τοῦ Γεωργίου Δουρμούση – Μεταξᾶ

Γυναῖκες καὶ ἄνδρες τῆς ΕΛ.ΑΣ.,
ἀπευθύνω θερμὸ χαιρετισμὸ εἰς ἅπαντες ἐξ ὑμῶν, χαιρετῶντας την κάθε μία καὶ τὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐσᾶς, ξεχωριστά. Πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια, χρόνια ποὺ ἀξιώθηκα νὰ ζήσω, εἶχα γνωρίσει ἕναν ἀστυνομικὸ ὁ ὁποῖος τότε ἦταν ὑπαστυνόμος Α’ καὶ ποὺ μοῦ εἶχε πεῖ: «μᾶς βλέπεις πῶς εἴμαστε σήμερα; σὲ λίγα χρόνια θὰ ντρεπόμαστε γιὰ τὴ στολὴ ποὺ φορᾶμε». Τὰ χρόνια πέρασαν καὶ ὁ τότε Ὑπαστυνόμος Α’ καὶ νῦν ἀποβιώσας, δικαιώθηκε. Ἀκούω πολὺ συχνὰ ἀπὸ ἀστυνομικούς, νὰ ντρέπονται νὰ ποῦν ὅτι εἶναι ἀστυνομικοί. Γεγονὸς ποὺ μόνο θλίψι μπορεῖ νὰ προκαλέσῃ.

Πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια, ὁ «ἀστυνομικὸς τῆς γειτονίας» ἔκανε τὴν περιπολία του ἄοπλος καὶ ὅταν ζητοῦσε ἀπὸ κάποιον τὴν ταὐτότητά του, αὐτὸς ἔτρεχε ἀμέσως νὰ τὴν δείξῃ. Σήμερα, οἱ ἀστυνομικοὶ κυκλοφοροῦν μὲ τὸ ὅπλο, τὸ κλὸμπ καὶ τίς χειροπέδες καὶ κανεὶς δὲν τοὺς σέβεται. Φταίει ἄρα γὲ ὁ ἀστυνομικός; Κάθε ἄλλο! Χωρὶς νὰ ἀποκλείω τίς μεμονωμένες περιπτώσεις ὁρισμένων ποὺ ἔχουν «ψωνισθεῖ», ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία προσπαθεῖ νὰ κάνῃ τὸ καθῆκον της. Καὶ προσπαθεῖ, χωρὶς πόρους καὶ στὴν οὐσία χωρὶς ἐκπαίδευσι. Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ λένε ὅτι ἀστυνομικοὶ ἐργάζονται ὡς πορτιέρηδες σὲ μπαράκια, ἄλλοι δουλεύουν ταξί, ἄλλοι κάνουν ὁποιανδήποτε δευτέρα δουλειὰ γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τα πρὸς τὸ ζεῖν στὶς οἰκογένειές τους. Ὑπάρχουν κι ἐκεῖνοι ποὺ στρέφονται στὴν παρανομία, πουλῶντας ὅπλα, ναρκωτικὰ καὶ ἄλλα. Ἀλήθεια, πόσοι ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ κάνουν ὅλα αὐτὰ ξεκίνησαν μὲ αὐτὴν τὴν προοπτική; Κανένας! Εἶμαι ἀπολύτως σίγουρος γι’ αὐτό. Τότε; Ἀναγκάσηηκαν! Ξέρω ὅτι οἱ περισσότεροι, ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία, ἀναγκασθήκατε. Μὲ κάποιο τρόπο ἔπρεπε νὰ θρέψετε τίς οἰκογένειές σας, ἀφοῦ τὸ ἐπίσημο κράτος σας γύρισε τὴν πλάτη.

Τὸ λειτούργημα τοῦ ἀστυνομικοῦ, ὑποβιβάσθηκε αἰσχρά. Συνάδελφοί σας, ἀναγκάζονται νὰ κάνουν τίς ὑπηρέτριες καὶ νὰ πηγαίνουν γιὰ τὰ ψώνια τοῦ κάθε καραγκιόζου πολιτικοῦ ἢ πλουσίου. Ἕνας… «ἐπαγγελματικὸς προσανατολισμὸς» ποὺ οὐδέποτε ὑπῆρξε στὸ μυαλό σας ὅταν τάχθηκατε νὰ ὑπηρετήσετε τὸν Νόμο. Ἡμέρα μὲ τὴν ἡμέρα, τὸ κῦρος τῆς ἀστυνομίας χάνεται. Μαζύ του χάνεται κι ἡ ἐπιθυμία σας νὰ προσφέρετε αὐτὰ γιὰ τά ὁποῖα ἀποφασίσατε νὰ γίνετε ἀστυνομικοί.

Γυναῖκες καὶ ἄνδρες τῆς ΕΛ.ΑΣ.,
ἀναγκάζεσθε νὰ παλεύετε καθημερινὰ γιὰ 650, 700 ἢ 800 εὐρῶ, κάτω ἀπὸ ἕνα κλίμα ἀπογοητεύσεως καὶ πίκρας. Οἱ περισσότεροι δὲν ἔχετε κἂν ὄρεξι νὰ ξεκουνήσετε ὥστε νὰ συλλάβετε κάποιον παράνομο, ἢ νὰ τηρήσετε τὴν τάξι. Ποιός στ’ ἀλήθεια μπορεῖ νὰ σᾶς κατηγορήσῃ ὅταν καὶ ἡ πολιτικὴ καὶ ἡ φυσική σας ἡγεσία σᾶς «ἀδειάζει»; Ἀκόμη καὶ τὰ ΥΜΕΤ καὶ οἱ Εἰδικοὶ Φρουροὶ ποὺ ἀναγκάζονται νὰ κτυποῦν συνταξιούχους καὶ ἄλλους διαδηλωτές, ξέρω ὅτι τὸ κάνουν διότι δὲν ἔχουν ἐναλλακτική. Ἢ θὰ ὑπακούσουν, ἢ θὰ εὑρεθοῦν στὸ δρόμο καὶ τότε δὲν θὰ ὑπάρχῃ οὔτε δεκάρα τσακιστὴ γιὰ ἐκείνους καὶ τίς οἰκογένειές τους. Τρομερὰ διλήμματα ποὺ συχνὰ φέρνουν τὴν /τὸν ἀστυνομικὸ σὲ ἀπόγνωσι.

Πόσοι ἀπὸ ἐσᾶς ὀνειρευόσασταν αὐτὴν τὴν κατάπτωσι; Πόσοι ἀπὸ ἐσᾶς ὀνειρευόσασταν αὐτὸν τὸν ἐκμαυλισμό; Βάζω στοίχημα, οὔτε μία /ἕνας. Βλέπουμε τίς λεγόμενες «κλοῦβες» νὰ κυκλοφοροῦν στοὺς δρόμους καὶ νὰ φέρουν ὑπερήφανα τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία στὸ πίσω μέρος. Ξέρω ὅτι τὸ ἴδιο ὑπερήφανα τὴν φέρετε καὶ στὴν καρδιά σας. Μὰ μὲ πληγωμένη ὑπερηφάνεια. Αὐτὴν τὴν ὑπερηφάνεια ποὺ οἱ κυβερνήσεις τῆς ἀσυδοσίας καὶ τῆς προδοσίας φρόντισαν μεθοδικὰ καὶ ἐπισταμένα νὰ καταῤῥακώσουν. Περιμένετε δύο ἐπὶ πλέον δεκάρες ἀπὸ τίποτα ἔκτακτα «ἐκτὸς ἕδρας», μήπως καὶ καταφέρετε ν’ ἀγοράσετε ἕνα μπουκάλι γάλα γιὰ τὰ παιδιά σας. Ἀναγκάζεσθε νὰ δουλεύετε κι ἀλλοῦ γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμὶ ποὺ ἡ κρατικὴ «μέριμνα» φροντίζει νὰ σᾶς τὸ στερῇ. Κάνετε νυκτερινὲς περιπολίες, προσπαθῶντας νὰ ἐξορκίσετε τὸν κακὸ δαίμονα τῆς ἀκριβοπληρωμένης ἐγκληματικότητος ἐνῶ πολλὲς φορὲς δὲν ἔχετε στὴν τσέπη σας οὔτε κἂν τὸ ἀντίτιμο γιὰ μία τυρόπιττα ἂν τυχὸν πεινάσετε. Κι ὅμως παλεύετε ἐνάντια στὸ ἔγκλημα, τίς ἀντιξοότητες καὶ πολὺ περισσότερο ἐνάντια στὸν ἑαυτό σας. Κάθε κομμάτι τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας ἔχει τὸ δικό του Γολγοθᾶ. Ἀλήθεια, μὲ τί κουράγιο ὁ τροχαῖος θὰ δώσῃ κλήσι σὲ κάποιον ποὺ δὲν ἔχει νὰ πληρώσῃ τὴν ἀσφάλεια τοῦ ὀχήματος ἀλλὰ τὸ χρειάζεται γιὰ νὰ βγάζῃ τα πρὸς τὸ ζεῖν; Μέ τί κουράγιο ὁ ἀστυνομικὸς τῶν ΜΑΤ θὰ κτυπήσῃ τὸν συνταξιοῦχο καὶ τὸν ἐργαζόμενο ποὺ διεκδικοῦν ὅ,τι κι αὐτὸς: καλλίτερο βιοτικὸ ἐπίπεδο καὶ λίγα παραπάνω ψίχουλα γιὰ νὰ ζῇ κάπως πιὸ ἀξιοπρεπῶς; Ψυχολογία ὑπὸ τοῦ μηδενὸς στὴν Ἑλληνικὴ Ἀστυνομία, ἀλλὰ τὸ καθῆκον, καθῆκον.

Ἔχω πολλοὺς φίλους στὸ Σῶμα γιὰ νὰ γνωρίζω τὸ τί βιώνετε καὶ κατὰ κάποιον τρόπο νὰ τὸ ζῶ. Ξέρω ἐπίσης πόσο δύσκολο εἶναι νὰ προσπαθῇ κάποιος νὰ φέρῃ εἰς πέρας τὸ ἔργο του χωρὶς τοὺς ἀπαραιτήτους γι’ αὐτὸ πόρους. Δὲν στέλνω αὐτὴν τὴν ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ ὥστε νὰ δηλώσω «σωτῆρας», οὔτε γιὰ νὰ ἐκφράσω τὴ θλίψι μου σὰν νὰ ἔχουμε κηδεία. Οὔτε «σωτῆρας» εἶμαι, ἀλλὰ οὔτε καὶ πέθανε ἡ ἀστυνομικὴ καρδιά. Εἶναι τραυματισμένη, μὰ ζωντανή. Σᾶς στέλνω αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴ γιὰ νὰ σᾶς θυμίσω ὅτι ὑπάρχουν καὶ κάποιοι ποὺ σᾶς νοιώθουν. Ὑπάρχουν κάποιοι ποὺ θέλουν νὰ δοῦν τὴν Ἑλληνικὴ Ἀστυνομία νὰ ξαναζῇ τίς ἡμέρες κύρους. Ὑπάρχουν κάποιοι ποὺ ποθοῦν νὰ δοῦν τὴν Ἑλληνικὴ Ἀστυνομία νὰ ἀνακτᾶ τὸν αὐτοσεβασμό της. Κι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, νὰ εἶσθε σίγουροι, ὅτι δὲν θὰ κάτσουν φρόνιμα. Δὲν θὰ ἡσυχάσουν ἐὰν δὲν δοῦν τὸ φρόνημα τῶν Ἑλλήνων Ἀστυνομικῶν ξανὰ στὸ ζενίθ. Κι αὐτούς τούς ἀνθρώπους θὰ κληθεῖτε νὰ στηρίξετε ὅταν θὰ ἔλθῃ ἡ ὥρα. Εἶναι κάτι ποὺ τὸ ὀφείλετε στοὺς ἀδικοχαμένους συναδέλφους σας. Εἶναι κάτι ποὺ τὸ χρωστᾶτε στὸν ἴδιο σας τὸν ἑαυτό. Εἶναι κάτι ποὺ τὸ χρωστᾶτε στὶς οἰκογένειές σας καὶ πιὸ πολὺ στὰ παιδιά σας ποὺ ἀδημονοῦν νὰ νοιώσουν ὑπερήφανα γιὰ ἐσᾶς καὶ νὰ μὴ λὲν πὼς εἶναι «τὰ παιδιὰ ἑνὸς κακοπληρωμένου μπάτσου», ἀλλὰ τὰ παιδιὰ ἑνὸς ὑπερηφάνου καὶ ἀξιοσεβάστου ἀστυνομικοῦ. Στὸ χέρι σας εἶναι, γιατί -ἔτσι κι ἀλλιῶς- ἔχει φωλιάσει στὴν καρδιά σας ἐδῶ καὶ καιρὸ αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία. Ἀκοῦστε τὴν καρδιά σας καὶ μείνετε ὑπερήφανοι. Σ’ ἐσᾶς βασίζεται ἡ ἀσφάλεια τῶν οἰκογενειῶν μας καὶ τῶν κόπων μας. Σ’ ἐσᾶς βασίζεται ὁ Ἑλληνικὸς λαός.

Γεώργιος Δουρμούσης Μεταξᾶς