Ἕνα μικρὸ ἀφιέρωμα ἀπὸ τὸν Βισάλτη καὶ τὴν Χλόη, στὸν μικρὸ μας κόσμο, τὸν ξεχασμένο…
Τόσο δά.. Ὅσο γιὰ νὰ τὸν νοιώσουμε!
Οἱ μνῆμες ἔρχονται σὰν γέρικα φτερά,
χτυπῶντας, παλεύοντας νὰ κρατηθοῦν ψηλά
στὸν στρόβιλο τοῦ χρόνου.
Πέταξε πρὸς τὴ λάμψη τοῦ πρωινοῦ ἥλιου
καὶ τὴν μυρωδιὰ τοῦ θυμαριοῦ, στὶς πλαγιὲς
μὲ τὲ σπασμένα μάρμαρα.
Πέταξε πρὸς τὰ ἀθέατα σημάδια
τῶν ἀλλοτινῶν καιρῶν, ποὺ ἀναπαύονται
κάτω ἀπὸ τὴν ἀγράμπελη.
Μύρισε στὴν γῆ, αὐτὴ τὴν μυρωδιὰ τῆς ἀρχέγονης
γονιμότητας, ποὺ γενιὲς ἀχάλκευτων
δὲν κατάφεραν νὰ ἀφανίσουν.
(Χλόη-“Χρονικό”)
Κι ἐδῶ τὸ πολὺ καλὸ ἱστολόγιον τοῦ Βισάλτου.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.