Κάτι οἱ καθημερινὲς μελέτες τῆς ἱστορίας, κάτι ἠ συστηματικὴ παρακολούθησις τῆς ἐπικαιροτητος, κάτι ἡ …λογική μου, σὲ συνδυασμὸ μὲ ἄλλες πληροφορίες, ὅπως γιὰ παράδειγμα συζητήσεις μὲ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν πάρα πολλὲς γνώσεις σὲ στρατιωτικὰ ζητήματα, μὲ ἔχουν ὀδηγήσει ἀπὸ καιροῦ στὸ συμπέρασμα πὼς ἡ Τουρκία μᾶς τελειώνει. 
Καὶ φυσικὰ κάτι τέτοιο δὲν τὸ βλέπω μόνον ἐγώ.
Τὸ ἀντιλαμβάνονται ὅλο καὶ περισσότεροι, σὲ σημεῖον μάλιστα νὰ ἔχουμε ἀρχίσει νὰ μετροῦμε ἀνάποδα…

Πόσο ἀκόμη θά κρατήσῃ ἐτοῦτο τό ὐβρίδιον; Δὲν ξέρω ἀκριβῶς. 
Πάντως ἔχουμε σίγουρα εἰσέλθει στὴν τελικὴ εὐθεία.
Μίαν εὐθεία ὅμως ποὺ σίγουρα κάπου, σὲ κάποια σημεῖα της, θὰ μᾶς ἐμπλέξῃ, καὶ μάλιστα μὲ κέντρο τὸ Αἰγαῖον.

Θὰ δοῦν πολλὰ τὰ μάτια μας, ἀλλὰ τὸ Ὑβρίδιον τελειώνει! Κι αὐτὸ εἶναι τὸ σημαντικότερον!

Φιλονόη.

Υ.Γ.Νά ἀρχίσω νά συζητῶ γιά κόκκινη μηλιά; 

Ξεκίνησε συζήτηση για “Τουρκική Ομοσπονδία” – Αλλά και “γκριζάρισμα” 16 νησιών!

Το αδιέξοδο που βιώνει σήμερα η Τουρκία σε συνδυασμό με το ζήτημα του κουρδικού αγώνα για ανεξαρτησία και την ανάγκη να ληφθούν σκληρές αποφάσεις, αποφάσεις οι οποίες μπορεί να αφορούν ακόμα και τον εδαφικό ακρωτηριασμό της αρχίζει να εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στα διάφορα κέντρα λήψης αποφάσεων αλλά και στην ίδια την τουρκική κοινωνία.

Μεταξύ των ιδεών που κυοφορούνται σε  διάφορους κύκλους είτε πολιτικοί είναι αυτοί είτε και στρατιωτικοί  –και οι οποίες σε άλλες εποχές θα μπορούσαν προ0καλέσουν την επέμβαση των αρχών με ότι αυτό συνεπάγεται- είναι και η παραχώρηση μερικής ή και ολικής(!) αυτονομίας στις διάφορες εθνοτικές ομάδες και περιφέρειες της Τουρκίας.

Σημειώνεται ότι αν και οι Τούρκοι αποτελούν τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα της Τουρκίας η χώρα περιλαμβάνει ούτε λίγο ούτε πολύ 72 εθνοτικές μειονότητες! Κάτω από ένα τεχνητό επίστρωμα εθνικής ομοιογένειας η Τουρκία ακόμα και σήμερα είναι πολυεθνικό πολυπολιτισμικό πολυθρησκευτικό κράτος το οποίο μέχρι και σήμερα προσπαθούσε να διατηρηθεί ενωμένο κάτω από την αιγίδα ενός κοσμικού κράτους, που σήμερα βρίσκεται υπό αμφισβήτηση.

Η πραγματικότητα αυτή γίνεται πλέον αντιληπτή από ολοένα και περισσότερους κατοίκους αυτής της χώρας και σε συνδυασμό με τον πόλεμο του τουρκικού κράτους με το PKK που διαρκεί 30 σχεδόν χρόνια αρχίζουν σιγά-σιγά να ακούγονται φωνές για μια «αποκέντρωση» με μια νέα ανταλλαγή πληθυσμού μέσα όμως στο πολυσχιδές εσωτερικό ης Τουρκίας.

Αυτό άλλωστε ήταν και το συμπέρασμα ανοικτής συζήτησης που πραγματοποιήθηκε σε ραδιοφωνικό σταθμό της Κωνσταντινούπολης την περασμένη Τετάρτη.

Όπως ένας απόστρατος αξιωματικός του τουρκικού Στρατού δήλωσε στην εκπομπή: «Ας αποχωρήσουν οι Κούρδοι από τη δυτική και κεντρική Τουρκία και ας εγκατασταθούν στο νοτιοανατολικό κομμάτι της χώρας». Πάνω σε αυτήν την άποψη τοποθετήθηκε και ένας από τους δημοσιογράφους της εκπομπής ο οποίος σημείωσε ότι, «Την τελευταία περίοδο, η συγκεκριμένη άποψη εκφράζει όλο και περισσότερους πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας».

Τα παραπάνω ερωτήματα απασχολούν και κύκλους του κυβερνώντος κόμματος AKP όπου διάφοροι ιδεολόγοι, βουλευτές και μέλη του κόμματος θέτουν επί τάπητος το μέλλον της τουρκικής Δημοκρατίας. Κατά την άποψή των κύκλων αυτών το μοντέλο το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει στο μέλλον θα ήταν ένα κράτος με καπιταλιστική παραγωγή, η οποία θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση του εργάτη της Ανατολίας, της Μεσοποταμίας και της Ανατολικής Μεσογείου, σε ένα ομοσπονδιακό κρατικό μοντέλο, το οποίο θα υπηρετούσε τα δυτικά συμφέροντα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και θα αποτελούσε την ιστορική συνέχεια των ιμπεριαλιστικών σχεδίων των Νεοτούρκων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρώτος Τούρκος αξιωματούχος που μίλησε για την διαίρεση της χώρας σε αυτόνομες περιοχές και πιο συγκεκριμένα στην υιοθέτηση μίας Ομοσπονδιακής λύσης, ήταν ο ίδιος ο στρατηγός  Κενάν Εβρέν στις αρχές του 2007.

Τελικά μετά από πέντε χρόνια κάποιοι φαίνεται ότι κάποιοι ξανασκέφτονται υπό τις τρέχουσες πιεστικές εξελίξεις τα λόγια του Εβρέν.

Και για ένα λόγο παραπάνω: Καλύτερη η οποιαδήποτε μεταβολή να πραγματοποιηθεί ενόσω υπάρχει ο έλεγχος στα χέρια της κεντρικής κυβέρνησης, παρά αυτή να πραγματοποιηθεί εκ των πραγμάτων, σε μια περίοδο όπου ο έλεγχος στο εσωτερικό της χώρας θα έχει απολεσθεί πλήρως.

Πολλοί είναι αυτοί που έχουν μιλήσει για διαμελισμό της Τουρκίας και σίγουρα το τουρκικό κατεστημένο έχει δύο επιλογές στην περίπτωση αυτή: Ή θα τον επιβάλλει με τους όρους του ή θα τον αποτρέψει με κάθε θυσία. Στην τελευταία περίπτωση όμως οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. 

Μέσα σε όλα αυτά έχουμε και τους φανατικούς, όπως τους βουλευτές του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, προφανώς ως αντιπερισπασμό στην συζήτηση που έχει ανοίξει και στις συνεχείς ήττες του ΡΚΚ, να αναφέρονται σε «ελληνική κατοχή σε τουρκικά νησιά» στο βορειοανατολικό Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα και το Κρητικό Πέλαγος.

Σχετική ερώτηση κατέθεσε στο προεδρείο της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, ζητώντας να απαντηθεί από τον υπουργό Εξωτερικών Nταβούτογλου, ο βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Μπουλέντ Τεζτζάν.

Σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, ο βουλευτής αναφέρει πως «προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι έχει υψωθεί η ελληνική σημαία» σε νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου όπως Οινούσσες, Φούρνοι, Θύμαινα, στα Δωδεκάνησα και συγκεκριμένα στα νησιά Αγαθονήσι, Αρκοί, Φαρμακονήσι, Καλόλιμνος, Ψέριμος, Γυαλί, Λέβιθα, Κίναρος και στο Κρητικό Πέλαγος στα νησιά Γαύδος, Δία, Διονυσάδες, Γαϊδουρονήσι και Κουφονήσι.

Και ρωτά: «Αληθεύει ότι επιδείχθηκε εθελοτυφλία στην κατοχή των νησιών του Αιγαίου; Για ποιο λόγο επιτράπηκε να υψωθεί η ελληνική σημαία στο Αγαθονήσι; Τι σχεδιάζει να κάνει το υπουργείο σας απέναντι στη ντε φάκτο κατοχή;»!

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα λέει (για την ακρίβεια είναι η τρίτη φορά που οι βουλευτές του ρεπουμπλικανικού κόμματος θέτουν τέτοιο ζήτημα (για το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι, επίσημα η Τουρκία με σχετική ανάρτηση στην ιστσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών δεν αναγνωρίζει το ελληνικό ιδιοκτησιακό καθεστώς), απλώς καλό είναι στην Αθήνα, όταν κόβουν συνεχώς τις αμυντικές δαπάνες να έχουν υπ’όψιν τους για τι συζητούν στην άλλη πλευρά του Αιγαίο…

πηγή 

φωτογραφία