Καὶ μετὰ μοῦ λὲς πὼς μᾶς ψεκάζουν…

Ἦταν κάποιος ποὺ πνιγόταν στὴν θάλασσα καὶ φώναζε: «Βοήθεια»
Καὶ οἱ ἀπ’ ἔξω ποὺ τὸν ἔβλεπαν, τοῦ ῤφώναζαν: «Ρεεέ… τί ἄσπρο κῶλο πού ἔχεις;;;»

Αὐτὸ μοῦ ἐθύμισε ἡ ἐχθεσινὴ συνεδρίασις τῆς Βουλῆς μὲ τὴν ψήφιση τῶν νέων μέτρων… Γιὰ νὰ «σωθῇ» ἡ Χώρα, εἶπαν… Γιὰ τὸ «καλό» μας, εἶπαν… Γιὰ τὸ «μέλλον» μας, εἶπαν…

Καὶ μετά μου λὲς πὼς μᾶς ψεκάζουν…
Ἂμ δὲν μᾶς ψεκάζουν… μᾶς τὸ δίνουν ἀπ’ εὐθείας μὲ τὸ κουταλάκι στὸ στόμα! Γιὰ κάνε «ἄ»!

Σοφία Ζήνδρου

 Χὶ χὶ χί…
Σὰν νὰ ἔχῃ δίκαιον ἡ Σοφία.
Μᾶλλον σταμάτησαν νὰ μᾶς ψεκάζουν…
Μᾶς τὰ χώνουν ὅλα ἐνδοφλεβίως… 
Καὶ τὶ καλὰ ποὺ εἶναι… Δὲν καταλαβαίνουμε τίποτα… 

Νά σᾶς πῶ ὅμως ἕνα μυστικό; Δὲν ἔχουμε φόβο ἀπὸ αὐτούς…
Ἀπὸ ἐμὰς ἔχουμε…
Ξέρετε γιατί;
Διότι εἴμαστε Παπούα…Κι ὁ καθεῖς ἀπὸ ἐμὰς ἔχει δική του «ἄποψιν» γιὰ τὰ  πάντα… Κι ἐπεὶ δὴ ἀκριβῶς συμβαίνει αὐτό, σκοντάφτουμε ἐπάνω σὲ ἀδιέξοδα, δὲν μποροῦμε νὰ συνεργαστοῦμε καὶ φυσικὰ τελικῶς «ἐμπιστευόμαστε» μὲ τὴν λογικὴ τοῦ μὴ χείρωνος, τὸν λιγότερο βρωμιάρη  ποὺ θὰ δηλώνῃ (καλὴν ὥρα σὰν τὸν μπουμποῦκο) πὼς μᾶς ἔσωσε….
Καταλήγουμε οὐσιαστικῶς νὰ τὸ βουλώνουμε διότι ἐμεῖς βάλαμε ἐπάνω μας μερικὰ ἀπὸ τὰ γραμμάρια τῆς ταφόπλακας ποὺ ἔπιασε νὰ μᾶς πλακώνῃ. Αὐτὸ λέγεται δημοκρατία φίλοι μου! Νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε!

Τί θέλω νά πῶ;
Ἁπλῶς δὲν θὰ καταφέρουμε ΠΟΤΕ νὰ βροῦμε τρόπους στὰ ἀδιέξοδά μας, διότι δὲν θὰ καταφέρουμε ΠΟΤΕ, ὅσο θὰ περιμένουμε ἀπὸ ἄλλους, νὰ βροῦμε τὴν πραγματικὴ σωτηρία.
Τί σημαίνει σωτηρία; Ἐλεύθερος Ἄνθρωπος! Ἐλεύθερος! 

Ἐλεύθερος ἀπὸ κάθε βάρος, ἐξουσία, πόνο. Ἄνθρωπος, μὲ κεφαλαῖον τὸ Ἄλφα!
Καὶ κατ’ ἐπέκτασιν, ἐφ΄ ὅσον αὐτὸς καθόρισε τὶς ἀρχές, Ἕλλην!

Ἄς μὴ πλανόμεθα! 
Ἐμὰς δὲν μᾶς σώζουν οὔτε δικτατορίες, οὔτε κρεμάλες, οὔτε ὁποιαδήποτε τιμωρία τῶν ὑπαιτίων-ὑπευθύνων-δημαγωγῶν.
Ἐμὰς μᾶς σώζει μόνον μία βουτιὰ στὰ πολὺ βαθειά… Ἐκεῖ ποὺ εἶναι ὁ πάτος. 
Ἔτσι… Διότι μόνον ἐκεῖ θὰ βροῦμε τὸ σημεῖο ποὺ θὰ πατήσουμε τὰ πόδια μας γερὰ καὶ θὰ βάλουμε δύναμι, γιὰ νὰ βγοῦμε μὲ ὁρμὴ στὸν ἀέρα, νὰ φωνάξουμε ΑΕΡΑΑΑΑΑ καὶ νὰ σαρώσουμε τὰ πάντα στὸ πέρασμά μας…

Σὲ κάθε ἄλλην περίπτωσιν, ὅσα καλὰ ἤ «καλὰ» κι ἐὰν μᾶς εὕρουν,  γιὰ κακό μας μεγάλο θὰ εἶναι, ἐφ΄ ὅσον δὲν θὰ εἶναι συλλογικά! Διότι δὲν ὑπάρχει πουθενὰ στὸν πλανήτη μας ὀργανισμὸς ποὺ νὰ μὴν γνωρίζῃ τὸ καλό του. Κι ἄς φαίνεται νὰ κάνῃ τὰ ἀντίθετα… Ὑποσυνειδήτως πάντα ξέρει…. 
Κάποιαν στιγμή, ἐὰν δὲν εἶναι γιὰ θάνατο, ναί, θὰ βρῇ τὸν τρόπο νὰ θεραπευθῇ… Βλέπετε ἡ Φύσις ξέρει καλλίτερα….
Ἐὰν ὅμως εἶναι γιὰ θάνατο, τότε καλλίτερα νὰ χαθῇ… Ἄς μὴ μολύνῃ καὶ ἄλλους ὀργανισμούς…. (Κι ἐμεῖς, ἐὰν μεταφορικῶς θεωρήσουμε τοὺς Ἕλληνες ὤς ὀργανισμό, ὑποσυνειδήτως ξέρουμε….)

Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Αὐτὴ ἡ ἐλπίδα ἡ ἄτιμη… Αὐτὴ ποὺ μᾶς καθίζει στὴν ἄκρη καὶ ἀτενίζουμε τὸ μέλλον σὰν …ἠλίθιοι! 
Πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ ἀφήσουμε τὰ μπαστουνάκια καὶ νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας.
Κι ἐπεὶ δὴ δὲν θὰ τὸ καταφέρουμε ὅλοι… Τότε ὅσοι…
Αὐτοὶ ποὺ θὰ μπορέσουν θὰ εἶναι κι αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀνοίξουν τὸν δρόμο…

Ἀλλὰ στὸ μεταξύ…

Ἄς πιάσουμε σιγὰ σιγὰ νὰ ξανὰ μαθαίνουμε τὰ πράγματα …ἀνάποδα!
Τόσους αἰῶνες …ἴσια τὰ μαθαίναμε καὶ προκοπὴ δὲν εἴδαμε…
Μήπως νά ἀλλάξουμε πλευρό; Μήπως;

Φιλονόη.

Υ.Γ. Λογοδιάῤῥοια σήμερα…. 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply