Μὲ τὴν ἀλληγορία τῶν ἀλόγων
καὶ μὲ τὴν «λογικὴ» τῶν παραλόγων
λέω ἐκεῖνα ποὺ ἤθελε νὰ πεῖ ὁ καθένας
καὶ ὑπογράφω ἐγὼ γιὰ ὅλους· ὁ «κανένας».
«Ἐγὼ» εἶμαι ἐγὼ, «ἐγὼ» εἶμαι καὶ ὁ ἄλλος
ἐγὼ ὁ μικρός, ἐγὼ καὶ ὁ μεγάλος
βαράω τὰ ὄργανα καὶ τραγουδάω στοὺς δρόμους
μὲ τοὺς ἐλεύθερους καὶ μὲ τοὺς παρανόμους
Ἐγὼ Ἀητός, ἐγὼ καὶ Προμηθέας
ἐγὼ καὶ ὁ τρελλὸς τῆς διπλανῆς παρέας
λέω αὐτὰ ποὺ δὲν τολμᾶτε ἐσεῖς νὰ πεῖτε
καὶ χαρμοκλαίω ποὺ στὸ βάθος συμφωνεῖτε.
Τὰ ὄνειρα ἐκδίκηση γυρεύουν
σὰ νυχτοπούλια κράζουν καὶ χορεύουν
Τὰ χρόνια φεύγουνε ρὲ μάγκες· σηκωθεῖτε
καὶ ἐν ἀνάγκῃ τώρα ὅλοι τρελλαθεῖτε.