Ὁ πολυδιάστατος ἑαυτός μας.

Στὴν πρώτη διάστασι εἶναι ὁ δικός μας «λαβύρινθος».
Εἶναι τὸ «ὑπόγειο» τμῆμα τοῦ ἑαυτοῦ, ὅπου ἐκεῖ ἔρχεται σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν γενεσιουργὸ οὐσία.
Εἶναι μιὰ διαδρομὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος πρέπει συνειδητὰ νὰ κάνῃ, ὥστε νὰ εὕρῃ τὴν σχέσι του μὲ τὴν ὕλη μέσα ἀπὸ τὸ φῶς της ὑπάρξεώς του.

Τὸ σκοτάδι τοῦ κέντρου τῆς ὑπάρξεώς μας περιέχει τὴν ἀκινησία τῆς σκέψες, σὰν δύναμη ποὺ δὲν ἐμπλέκεται σὲ παραστάσεις καὶ δημιουργία, ἀλλὰ παραμένει σιωπηλὴ καὶ ἀνιχνεύει τὴν ζωὴ μέσα σὲ κάθε μόριο ὕλης. Μέσα σ’ αὐτήν την σιωπὴ ἀναπτύσσεται ἡ κατανόησις τῶν μορίων καὶ τῶν ἀτόμων ποὺ ἀπαρτίζουν ἕνα κύτταρο! Καὶ μέσα σ’ αὐτὸ τὸ κύτταρο ἀνακαλύπτει κάποιος τὴν ζωή, τὴν θεϊκὴ πνοή, τοὺς ἀοράτους και ὁρατοὺς κόσμους ποὺ περιέχονται σ’ αὐτὸ τὸ ἕνα καὶ μοναδικὸ κύτταρο.

Στὴν δευτέρα διάστασι ἔχεις τὴν σκέψι σὰν δημιουργὸ δύναμι, γιὰ νὰ ὁριοθετήσῃς μόνος σου τὸ σῶμα σου καὶ νὰ ἀντικαταστήσῃς τὸν ἀρνητικὸ προγραμματισμὸ ποὺ ἐμπεριέχεται στὴν μνήμη τῶν κυττάρων.

Στὴν τρίτη διάστασι ἡ ψυχή μας βιώνει τὴν δυαδικότητα. Ἔρχεται, λοιπόν, σὲ ἐπαφὴ μὲ τῆς αἰσθήσεις της καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὲς προσπαθεῖ νὰ προσεγγίσῃ τὸν ἑαυτό της. Ἀρχίζει καὶ βάζει ὅρια, γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ ἀνακαλύψῃ τὴν ὕπαρξί της μέσα στὸ σῶμα. Καὶ σ’ αὐτὸν τὸν πειραματισμὸ ἀρχίζει νὰ ἐξατομικεύῃ.
Βάζει σὲ λειτουργία τὸν μηχανισμὸ τοῦ «ἐγὼ» καὶ ἀρχίζει νὰ ἐρευνᾷ πῶς αὐτὸ τὸ «ἐγὼ» ἀνταποκρίνεται στὰ ἐρεθίσματα τοῦ περιβάλλοντος. Ἀναπτύσσει τὸ ἐγὼ καὶ δραματοποιεῖ τὴν ζωή, δίδοντας στὴν ὕπαρξι τὴν αἴσθησι τοῦ διαχωρισμοῦ ψυχῆς -ἐγώ.

Στὴν τετάρτη διάστασι ἀντιλαμβάνεται τὸ συναίσθημα μέσα ἀπὸ δραματικὰ γεγονότα, τά ὁποῖα βιώνει καὶ σὰν ἀληθινά, καὶ ἐπειδὴ δὲν ἔχει ὀπτικὴ ἀντίληψι αὐτοῦ τοῦ ἀοράτου σώματος, βάζει σὲ ἐφαρμογὴ τίς λειτουργίες τοῦ νοῦ, ὁ ὁποῖος χρειάζεται ἕνα «δρᾶμα», γιὰ νὰ ἀντιληφθῇ τὸ συναίσθημα καὶ τὴν ἐπιθυμία.
Στὴν ζωή της, ἡ ψυχή μας ἐλέγχει τὸ συναίσθημα καὶ τίς ἐπιθυμίες τοῦ ἐγὼ μὲ πυκνοτέρα ἐνέργεια. Ὅσο πιὸ πυκνή, τόσο πιὸ «ἀκίνητο» τὸ συναίσθημα καὶ οἱ ἐπιθυμίες. Καὶ ὅσο πιὸ «ἀκίνητο» τὸ συναίσθημα, τόσο ἐντονοτέρα ἡ αἴσθησις τοῦ πόνου.
Ὅσο ἡ δόνησις τοῦ συναισθήματος ἀνεβαίνει, ἡ ψυχὴ ἀντιλαμβάνεται τὴν θεϊκή της ὑπόστασι.

Στὴν πέμπτη διάστασι ἡ ψυχή μας βιώνει τὴν ἀγάπη χωρὶς ὅρους. Σ’ αὐτὴν τὴν διάστασι ὁ νοῦς διευρύνεται καὶ γίνεται νόησις.
Ἡ σκέψις σὰν ἐργαλεῖο ὑλοποιήσεως ἀποκτᾶ δύναμη καὶ ὁριοθετεῖ πλέον τὴν πραγματικότητα μέσῳ τῆς ἐμπνεύσεως καὶ τῆς καθοδηγήσεως.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply