Ἰδοῦ ἡ Ῥόδος, ἰδοῦ κι ὁ ΣΥΡΙΖΑ!

Ένα κόμμα δεν κρίνεται μόνο σε θέματα “υψηλής πολιτικής” όπως το πακέτο μέτρων και ο προϋπολογισμός

Γράφει ο Στέλιος Ν. Κάνδιας

Τα μάθατε τα νέα; Ο σύντροφος Αλέξης διαμήνυσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά θέλει εκλογές (ηδονικά ρίγη), γιατί η αρχική ειλικρινής δήλωση του συντρόφου Παναγιώτη ότι το κόμμα/κίνημα/ιδέα δεν μπορεί να κυβερνήσει χάλασε τη μανέστρα. Κι όλα αυτά, την ώρα που η τηλεεισαγγελέας συντρόφισσα Ρένα διαμήνυε μέσω του ΣΚΑΪ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σοβαρό κόμμα και γι’ αυτό δεν θέλει εκλογές. Εξόν κι αν ο στόχος της δήλωσης Αλέξη στην ΚΟ του κόμματος ήταν να εκφοβίσει τους βουλευτές της πλειοψηφίας (που πολλοί από δαύτους αν γίνουν εκλογές θα ξαναδούν Βουλή μόνο από καρτ ποστάλ) για να υπερψηφίσουν τα μέτρα… Τέλος πάντων, μπερδεύτηκα ο καψερός.

Το rule οr not to rule? That is the question, που έλεγε και ένας ξανθομπάμπουρας δανός τουρίστας αριστερών (πολιτικών) αποκλίσεων και αγνώστων λοιπόν στοιχείων όταν σιγοψηνόταν στη Σαντορίνη. Είναι πράγματι σπουδαίο πράγμα ότι -εξαιρουμένων βεβαίως των αντίχριστων κυβερνητικών εταίρων- σύσσωμη η αντιπολίτευση είναι “αντισυστημική”. Από τον διαρκώς οργίλο λαϊκό αγωνιστή Πάνο Χαροκαμμένο (έκφραση Κούρκουλου στο Ορατότης Μηδέν, [και από σοβαρές θέσεις επίσης Ορατότης Μηδέν]) και τον Κλάους (δεν είμαστε εμείς ρατσιστές, εσείς είστε Πακιστανοί) Μιχαλολιάκο, ώς τη διαχρονική αξία Αλέκα Παπαρήγα, η οποία περιμένει μονίμως το λαό να κάνει την επανάσταση για να τού κάνει μετά το ΚΚΕ τη χάρη να τον κυβερνήσει.

Όμως, κακά τα ψέματα, ο αντισυστημικός ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει πλέον και “κυβερνησιμότητα” σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Όπως και να το κάνουμε, οι παρεμβάσεις του έχουν πλέον άλλη οντότητα, άλλο κύρος. Έτσι ανέμενα με ενδιαφέρον το σχόλιο της Κουμουνδούρου (αλλά και των άλλων αντισυστημικών, είπαμε οι κυβερνητικοί είναι το σύστημα…) σχετικά με την είδηση ότι το κονδύλι για το Ίδρυμα της Βουλής -του οποίου ο προϋπολογισμός παραμένει απόρρητος- υπερδιπλασιάστηκε στα 2,5 εκατ. ευρώ (από 1 εκατ. ευρώ), και ότι την ώρα που καταργούνται σχεδόν όλα τα επιδόματα για τους πολίτες, οι βουλευτές διατηρούν αμείωτα προνόμια όπως το επίδομα γραφείου, τα έξοδα κίνησης, και την οικογενειακή παροχή τους.

Και περίμενα, περίμενα, περίμενα, αλλά φως δεν είδα, ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ μήτε από κανένα άλλο κόμμα της αντιπολίτευσης (είπαμε, οι άλλοι είναι συστημικοί) ούτε για το ονόρε βρε αδελφέ! Από σάλτσα (ανακοινώσεις) άλλο τίποτε, αλλά από παπάρα ουδείς: μόνο τα τετριμμένα για την πολιτική της κυβέρνησης, τα μέτρα, το Σαμαρά κλπ. κλπ.

Έχετε δει ένα (1) κοινοβουλευτικό κόμμα να κάνει λόγο για μείωση του αριθμού των βουλευτών, κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, ή και πιο… ανώδυνα πράγματα όπως το κλείσιμο του καναλιού της Βουλής;

Και μετά κατάλαβα: Στην ελληνική Βουλή των “300” (για να μην ξεχνιόμαστε: 230 οι βουλευτές στην Πορτογαλία με τον ίδιο πληθυσμό, 225 οι βουλευτές και στα δύο νομοθετικά σώματα στην Ολλανδία με πληθυσμό 16 εκατομμυρίων…) επικρατεί μια ιδιότυπη Ομερτά όσον αφορά τη βουλευτική σύνταξη, τα βουλευτικά επιδόματα, τη βουλευτική ασυλία και γενικότερα μια σειρά καρασυντεχνιακών προνομίων που κάνουν τις άλλες συντεχνίες να θυμίζουν το ξυπόλητο τάγμα. Μια Ομερτά διαχρονική με συναίνεση διακομματική, που διαπερνά οριζοντίως “συστημικούς” τε και “αντισυστημικούς” όπως το καλαμάκι το σουβλάκι, και γι’ αυτό είναι βαθύτατα “υπερσυστημική”. Έτσι, (και) στο θέμα του Ιδρύματος της Βουλής και των κοινοβουλευτικών επιδομάτων οι αντισυστημικοί βεβαίως και το γνώριζαν, κι αν δεν υπερθεμάτισαν, τουλάχιστον εποίησαν τη νήσσαν δηλαδή είναι συνένοχοι. Ώς πότε;

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα κάτι καλύτερο. Γιατί όλοι ανεξαιρέτως οι κομματικοί σχηματισμοί που διαθέτουν αυτή τη στιγμή κοινοβουλευτική παρουσία ανέκαθεν ήταν λιγότερο ή περισσότερο φορείς διαμαρτυρίας, λαϊκισμού και προστασίας συμφερόντων, υπηρεσίες επιμερισμού της εξουσίας και μηχανισμοί επιδαψίλευσης παροχών και προσλήψεων στο δημόσιο. Έχετε δει ένα (1) κοινοβουλευτικό κόμμα να κάνει λόγο για μείωση του αριθμού των βουλευτών, κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, ή και πιο… ανώδυνα πράγματα όπως το κλείσιμο του καναλιού της Βουλής; Προτάσεις με μικρό δημοσιονομικό όφελος, (από την άλλη πλευρά, αν συγκεντρώσεις και υλοποιήσεις όλες τις προτάσεις για μικρές περικοπές στο δημόσιο, μάλλον θα καταλήξεις να εξαφανίσεις το έλλειμμα…) αλλά βαθύτατο συμβολισμό για τους πολίτες που χειμάζονται από τις μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, τις χίλιες μύριες φοροεπιβαρύνσεις και την ανεργία.

Ποτέ δεν είναι αργά λοιπόν,
για τον ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα της νέας εποχής (με παλιά υλικά βεβαίως ως επί το πλείστον, αλλά ουδείς τέλειος), την κυβέρνηση του αύριο, τον προστάτη πασών των συντεχνιών, να βάλει το νυχοκόπτη στην παρωνυχίδα του βαθέος κράτους, αρχής γενομένης από τα προνόμια των “ενοίκων” του μέγαρου της πλατείας Συντάγματος, και είμαι βέβαιος ότι θα ακολουθήσουν ασθμαίνοντας και οι υπόλοιποι αντισυστημικοί διαψεύδοντας όσα γράφω περί λαϊκισμού. Σα να λέμε, ιδού η Ρόδος ιδού και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να αποκτήσει η Κουμουνδούρου καλή έσωθεν και έξωθεν μαρτυρία. Ειδάλλως, η πολιτική “στρίβειν δια του αρραβώνος” στα δύσκολα δεν θα έχει απήχηση για πολύ καιρό ακόμη. Άλλωστε, ήταν ο Λίνκολν που είχε πει ότι “μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς για λίγο χρονικό διάστημα ή λίγους για πολύ, αλλά όχι πολλούς για πολύ”.

Επιμύθιο: Ένα κόμμα δεν κρίνεται μόνο στα μεγάλα θέματα, τα θέματα “υψηλής πολιτικής” όπως το πακέτο μέτρων και ο προϋπολογισμός, αλλά και στα “μικρά”, που συχνά αποδεικνύονται εξίσου μεγάλα ή και “μεγαλύτερα” των “μεγάλων”. Εκεί φαίνεται η αλήθεια ενός εκάστου.

πηγη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply