Εἶναι ἕνα παιχνίδι, κατὰ κάποιον τρόπο, αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς παρουσιάσω σήμερα.
Ἕνα παιχνίδι μὲ τὸν χρόνο… Μὲ τὶς μνῆμες… Μὲ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα…
Μία προσπάθεια κάποιων ἀνθρώπων ποὺ ἐδῶ κι αἰῶνες παλεύουν νὰ ἀποδείξουν πὼς εἶναι διαφορετικοί, πὼς ἡ γλῶσσα τους δὲν εἶναι τὸ μοναδικὸν στοιχεῖον ποὺ τοὺς κάνει νὰ ξεχωρίζουν καὶ πὼς πρέπει ἐμεῖς, οἱ ἄς ποῦμε τυχεροί, νὰ τοὺς δίδουμε διαρκῶς καὶ χείρα βοηθείας ἀλλὰ κυρίως τὴν προσοχή μας.

Τὸ Ἑλλαδοκαφριστὰν τοὺς ἔχει ξεχάσει. Οἱ Ἰταλοὶ ἐπίσης…
Κι αὐτοὶ μόνοι τους παλεύουν…
Τὰ καταφέρνουν, ἀλλὰ δύσκολα.
Πάντως ἡ γλῶσσα τους εἶναι ζωντανή! Μὲ λίγη προσοχὴ μποροῦμε θαυμάσια νὰ κατανοήσουμε τοὺς διαλόγους καὶ νὰ αἰσθανθοῦμε κι ἐμεῖς Ἕλληνες Ἰταλιῶτες.

Φιλονόη.

Υ.Γ.1.  Ἡ Μεγάλη Ἑλλὰς εἶναι ζωντανή. Magna Grecia τὴν ἀποκαλοῦν. Ἄς φροντίσουμε νὰ διδάξουμε στὰ παιδιά μας πὼς ἐκεῖ οἱ καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων πάλλονται στοὺς ῥυθμοὺς τῆς Ἑλλάδος. Μίας Ἑλλάδος τῆς καρδιᾶς, ὄχι αὐτοῦ ποὺ γνωρίσαμε ὤς Ἑλλάς!

Υ.Γ.2. Εὐχαριστῶ πολὺ τὸν Γιῶργο Παυλᾶκο. Ὅλοι μας ὀφείλουμε νὰ τὸν εὐχαριστήσουμε γιὰ τοὺς ἀγῶνες του καὶ τὴν ἀφοσίωσι. Κι ὄχι μόνον τὸν Γιῶργο, ἀλλὰ κάθε ἕναν ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν διάδωσι καὶ τὴν διάσωσι αὐτῶν τῶν πληροφοριῶν.