Διάβασα την παρακάτω άποψη και  ανάλυση σχετικά με την καταστροφή της Χίου, από την φωτιά που ακόμα την κατακαίει.
Δεν την υιοθετώ ,ούτε όμως και την απορρίπτω.
Την παραθέτω ως ενδιαφέρουσα και την αφήνω στην δική σας κρίση.

Μήπως κάτι πολύ παράξενο και επικίνδυνο συμβαίνει στην Χίο;

Οι πυρκαγιές της Χίου είναι σαφέστατα ένα θέμα που απασχόλησε την Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες. Όμως, η ενασχόληση των ΜΜΕ περιστράφηκε –παραδόξως- μόνο γύρω από την περιγραφή της φωτιάς, τον άνεμο και τα μέτωπά της που δημιούργησαν πλείστες όσες καταστροφές. Και αυτές οι καταστροφές δεν «εγκλωβίστηκαν» σε καμένες εκτάσεις, αλλά «εμπλουτίστηκαν» και με άλλες, οι οποίες δεν είναι ορατές ούτε στον γενικότερο πληθυσμό της χώρας (οι κάτοικοι της Χίου γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως η φωτιά κατέστρεψε πολλά περισσότερα από τα μαστιχόδενδρα), ούτε σε εκείνους που εμμένουν να προσεγγίζουν γεγονότα βασιζόμενοι σε ιδεοληψίες και με σύμβουλό τους τα καιρικά φαινόμενα ή την… Ελληνοτουρκική φιλία! 
Παρατηρώντας στον χάρτη την περιοχή «δράσης» της πυρκαγιάς και συμπεριλαμβάνοντας πρόσφατα στοιχεία τα οποία βρέθηκαν –μπουκάλια με εύφλεκτα υλικά καθώς και αλουμινόχαρτο με εμπρηστικό μηχανισμό- που αποδεικνύουν εμπρησμό, μπορούμε με χαρακτηριστική άνεση να απορρίψουμε την ενοχή των καιρικών συνθηκών, ενώ η περίπτωση οικοπεδοφάγων είναι ανύπαρκτη λόγω του εδάφους στο οποίο εκδηλώθηκαν οι πυρκαγιές της Χίου και της απόστασής τους από την θάλασσα. Εξάλλου, σχεδόν το σύνολο των κατοίκων της Χίου δηλώνουν απερίφραστα πως αυτές οι φωτιές δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Και η μαζική αυτή μαρτυρία τους, αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη πως κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει, ενώ τα ΜΜΕ και οι διάφοροι «σοφοί» της χώρας εμμένουν να μην συμπεριλαμβάνουν στις προσεγγίσεις και τις «αναλύσεις» τους.

Η περιοχή στην οποία εκδηλώθηκε ο κύριος όγκος της πυρκαγιάς, είναι κατ’ εξοχήν δασική και προσφέρει άψογη και φυσική κάλυψη σε αμυντικές στρατιωτικές θέσεις, σε αποθήκες, σε θέσεις μέσου και βαρέως πυροβολικού. Και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό, στο οποίο για άγνωστο λόγο δεν τολμά κανείς να αναφερθεί. Γιατί άραγε; Μήπως δεν υπάρχουν ανάλογα περιστατικά του παρελθόντος, για τα οποία αποκαλύφθηκε πως «παράξενες ομάδες εμπρηστών» έφεραν την ευθύνη για δεκάδες ή εκατοντάδες πυρκαγιές που ξέσπασαν στην χώρα μας ή μήπως δεν υπάρχουν ομολογίες τούρκων πολιτικών, οι οποίοι παραδέχθηκαν ανερυθρίαστα την πρωταγωνιστική συμμετοχή των μυστικών υπηρεσιών της γείτονος σε φωτιές που απασχόλησαν σε βάθος χρόνου και πίεσαν αφόρητα Ελληνικές κυβερνήσεις;

Πέρα από την οικονομική καταστροφή (λόγω των μαστιχόδενδρων), δυστυχώς, οι πυρκαγιές της Χίου φαίνεται πως δεν είναι τόσο αθώες όσο κάποιοι επιμένουν να μας πείσουν. Αναφορές κατοίκων της Χίου, μιλάνε για εκρήξεις μέσα σε καιόμενα πευκοδάση(είναι γνωστό πως τα πεύκα δεν εκρήγνυνται), ενώ έχουν καταγραφεί –επισήμως- εκκενώσεις στρατοπέδων του νησιού.

Γιατί, όμως, η φωτιά δεν ξέσπασε στην βόρεια Χίο, όπου υπάρχουν θάμνοι, αλλά… «προτίμησε» δασικές εκτάσεις; Μήπως, επειδή οι ακτές της βόρειας Χίου είναι βραχώδεις, απόκρημνες και ως εκ τούτου απροσπέλαστες για οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση, ενώ η νότια Χίος και συγκεκριμένα σημεία-ακτές της πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο; (δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας η τουρκική στρατιωτική επιθετική διάταξη, ούτε να ξεχνάμε το περίφημο σχέδιο «Βαριοπούλα»)

Μετά από αυτή την πρωτόγνωρη για το νησί της Χίου πυρκαγιά, δεν υπάρχει θέμα κάλυψης – παραλλαγής των Ελληνικών στρατιωτικών μονάδων και θέσεων;

Φυσικά, αυτή την (πολύ πιθανή) περίπτωση δεν θέλουν να την «βλέπουν» όλοι εκείνοι που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την Ελληνοτουρκική φιλία, αδιαφορώντας ταυτόχρονα για τις συνεχείς προκλήσεις της γείτονος. Προκλήσεις που συμβαίνουν από την Θράκη έως το Καστελλόριζο και την Κύπρο. Προκλήσεις που εντείνονται ποσοτικά και ποιοτικά με την πάροδο του χρόνου. Προκλήσεις που κλιμακώνονται και που έχουν θέσει ζητήματα γκριζοποίησης του Αιγαίου (casus belli για τα 12 ναυτικά μίλια, Ίμια, Λαδόξερα, Μπάμπουρας κ.α.), αφού οι απαιτήσεις της Άγκυρας φαίνεται πως υπερισχύουν της Ελληνοτουρκικής φιλίας…!

Προσεγγίζοντας, λοιπόν, με κάθε αντικειμενικότητα και με μοναδικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον αλλά και την γεωστρατηγική θέση της Χίου, οι πυρκαγιές που κατακαίνε έως και σήμερα το νησί φαίνεται πως κρύβουν από πίσω τους κάποιο «στρατηγό». Και αυτός, δεν είναι –δυστυχώς- ο άνεμος, αλλά κάποιος που φαίνεται πως γνωρίζει προς τα πού και με πόση ένταση θα πνεύσει ο άνεμος. Κάποιος που τα συμφέροντά του δεν «ακουμπάνε» στις παραλίες του νησιού, στο λιμάνι ή στις μαρίνες του, αλλά προχωράνε προς τα ενδότερα…

Δίκαια αναρωτιέται φυσικά ο καθένας: Είναι δυνατόν, η Τουρκία να προχωρήσει αυτή τη στιγμή σε ένα τέτοιο εγχείρημα αυτή τη στιγμή; Έχει ανοιχτό το θέμα του Κουρδικού, έχει τοποθετήσει σε διάταξη μάχης τον στρατό της στα σύνορα με την Συρία, πολεμάει να επανακτήσει μία τουρκική πόλη που έπεσε στα χέρια των Κούρδων, ενώ βρισκόμαστε σε τουριστική περίοδο και μία επιθετική ενέργεια θα βλάψει οικονομικά και την ίδια την Τουρκία.

Η απάντηση στο λογικό ερώτημα είναι απλή και διτή. Είτε ενεργείς όταν όλα δείχνουν πως δεν μπορείς να το κάνεις, είτε ενεργείς με χρονοδιάγραμμα ικανοποιώντας σειρά απαιτούμενων προεργασιών μίας στρατιωτικής επιχείρησης. Και δεν είναι μόνο η αποψίλωση του εδάφους, αλλά και ο ψυχολογικός και οικονομικός πόλεμος κατά των κατοίκων του νησιού, οι οποίοι τις τελευταίες ημέρες βίωσαν στο πετσί τους την εγκατάλειψη της Αθήνας και την ανυπαρξία του Ελληνικού κράτους προς το νησί τους. Και, δυστυχώς, ο ψυχολογικός πόλεμος μερικές φορές φέρνει πολύ χειρότερα αποτελέσματα για τον αμυνόμενο.

Δυστυχώς, η χώρα μας υπό το καθεστώς της τρόικας και κυβέρνησης που υπηρετεί τις εντολές των Βρυξελλών, ομοιάζει ως αφύλακτη διάβαση. Πολλοί εργάζονται προς την κατεύθυνση δημιουργίας μίας εικόνας για την Ελλάδα, ως αποτυχημένης, ανύπαρκτης ή ανυπόληπτης χώρας. Το failed out δεν πρέπει να υπάρξει, ούτε μέσα από τις καλοσχεδιασμένες επιχειρούμενες φωτιές των δασών, ούτε μέσα από τις προετοιμασμένες επικείμενες εκρήξεις της κοινωνίας. Πέρυσι αποψιλώθηκε από την φωτιά στρατηγικό σημείο του Έβρου. Φέτος κατακαίγονται εκτάσεις και εδάφη μείζονος στρατιωτικού ενδιαφέροντος για την άμυνα του νησιού της Χίου. Ευελπιστούμε πως δεν θα αποψιλωθούν οι άμυνες της Ελληνικής κοινωνίας, απέναντι σε φαινόμενα που δρουν «πίσω και μέσα από τα τείχη».