Ἡ ἅλωσις τῆς Τριπολιτσᾶς!

Ἡ ἅλωσις τῆς Τριπολιτσᾶς!2Σὰν σήμερα, πρὶν ἀπὸ 191 χρόνια, ἡ στρατιωτικὴ ἰδιοφυΐα τοῦ Γέρου μας, τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνου, ἦταν αὐτὴ ποὺ ᾡδήγησε τοὺς Ἕλληνες στὴν ἅλωσιν τῆς Τριπολιτσᾶς.
Πέραν ὅμως τοῦ στρατηγικοῦ σημείου, ποὺ ἀπεδείχθῃ ἀπὸ τὰ οὐσιαστικότερα βήματα τοῦ ἀγῶνος, μέσα ἀπὸ τὴν προετοιμασία τῆς πολιορκίας, καθώς ἐπίσης καὶ κατὰ τὴν διάρκειά της, ἀπεδείχθῃ ἡ μοναδικὴ στρατιωτικὴ φύσις τοῦ Κολοκοτρώνου. 
Παρ’ ὅ,τι ἐλάχιστοι ὁπλαρχηγοὶ ἠθέλησαν ἀρχικῶς νὰ τὸν ἀκολουθήσουν, ἐκεῖνος δὲν ἐπτοήθη.
Συνέχισε μόνος του, καὶ μόνον ὅταν ὅλοι οἱ ἄλλοι προεστοὶ καὶ ὁπλαρχηγοὶ τῆς Πελοποννήσου ἐβεβαιώθησαν γιὰ τὴν ἐπιτυχία τοῦ ἐγχειρήματος, τότε μόνον ἤρχισαν, σιγὰ σιγὰ στὴν ἀρχή, μπουλουκηδὸν στὴν συνέχεια,  νὰ συντρέξουν καὶ νὰ συμπράξουν στὸ τόλμημα. 

Ἤδη ὅμως εἶχαν χαραχθεῖ μὲ ἀνεξίτηλον μελάνι,  μεγάλες σελίδες ἡρωϊσμοῦ στὴν ἱστορία μας, ἀπὸ τὰ ἐπεισόδια καὶ τὶς μάχες πέριξ  τῆς πολιορκίας, ἰδίως μὲ τὸν Νικηταρά. 

Ὅταν ἡ Τρίπολις ἔπεσε, τότε ἐξεκίνησε ἕνα μεγάλο πλιάτσικο, ἀπωθημένο σίγουρα τῶν τεσσάρων αἰώνων καταληστεύσεως τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ τοὺς Ἑβραίους, ποὺ τὴν ἐδιοίκουν.
Ὁ Κολοκοτρώνης τότε, συνοδεύοντας τοὺς Ἀρβανίτες στὴν ἀπέναντι ἀκτή, (Ναύπακτος) διότι αὐτὴν τὴν συμφωνία εἶχε κάνει, ἀπουσίαζε, διότι ἕνας Κολοκοτρώνης ἤξερε νὰ κρατᾷ τὸν λόγο του. 
Μέσα στὸ τριήμερο τῆς ἀπουσίας του ὅμως ἡ Τρίπολις ἁλώθη κι αἱμάτωσε!
Εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ στὴν προσπάθειά τους νὰ ἀμαυρώσουν τὴν μνήμη τοῦ ἥρωος, ἔχυσαν ποταμοὺς δηλητηρίων, πρὸ κειμένου νὰ συνδέσουν τὸν Κολοκοτρώνη μὲ τὰ ἔκτροπα.
Ἡ ἱστορία, γιὰ ὅσους θέλουν νὰ τὴν μάθουν ὅμως, εἶναι ἐκεῖ, ἀδιάψευστος μάρτυς τῶν γεγονότων.
Ὁ Γέρος μας ἔπαυσεε τὴν σφαγὴ καὶ τὸ πλιάτσικο. Οὐδέποτε τὸ ὑπεδαύλισε!!!

Τὰ ὅμοια καὶ γιὰ τὴν Μπουμπουλίνα.
Ἄλλη μεγάλη μορφὴ ἐτούτη ἡ γυναίκα!
Ὅταν ἔπεσε ἡ Τριπολιτσά, οἱ γυναῖκες τῶν χαρεμιῶν τοῦ Χουρσίτ, προσέπεσαν στὰ πόδια της γιὰ νὰ τὶς σώσῃ. Ἡ Λασκαρίνα ἔθεσε τὸ σῶμα της ἐμπρὸς ἀπὸ τὶς ὀρέξεις τῶν πλιατσικολόγων, καὶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς της, διέσωσε τὰ χαρέμια καὶ τὰ ᾡδήγησε μὲ ἀσφάλεια ἐκτὸς Πελοποννήσου. 
Μπορεῖτε νὰ διαβάσετε λεπτομέρειες στὰ βιβλία τοῦ Κοκκίνου καὶ τοῦ Μελᾶ. Θὰ θαυμάσετε τὴν γυναίκα καὶ τὸ ἦθος της!
Ἄλλως τέ, ἕνα πρόσωπο, σὰν τὴν Μπουμπουλίνα, ποὺ διέθεσε ὅλην τὴν περιουσία της γιὰ τὴν Ἐπανάστασιν, οὐδέποτε θὰ μποροῦσε νὰ ἀρπάξῃ τὸ ὅ,τι δήποτε γιὰ ἴδιον ὄφελος! Ἀλλά, ἀκόμη κι ἐὰν τὸ ἔπραξε, τό ἔπραξε γιά ἴδιον ὄφελος ἤ γιά νά ἐξοικονομήσῃ τά ἀναγκαία, πρό κειμένου νά συντηρῇ τό μικρό της στρατιωτικό σῶμα καί τά πλοία της; Διότι κράτος δὲν ὑφίστατο καὶ ταμεῖον κοινὸν δὲν συντηροῦσε τοὺς ἀγῶνες.

Τὸ αὐτὸ καὶ μὲ ὅλες ἐκεῖνες τὶς εὐγενεῖς μορφὲς τοῦ ἀγῶνος, ὅπως ὁ Δημήτριος ‘Υψηλάντης, ὁ Νικηταράς….. 
Ναί, σαφῶς ἦσαν ἀρκετοὶ αὐτοὶ ποὺ ἐθεώρησαν πὼς ἡ πτώσις τῆς Τριπόλεως ἦταν μία καλὴ εὐκαιρία πλουτισμοῦ. Ἀλλὰ δὲν ἦσαν αὐτοὶ ποὺ καθῴρισαν τὸ ἦθος τῶν πρωταγωνιστῶν.
Καὶ σὲ τελικὴν ἀνάλυσινη, ἐὰν τὸ δοῦμε μὲ ψυχραιμία, κι ἐν τελῶς ἀποστασιοποιημένοι ἀπὸ τὰ αἰσθήματά μας, καλῶς ἔπραξαν! Τὰ δικά τους ὑπάρχοντα ἀνελάμβανον ὡς ἀντίκρυσμα, γιὰ τὴν τόσων αἰώνων τυραννία, σφαγῶν καὶ ἀφανισμοῦ!

Φιλονόη.

Η Άλωση της Τριπολιτσάς

Από τις κορυφαίες στιγμές της Επανάστασης του ’21, κατά την οποία αναδείχθηκε ο στρατηγικός νους του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Από τις πρώτες μέρες του εθνικού ξεσηκωμού, ο Κολοκοτρώνης είχε συλλάβει την ιδέα της πολιορκίας και της άλωσης της Τριπολιτσάς (σημερινής Τρίπολης), επειδή κατείχε στρατηγική θέση και ήταν το διοικητικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Μοριά. Στην Τριπολιτσά είχε την έδρα του ο Μόρα-Βαλεσί, ο στρατιωτικός διοικητής της Πελοποννήσου, με όλο το χαρέμι και τα πλούτη του, εκεί ζούσε ο μισός τουρκικός πληθυσμός της Πελοποννήσου και την υπερασπιζόταν σημαντικός αριθμός ενόπλων σωμάτων. Με λίγα λόγια ήταν μια επικίνδυνη εχθρική εστία, η οποία εάν δεν εξουδετερωνόταν θα ήταν μια διαρκής απειλή για τις επαναστατημένες επαρχίες της Πελοποννήσου.

Η στρατηγική σύλληψη του Κολοκοτρώνη δεν έγινε αμέσως αποδεκτή, επειδή προϋπέθετε οργανωμένο στρατό, που δεν υπήρχε. Ο Κολοκοτρώνης με επιμονή και πειστικότητα αντέστρεψε το αρνητικό για την άποψή του κλίμα μεταξύ των οπλαρχηγών κι έτσι στα μέσα Απριλίου αποφασίστηκε ο αποκλεισμός της Τριπολιτσάς σε πρώτη φάση, ώστε να διακοπεί κάθε δυνατότητα επικοινωνίας και εφοδιασμού της πόλης. Αρχιστράτηγος της επιχείρησης ορίσθηκε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, αλλά ιθύνων νους της ήταν ο Κολοκοτρώνης, το σχέδιο του οποίου τηρήθηκε κατά γράμμα.

Μέχρι τις αρχές Μαΐου του 1821 οι επαναστάτες είχαν περισώζει την Τριπολιτσά σ’ ένα κύκλο που περιλάμβανε τις περιοχές Πάπαρι, Βλαχοκερασιά, Διάσελο, Αλωνίσταινα και Βέρβενα. Τότε έφθασε η πληροφορία ότι ο Μουσταφάμπεης με 3.500 άνδρες προερχόμενος από τα Γιάννινα είχε διασπάσει την πολιορκία από τα ανατολικά και είχε εισέλθει στην πόλη. Η επιχείρηση κινδύνευε, καθώς τις επόμενες μέρες τέθηκε σε καταδίωξη του Κολοκοτρώνη και των άλλων οπλαρχηγών που πολιορκούσαν την Τριπολιτσά. Οι δύο σημαντικές ήττες που υπέστη στο Βαλτέτσι (12 Μαΐου) και στα Δολιανά (18 Μαΐου), όχι μόνο αναπτέρωσαν το ηθικό στο ελληνικό στρατόπεδο, αλλά συνέβαλαν καταλυτικά στην Άλωση της Τριπολιτσάς.

Ἡ ἅλωσις τῆς Τριπολιτσᾶς!

Η δύναμη των πολιορκητών συνεχώς ενισχυόταν και τις παραμονές της Άλωσης είχε φθάσει τους 10.000 άνδρες. Ο κλοιός γύρω από την Τριπολιτσά έσφιγγε διαρκώς και η πόλη υπέφερε. Οι αποθήκες των τροφίμων είχαν σχεδόν αδειάσει, τα χρήματα είχαν εξαντληθεί και οι αρρώστιες θέριζαν. Στην πόλη υπήρχαν 35.000 ψυχές, Τούρκοι, Χριστιανοί, Αλβανοί και Εβραίοι.

Τότε ο Κολοκοτρώνης συνέλαβε την ιδέα να κατασκευαστεί περιφερειακή τάφρος γύρω από την πόλη για να δυσκολέψει περισσότερο τη ζωή των πολιορκημένων. Η τάφρος κατασκευάστηκε ταχύτατα από τους χωρικούς και η όλη τοποθεσία ονομάστηκε Γράνα. Γύρω και πίσω από αυτή τοποθετήθηκαν τα τέσσερα ελληνικά σώματα, με επικεφαλής τους Κολοκοτρώνη, Μαυρομιχάλη, Γιατράκο και Αναγνωσταρά. Οι επαναστάτες είχαν στη διάθεσή τους ένα παμπάλαιο κανόνι και οι πολιορκούμενοι 30.

Απόντος του Μόρα-Βαλεσί, Χουρσίτ Πασά, ο Μουσταφάμπεης, που είχε το γενικό πρόσταγμα στην πόλη, αντιλήφθηκε γρήγορα την κίνηση του Κολοκοτρώνη και στις 18 Αυγούστου ενήργησε επίθεση με ιππικό για να διασπάσει τον κλοιό των Ελλήνων. Απέτυχε και οι δυνάμεις του επέστρεψαν στην πόλη έχοντας υποστεί μεγάλες απώλειες. Μπέηδες και αγάδες άρχισαν τότε να συσκέπτονται για τους όρους της παράδοσης, καθώς δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.

Όμως τους πρόλαβε ένας απλός στρατιώτης, ο Μανώλης Δούνιας από τον Πραστό Κυνουρίας. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, ημέρα Παρασκευή, μαζί με δύο συντρόφους του αναρριχήθηκε στα τείχη της πόλης που έφθαναν τα πεντέμισι μέτρα ύψος και εισήλθε στην Τριπολιτσά, εκμεταλλευόμενος τη γνωριμία του με τον φύλακα του προμαχώνα. Αφού τον εξουδετέρωσε, άνοιξε την Πύλη του Μυστρά και οι έλληνες επαναστάτες εισόρμησαν στην πόλη. Οι κάτοικοί της αντιστάθηκαν, χωρίς επιτυχία, επί δίωρο.

Επακολούθησε άγρια σφαγή του πληθυσμού και πρωτοφανές πλιάτσικο. Μάταια οι οπλαρχηγοί προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τους μαινόμενους επαναστάτες. «Το ασκέρι, όπου ήτον μέσα, το Ελληνικόν, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άνδρες, τριάντα δύο χιλιάδες, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς. Ένας υδραίος έσφαξε ενενήντα. Έλληνες εσκοτώθηκαν εκατόν» γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης.

Η εκδικητική μανία των επαναστατών εκδηλώθηκε όχι μόνο σε βάρος των Τούρκων, αλλά και των Εβραίων που είχαν δείξει εχθρική στάση απέναντι στην Επανάσταση, και των Ελλήνων που είχαν χαρακτηριστεί τουρκολάτρες, όπως ο πρόκριτος Σωτήρης Κουγιάς. Αντίθετα, οι Αλβανοί της Τριπολιτσάς αποχώρησαν συντεταγμένα με τη συνοδεία ελλήνων μαχητών, καθώς είχαν έλθει σε συμφωνία με τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη.

Η Άλωση της Τριπολιτσάς αποτέλεσε σταθμό για την εδραίωση και την εξέλιξη της Επανάστασης. Ολόκληρη η Πελοπόννησος βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, εκτός των φρουρίων, Πατρών, Μεθώνης, Κορώνης και Ναυπλίου, τα οποία πολιορκούνταν στενά.

σὰν σήμερα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply