Παιδιά τελειωμένα;

Ὄχι, αὐτὸ τὸ παιδὶ δὲν εἶναι κλέφτης. Μαγνήτης εἶναι….
Ἀλλὰ μοῦ ἄρεσε…

Ἐχθὲς ἔγραφα γιὰ τὴν ἐμπειρία μου ἀναφορικῶς μὲ ἕνα δεκάχρονο παιδάκι, ποὺ συχνὰ πυκνὰ εἰσέρχεται στὰ τοῦ οἴκου μου κι ἐντέχνως …ἀφαιρεῖ ὅ,τι τοῦ γυαλίσῃ. Σὰν τὶς κίσσες. 

Στὴν ἀναζήτησίν μου στὸ διαδίκτυον, γιὰ μίαν ἄποψιν εἰδικοῦ, ἔπεσα στὸ ἄρθρον ποὺ θὰ σᾶς παραθέσω παρακάτω. (Τὰ κόκκινα ἔντονα γράμματα τονισμένα ἀπὸ ἐμέναν.)

Το παιδί που κλέβει.

Όλοι οι γονείς έχουμε βρει ένα παιχνίδι, ένα γλειφιτζούρι ή ένα ζαχαρωτό στα χεράκια του παιδιού μας χωρίς να θυμόμαστε εμείς να το έχουμε αγοράσει ποτέ. Σε αυτή την περίπτωση η ανησυχία μας κατακλύζει. Μήπως γίνει κλέφτης? Μήπως αυτό είναι το πρώτο δείγμα ότι θα γίνει κακοποιός? Και τότε αναρωτιόμαστε, τι μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε το δυσοίωνο μέλλον του παιδιού μας. 
Η κλοπή σαν πράξη είναι πολύ σοβαρή. Όμως αυτό δεν ισχύει για όλες τις ηλικίες. Τα παιδιά αρχίζουν να κατανοούν την έννοια της ιδιοκτησίας από τα τρία τους χρόνια μέχρι τα έξι τους. Μέχρι αυτή την ηλικία το παιδί δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει η πράξη του να παίρνει ξένα πράγματα, έτσι συναντάται σχεδόν σε όλες τις οικογένειες. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν κλεψιά. Αυτή η συχνότητα εμφάνισης του φαινομένου ναι μεν μας καθησυχάζει, αλλά δεν μας απαλλάσσει. Η κλοπή είναι μια ανέντιμη πράξη και η εντιμότητα είναι κάτι που πρέπει να μαθαίνεται. Είναι σημαντικό με αφορμή αυτά τα γεγονότα να εξηγήσουμε στο παιδί μας την έννοια της ιδιοκτησίας, αλλά προς θεού δεν πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε και να τιμωρήσουμε το παιδί.
Τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά όταν το παιδί γνωρίζει ότι η πράξη του είναι κλοπή. Πολλά παιδιά στην σχολική ηλικία  κλέβουν συνειδητά και πολλές φορές χωρίς να υποπέσει στην αντίληψη μας. Σε έρευνα που έγινε στην Αγγλία1 σε μαθητές του δημοτικού σχολείου, τα μισά παιδιά ομολόγησαν ότι πράξεις που έχουν κάνει, εάν είχαν αποκαλυφθεί, θα μπορούσαν να είχαν σοβαρότατες συνέπειες εις βάρος τους.
Τα κίνητρα για μια κλοπή μπορεί να είναι πολλά. Υπάρχουν παιδιά που κλέβουν γιατί θέλουν να αποκτήσουν κάτι που τους αρέσει πολύ και δεν έχουν την δυνατότητα να το έχουν με άλλο τρόπο.
Άλλα πάλι παιδιά κλέβουν για να εκδικηθούν εκείνους που τους έχουν θυμώσει ή εκείνους που τους έχουν περιφρονήσει. Σ? αυτή την περίπτωση συναντάμε τα παιδιά που κλέβουν τους γονείς τους και τους φίλους τους.
Έχουμε και την κατηγορία εκείνων των παιδιών που έχουν κλέψει ελάχιστες φορές στην ζωή τους απλά για να δοκιμάσουν και αυτή την εμπειρία και να δουν πως είναι. Πρόκειται για τις περιπτώσεις αυτές όπου η κλεψιά είναι μια απρογραμμάτιστη υπόθεση, στην οποία συμμετέχουν πολλά παιδιά και εξαρτάται πάρα πολύ από τις περιστάσεις ? κάποιο ξεκλείδωτο αυτοκίνητο, ελκυστικά αντικείμενα εκτεθειμένα και απόσταση που μπορείς να τα πιάσεις με μια απλή κίνηση, ένα ανοιχτό παράθυρο κ.ο.κ.
Και τέλος έχουμε την κλοπή που είναι κερδοσκοπική. Πρόκειται για προμελετημένες ενέργειες που αποβλέπουν σε κέρδη και στις οποίες οι «δράστες» λαμβάνουν προληπτικά μέτρα για να μην αποκαλυφθούν. Αυτή η πράξη γίνεται από την παρέα-συμμορία και είναι το χόμπι των παιδιών που ανήκουν σε αυτή.
Υπάρχουν παιδιά που θα διαπράξουν κλοπή για πολύ λίγες φορές και δεν θα το ξανακάνουν ποτέ ξανά στην ζωή τους. Υπάρχουν όμως και τα άλλα παιδιά που μαθαίνουν να ζουν με την κλεψιά. Είναι μια συνήθεια η οποία, εάν δεν αποτραπεί, θα συνεχιστεί και στην ενήλικη ζωή όπου οι επιπτώσεις δεν τόσο ήπιες όσο στην παιδική και εφηβική ηλικία.
Τα παιδιά με μακρά προϊστορία διάπραξης κλοπών βρίσκονται στο προστάδιο της εγκληματικότητας και έχουν ανάγκη από συστηματική βοήθεια από τον ειδικό ψυχικής υγείας. 
Στεργιοπούλου Ελευθερία.
Ψυχολόγος για παιδιά, εφήβους, οικογένεια.
1)Gimson, H.B., ??Self-reported delinquency among schoolboys and their attitudes to the police??, British Journal of Social and Clinical Psychology, 6, 168-73, 1967

(Ἡ παραπάνω συγγραφεὺς μοῦ εἶναι ἄγνωστος καὶ οὐδόλως ἀναφέρεται σὲ διαφήμισιν ἡ δημοσίευσις.)

Δὲν μπορῶ νὰ κρατήσω κακία σὲ ἕνα παιδὶ ποὺ συμπεριφέρεται κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο.
Θέλω νὰ βοηθήσω καὶ τὸ παιδὶ καὶ τὴν οἰκογένειά του, πρὸ κειμένου νὰ κατανοήσουν πὼς αὐτὴ ἡ συμπεριφορὰ εἶναι πρωτίστως γιὰ τὸ παιδὶ ἐπιζήμιος.
Ὄχι μόνον γιατὶ στὴν ἐνήλικο ζωή του θὰ ἀντιμετωπίσῃ πάρα πολλὰ προβλήματα, ἀλλὰ ἰδίως, γιὰ τὴν ἐνοχικὴ στάσιν ποὺ τὸ ἴδιο υἱοθετεῖ, σὲ ὅλες τὶς συμπεριφορές του.  Κάτι ποὺ τελικῶς ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὴν τωρινή του δυστυχία.

Πιστεύω βαθύτατα πὼς μᾶς ἀφορᾷ ὅλους κάτι τέτοιο. 
Δὲν ἀναφερόμαστε σὲ ἕνα νήπιο ἀλλὰ σὲ ἕνα παιδί!
Κι ὅταν ἕνα παιδὶ συμπεριφέρεται κατ’ ἐξακολούθησιν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀφ’  ἑνὸς ὁ γονέας ὀφείλει νὰ μὴν ἐθελοτυφθῇ, κι ἀφ’  ἑτέρου  πρέπει νὰ εὕρῃ τρόπους, πρὸ κειμένου νὰ διακοπῇ ἡ παραβατικὴ συμπεριφορά. 

Τὸ μεγαλύτερον πρόβλημα, κατ’ ἐμὰ πάντα, δὲν εἶναι τὰ ἴδια τὰ παιδιά, ἀλλὰ οἱ γονεῖς ποὺ δομοῦν ἕναν μῦθο γύρω ἀπὸ αὐτά, ὁ ὁποῖος συνήθως καμμίαν σχέσιν δὲν ἔχει μὲ τὴν πραγματικότητα. 
Μάλιστα, κυλοῦν τὰ χρόνια, καὶ κάποιαν στιγμὴ καταλήγουν ὣς ἐνήλικες μὲ πραγματικὰ προβλήματα.
Προβλήματα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ μὴν ὑπάρχουν, ἤ νὰ ἔχουν περιορισθεῖ, ἐὰν κάποιος γονεὺς τὴν κατάλληλον στιγμὴ ἠσχολεῖτο σοβαρά. 

Δυστυχῶς, εἶτε λόγῳ κεκτημένης ταχύτητος, εἶτε λόγῳ ἄλλων προβλημάτων, συνήθως ἐπιβιώσεως, τὰ παιδιὰ μεγαλώνουν στὴν καλλιτέραν τῶν περιπτώσεων μὲ παπποῦδες. (Στὴν χειροτέρα μὲ Ἀλβανίδες, Φιλιππινέζες, Βουλγάρες…)
Αὐτὸ ὅλο ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὰ παιδιὰ ἀπλῶς νὰ ἀναπτύσσονται κι ὄχι νὰ καλλιεργοῦνται. 

Θυμᾶμαι κάποιαν γνωστή μου, πρὸ τοὐλάχιστον δεκαπέντε ἐτῶν, ποὺ ἰσχυρίζετο πὼς στὸ παιδὶ ἀρκεῖ νὰ ἀφιερώνῃς ποιοτικὸν χρόνο. Μερικὰ χρόνια ἀργότερα, ὅταν κατέληξε νὰ ἐργάζεται ἀπὸ τὸ πρωΐ ἔως τὸ βράδυ, δίχως νὰ μπορῇ νὰ πάρῃ τὰ πόδια της ἀπὸ τὴν κούρασιν, οὐρλιάζοντας ἔλεγε πὼς τελικῶς ἐλάθευσε. (Κι ὁ ποιοτικὸς χρόνος ἔγινε …πχΙοτικός!!!)
Στὸ μεταξὺ δύο παιδιά, τὰ παιδιά της, εἶχαν καταλήξει μόνιμοι παῖκτες ὅλων τῶν διαδικτυακῶν παιχνιδιῶν!!!!
Αὐτὰ περὶ ποιοτικοῦ χρόνου.

Ἡ σημερινὴ ἀνάρτησις λοιπὸν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὰ παιδιά μας.
Ὅλων μας τὰ παιδιά.
Αὐτὰ ποὺ ἐπάνω τους θὰ πέσῃ ἡ εὐθύνη τῆς δημιουργίας τοῦ νέου μας κόσμου.
Τί ἀκριβῶς θά θέλαμε γιά αὐτά;
Μία ἀπό τά ὅσα ἔχουμε ἤδη ζήσει ἤ μία ἀπό αὐτά πού τούς πρέπει;

Τὸ ἦθος διδάσκεται ὅταν κάποιος εἶναι ἐκεῖ καὶ ἀσχολεῖται.
Ὄχι ἐξ ἀποστάσεως καὶ διὰ ἀλληλογραφίας.
Τὸ ἦθος διδάσκεται ἀπὸ τοὺς γονεῖς, ποὺ ὅμως πλέον ἀπουσιάζουν.
Καὶ εἶναι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι γονεῖς ποὺ σφύριζαν πρὸ ἐνὸς ἔτους στὸ Σύνταγμα γιὰ δίκαιον καὶ ἰσονομία.
Πῶς ἀκριβῶς τό ἐννοοῦσαν; Μόνον γιά τό πολιτικό σύστημα τῆς χώρας;
Στά δικά μας, στά προσωπικά μας,  δέν συμπεριλαμβάνεται τό δίκαιον; Ἤ ἐμεῖς ἤμασταν πάντα δίκαιοι σέ ὅλα;
Ἀκόμη καί στά ἴδια μας τά παιδιά;

Φιλονόη.  

Υ.Γ. Ὑπάρχει ἀκόμη μία κατηγορία παιδιῶν ποὺ κλέβουν. Εἶναι αὐτὰ ποὺ πεινοῦν. Μὲ αὐτὰ δὲν καταπιάνεται ἡ ψυχολόγος. Κι αὐτὰ ἀκόμη δὲν τὰ ἔχουμε δεῖ νὰ δροῦν. Τώρα θὰ ἀρχίσουμε νὰ τὰ βλέπουμε. Μὲ αὐτὰ θὰ ἀσχοληθῶ σὲ ἄλλην ἀνάρτησιν.

 φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply