω διαρκῶς μόνον γιὰ τὴν ἀλήθεια…
Κάποιοι θεωροῦν πὼς εἶναι μόνον δική μου…
Ἤ πὼς τὸ βλέμμα μου ἔχει ἀλληθωρέυσει…
Ἤ πὼς ἔχω κάποια στεγανά…
Ἴσως..
Κι ὅμως…
Δὲν θέλω νὰ πείσω κάποιον… Οὔτε νὰ φανῶ πιὸ ἔξυπνη… Οὔτε πιὸ τυχερή…
Ἁπλῶς ἔχω πάντα ἕναν Σύντροφο πιστὸ ποὺ λέγεται ἀλήθεια…
Ἴσως νὰ εἶναι ἀκόμη λίγο στρεβλὴ ἡ περπατησιά μου… Ἴσως κι ὄχι… Ἴσως καὶ νὰ εἶναι ἡ Ἀλήθεια ποὺ ὅλοι θὰ θέλαμε..
Ἀλλὰ τὸ ψεῦδος σὲ καμμίαν μορφὴν δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἰσέλθῃ στὴν ζωὴ κάποιου ποὺ ἐγεννήθη γιὰ νὰ μάχεται μὲ τὸ βλέμμα καθαρὸ καὶ τὴν σκέψιν πλήρη.
Ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ ἰσχυρότερος καὶ πολυτιμότερος ἀκόλουθος τοῦ Πολεμιστοῦ.
Ὁ Πολεμιστὴς δὲν ἀρκεῖται στὸ νὰ πορευθῇ στὸ Μονοπάτι τῆς Γνώσεως … κάνοντας Πράξι τὴν Θεωρία, ἐκ τῶν πραγμάτων ὁδηγεῖται στὸ Μονοπάτι τῆς Δυνάμεως.
Κάθε του Πράξις ἐφ’ ἑξῆς θὰ δημιουργῇ πτυχὲς στὸν Χῶρο καὶ τὸν Χρόνο, δημιουργῶντας πολλοὺς φίλους … καὶ ἀκόμη περισσοτέρους ἐχθρούς.
Ὅσο πιὸ δυνατὸς ὁ Πολεμιστής, τόσο οἱ ἐπιθέσεις ποὺ θὰ δέχεται θὰ ἐξελίσσονται περισσότερο στὸ Παρασκήνιο, παρὰ στὸ Προσκήνιο.
Ὅταν ὁ Πολεμιστὴς εἶναι Αληθινός, ὁ Χρόνος θὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ δικαιώσῃ τόσο τὸν ἀγῶνα του, ὅσο καὶ τὸν ἴδιο. Ἡ Ἀλήθεια κινεῖται σὲ περίεργα μονοπάτια καὶ πάντα εὑρίσκει τὸν τρόπο νὰ ὑπερνικήσῃ κάθε ψέμμα…
Καὶ ὁ Χρόνος εἶναι πάντα αὐτὸς ποὺ φέρνει τὴν Δικαίωσι καὶ τὴν Τιμωρία.
Ἡ πρώτη γιὰ τοὺς ἀληθινούς …
καὶ ἡ δευτέρα γιὰ τοὺς φαύλους …
Ἡ πορεία πάντα εἶναι ἀτομική…
Μοναχική…
Κι ὅμως…
Αὐτὴ ἡ πορεία εἶναι ποὺ σὲ ὁδηγεῖ στὸ νὰ μάθῃς τὸ πρῶτον: Ἐὰν θέλῃς νὰ νικήσῃς, Σύντροφός σου θὰ εἶναι μόνον ἡ Ἀλήθεια!
Υ.Γ. Καλημέρα μας.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.