Νέο βιβλίο γραμματικῆς.

Συμπληρωματικὲς νύξεις περὶ προφορικοῦ λόγου.Κύριε διευθυντά

Σε απάντηση επιστολής των συγγραφέων του νέου βιβλίου της Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα σας της 11-9-2012, θα ήθελα να εκφράσω τα εξής:

Οι ανωτέρω συγγραφείς κακώς καταφέρονται κατά του ακαδημαϊκού κ. Κουνάδη, ο οποίος πολύ σωστά χαρακτήρισε το κεφάλαιο του βιβλίου τους με τίτλο «μιλώ και γράφω» ως προσπάθεια εισαγωγής και προώθησης της φωνητικής ορθογραφίας. Πράγματι με τίποτα δεν δικαιολογείται ο τίτλος του κεφαλαίου αυτού. Κατ’ αρχήν κανείς δεν μιλά και γράφει ταυτόχρονα. Είτε θα μιλά, είτε θα γράφει, είτε θα διαβάζει (σιωπηλά ή φωναχτά). Επομένως ο ανωτέρω τίτλος το μόνο νόημα που μπορεί να έχει (και προφανώς αποτελεί και τον απώτερο στόχο των συγγραφέων), είναι να προτρέψει τα παιδιά να μιλούν και στη συνέχεια να γράφουν όπως μιλούν. Είναι επίσης προφανές ότι το βιβλίο αυτό έχει γραφεί με πρότυπα γραμματικής άλλων γλωσσών. Ενώ παραθέτουν πλήθος φιλολογικών ακροβασιών και ασυναρτησιών με στόχο τις απόψεις του ανωτέρω ακαδημαϊκού, αλλά και της τεράστιας πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που έχει μείνει άναυδος από το περιεχόμενο του βιβλίου τους, δεν αναφέρονται καθόλου στην ουσία των αιτιάσεων εναντίον του. Εδώ θέλω να τονίσω ότι τα αναφερόμενα στο βιβλίο τους είναι εντελώς λανθασμένα. Στην ομιλούμενη ελληνική γλώσσα δεν υπάρχουν μονοσήμαντοι φθόγγοι γκ, μπ και ντ, γιατί διαφορετικά προφέρεται π.χ. το φωνητικό σύμπλεγμα ντ στις λέξεις ντάμα και έντομο, διαφορετικά το γκ στις λέξεις γκέτο και έγκλημα, διαφορετικά το μπ στις λέξεις μπόρα και έμπορος κ.λπ. κ.λπ. Εάν οι συγγραφείς μεταβούν στα χωριά τους και θελήσουν να προφέρουν τα ανωτέρω συμπλέγματα με τον τρόπο που προτείνουν στο βιβλίο τους προφανώς θα τους εκλάβουν για ξένους που έμαθαν και ελληνικά. Αντίθετα οι φθόγγοι-σύμφωνα ξ και ψ προφέρονται πάντοτε εντελώς μονοσήμαντα και αποτελούν αυτόνομα γράμματα. Oσο για τον περιορισμό των φωνηέντων από επτά σε πέντε, αυτό υπερβαίνει κάθε όριο ανοχής. Αντί να πουν στα παιδιά ότι τα φωνήεντα είναι επτά και εμείς τώρα ορισμένα από αυτά συνήθως τα προφέρουμε με τον ίδιο τρόπο, λένε ακριβώς το αντίθετο. Oτι δηλαδή υπάρχουν πέντε φθόγγοι – φωνήεντα και εμείς, προφανώς από μαζοχισμό, μερικούς τους γράφουμε άλλοτε με τον ένα και άλλοτε με τον άλλο τρόπο. Εδώ έρχονται σε αντίθεση με την πάγια καθιερωμένη γνώση όλων των γενεών των Eλλήνων, η οποία εκφράζεται χαρακτηριστικά ακόμα και σε λαϊκά άσματα, όπως αυτό που λέει «εγώ δεν έχω πάει στο σχολείο, και ούτε ξέρω γράμματα πολλά, ξέρω πως ένα κι ένα κάνουν δύο και πως τα φωνήεντα είναι εφτά». Είναι εντελώς προκλητική και απευθύνεται σε διανοητικά καθυστερημένους η αναφορά τους ότι μέχρι τώρα (μάλλον από πνευματική ανωτερότητα όπως αφήνουν να εννοηθεί) δεν απάντησαν στα πολυάριθμα σχόλια και δημοσιεύματα όσων κατακρίνουν το βιβλίο τους. Η πραγματικότητα είναι ότι προφανώς δεν ήθελαν να δώσουν έκταση στο θέμα, για να περάσει ο χρόνος και το βιβλίο τους να επιβληθεί ως τετελεσμένο γεγονός στα σχολεία και να μην υπάρξει χρόνος να αποσυρθεί, όπως ασφαλώς θα γίνει κάποτε, ελπίζω το συντομότερο.

Εδώ επιθυμώ να ρωτήσω τον αρμόδιο κ. υπουργό: α) Ποιος ο λόγος να γίνει συγγραφή νέου βιβλίου γραμματικής, αφού αυτό που υπήρχε εξυπηρετούσε άριστα τις ανάγκες μέχρι τώρα; β) Με ποια διαδικασία έγινε η ανάθεση της συγγραφής στη συγκεκριμένη ομάδα; γ) Ποιος αξιολόγησε την καταλληλότητα του βιβλίου και την άμεση εισαγωγή του στα σχολεία, όταν μάλιστα αρμόδια όργανα, όπως η Ακαδημία Αθηνών, είχαν εκφράσει τις αντιρρήσεις τους; δ) Είναι κατάλληλο το βιβλίο αυτό για μαθητές της Ε΄ και της Στ΄ Δημοτικού και δεν τους μπερδεύει όταν ανατρέπει καθιερωμένες γνώσεις τους; Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι δυνατό να προκαλέσει μεγάλη εθνική βλάβη στο θέμα των Σκοπίων, αφού ως γνωστόν το κυριότερο επιχείρημά μας είναι ότι οι Σκοπιανοί δεν διαθέτουν το κυριότερο χαρακτηριστικό ενός κράτους, δηλαδή τη γλώσσα, και προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα γλωσσικό νεόπλασμα ως δήθεν μακεδονική γλώσσα. Τώρα θα μπορούν και αυτοί να ισχυρίζονται ότι και η νέα ελληνική γλώσσα λίγη σχέση έχει με την παλαιά, αφού ακόμα και στα σχολεία τους διδάσκουν περίπου τους αγγλικούς φθόγγους. Τέλος, θα ήθελα να τονίσω στους προφανώς νέους και άπειρους από διδασκαλία συγγραφείς του βιβλίου, ότι η γλώσσα μας αποτελεί ιδιαίτερα σοβαρό και ανεκτίμητο αγαθό για να ανεχόμαστε να την παραποιούν οι διάφοροι γλωσσολόγοι όπως αυτοί. Οι συγγραφείς του βιβλίου μπορούν να αναπτύσσουν τις γλωσσολογικές απόψεις τους στην ακαδημαϊκή τους διδασκαλία, οπότε ασφαλώς θα υφίστανται και την ανάλογη κριτική από τους φοιτητές τους, και δεν έχουν κανένα δικαίωμα ούτε αυτοί ούτε οι αρμόδιοι του υπουργείου που τους στηρίζουν, να τις επιβάλουν στα ανήλικα παιδιά μας. Ζητώ και αναμένω από τον κ. υπουργό της Παιδείας να αποσύρει αμέσως το βιβλίο αυτό και να επαναφέρει το προηγούμενο. Αρκετά ταλαιπωρηθήκαμε με την παραποίηση της Ιστορίας από το βιβλίο της κ. Ρεπούση, δεν είναι ανάγκη να ταλαιπωρηθούμε τώρα και από την παραποίηση της γλώσσας μας. Μας φθάνουν τα οικονομικά μας προβλήματα.

Ιωαννης Γ. Κουλουρης – Δρ Μηχανολόγος – Ηλεκτρολόγος ΕΜΠ

Eλληνική κρίση και η πορεία της χώρας

Kύριε διευθυντά

Hπεισματική εμμονή στην άποψη ότι η κρίση, που συθέμελα ταλανίζει τη χώρα, οφείλεται, αποκλειστικά, στη συγκυρία της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και διόλου, συγχρόνως, και στις δικιές μας αβελτηρίες, λανθασμένες επιλογές και κακοτεχνίες είναι πλατιά διαδεδομένη στη χώρα μας. Mια τέτοια θέση, βέβαια, όσο αρεστή κι αν ακούγεται στα «προοδευτικά αυτιά», κι όσο κι αν σεκοντάρει το αντιμνημονιακό ρεύμα –που αναμένεται να θεριέψει, μετά μάλιστα και τις τελευταίες εντελώς παράλογες, απάνθρωπες και κοινωνικά εξουθενωτικές απαιτήσεις των δανειστών μας– δεν μπορεί να συμβάλει σε μια ουσιαστική ανόρθωση του τόπου, σε μια διόρθωση της πορείας μας, που θα πρέπει να είναι ριζική, αν δεν θέλουμε να συνεχίσουμε να κτίζουμε στην άμμο. Aσφαλώς και πρόκειται για ένα θανάσιμο παιχνίδι ισχύος, που και άλλες φορές παίχθηκε εις βάρος μας, με αιματηρές, από μέρους μας, αλλά ένδοξες θυσίες, που μπόρεσαν να καρποφορήσουν, ίσως γιατί η προσπάθεια εξανδραποδισμού και εκμετάλλευσης δεν ήταν, τότε, τόσο ύπουλα ή οικονομικά, αν θέλετε, καμουφλαρισμένη, όπως είναι σήμερα. Σήμερα, που με τις δικές μας, όμως τώρα, ασυγχώρητες παραλείψεις και αστοχίες επιτρέψαμε να περιέλθει ο τόπος μας, με την προφανή αποτυχία κράτους και πολιτών, σ’ αυτή την επαίσχυντη κατάσταση ταπείνωσης και αδυναμίας. Mε λίγη όμως φρόνηση, αλλά και μικρή γνώση της Iστορίας, θα έπρεπε ήδη να γνωρίζουμε «ότι κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του» (οι Aθηναίοι προς τους Mηλίους, στο: Θουκυδίδου Iστορίαι, μτφρ. E.K. Bενιζέλου, επιμ. Στ. I. Στεφάνου-K.Δ. Στεργιοπούλου, χ.χ. Aθήνα, σ. 294).

Aσφαλώς και οι βόρειοι σύμμαχοί μας, που με τόση ευκολία ομιλούν για τους «απατεώνες στην ευρωπαϊκή οικογένεια», ουδόλως ενδιαφέρονται για το σωστό και το δίκαιο, γιατί αν όντως κάτι τέτοιο τους ενδιέφερε, πρώτα αυτοί θα έπρεπε να δουν τις δικές τους παραλείψεις, καθυστερήσεις και αθετήσεις συμφωνιών, τωρινών αλλά και αλλοτινών εποχών.

Aσφαλώς και υπάρχει, τέλος, η παγκόσμια κρίση του βάρβαρου και ανελέητου νεοφιλελευθερισμού, και ασφαλώς η απληστία του μεγάλου κεφαλαίου οδηγεί τον πλανήτη σε ανεξέλεγκτες κοινωνικές αναταραχές, αλλά ακόμη, πιθανότατα, και προς την ίδια του την καταστροφή –και μαζί με αυτή και στον δικό του αφανισμό – και σίγουρα η κρίση αυτή επηρεάζει και τη χώρα μας, που πορεύεται μέσα σ’ αυτό το παγκοσμοποιημένο χωριό.

Ωστόσο, πέρα από όλες αυτές τις επιμέρους αιτιολογίες και δικαιολογίες, αλλά, γενικότερα, και την παγκόσμια κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, που μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού έχει αφεθεί να παίζει εν ου παικτοίς, η χώρα μας βιώνει, από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους, μια διαχρονική, άλλοτε εμφανή και άλλοτε υπόρρητη κρίση που έχει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά των δικών μας επιλογών και συμπεριφορών, της δικιάς μας ιδιοσυγκρασίας.

Kαι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δούμε κατάματα, αν θέλουμε να φύγουμε από αυτή την κατάσταση της μέγιστης αδυναμίας και υποδούλωσης. Kανένας άλλος δρόμος δεν υπάρχει, πόσω μάλλον εύκολος, για να ανακτήσουμε τη χαμένη μας ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, παρά μόνο αυτός ο δύσκολος δρόμος της αυτογνωσίας και της αναστοχαστικής βελτίωσής μας, μέσα σε αυτό το πράγματι απάνθρωπο παγκόσμιο σκηνικό. Eίναι, επιτέλους, επιτακτική ανάγκη, για την επιβίωσή μας, να τον ακολουθήσουμε χωρίς τακτικισμούς και μικροπολιτικές υπεκφυγές.

Iωαννης N. Mαρκοπουλος – Kαθηγητής της Tεχνολογίας και της Φιλοσοφίας της Tεχνοεπιστήμης στο ΠTΔE της Παιδαγωγικής Σχολής του AΠΘ

Aπόκτηση ασφαλιστικής συνείδησης

Kύριε διευθυντά

Eχουν γραφεί μέχρι σήμερα πολλά σχετικά με τα μνημόνια και τη λήψη έκτακτων μέτρων, με τελική συνέπεια, ως γνωστόν, την τιμωρία των συνεπών πολιτών.

H εμμονή, ως εκ τούτου, στην επανάληψη θα ήταν λογικό να κουράζει. Tο αίσθημα της αδικίας όμως είναι αδύνατο να κατανικηθεί.

Aδικίας που επαναλαμβάνεται κάθε φορά πιο σκληρά στην πλάτη των συνεπών φορολογουμένων ή αδυνάμων να αντιδράσουν και αμυνθούν συνταξιούχων. Λαμβάνονται μέτρα, οριζόντια τα ονομάζουν, όπου ο συνταξιούχος που επέλεξε να συνταξιοδοτηθεί στα 65 του χρόνια, καταβάλλοντας αγόγγυστα υψηλές εισφορές επί σειρά ετών, με ασφάλιση δηλαδή 35, 40 ή 45 χρόνων, όπως ο υπογράφων, να εξισώνεται με αυτόν που προτίμησε να συνταξιοδοτηθεί στα 40 ή 45 του χρόνια με 15 έτη ασφάλιση ή αυτόν που πήρε χαριστικά σύνταξη χωρίς καμία καταβολή ενσήμων.

Eν ολίγοις, ο μόχθος μιας ολόκληρης ζωής τσεκουρεύεται και απαξιώνεται στη λογική ότι μια αξιοπρεπής σύνταξη (πληρωμένη με στερήσεις) είναι πολυτέλεια και άρα αντικείμενο άσκησης, μέσω αυτής, κοινωνικής πολιτικής.

Oλοι προς τα κάτω λοιπόν, όλοι και όλα να ισοπεδωθούν, όλοι στο ίδιο τσουβάλι, άσχετα αν ορισμένοι συμπλήρωσαν 35, 40 ή 45 χρόνια εργασίας και ασφάλισης, άσχετα αν κατέβαλλαν με συνέπεια τις υψηλές εισφορές που τους αναλογούσαν.

Aποτέλεσμα; Eνα τέλειο μάθημα για τις επερχόμενες γενεές, ώστε να μην αποκτήσουν ποτέ ασφαλιστική συνείδηση.

Aνεστης Διακοδημητρης

καθημερινή

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

5 thoughts on “Νέο βιβλίο γραμματικῆς.

Leave a Reply