Νὰ καταθέσω μερικὲς δικές μου σκέψεις, πρὶν σᾶς ἀφήσω μὲ τὸν Βεργίδη καὶ τὶς ἀποκαλύψεις του.
Στὴν Κρήτη ἔχουν πασκίσει πάρα πολλὲς φορὲς νὰ «ξεθάψουν» ἑβραϊκὰ «ἀρχαιολογικὰ» εὑρήματα, πρὸ κειμένου νὰ τὴν συνδέσουν ἱστορικὰ μὲ τὸ Ἰσραήλ.
Τὴν ἴδιαν στιγμή, ἡ οἰκογένεια τῶν Βαρδινογιάννηδων, ποὺ λύνει καὶ δένει κυριολεκτικῶς ἐκεῖ, ἔχει πάρα πολλὰ συμφέροντα νὰ προασπίσῃ, μὲ πρῶτον καὶ κύριον τὴν πρόσβασίν της στὰ πετρέλαια τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Οὐδέποτε θὰ μποροῦσε νὰ μὴ …συμβιβασθῇ μὲ μίαν τέτοιαν λύσιν. Ἄλλως τέ, ἀφ’ ἑνὸς θὰ τῆς ἔλυνε τὰ χέρια, στὸ ζήτημα τῆς μεταφορᾶς, κι ἀφ’ ἑτέρου θὰ τὴν καθιστοῦσε μοναδικὸν διαχειριστὴν τῶν πετρελαίων τοῦ Κρητικοῦ πελάγους. Δὲν συζητᾶμε λοιπὸν γιὰ ψίχουλα ἀλλὰ γιὰ κοιτάσματα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ τὴν καλύψουν γιὰ ἀρκετοὺς αἰῶνες.

Ἐὰν λοιπὸν ἀναζητήσουμε σήμερα τὸ ποιοὶ κρύβονται πίσω ἀπὸ τὴν «ἀνεξαρτησία τῆς Κρήτης», θὰ …σκοντάψουμε σὲ δύο-τρεῖς οἰκογένειες. Τὴν οἰκογένεια Μητσοτάκη, τὴν οἰκογένεια Βαρδινογιάννη καὶ φυσικὰ τοὺς γνωστοὺς Κεφαλογιάννηδες, ποὺ εἶναι πάντα συμφωνοῦντες μὲ τὰ ὅσα οἱ προηγούμενοι θὰ ἀπεφάσιζαν.

Ὅταν λοιπὸν ἔχουμε στὸ ἱστορικὸ τῆς Κρήτης προσπάθειες νὰ παραμείνῃ ἐκτὸς τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικρατείας, διότι τὰ συμφέροντα τῶν Ἄγγλων τὴν μία, τῶν Ἀμερικανῶν τὴν ἄλλην, τῶν Ἑβραίων τὴν παράλλην, δὲν ἐξυπηρετοῦνται, τότε σίγουρα θὰ ἀντιληφθοῦμε ἀκόμη καὶ τὸν ῤόλο τῆς τουρκικῆς (ὀθωμανικῆς τότε) συμπεριφορᾶς.
Οἱ ὀθωμανοὶ ἤθελαν νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ τοὺς προηγουμένους καὶ οὐσιαστικῶς ὑπεχώρησαν ἀπὸ τὴν διεκδίκησιν τῆς νήσου συντόμως. (Ὄχι διότι ἔτσι τοὺς ἀρέσει, ἀλλὰ διότι εἶχε ἤδη ἀπεφασισθῃ ἡ διάσπασις τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας καὶ ἐπάσκιζον νὰ σώσουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα τμήματά της!)
Ἄρα μένουν πλέον οἱ Ἑβραῖοι, οἱ Ἀμερικανοὶ καὶ οἱ Ἄγγλοι στὴν «παρτίδα». Οὐσιαστικῶς ὅμως οἱ Ἑβραῖοι καὶ οἱ Ἄγγλοι. Ἤ, γιὰ νὰ τὸ θέσουμε διαφορετικῶς, τὰ ἀπομεινάρια τῆς ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὰ παραπαίδια τῆς νέας παγκοσμίου αὐτοκρατορίας.

Τελικῶς τί θά γίνῃ μέ τήν Κρήτη; Θά ἔχουμε ἤ ὄχι λόγο ἐπάνω στό νησί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες;;
Γιὰ ὅσον καιρὸ θὰ μαλώνουν μεταξύ τους, ὅλα θὰ παραμένουν ὅπως τὰ γνωρίζουμε.
Ὅταν ὅμως θὰ τὰ συμφωνήσουν, τότε θὰ δοῦμε νὰ ἀναδύονται τὰ ἐδῶ τσιράκια τους (οἱ προαναφερόμενοι ἐγχώριοι ξεπουλητές μας!!!) μὲ σαφεὶς διασπαστικὲς τάσεις, εἴτε θὰ φαίνονται οἱ ἴδιοι, εἴτε ἴσως καὶ κάποιες …βιτρίνες των.
Κι ἐκεῖ ἀκριβῶς θὰ κληθοῦμε νὰ ἀποδείξουμε ἐὰν μᾶς ἀξίζῃ ἤ ὄχι νὰ θεωροῦμε ἑαυτοὺς κληροδότες ἐνδόξων προγόνων!

Φιλονόη.

Να γιατί ήθελαν απο παλιά την ανεξαρτησία της Κρήτης

Το θέμα είναι τι θ’ αποφάσιζαν οι Βρετανοί. Η επιδεκτικότητα του Μεταξά στις γερμανικές προτάσεις μας αποκαλύπτει πως συμφωνούσαν για έναν διακανονισμό. Κι αυτό γιατί δε θα ήταν αναγκασμένοι ν” αποσπάσουν στρατεύματα απ” το Αφρικανικό μέτωπο ώστε να βοηθήσουν την Ελλάδα σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης. Στα πλαίσιο της επιθυμίας των Γερμανών για μη ολοκληρωτική ήττα των Ιταλών, ματαιώνεται και η επίθεση στον Αυλώνα.

Αν οι πιο πάνω τέσσερις ενδιαφερόμενοι, αντιμετώπιζαν τα πράγματα μέσα απ’ αυτό το πρίσμα, κάποιοι άλλοι τ’ αντιμετώπιζαν από ένα διαφορετικό. Κι αυτοί δεν ήταν άλλοι από τις ΗΠΑ και το Βατικανό. Τόσο η Ουάσινγκτον όσο κι η “Αγία Έδρα” είχαν ήδη κάνει τις επιλογές τους. Κι αυτές απέβλεπαν στην εκτόπιση των Βρετανών απ” τα νευραλγικότερα σημεία του κόσμου.
Η Ελλάδα συνδεόταν γεωγραφικά με τον χώρο που εποφθαλμιούσαν όσο τίποτα άλλο: Δηλ. τη Μ. Ανατολή και τα πετρέλαια της. Το σταυροδρόμι των τεσσάρων ηπείρων τ” οποίο μέχρι τώρα σκύλευαν περίπου μονοπωλιακά οι ‘Αγγλοι. Όλα τα διαθέσιμα στοιχειά με τις λογικές προεκτάσεις τους, βοούν για ένα πράγμα. Οι ΗΠΑ επιθυμούσαν να δουν το ελληνικό έδαφος πλην της Κρήτης, υπό γερμανική κατοχή.

Και τούτο γιατί απ” τη μια θ’ άνοιγαν άλλη μια πληγή στη Βρετανική σφαίρα επιρροής. Απ’ την άλλη θα διέθεταν μέσω Κρήτης το πιο καίριο αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Πράγματι η Κρήτη καλούταν να προστατέψει το “σιδερένιο έμβολο” προς τα πετρέλαια του ιρανικού κόλπου, τ’ οποίο σκόπευαν να στήσουν μετά το μακελειό: Δηλ. το Ισραήλ.

Τη βεβαιότητα του κυνηγημένου φτωχοεβραιου ότι έφτασε η ώρα να “κτισθει εκ νέου ο ναός, τη συμμερίζονται και κάποιοι άλλοι. Κι αυτοί είναι τα μέλη των μυστικών θεοσοφικών εταιρειών της Ευρώπης. Η αίσθηση ότι “υπηρετούν έναν πανανθρώπινο σχεδιασμό τους κάνει να νοιώθουν υπερήφανοι. Εξάλλου, η ματαιοδοξία τους ικανοποιείται στο έπακρο όταν αναλογίζονται ότι αυτοί ειν’ οι “εκλεκτοί που κλήθηκαν μυστικά απ’το Θεό” -δηλ. απ’ τους των… αμερικανικών πολυεθνικών να στηρίξουν “το κοσμοϊστορικό” αυτό έργο. Το ότι η υποστήριξη τους αποσπάστηκε μέσω μιας κάθε άλλο παρά θεάρεστης συνδιαλλαγής -διάβαζε: δωροδοκία- αποτελεί γι’ αυτούς λεπτομέρεια. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως στα θεοσκότεινα ιερά”, οπού οι “εκλεκτοί” “επικοινωνούν” με το “θεία”, πέφτει άγριο δούλεμα. Ο ένας δουλεύει τον άλλο κι οι δυο μαζί τον εαυτό τους.

Έτσι κι αλλιώς τα ζητούμενα Αγγλίας-ΗΠΑ ‘αποκρυσταλλώνονται ως προς τη τύχη της Ελλάδας στο εξής σχήμα –οι μεν βρετανοί επιθυμούν να αποτραπεί η κατοχή της απ” τους Γερμανούς αν αυτό καταστεί αδύνατο, να φροντίσουν τουλάχιστον, όπως διασωθεὶ η μισή χωρά. Και τούτο προκειμένου να διαθέτουν μια βάση επιχειρήσεων εναντία στους Ναζἱ της βαλκανικής. Οι ΗΠΑ και το Βατικανό αντίθετα επιθυμούν την εξ ολοκλήρου υποδούλωση της Ελλάδας, ώστε η ελληνική κυβέρνηση να μεταφερθεἰ στην Κρήτη. Ελπίζουν πως έτσι θα υποδαυλίσουν ένα” αυτονομιστικό όσο κι αντιμοναρχικό κλίμα στη μεγαλόνησο. Αυτό δε θα ήταν και τόσο δύσκολο με τους δυνάμει αντιμοναρχικούς Κρητικούς. Καθοδηγούμενοι κατάλληλα -σε περίπτωση λιγόχρονης υποδούλωσης της Ελλάδας απ’ τους Ναζί- θα προχωρούσαν σ” εκθρόνιση του αντιβενιζελικού-Γλύξμπουργκ, θα σχηματιζόταν κυβέρνηση από βέρους Κρητικούς στη συνεχεία και όταν θ’ απελευθερωνόταν η Ελλάδα οι Άγγλοι θα επεδίωκαν την επιστροφή του υποτακτικού τους μονάρχη στον ελληνικό θρόνο. Οι Κρητικοἱ θ’ αντιτίθονταν σφοδρά, όντας δημοκρατικοί από πεποίθηση. Και καθώς οι Άγγλοι δε θα υποχωρούσαν στο θέμα του βασιλιά, θ” ανεκήρυτταν το νησί τους ανεξάρτητη δημοκρατία. Στην περίπτωση αυτή θα ζητούσαν προστασία απ’ τη μονή δύναμη που θα ήταν διατεθειμένη να τους τη δώσει. Δηλ. τις ΗΠΑ.

Με λίγα λόγια επρόκειτο για ένα σατανικό όσο και πολυδιάστατο σενάριο. ‘Ένα σενάριο βασισμένο σ” όλο το οικονομικοπολιτικό και ψυχολογικό πλέγμα της εποχής. Τελικός του στόχος η επαρκής γεωγραφική θωράκιση του Ισραήλ. Αν η Κρήτη παράμενε ενωμένη με την Ελλάδα τότε οι ΗΠΑ θα ήταν υποχρεωμένες να εκλιπαρούν κάθε τόσο τη Βρετανἰα όπως ευδοκήσει να συγκατανεύσει στον εκάστοτε ανεφοδιασμό του Ισραήλ. Το θέμα όμως ήταν πως οι ΗΠΑ επιζητούσαν να πλήξουν τη Βρετανία κι οχι να την εκλιπαρούν.

Απο το βιβλίο Οι Μιγάδες της Ελληνικής Ιστορίας του Νίκου Βεργίδη

Φιλούμενος