Τραγικός, μοναχικός δρόμος ἤ πορεία πρός τήν ἀπελευθέρωσιν;

 

Κάποτε, πρὸ τριάντα μηνῶν περίπου, κάποιοι γραφικοί, παλαβοί, ἄσχετοι μεταξύ των, εὑρέθησαν ἔξω ἀπὸ τὴν βο(υ)λή πρὸ κειμένου νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ ἕνα νομοσχέδιον ποὺ ἐψηφίζετο, τὸ ὁποῖον τελικῶς (ἐν συνεχείᾳ) ἐκρίθῃ ἀντισυνταγματικόν ἀπὸ τὸ ΣτΕ…
Τότε λοιπόν, ἔξω ἀπὸ τὴν βο(υ)λή, ἦταν μόλις μερικὲς ἐκατοντάδες νοματαίων…
Μία χούφτα ἄνθρωποι…
Ἐὰν ἐξαιρέσουμε τοὺς χρυσαυγίτες, (ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως θὰ πήγαιναν, ἀλλὰ λίγοι συνετάσσοντο μαζύ τους)  μαζὺ καὶ κάτι παπποῦδες ποὺ προασπίζοντο τὴν δόξαν τοῦ 1940, καθῶς καὶ τὸν Χαντζάρα,  οἱ ὑπόλοιποι ἦσαν μετὰ βίας 300-500 γραφικοί!

Ναί, τόσοι ἤμασταν… Τρεῖς ἤ τέσσερις ἐκατοντάδες… Τὸ πολὺ πέντε… Οἱ ἄσχετοι….

Ἐπέρασαν μῆνες καὶ μῆνες…
Ὁ οἰκονομικός, ὁ πολιτικός, καθῶς καὶ ὁ κοινωνικὸς χάρτης τῆς χώρας  μας ἄλλαξε διὰ παντός. 
Ἔχουν σηκωθεῖ στὸ πόδι οἱ πάντες σχεδόν, πλὴν μΠΑτΣΟΚων, ΝΔκρατῶν καὶ πάσῃς φύσεως βολεμένων….
Δῆλα δή, ἔχει σηκωθεῖ στὸ πόδι, ἤ στὸ παρὰ πέντε γιὰ νὰ σταθοῦν στὸ ἕνα πόδι, τὸ 80-85% τῶν συμπατριωτῶν μας. 
Ἀλλά…
Ἀλλὰ κάτι πάει θεόστραβα!
Μὰ τόσο στραβά, ποὺ τελικῶς ὄχι μόνον δὲν θὰ βγάλουμε ἄκρη ἀπὸ αὐτὸν τὸν ξεσηκωμό, ἀλλὰ θὰ μᾶς βουλιάξῃ σὲ ἀκόμη χειρότερα βάθη…
Τί;
Συζητοῦσα μὲ τὸν ποιητή μας στὸ τηλέφωνο, λέγοντάς του πὼς τελικῶς σὲ ὅλην τὴν Ἑλλάδα εἴμαστε μόνον 300-600 αὐτοὶ ποὺ ἀντιλαμβάνονται πὼς τὸ πρόβλημά μας δὲν εἶναι τὰ οἰκονομικά, πολιτειακὰ ἤ κοινωνικὰ προβλήματα, ἀλλὰ κάτι βαθύτερον καὶ ούσιαστικότερον.
Ξέρετε τί μοῦ εἶπε; 
«Ἔχεις δίκαιον… Σὲ ὅλην τὴν Ἑλλάδα δὲν εἴμαστε περισσότεροι ἀπὸ πεντακόσιοι… Ἀλλὰ εἴμαστε ὑπὲρ ἀρκετοί, διότι εἴμαστε ΚΑΘΑΡΟΙ!!!!!»
Ναί, αὐτὸ εἶναι!
Τώρα μόλις κατάλαβα τὸ γιατὶ ἄλλος τραβᾶ ἀπὸ ἐδῶ, ἄλλος ἀπὸ ἐκεῖ, κι ἄλλος πασκίζει διὰ τῆς βίας σχεδόν, νὰ κολλήσῃ, νὰ ἐλέγξῃ ἤ νὰ κατευθύνῃ τοὺς ὑπολοίπους… 
Διότι οὐδείς μας εἶναι «καθαρός»!!!! 
Ἄλλος τραβᾶ νὰ ἐξυπηρετήσῃ τὸ κόμμα του.. .
Ἄλλος τὸ ἀπόκομμά του…
Ἄλλος τὶς ἰδέες του.. 
Ἄλλος τὰ θέλω του… 
Ἄλλος νὰ εὕρῃ μίαν θεσούλα νὰ τρυπώσῃ…
Ἄλλος νὰ διατηρήσῃ τὰ κεκτημένα του…
Ἄλλος νὰ ἀνατρέψῃ σκέτον….
Ἄλλος νὰ ξεπληρώσῃ τὸ δάνειον τοῦ σπιτιοῦ του…
Κι ἄλλος νὰ εὕρῃ στέγη…
Ὅλοι ἀπὸ κάτι πάσχουν, κάτι ποθοῦν, κάποιον θέλουν νὰ  κατευθύνουν, κάπου πασκίζουν νὰ μᾶς πᾷν, κάτι νὰ μᾶς μάθουν, κάτι νὰ στήσουν…
Καὶ οὐδεῖς καθαρὸς τελικῶς… 
Οὐδεῖς…
Δὲν θυμᾶμαι πρόσωπα, πλὴν ὁλίγων!
Δὲν θυμᾶμαι κἄν  ἐὰν ἐκεῖ, στὸν παράπλευρον δρόμον τῆς βο(υ)λῆς, ἤμασταν κάποιοι ποὺ ἐπάλευαν νὰ εὕρουν τὴν ταὐτότητάν των ἤ ποὺ τὴν εἶχαν ἤδη πρὸ πολλοῦ εὕρει…
Δὲν θυμᾶμαι ἐὰν ἔφυγα μὲ βαθειὰ πίκρα ἤ μὲ τὴν συνειδητοποίησιν πὼς ἀπὸ ἐκεῖ ξεκινοῦσαν ὅλα…
Καὶ τώρα πιὰ δὲν ἔχει σημασίαν…
Μοῦ ἀρκεῖ πὼς ἐκεῖ ἤμασταν μόλις μία χούφτα Ἄνθρωποι…
Ἄγνωστοι μεταξὺ ἀγνώστων…
Παλαβοί!
Δίχως κάτι νὰ μᾶς ἐνώνῃ, ἐπιφανειακῶς…
Δίχως κἄν, καλὰ καλά, κοινὴν ἰδεολογικὴν τοποθέτησιν…
Ἔτσι…
Ἔχουν βγεῖ στοὺς δρόμους πλέον χιλιάδες… Ἑκατοντᾶδες χιλιάδες…
Ἔχουν γευθεῖ δακρυγόνα, χημικά, ξύλο…
Ἀλλὰ τίποτα δὲν ἔχει ἀλλάξει, μετὰ ἀπὸ τόσες δράσεις…
Καὶ τώρα πιὰ πιστεύω πὼς τίποτα δὲν θὰ ἀλλάξῃ ἀπὸ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς δράσεις…
Ξέρετε γιατί;
Διότι λίγοι εἶναι οἱ «καθαροί»… Λίγοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ δὲν κουβαλοῦν βαρίδια… Ποὺ δὲν στοχεύουν κάπου…
Καί τί θά γίνῃ; 
Μποροῦν μόνον τόσο ὀλίγοι νά ἀλλάξουν τήν ἱστορία τοῦ τόπου διά παντός;
Χμμμμ….
Κάποτε, σὲ βιβλίον τοῦ Μουρσελᾶ, ἐδιάβαζα πὼς ὁ Λένιν ἀπεφάσισε νὰ κάνῃ κομμουνιστικὴν τὴν Ῥωσσία, καὶ δὲν θὰ πέθαινε ἐὰν δὲν τὰ κατάφερνε.*..
Σήμερα, εὐτυχῶς, δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ κάποιον Λένιν… Οἱ δολοφόνοι μένουν ἐκτὸς τῆς δικῆς μας πραγματικότητος…
Σήμερα ὅμως τοὐλάχιστον 300 (ἴσως καὶ 500-600) παλεύουν, παραμένοντες «ΚΑΘΑΡΟΙ» νὰ ἀλλάξουν τὰ πάντα… Καὶ διαρκῶς αὐξάνονται… 
Ἐάν αὐτό τό τομάρι πού ἐλέγετο Λένιν, μόνος του, κατάφερε νά ἀλλάξῃ τόν ῥοῦν τῆς ἱστορίας τῆς Ῥωσσίας, λέτε ἐμεῖς, πού εἴμαστε τόσοι πολλοί, νά μή τά καταφέρουμε;
Οὐδεὶς Θεός, οὐδεὶς δαίμων, οὐδὲ μία Δύναμις πλέον δύναται νὰ μᾶς σταματήσῃ…
Εἶναι καὶ Ἀνάγκη καὶ Μονόδρομος!
Υ.Γ. Δημήτρη μου, φίλε μου ἀγαπημένε, σὲ εὐχαριστῶ… Ναί, ἔτσι εἶναι ἀκόμη… Καὶ φυσικὰ τὸ ξέρουμε καὶ οἱ δύο μας… Δὲν ἔχουμε κάποιον ἄλλον δρόμο, παρὰ μόνον αὐτὸν ποὺ θὰ φέρῃ τὴν ἀπόλυτον Ἐλευθερίαν!
* Βέβαια πίσω ἀπὸ τὸν Λένιν ἐστέκετο -χρηματοδοτῶντας- ὅλο τὸ δίκτυον τῶν τοκογλύφων τῆς Δύσεως. Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι ἄλλη ἱστορία…
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

0 thoughts on “Τραγικός, μοναχικός δρόμος ἤ πορεία πρός τήν ἀπελευθέρωσιν;

Leave a Reply to Ελενα ΤσακανικαCancel reply