Φύσις, δίκαιη ἤ ἴση;

μετάφραση του κειμένου της εικόνας
(για μια δίκαιη επιλογή, όλοι σας θα υπαχθείτε στην ίδια δοκιμασία: παρακαλώ, σκαρφαλώστε στο δέντρο)

 Εδώ και καιρό ήθελα να το γράψω το άρθρο αυτό, σήμερα λοιπόν έλαβα την απόφαση να το κάνω. Αρχικώς, θα παραθέσω μια φράση του Αριστοτέλους, στην ουσία το άρθρο ολόκληρο θα είναι παράγωγο της φράσεως αυτής. Παραθέτω τη φράση:

«Δὲν ὑπάρχει τίποτα πιὸ ἄνισο ἀπὸ τὴν ἴση μεταχείριση τῶν ἀνίσων.»

~Αριστοτέλης

 Διαβιούμε σε μία εποχή, όπου η ισότητα και η ίση μεταχείριση των πάντων είναι πλέον δεδομένο για κάθε κοινωνία. Για την ακρίβεια έχει καταντήσει μια υστερία πλέον, δεν τολμά κανείς να υποδείξει τυχόν αδυναμία τους ενός προς τον άλλον σε κάποιον τομέα ή να επικαλεστεί κάποιες διαφορές που έχουμε εκ φύσεως, αμέσως θα κατηγορηθεί για ρατσιστής (πάσης φύσεως). Προκειμένου να μη παρεξηγηθώ, ασφαλώς και σέβομαι τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση, όπως και κάθε άλλη. 

 Όμως ας εξετάσουμε το θέμα ορθολογικά και δίχως πιθανές προκαταλήψεις που έχουν σπείρει στις συνειδήσεις μας διάφοροι, για διάφορους λόγους που δεν θα αναλυθούν σήμερα, θα διαπιστώσουμε πως η περίφημη ισότητα είναι ένα αφύσικο κατασκεύασμα, το οποίο παραβιάζει τη Φύση και ως εκ τούτου κατήντησε καρκίνωμα πλέον. Θα σας παραπέμψω στη φωτογραφία που παρατίθεται στην αρχή του άρθρου, βλέπουμε σε έξι διαφορετικά πλάσματα, να ανατίθεται η ίδια δοκιμασία, προς χάριν της ισότητος βεβαίως βεβαίως. Όλοι μας διακρίνουμε το παράλογο της υποθέσεως, καθώς ο βαθμός δυσκολίας κυμαίνεται από ζώο σε ζώο, διότι το καθ’ ένας έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά (π.χ. δεν είναι το ίδιο για έναν πίθηκο και για ένα ψάρι(;) να ανέβει στο δέντρο).

 Έρχομαι και ρωτώ τώρα εγώ, γιατί όλα τα ζώα της πλάσεως να μη μπορούν να ανταπεξέλθουν εξ’ ίσου στην ίδια δοκιμασία; Μα κάνει η Φύση, και ο όποιος δημιουργός ή οι δημιουργοί, διακρίσεις ή μήπως είναι τόσο αφελείς ώστε να υπέπεσαν σε τέτοιο σφάλμα; Ασφαλώς και όχι, όλα έχουν δημιουργηθεί για να συντελέσουν συγκεκριμένο έργο στον πλανήτη για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία αυτού.  

 Το ίδιο λοιπόν ισχύει και για τους ανθρώπους, ο καθ’ ένας από εμάς, παρ’ όλο που από βιοχημικής απόψεως είμαστε όμοιοι (αν και, κι εκεί διαφοροποιείται ο κάθε ένας, ως προς τη σύνθεση και διάταξη των δομικών συστατικών που συνθέτουν το γενετικό υλικό, το DNA δηλαδή), δεν είναι σε καμμία περίπτωση ίσος με κάποιον άλλον. Ο κάθε ένας από εμάς, έχει ξεχωριστές νοητικές, αλλά και σωματικές, δυνατότητες. Συνεπώς, είναι ανοησία και μέγιστο αδίκημα να επικαλούμαστε ισότητες σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητος. Δεν είναι δυνατόν να ζητούμε ισότητα σε μια κοινωνία, και σε έναν πλανήτη γενικώς, όπου η διαφορετικότητα αναδύεται και εκφράζεται σε κάθε τι, ακόμα και μεταξύ ομοίων ειδών. Δεν είναι φυσιολογικό ένα παιδί που εκ φύσεως έχει δυνατή σωματική δομή να ασχοληθεί με τον αθλητισμό; Δεν είναι επίσης φυσιολογικό ένα παιδί με υψηλότερη ευφυΐα του μετρίου, να στραφεί σε κατ’ εξοχήν πνευματικές δραστηριότητες; Χωρίς βεβαίως να εννοείται, πως ο μεν να μη μορφωθεί και ο δε να μη αθληθεί, με μέτρο όλα, αλλά τοποθετώντας τον καθ’ ένα στο τομέα όπου κλίνει εκ φύσεως, αφ’ ενός θα τον ευχαριστεί η ενασχόληση του με το αντικείμενο και αφ’ ετέρου θα γίνει αποδοτικότερος.

 Μια ανθρώπινη κοινωνία θα ήταν σημαντικά πιο παραγωγική και αποδοτική εάν αξιοποιούσαμε τις δυνατότητες του καθ’ ενός στους τομείς όπου έχουν φυσική κλίση. Για να συμβεί όμως αυτό, θα έπρεπε οι πολιτείες να ήταν δομημένες βάσει αξιοκρατίας και όχι ισότητος, διότι το δόγμα της ισότητος προϋποθέτει την εξίσωση όλων με τον τελευταίο όρο, καθώς ο τελευταίος δεν έχει τη δυνατότητα να ανέλθει, ειδάλλως δεν θα ήταν ο κατώτερος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο έχουμε δέσμευση και περιορισμό των ικανοτέρων και αυτό το δόγμα της ισότητος ευδοκιμεί άριστα μέσα στο πολίτευμα της δημοκρατίας.

 Τελειώνοντας λοιπόν, θα ήθελα να συνοψίσω και να πω, πως η Φύση δεν είναι διόλου ”οπαδός” της ισότητος, αλλά απολύτως δίκαιη και αυτό φαίνεται δια του λεγάμενου νόμου της ζούγκλας. Ίσως ακούγεται σκληρό αρχικώς, αλλά ναι, οι κοινωνίες μας θα έπρεπε να διέπονται από το νόμο της ζούγκλας, δηλαδή ο ικανότερος στον εκάστοτε τομέα θα έπρεπε να καταλαμβάνει την αρμόδια θέση, δίχως διαδικασίες εκλογής, αυτό προστάζει η Φύση και κάθε τι πέραν αυτού, είναι παρά φύσιν.

Ἀρίσταρχος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply