Κύττα…
Ἔχω στριμωχθεῖ ἄσκημα…
Ἔχω ζορισθεῖ.
Ἔχω ἀπελπισθεῖ.
Ἐδῶ καὶ λίγον καιρὸ ὅμως ἔχω ἀρχίσει καὶ ξανὰ εὐρίσκω τὴν ἐλπίδα…
Δὲν πειράζει… Κουτσή, στραβή, ζαβή… Ἀλλὰ ἐλπίδα…

Εὑρῆκα τὸν Μπάμπη.
Τόν ξέρεις τόν Μπάμπη;
Κι ἐγὼ δὲν τὸν ἤξερα, ἀλλὰ τώρα τὸν ξέρω.
Καλὸ παιδὶ ὁ Μπάμπης.
Λεφτὰ μὲ οὐρὰ ὁ Μπάμπης.
Περνᾶ καὶ τὰ χιλιάρικα σκορπίζουν στὸ διάβα του.  
Καὶ θὰ μᾶς σώσῃ ὁ Μπάμπης… Νὰ τὸ δῇς…
Θὰ ἀγοράσῃ τὴν τράπεζα, στὴν ὁποίαν χρωστῶ, κι ἔτσι δὲν θὰ μοῦ πάρουν τὸ σπίτι…
Ἡσύχασα τώρα ποὺ ἤλθε ὁ Μπάμπης… Ἕνα «οὔφ» βγῆκε ἀπὸ τὰ σπλάχνα μου…
Ἡ γυναίκα μου μὲ εἶδε νὰ χαμογελῶ… Τὸ παιδί μου ἄρχισε πάλι νὰ κάνῃ ὄνειρα…
Βλέπεις… Τόσο διάβασμα ἔριξε… Αὐτὸ τὸ Πανεπιστήμιο δὲν εἶναι παῖξε γέλασε.
Γίνεται τώρα νά τό στείλω στό χωράφι; Δὲν γίνεται…

Ἐν τάξει…
Καὶ στὸν Μπάμπη θὰ χρωστῶ, ἀλλὰ θὰ χρωστῶ λιγότερα.
Ποῦ τὸ 5 καὶ τὸ 15% τῆς τραπέζης καὶ ποῦ τὸ 0,5% τοῦ Μπάμπη.
Καταλαβαίνεις τήν διαφορά;

Ἐν τάξει…
Ἡ τράπεζα μοῦ ζητᾶ νὰ τὴν ἀποπληρώσω σὲ 30 χρόνια. Ἄν τὲ σὲ 40, ἐὰν κάνω ἄλλον διακανονισμό.
Ἄν τὲ νὰ μοῦ χαρίσῃ καὶ κάτι λίγα, ἐὰν καταλάβῃ πὼς βουλιάζω καὶ τὰ χάνει.
Ἀλλὰ ὁ Μπάμπης μὲ σώνει!

Ἀλλὰ βέβαια, μοῦ ζητᾶ γιὰ 100 χρονάκια νὰ τοῦ ἀποπληρώνω τὸ δάνειο… Μὰ δὲν βαριέσαι βρὲ ἀδελφέ… Τί ἔγινε; Οὔτε τὰ μισὰ δὲν θὰ πληρώσω σὲ τόκους. Δὲν μὲ καταλαβαίνεις… Δὲν μὲ καταλαβαίνεις.
Μὴν κουνᾶς τὸ κεφάλι σου.
Ναί, ξέρω πὼς εἶναι κι ἔτσι πολλά. Πιὸ πολλὰ ἀπὸ ὅσα θὰ ἔδιδα στὴν τράπεζα…
Ἀλλά τί νά κάνω; Δέν βλέπεις πού θά βγῇ τό σπίτι μου στό σφυρί; Ποῦ θά ζήσῃ ἡ οἰκογένειά μου; Κόποι μίας ζωῆς νά πᾶνε χαμένοι; Ξέρεις τί δουλειά ἔχουμε ῥίξει ἐδῶ μέσα μέ τήν κυρά;
Καί τό μαγαζί ποῦ τό πᾶς; Μπορῶ νομίζεις νά πληρώνω τόσους φόρους, εἰσφορές στό ταμεῖο, ΙΚΑ τώρα πιά; Στήν παρανομία θά βγῶ;  Πλάκα μοῦ κάνεις; Ξέρεις πόσων ἐτῶν εἶμαι; Πάτησα πρὸ πολλοῦ τὰ πενήντα. Εἴμαστε τώρα γιά νά μένουμε ἄνεργοι κι ἄστεγοι; Οὔτε σύνταξι θὰ πάρουμε. Δέν τό βλέπεις; 
Ἔν ᾦ ὁ Μπάμπης…
Κύττα χρῆμα μὲ οὐρὰ ὁ Μπάμπης… Τὸν φυσᾶ τὸν παρά!!!

Ἐν τάξει….Ἔχεις δίκαιον.
Ἐγὼ 150.000 δανείστηκα ἀπὸ τὴν τράπεζα καὶ τώρα μὲ τοὺς τόκους ἔχουν γίνει σχεδὸν ἑξακόσιες.
Εἶναι πολλὰ τὰ ἀπανοτόκια. Δὲν μαζεύονται.
Ἀλλά φαντάζεσαι νά μοῦ δανείσῃ ὁ Μπάμπης χρῆμα; Μόνον μέ 0,5%;
Ἐν τάξει, εἶναι κάπως περίεργον αὐτὸ μὲ τὴν διάρκεια δανείου τῶν 100 ἐτῶν.
Θὰ πληρώνουμε τὸ σπίτι ἐγώ, τὰ παιδιά μου, τὰ ἐγγόνια μου… Ἀλλὰ βρὲ ἀδελφέ, θὰ ἔχουμε σπίτι.
Ἐὰν παραμείνουμε στὴν τράπεζα δὲν  θὰ ἔχουμε σπίτι γιὰ νὰ συζητᾶμε. 

Ὅ,τι καὶ νὰ πῇς ἔχεις δίκαιον…
Ἔπεσα ἔξω…
Εἶχα καὶ κακὸ λογιστή…
Χειρότερο δικηγόρο…
Γενικῶς, κάναμε στραβὲς ἐπιλογές…
Ἀπὸ διαχείρισι δὲν τὰ πήγαμε καὶ τόσο καλά…
Τώρα πρέπει νά τά παρατήσω; Ἤ νά παλέψω; 
Δῶσε μου ἐσὺ ἕναν τρόπο κι ἐγὼ θὰ σταθῶ ὄρθιος καὶ θὰ παλέψω.

Εἶδες πού σοῦ τά ἔλεγα;
Ἀδιέξοδο…
Τὸ κατάλαβες…
Στὸ χωριὸ τὰ κτηματάκια τῆς κυρᾶς τὰ πουλήσαμε ἐδῶ καὶ χρόνια. Δὲν τράβαγε τότε τὸ μαγαζί.
Τὰ δικά μου τὰ πούλησα ὅταν γεννήθηκε τὸ παιδί. Ἦταν καὶ τὸ σπίτι ποὺ δὲν εἴχαμε…. Τώρα μέ τά χωράφια θά ἀσχολούμαστε ἤ θά φτιάξουμε μίαν πολιτισμένη ζωή γιά τό παιδί; Ἔτσι σκεπτόμασταν….
Καί τώρα;

Τώρα κλειστήκαμε φίλε μου.
Ἐδῶ, στὴν φυλακή μας…
Ἤ ποὺ θὰ βουλιάξουμε ἤ θὰ πιαστοῦμε ἀπὸ τὰ μαλλιά μας.
Χάσαμε σχεδὸν τὰ πάντα.
Καὶ τότε ἦλθε ὁ Μπάμπης.
Λεφτὰ ὁ Μπάμπης…
Πολλὰ λεφτά…
Σιγὰ μὴ ῥωτήσω τὸ ποῦ τὰ εὑρῆκε.
Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει τὸ ποῦ τὰ εὑρῆκε.
Ἀκόμη καὶ τὴν μάννα του νὰ ἐπούλησε, σημασία ἔχει πὼς αὐτὴν τὴν στιγμὴ ἀγοράζει τὴν τράπεζα… Καὶ θὰ σωθοῦμε! 

Ξέρω πὼς εἶναι φροῦδες ἐλπίδες αὐτὰ ποὺ σοῦ λέω…
Πὼς εἶναι κενὰ ἀληθείας… Πὼς οὐδέποτε θὰ μπορέσω νὰ ζήσω ξανὰ ὅπως ζοῦσα…

Τὸ ξέρω βαθειὰ μέσα μου… Ἀλλὰ ἐὰν χάσω τὴν ἐλπίδα, τότε θὰ χάσω καὶ τὸν λόγο τῆς ὑπάρξεώς μου.
Εἶναι κρίμα νὰ γίνω ἕνας ἀκόμη ἀριθμὸς μέσα στοὺς τόσους αὐτόχειρες. Δέν μέ λυπᾶσθε; Ἀφῆστε μὲ νὰ ἐλπίζω! Ἐὰν πάψω νὰ ἐλπίζω θὰ πάψω νὰ ὑπάρχω…

Κῶτσος!

διὰ χειρὸς Φιλονόης.

Υ.Γ. Ἡ περίπτωσις νὰ τὸ ξαναπιάσω ἀπὸ τὴν ἀρχὴ δὲν παίζει. Βλέπεις, δὲν εἶμαι πλέον οὔτε ὁ νέος, οὔτε ὁ ὡραῖος, οὔτε ὁ ἐπιτυχημένος. Εἴμαστε τώρα γιά τέτοια; Ἄς διαφυλάξουμε τὰ ὅσα ἔχουμε καὶ βλέπουμε….

Συνεχίζεται συντόμως…..

εἰκόνα