Οὔτε τὴν ἄμπελο δὲν προσφέραμε στὸν πλανήτη!!!

Σχεδόν όλα τα σημερινά κρασιά παράγονται από το ευρωπαϊκό αμπέλι Vitis vinifera

Θὰ μᾶς τρελλάνουν οἱ «ἐπιστήμονες»…. Δὲν μποροῦν οὔτε τὰ γεωλογικὰ μηνύματα νὰ διαβάσουν, ἀλλὰ ἐκφέρουν ἄποψι ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ!

Τώρα τὰ ἀμπέλια μᾶς προέκυψαν ἐκ τῆς Ἀνατολίας. Δῆλα δὴ ἐκ τῆς Τουρκίας. Δῆλα δὴ σὲ λίγο οἱ Τοῦρκοι θὰ μᾶς ζητοῦν πνευματικὰ δικαιώματα γιὰ τὴν …πατέντα!!!

Ὥς φαίνεται ἀγνοεῖ τὴν ἱστορία καὶ φυσικὰ κάθε μύθο ποὺ μᾶς μεταφέρει πληροφορίες γιὰ τὴν ἄμπελο. Οὔτε ἔχει ἀκούσει κάτι γιὰ τὸν Διόνυσο ἢ γιὰ τὸν Οἰνέα. Καί γιατί νά ἀκούσῃ ἄλλως τέ; Μήπως ἔχει σημασία γιά τό μυαλό του καί γιά αὐτούς πού τόν πληρώνουν;

Φιλονόη.

Στην Ανατολία γεννήθηκαν τα αμπέλια

Το πρώτο κρασί δημιουργήθηκε πριν από 7 έως 10,5 χιλιάδες χρόνια

Σχεδόν όλα τα σημερινά κρασιά παράγονται από το ευρωπαϊκό αμπέλι Vitis vinifera

Σμύρνη
Το πρώτο κρασί δημιουργήθηκε από άγρια αμπέλια στην περιοχή της Ανατολίας πριν από 7 έως 10,5 χιλιάδες χρόνια, υποδεικνύουν νέες γενετικές αναλύσεις και αρχαιολογικά ευρήματα.
Οι ποικιλίες
Στις εύκρατες περιοχές του Βορείου Ημισφαιρίου έχουν αναγνωριστεί ως σήμερα περίπου 60 είδη αμπέλου (το γένος Vitis), από τα οποία ελάχιστα έχουν χρησιμοποιηθεί στην οινοποιία. Πρακτικά, όλα τα σημερινά κρασιά προέρχονται από ποικιλίες της ευρωπαϊκής αμπέλου, Vitis vinifera, το οποίο απαντάται ακόμα και σήμερα σε άγρια κατάσταση στη Μεσόγειο, την Κεντρική Ευρώπη, την Εγγύς Ανατολή και την Κεντρική Ασία.
Το ευρωπαϊκό αμπέλι φύεται και στην Τουρκία, η οποία μπορεί να μην είναι γνωστή για την οινοποιία της, διατηρεί όμως αρκετές «αρχαίες» ποικιλίες όπως το Μποάσκερε και το Οκιούζγκιοζου. Οι ποικιλίες αυτές, σε συνδυασμό με κάποια ενδιαφέροντα αρχαιολογικά ευρήματα, τράβηξαν το ενδιαφέρον του Ελβετού ειδικού Χοσέ Βουλαμόθ, ο οποίος διερεύνησε τη γενεαλογία της αμπέλου σε συνεργασία με τον Πάτρικ ΜακΓκόβερν, βιομοριακού αρχαιολόγου στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια. Και οι δύο, σχολιάζει το Γαλλικό Πρακτορείο, θεωρούνται αυθεντίες στη γενεαλογία των κρασιών και έχουν δημοσιεύσει βιβλία για το θέμα.
«Θέλαμε να συλλέξουμε δείγματα άγριων και καλλιεργούμενων αμπέλια από την Εγγύς Ανατολή -δηλαδή την νοτιοανατολική Ανατολία, την Αρμενία και τη Γεωργία- για να μάθουμε σε ποια περιοχή το άγριο αμπέλι είναι πιο συγγενικό γενετικά με την καλλιεργούμενη ποικιλία» ανέφεραν οι ερευνητές σε συνέδριο οινολογίας που πραγματοποιείται στη Σμύρνη.
Οι αναλύσεις

Οι γενετικές αναλύσεις έδειξαν ότι, από γενετική άποψη, οι καλλιεργούμενες ποικιλίες Vitis vinifera συγγενεύουν περισσότερο με τα άγρια αμπέλια που καταλαμβάνουν ακόμα και σήμερα μεγάλες εκτάσεις στην Τουρκία.

Στις γενετικές ενδείξεις έρχονται να προστεθούν τα προκαταρκτικά ευρήματα από αρχαιολογικές μελέτες, τα οποία υποδεικνύουν ότι το ευρωπαϊκό αμπέλι καλλιεργήθηκε πρώτα στην νοτιοανατολική Ανατολία κάποια στιγμή από το 5.000 έως το 8.500 π.Χ, ανέφερε ο Δρ ΜακΓκάβερν. Οι ερευνητές επισήμαναν πάντως ότι τα άγρια αμπέλια της Τουρκίας απειλούνται τώρα από το έντομο της φυλλοξήρας, το οποίο προέρχεται από τη Βόρειο Αμερική.

βῆμα

Υ.Γ. Μεταφέρω ἀπὸ Βικιπαίδεια κάποιες πληροφορίες γιὰ τὸν Οἰνέα. Ἔτσι, ἀπὸ δικά τους μέσα νὰ μαθαίνουμε πόσο σκοτεινιασμένη εἶναι ἡ σκέψις τους. 

Στην ελληνική μυθολογία ο Οινέας (Οινεύς) ήταν βασιλιάς της Καλυδώνας, απόγονος του Ενδυμίωνα και της Προνόης, εγγονός τουΑγήνορα και γιος του Πορθάονα και της Ευρύτης. Κατά έναν από τους γενεαλόγους, ο Οινέας καταγόταν από τον Αιτωλό, που έδωσε το όνομά του στους Αιτωλούς. Σύμφωνα με μιαν άλλη γενεαλογία ο Οινέας καταγόταν από τον Δευκαλίωνα, του οποίου ο γιος Ορεσθέας ήταν παππούς του Οινέα.

Ο Ορεσθέας (= «ο άνθρωπος των βουνών») είχε μια σκύλα, που λένε πως γέννησε ένα ραβδί. Ο Ορεσθέας παράχωσε το ραβδί στο χώμα και φύτρωσε έτσι το πρώτο κλήμα. Ο γιος του Ορεσθέα ονομαζόταν Φύτιος (= «αυτός που φυτεύει») και ήταν αυτός που διέδωσε την καλλιέργεια του αμπελιού. Άλλοι λένε πως το κρασί έγινε γνωστό για πρώτη φορά στους ανθρώπους από τον Οινέα. Σύμφωνα με το μύθο,ένα τραγί εξαφανιζόταν συχνά και όταν γύριζε πίσω, φαινόταν χορτασμένο. Ο βοσκός Ορίστας ή Στάφυλος, το παρακολούθησε και είδε να πηγαίνει σ’ ένα αμπέλι και να τρώει τα σταφύλια. Λένε πως από το Στάφυλο πήραν τ’ όνομά τους τα σταφύλια. Ο Οινέας έβγαλε το κρασί από τα σταφύλια κι έτσι το κρασί ονομάστηκε «οίνος» από το όνομά του. Το νερό που για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε για να ανακατέψουν το κρασί, το πήραν από το Αχελώο κι αυτό δεν ξεχάστηκε από τους ποιητές. Τη σωστή χρήση του μεθυστικού ποτού λένε πως τη δίδαξε στον Οινέα ο Διόνυσος, όταν είχε φιλοξενηθεί στο ανάκτορο του βασιλιά. Στην πραγματικότητα ο Διόνυσος είχε βάλει στο μάτι τη βασίλισσα Αλθαία. Ο Οινέας προσποιήθηκε ότι δεν κατάλαβε το σκοπό της επίσκεψης κι έφυγε από την πόλη για να θυσιάσει στην εξοχή. Έτσι το αμπέλι και η διδασκαλία για το πώς καλλιεργείται και πώς πίνεται το κρασί ήταν δώρο ευγνωμοσύνης του Διόνυσου προς τον Οινέα. Από τον έρωτα του Διόνυσου με την Αλθαία γεννήθηκε η Δηιάνειρα.

Ο Οινέας είχε αρκετά αδέλφια, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται και οι Άγριος,που πίστευαν ότι είχε διώξει τον Οινέα,ΑλκάθοοςΛευκοπέας και Στερόπη. Το όνομά του σχετίζεται με τον οίνο (κρασί), αφού θεωρείται ότι έμαθε την τέχνη της οινοποιίας από τον ίδιο τον θεό Διόνυσο και την εισήγαγε στην Αιτωλία.

Ο Οινέας πήρε για σύζυγο την κόρη του Θεστίου, την Αλθαία, και μαζί απέκτησαν πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων τον ήρωαΜελέαγρο τον Αιτωλό και τις 4 Μελεαγρίδες. Η μυθολογία λέει πως ο Μελέαγρος ήταν γιος του Άρη, αφού η Αλθαία, κοιμήθηκε μαζί του την ίδια νύχτα που έκανε έρωτα και με τον Οινέα. Διηγούνταν μάλιστα ότι στη γέννηση του Μελέαγρου παρουσιάστηκαν και οι τρεις μοίρες. Η Κλωθώ του ευχήθηκε να γίνει λεοντόκαρδος. Η Λάχεση έπλεξε ένα εγκώμιο για τον ήρωα που γεννήθηκε και η Άτροπος κοίταξε στη φωτιά ένα ξύλου που καιγόταν και ευχήθηκε να ζήσει τόσο όσο να καεί εντελώς το ξύλο. Η Αλθαία μόλις άκουσε την τελευταία ευχή, πετάχτηκε, άρπαξε το δαυλί, το έσβησε και το έκρυψε σε μέρος που μόνο αυτή ήξερε.

Μετά τον θάνατο της Αλθαίας, ο Οινέας ήλθε σε δεύτερο γάμο με την Περίβοια, κόρη του βασιλιά Ιππονόου, και μαζί απέκτησαν τον Τυδέα, τον πατέρα του ήρωα Διομήδη.

Κατά τον σημαντικότερο μύθο που σχετίζεται με τον Οινέα, ο βασιλιάς ξέχασε να θυσιάσει κάποτε στη θεά Άρτεμη κατά τα Θαλύσια. Η θεά οργίσθηκε και έστειλε εναντίον των Καλυδωνίων ένα φοβερό αγριογούρουνο, τον Καλυδώνιο Κάπρο, που προκαλούσε μεγάλες καταστροφές. Ο Μελέαγρος καταδίωξε μαζί με τους πιο ονομαστούς Έλληνες ήρωες της εποχής το θηρίο και πέτυχε τελικά να το σκοτώσει.

Στο παλάτι του, ο Οινέας φιλοξένησε τον Ηρακλή για πολλά χρόνια, αφού τον έδιωξε ο Ευρυσθέας μετά την ολοκλήρωση των άθλων του. Παραδίνεται ότι ο Οινέας φιλοξένησε και τους Μενέλαο και Αγαμέμνονα.

Στα γηρατειά του, ο Οινέας εκθρονίστηκε από τους ανεψιούς του, τους γιους του Αγρίου, αλλά αποκαταστάθηκε και πάλι στον θρόνο του από τον εγγονό του, τον Διομήδη. Κατά άλλη εκδοχή όμως ο Οινέας σκοτώθηκε από δύο γιους του Αγρίου σε ένα ταξίδι του στην Αρκαδία. Ο Οινέας τάφηκε στο Άργος από τον Διομήδη.

βικιπαίδεια

2 thoughts on “Οὔτε τὴν ἄμπελο δὲν προσφέραμε στὸν πλανήτη!!!

  1. Πρῶτον, αὐτὸ τὸ ὁποῖον ὁ ἀρθρογράφος ἀποκαλεῖ βλακωδῶς Τουρκία δὲν εἶναι παρὰ ἡ Μικρὰ Ἀσία, ἡ ἀείποτε Ἑλληνικὴ Μικρὰ Ἀσία. εἰς τὴν ὁποίαν ἀκόμη καὶ σήμερον, αὐτὴν τὴν στιγμήν, οἱ Τοῦρκοι (ἄν ὑπάρχουν καὶ ὅσοι ὑπάρχουν) εἶναι θλιβερὰ μειοψηφία.
    Δεύτερον, ἄς γνωρίζει ὁ ἴδιος κύριος ὅτι δὲν ὑπάρχει Οἰνέας ἀλλὰ Οἰνεύς. Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν δὲν διεκδικεῖ τὴν γλῶσσαν του, πῶς διεκδικεῖ τοὺς οἴνους;
    Τρίτον, διὰ νὰ συνεισφέρω καὶ ἐγὼ εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ ἄρθρου ὑπενθυμίζω ὅτι ἡ τοπικἠ, ἡ αὐτόχθων ποικιλία κρασοστάφυλου τῆς Βιωτίας, ἡ ὁποία δίδει ἔνα ἐξαίρετον, λευκὸν κυρίως, ξηρὸν οἷνον, εἶναι ὁ Σαβατιανός. Ἀλλὰ καὶ ἕν ἐκ τῶν πολλῶν ὀνομάτων τοῦ Διονύσου, τοῦ Θηβαίου Διονύσου, εἶναι Σαβάζιος!
    Κάτι συμπτώσεις! Τὰ ὁποίας βεβαίως δὲν ἔχει προφανῶς ὑπ’ ὄψιν ὁ ἐν τῶ ἄρθρω Ἑλβετὸς κύριος ὁ περὶ οἵνων ἀποφαινόμενος!….

Leave a Reply