Διάβαζα διάφορα αὐτες τὶς ἡμέρες, ἀναφορικῶς μὲ ῥατσιστικὲς ἐπιθέσεις ῥατσιστῶν σὲ ῥατσιστές. 
Δῆλα δή, πακιστανὰ ἐπετέθησαν σὲ Ἕλληνες. Ἄλλα πακιστανὰ ἐπετέθησαν στοὺς ἀναρχοαριστερούληδες, διότι δὲν τοὺς ἄφηναν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς «ἀντιφασιστικῆς» τους πορείας νὰ προσευχηθοῦν. (Καὶ μεταξύ μας, ἤ φίδια θὰ λούζουμε ἤ θὰ μᾶς τρῶνε… Εἶχε κι ἕνα δίκαιον βουνὸ ὁ ἀναρχοαριστερούλης…)
Διάβασα γιὰ ψευδεῖς εἰδήσεις, περὶ τάχα μου δολοφονίας κάποιων ἤ κάποιου, σὲ διάφορα σημεῖα τῆς χώρας. Εἰδήσεις ποὺ ταχύτατα διαψεύσθησαν ἀπὸ τὴν ἀστυνομία. Δὲν ὑπῆρξε νεκρὸς ΛΑΘΡΟέποικος, σὲ κανένα σημεῖο τῆς ἐπικρατείας, ἀπὸ τὴν δράσιν Ἑλλήνων.
Διάβασα γιὰ τὴν γιαγιούλα ποὺ βασάνισαν καὶ δολοφόνησαν, πρὸ κειμένου νὰ τῆς ἁρπάξουν τὴν σύνταξι… Τώρα τὸ μάθαμε… Συνηθίσαμε πιά… Οὔτε κἄν ἐνόχλησιν μᾶς προκαλοῦν τέτοιες εἰδήσεις…
Διάβασα ὅμως καὶ γιὰ ἕνα ἄλλο περιστατικὸν ποὺ μὲ προβλημάτισε.
Κάποιοι Ἕλληνες στὴν Μανωλάδα στρίμωξαν τὸ κεφάλι Αἰγυπτίου στὶς πόρτες τοῦ αὐτοκινήτου καὶ τὸν ἔσερναν γιὰ περίπου ἕνα χιλιόμετρο.
Καὶ σὲ αὐτὸ τὸ περιστατικὸν θὰ σταθῶ.

Ἡ εἴδησις εἶναι ἡ ἐξής:

Όπως μεταδίδουν τοπικά μέσα, οι δύο δράστες φέρονται να σφήνωσαν το κεφάλι του 22χρονου θύματός τους ανάμεσα στην πόρτα του αυτοκινήτου και να τον έσυραν για περίπου ένα χιλιόμετρο στο δρόμο. 

Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, είχε προηγηθεί επίθεση του 22χρονου στους δύο άνδρες, οι οποίοι στη συνέχεια τον κτύπησαν στο κεφάλι και στα χέρια. Ακολούθως, τον σφήνωσαν στο αυτοκίνητο και τον έσυραν στο δρόμο. 

Περίοικοι κάλεσαν ασθενοφόρο που μετέφερε το νεαρό Αιγύπτιο στο νοσοκομείο Αμαλιάδας όπου νοσηλεύεται εκτός κινδύνου. 

Οι ένας από τους δύο Έλληνες εντοπίστηκε από τους αστυνομικούς, ενώ ο δεύτερος αναζητείται. 

Ο 22χρονος Αιγύπτιος στερείται ταξιδιωτικών εγγράφων και ως παράνομος στη χώρα μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο θα απελαθεί. (πηγή)

Κοκκίνισα ὅμως κάτι μέσα στὸ κείμενον. Αὐτὸ τὸ σημεῖον μὲ ἐνδιαφέρει κι αὐτὸ θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἐνδιαφέρῃ. 
(Ἔτσι κι ἀλλοιῶς στὸ ζήτημα τῆς βίας εἶμαι κάθετη. Τὴν ἀρνοῦμαι! Στὰ μόνα πρόσωπα ποὺ συμφωνῶ νὰ ἀσκηθῇ βία εἶναι στὴν αὐτό-ἄμυνα, καθὼς καὶ σὲ ὅσα ἐγκληματοῦν συνειδητῶς καὶ κατ’ ἐξακολούθησιν. Κι αὐτό, τὸ τελευταῖο, νομίμως, ἀπὸ τὴν πολιτεία. Νὰ τιμωροῦνται βάσει τοῦ ἐγκλήματός των. Ἔκαψαν; Ἐβίασαν; Ἐβασάνισαν; Ἀντίδρασις μὲ τὸν αὐτὸν τρόπο!)

 Αὐτὸς λοιπὸν ὁ νεαρὸς ἐπετέθῃ στοὺς ἐν λόγῳ Ἕλληνες. 
Μέ τί προθέσεις;
Ἐφ’ ὅσον κάτι τέτοιο δὲν διευκρινίζεται, ἀναγκαστικὰ θὰ αὐθαιρετήσω. Θὰ ἐκτιμήσω πὼς αὐτὸ τὸ καλόπαιδο εἶχε τὶς καλλίτερες τῶν προθέσεων γιὰ τοὺς Ἕλληνες, ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὸ πορτοφόλι τους.
(Ἐὰν φυσικὰ δὲν ὑπῆρχε καὶ κάτι ποὺ μᾶς διαφεύγει….)
Πῶς ἀντιδρᾶ κάποιος σέ μίαν ἐπίθεσιν βίας; Στρέφει καί τό ἄλλο μάγουλο;
Μὰ αὐτὸ τὸ «ῥητὸ» τὸ ἐφηῦραν οἱ Ἑβραῖοι, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἀντιδροῦμε στὴν βία ποὺ μᾶς ἀσκεῖται (ἀπὸ …αὐτούς!!!). Οἱ ἴδιοι οὐδέποτε προσέφεραν τὸ ἄλλο τους μάγουλο. Κορόιδα εἶναι; Ἐτοῦτοι εἶναι ὑπὲρ τοῦ «ὀφθαλμὸς κατὰ ὀφθαλμοῦ»…. (Καὶ συμφωνῶ μαζύ τους, μὲ τὴν προϋπόθεσιν πὼς δὲν γίνεται γιὰ ἐκδίκησιν ἀλλὰ γιὰ ἄμυνα εἴπαμε!)

Ἔχουμε λοιπὸν μίαν ἐπίθεσιν, γιὰ λόγους ἀγνώστους μέν, ἀλλὰ κατὰ πῶς μᾶς ἔχουν συνηθίσει, μᾶλλον, μὲ πρόθεσιν τὴν ληστεία. Κι ἐκεῖ λοιπὸν τὸ «λέλουδο» τῆς Αἰγύπτου πέφτει ἐπάνω σὲ δύο «καλόπαιδα» δικά μας καὶ τοῦ ἀλλάζουν τὰ φῶτα. Καλῶς ἔπραξαν;  
Τί νά σᾶς πῶ; Σᾶς ἐξέφρασα τὴν γνώμη μου. Μάχαιραν ἔδωσες μάχαιραν θὰ λάβῃς….
Ἐάν ὅμως δέν ἀντιδροῦσαν τά δικά μας «καλόπαιδα» θά ἔπαιρνε τέτοιες διαστάσεις τό θέμα; Ἤ θά συνελάμβαναν τόν ἐν λόγῳ ἀληταρά, ἐὰν τὸν συνελάμβαναν,  καί σέ λίγες ἡμέρες, κατά πῶς τό συνηθίζουν, θά τόν ἄφηναν ἐλεύθερον; Πόσο μακρυά εἶναι ἡ δολοφονία τοῦ Καντάρη; Ἀπό τέτοιο κατακάθι δέν ἐσφαγιάσθῃ;

Βέβαια, βρῆκαν εὐκαιρία τὰ «ἀντιφασισταριὰ» καὶ ἔπιασαν τὸ γαϊτανάκι τῶν …εὐχῶν!!!Ἐν τάξει… Αὑτὸς δὲν ξέρω ἐὰν εἶναι σκέτο ἠλίθιος ἤ ἐκδίδεται σὲ ταὐτόχρονον συνδυασμὸν ἠλιθίου-δουλεμπόρου. Καὶ εἰλικρινῶς, ἐπίσης δὲν μὲ ἐνδιαφέρει. Τὸ ἄτομον εἶναι ψυχοπαθές μὲ τὴν ἀνθελληνικότητά του. Μπορῶ νά κάνω διάλογον μέ ψυχοπαθεῖς; Ἤ νά τούς ἐκλάβω ὡς ὄντα πού χρήζουν σεβασμοῦ;
Δὲν μπορῶ….  Συνεπῶς ἀκυρώνεται…

(Ας μὴ ξεχνᾶμε τὸν ῥόλο πατρὸς Τσίπρα καὶ τὴν δουλεμπορικὴ ἐπιχείρισιν ποὺ ἔχει στήσει… Ἀπὸ αὐτὴν καλὲ ποὺ τρώει ὅλος ὁ τΣΥΡΙΖΑ καὶ οἱ συνιστῶσες του…)

Σήμερα ὅμως τὸ θέμα μας εἶναι τὸ ἐὰν ἔχουμε δικαίωμα στὴν ἄμυνα, πολλῷ δὲν μᾶλλον, ἐὰν ἔχουμε δικαίωμα στὴν ἐπίθεσιν.
Βαθυτάτη μου πεποίθησις εἶναι πὼς στὴν ἄμυνα ἔχει  δικαίωμα (καὶ ὑποχρέωσιν) κάθε πλᾶσμα τῆς Φύσεως. Ἀκόμη καὶ ὁ λαγὸς ἐφευρίσκει τρόπους ἀμύνης, πρὸ κειμένου νὰ μὴ γίνεται εὔκολα θήραμα. Γιατί λοιπόν ὁ ἄνθρωπος νά μήν ἔχῃ τέτοιον δικαίωμα; Καί μάλιστα γιατί ὁ Ἕλλην Ἄνθρωπος νά θεωρεῖται ὣς ῥατσιστής ὅταν ἀμύνεται; (Ἐν τάξει, τὶς ἐξαγγελίες τῶν διαφόρων ΜΜΕ, καθῶς ἐπίσης καὶ τοῦ ἄνωθι ἠλιθίου, δὲν τὶς λαμβάνω ὑπ’ ὄψιν μου. Κρίνω καὶ συμπεραίνω βάσει κοινῆς λογικῆς, ποὺ ὅμως ἐτοῦτος, καθῶς ἐπίσης καὶ τὰ ΜΜΕ, τὴν ἔχουν χάσει!)
Ναί, εἶναι ἀναφέρετον δικαίωμά μου ἡ ἄμυνα. Μὲ ὅ,τι κι ἐὰν συνεπάγεται αὐτό. Ἀκόμη κι ἐὰν θὰ ὁδηγήσῃ τὸν ὑποψήφιο θύτη μου στὸν θάνατο. Δὲν ἐπετέθῃν ἐγώ! Αὐτὸς τὸ ἔκανε! Συνεπῶς ἔχω κάθε δικαίωμα, βάσει πάντα κοινῆς λογικῆς, κοινῆς ἠθικῆς καὶ κοινοῦ δικαίου, νὰ ὑπεραμυνθῶ τῆς ζωῆς μου.  Κι ἀρνοῦμαι νὰ θεωρήσω ῥατσιστικὴν μίαν τέτοιαν στάσιν. Εἶναι ἀπολύτως καὶ ξεκάθαρα ἀμυντικὴ θέσις.

Ἀπὸ τὴν ἄλλην, ἔχω τό δικαίωμα νά ἐπιτεθῶ σέ κάποιον, ἀκόμη κι ἐάν παρανόμως κατέχει χῶρο μου;
Ἐδῶ πάλι εἶναι δίκοπον μαχαίρι.
Ἐὰν ἀναφερόμασταν σὲ κοινωνία δικαίου, ναί, ἔχω τὸ δικαίωμα. Καὶ μάλιστα νὰ τοῦ κάνω μίαν δοξασμένη ἔξοδον! Ἐὰν πάλι δὲν θέλῃ νὰ φύγῃ, δὲν πειράζει, ὑπάρχει καὶ ἡ κλωτσιά!
Ἄλλως τέ, οἱ παπποῦδες μας πρῶτοι μᾶς ἐδίδαξαν πὼς δὲν ἐπιτρέπουν στὸν ἐχθρό, στὸν ὁποιονδήποτε ἐχθρό, νὰ περιπατῇ μέσα στὰ χωράφια τους. Ἡ μάχη τῶν Πλαταιῶν ἦταν μία μάχη τῆς κλωτσιᾶς.
Ἄν καὶ ἡ Σαλαμίνα, μαζὺ μὲ τὸν Μαραθώνα, τὶς Θερμοπῦλες, τὸ Ἀρτεμίσιον, ἦταν καθαρὰ ἀμυντικὲς μᾶχες, ἡ μάχη τῶν Θερμοπυλῶν ἦταν ἐπιθετική. Δὲν θὰ μποροῦσαν ΠΟΤΕ νὰ διαβιώσουν ἀσφαλῶς μέσα στὴν Πατρίδα τους οἱ Ἕλληνες, ἐὰν οἱ στρατιὲς τοῦ Μαρδονίου (Μαρδοχαίου) καὶ τοῦ Ξέρξου παρέμεναν πέριξ τῆς Ἀττικῆς.
Ἀπὸ τὴν ἄλλην ὅμως οἱ τότε νόμοι θεωροῦσαν ἀπολύτως φυσιολογικὸν τὸ νὰ ἀμύνεται ἤ νὰ ἐπιτίθεται ὁ μαχητής, ὅταν τοῦ ἀπειλοῦσαν τὴν ἑστία του.
Οἱ σημερινοί νόμοι ὅμως τί ἀκριβῶς μᾶς ἐπιβάλλουν;

Καμμίαν σχέσιν μὲ τοὺς τότε.
Δυστυχῶς, σήμερα οἱ νόμοι δὲν ἐφαρμόζονται. Διότι ἐὰν πιάσουμε κατὰ γράμμα τὸ Σύνταγμα, τότε θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἐλάχιστα διαφέρουν οἱ βασικὲς ἀρχὲς ἀπὸ τὶς βασικὲς ἀρχὲς τῶν τότε κοινωνιῶν.
Σήμερα ὅμως τὰ κουδουνισμένα ἔχουν ἀλλοιώσει βασικὲς ἔννοιες.
Θεωρεῖται ῥατσιστὴς κάποιος ποὺ δὲν θέλει καταπατητὲς στὸν χῶρο του. Τὰ δικαιώματα τοῦ ἰδιοκτήτου δὲν ὑπολογίζονται!
Θεωρεῖται ῥατσιστὴς αὐτὸς ποὺ ὑπεραμύνεται ἀξιῶν. Ἡ κατ’  ἐξακολούθησιν ὅμως δολοφονία τῶν ἰθαγενῶν δὲν λαμβάνεται ὑπ’  ὄψιν.
Θεωρεῖται παράνομος κάποιος ποὺ προασπίζει τὴν ἀσφάλειά του καὶ περιφρουρεῖ τὰ πατρογονικά του. Ἐν τάξει… Καὶ μετὰ ξυπνήσαμε…

Ὑπὸ τὶς σημερινὲς συνθῆκες, ἂν καὶ κάτι τέτοιο ἀντιβαίνει στὴν κοινὴ λογική, στὸν κοινὸν αἴσθημα περὶ δικαίου, καθῶς καὶ στὸ ἴδιο τὸ Σύνταγμα, ἐὰν ἀμυνθῇ κάποιος αὐτομάτως ἀναβαπτίζεται σὲ ἐγκληματία. Συνεπῶς, βάσει τῶν σημερινῶν πάντα δεδομένων, κι ὄχι αὐτῶν ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἰσχύουν, ναί, εἶναι παράνομον.

Ἐὰν ἕνας σκύλος εἰσέλθῃ στὸ ἄρτι σπαρὲν χωράφι μου, τότε ἐὰν δὲν θέλω νὰ μοῦ καταστρέψῃ τὴν σπορά, πρέπει νὰ τὸν διώξω. Ἀλλὰ ὁ νόμος σήμερα λέει νὰ τὸν ἀφήσω ἐκεῖ καὶ νὰ ἁλωνίζῃ. Τί σημασία ἔχει τό ἐάν σέ λίγο δέν θά ἔχω νά φάω; Ὁ σκύλος πρέπει νὰ εἶναι ἐλεύθερος καὶ νὰ ἁλωνίζῃ.
Ἄν καὶ κακῶς λαμβάνω τὸ παράδειγμα τῶν συμπαθῶν κυνῶν, τῶν ὁποίων τὸν χῶρο ἔχουμε καταλάβει, θὰ τολμοῦσα νὰ ῥωτήσω αὐτούς τούς «ἀνθρωπιστές» τοῦ κ@λου, γιὰ τὸ δίκαιον τοῦ σκύλου…
Εἶμαι ὅμως βεβαία πὼς στὴν δική τους σπορά, στὸ δικό τους χωράφι, οὐδέποτε θὰ ἐπέτρεπαν σὲ σκύλο νὰ εἰσέλθῃ! Στὴν ἀνάγκη, ἐὰν δὲν ἀποχωροῦσε ὁ σκύλος, εἶμαι βεβαία πὼς τελικῶς πανεύκολα θὰ τὸν δολοφονοῦσαν. (Κάτι ποὺ ἐγὼ δὲν θὰ ἔκανα. Θὰ προχωροῦσα σὲ θανάτωσιν τοῦ ζώου μόνον ἐὰν ἦταν καὶ λυσσασμένο!!!)

Ἀλλὰ ἐδῶ δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ σκύλους. Ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ καταληψίες ΛΑΘΡΟεποίκους.
Ἀδίκως κτύπησαν οἱ δικοί μας μπρατσαράδες τόν ἀλητάμπουρα;
Ὄχι, θεωρῶ πὼς τελοῦσαν ἐν ἀμύνει.
Ἀδίκως τόν ἔσυραν γιά περίπου ἕνα χιλιόμετρο; Ἀπὸ μίαν ὀπτική, ὄχι, ἀδίκημα δὲν διέπραξαν. Ἐφήρμοσαν τὴν φυσικὴ  καὶ παναρχαία ἀρχὴ τῆς ἐπιβιώσεως.  «Κτύπα τὸν ἐχθρὸ πρὶν σὲ κτυπήσῃ. Ἐὰν μάλιστα σὲ κτυπήσῃ πρῶτος, τότε κτύπα τὸν διπλά! Τσάκισέ τον, πρὶν ἀναλάβῃ δυνάμεις κι ἀντεπιτεθεῖ!»

Τί θά ἔκανα ἐγώ;
Θὰ καλοῦσα τὴν ἀστυνομία. Ἀλλὰ δὲν ἤμουν ἐγὼ ἐκεῖ. Ἦσαν ἄλλοι… Κι αὐτοὶ οἱ ἄλλοι δὲν γνωρίζω τὶ πεποιθήσεις εἶχαν, οὔτε τὶ ἐμπειρίες ἐβίωσαν ἀπὸ τὴν βία ΛΑΘΡΟεποίκων, οὔτε κἄν τὸ ἐὰν εἶχαν φθάσει σὲ ἀδιέξοδον νοητικόν, οἰκονομικὸν καὶ ἠθικόν.
Αὐτὰ θὰ τὰ κρίνῃ κάποιο δικαστήριον.
Αὐτὴν τὴν στιγμὴ ἀναφέρομαι μόνον στὴν πράξιν ὥς πράξιν. Αὐτὴν ἐξετάζω.
Μίαν πράξιν, ποὺ ἂν καὶ ἀρχικῶς φαντάζῃ ὣς ῥατσιστικὴ ἐπίθεσις, κατὰ βάθος θεωρῶ πὼς εἶναι ἀπλῆ φυσικὴ λειτουργία.
Καθαρὴ ἄμυνα!

Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἄλλης πολιτείας ἀντίληψις.
Τῆς σημειρινῆς «πολιτείας» τὸ θέμα εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀνάποδον!
Ἡ καταστρατήγησις τοῦ δικαίου, τοῦ λογικοῦ καὶ τοῦ αύτονοήτου!

Θά τά καταφέρουμε;
Σαφῶς καὶ θὰ τὰ καταφέρουμε!
 Θὰ ἦταν παράλογον, ἐμεῖς εἰδικῶς, νὰ μὴν τὰ καταφέρουμε. 
Ἀπλῶς, ἔως τῆς στιγμῆς ποὺ θὰ ἀρχίσουμε νὰ βλέπουμε «φῶς στὴν ἄκρη τῆς σήραγγος», ἔχουμε κάποια πράγματα νὰ κάνουμε, κάτι ἄλλα νὰ μάθουμε καὶ κάτι πολὺ περισσότερα νὰ ἀλλάξουμε…

Ξεκινήσαμε…  Καὶ θὰ τὸ εὕρουμε τὸ Φῶς μας

Φιλονόη.

 φωτογραφία