Δύο χρονάκια λοιπόν!

Κλείσαμε ἤδη δύο χρόνια ἱστολογῶντας.
Ἐκύλησαν γρήγορα… Ἄλλοτε δύσκολα κι ἄλλοτε εὔκολα… Ἀναλόγως τῶν ὑπολοίπων δεσμεύσεων καὶ ὑποχρεώσεών μας.
Μὰ στὸ σύνολο, οὔτε τὰ κατάλαβα καλὰ καλά… 

Στὴν ἀρχὴ ἐξεκίνησε ἔτσι, ὄχι γιὰ πλάκα, ἄλλὰ ἔτσι, διότι κάτι μὲ «ἔκαιγε» καὶ «ἔπρεπε» νὰ τὸ καταθέσω. Ἤθελα νὰ προλάβω τὶς ἐξελίξεις, νὰ εὕρω τὶς ἀπαντήσεις, νὰ μοιρασθῶ τὶς «εἰκόνες» μου. Μία βία, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, πὼς μὲ εἶχε καταλάβῃ.
Ὅμως σιγὰ σιγά, κι ὅσο κυλοῦσαν οἱ μῆνες, τόσο περισσότερο ἀντιλαμβανόμουν πὼς κάποια πράγματα πρέπει νὰ συμβοῦν, νὰ τὰ βιώσουμε. Νὰ μᾶς εὕρουν ὅλους σὲ καλλίτερο νοητικὸ ἐπίπεδο καὶ σαφῶς μὲ μεγαλυτέρα θέλησι. 
Νὰ μάθουμε… Νὰ περάσουμε μέσα ἀπὸ τὶς φωτιές μας καὶ ἤ νὰ καοῦμε ἤ νὰ ἀναγεννηθοῦμε. 
Ὅταν τὸ συνειδητοποίησα αὐτὸ ἀφέθηκα, κατὰ κάποιον τρόπο, γνωρίζοντας πὼς οὔτως ἤ ἄλλως τὸ ταξείδι, ὅσο δύσκολο κι ἐὰν εἶναι, πάντα στὸ τέλος ἐπιβραβεύει. 

Μέσα στὰ δύο αὐτὰ χρόνια ἄλλαξαν πάρα πολλά.
Κάποιες φορὲς κουράστθκα πολύ.
Κάποιες ἄλλες ἐπέταξα, εἶτε μόνη, εἶτε σὲ συντροφιὰ μὲ ἄλλους, μὲ τοὺς ὁποίους μοιρασθήκαμε πληροφορίες, γνώσεις καὶ ἰδέες… 
Κάποιες πάλι στιγμὲς ἀδιαφόρησα. Ἴσως ἀπὸ κούρασι… Ἴσως ἀπὸ ἀπόγνωσι… Ἀναλόγως…. Πάντως οὔτε μίαν ἡμέρα δὲν σταμάτησα νὰ εἶμαι ἐδῶ καὶ νὰ πασκίζω νὰ καταθέσω, νὰ μοιρασθῶ καὶ νὰ μάθω. 
Καὶ ὅλο αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα νέοι φίλοι, νέοι ἄνθρωποι, ἄνθρωποι ποὺ δὲν θὰ συναντοῦσα ποτὲ κάτω ἀπὸ ἄλλες συνθῆκες, ἐπλησίασαν, γνωρισθήκαμε, κατανοήσαμε…

Δύο ὁλόκληρα χρόνια λοιπόν….
Μία περιπέτεια, διότι παραμένει πάντα περιπέτεια,  ποὺ τὸ πέρας της δὲν τὸ γνωρίζω, ἀλλὰ σαφῶς μὲ ἕλκει γιὰ νὰ τὸ ζήσω. Καὶ διαισθάνομαι πὼς πλησιάζει. Δὲν μπορῶ νὰ τὸ ὁρίσω σὲ χρόνο, ἀλλὰ σίγουρα κοντοζυγώνει…. Ἤδη μοῦ ψιθυρίζει… 
Μία περιπέτεια λοιπὸν διαφορετική… Μὲ ἀνθρώπους πού, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, οὔτε εἶδα ἀλλὰ οὔτε καὶ θὰ δῶ κάποτε ἀπὸ κοντά. Μὲ ἀνθρώπους ποὺ μοιρασθήκαμε πολλά. Ἀνησυχίες, σκέψεις, προβληματισμούς, ἐρωτήματα, γνώσεις, ἀγωνίες…
Κάποιες στιγμές μὲ κάποιους διαφωνήσαμε. Δὲν εἶχα τὴν πρόθεσι νὰ ἐνοχλήσω τὸν ὁποιοδήποτε προσωπικά, παρὰ μόνον νὰ θίξω τὶς ἀλήθειες….. Σαφῶς κάποιες ἀλήθειες, ἰδίως ὅταν ἔχουμε μάθει νὰ μὴ ζοῦμε μαζύ τους, πονοῦν. 
Ὁ Ἀριστοτέλης ἄλλως τε ἔγραφε πὼς «φίλος μὲν Πλάτων, φιλτάτη δὲ ἡ ἀλήθεια»… 
Εἶμαι βεβαία πὼς τοῦ ἐστοίχισε πάρα πολὺ ἡ πιθανότης συγκρούσεως μὲ τὸν Πλάτωνα. Τὸ ἐτόλμησε ὅμως, διότι φιλτάτη ἦταν, εἶναι καὶ θὰ παραμείνῃ ἡ ἀλήθεια. 

Πιστὴ λοιπὸν ἀκόλουθος τοῦ ἀριστοτελείου λόγου, ἄν κι ἀκόμη παραμένω στὰ πρῶτα, νηπιακά μου βήματα, γιὰ ὅσον καιρὸ θὰ παραμένω ἐλεύθερη νὰ γράφω. Θὰ γράφω ὅμως μόνον αὐτὰ πού, κατὰ τὴν γνώμη μου, ὠθοῦν τὴν ἀλήθεια νὰ εὕρῃ τὸν δρόμο γιὰ τὸ φῶς. Ἐκεῖ ποὺ πράγματι τῆς ταιριάζει. Ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε νὰ εἶναι πάντα!

Συνεχίζουμε λοιπόν… Ἀπὸ ὅταν ξεκινήσαμε ἔχουν γίνῃ μικρὰ βήματα, ἀλλὰ ἔχουν γίνῃ. Εἶναι ὀρατά, ἀναγνωρίσιμα καὶ ὑπολογίσιμα!
Τὰ τιμοῦμε καὶ τὰ σεβόμεθα. Εἶναι μία ἀρχή.
Ὁ κόσμος μας ἄλλως τὲ γιὰ νὰ γίνῃ καλλίτερος, δὲν ἀρκεῖ νὰ τὸν ὀραματιζόμεθα μόνον. Ὀφείλουμε νὰ τὸν διεκδικοῦμε καὶ νὰ τὸν δομοῦμε καθημερινῶς, ξεκινῶντας πρῶτα πρῶτα ἀπὸ ἐμὰς τοὺς ἰδίους. 

Δύο χρόνια λοιπόν… 
Οὔτε λίγο οὔτε πολύ…
Ἀρκετὸς χρόνος ὅμως γιὰ νὰ ἔχουν ἤδη φύγῃ πολλὲς σκιὲς καὶ νὰ μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίζουμε, νὰ ἐπιμένουμε καὶ νὰ δεσμευόμεθα καλλίτερα καὶ δυνατότερα ἀπέναντι στὸν στόχο.
 Κι ὁ στόχος πάντα παραμένει ἕνας: ἡ ἑλευθερία!!!

Συνεχίζουμε λοιπόν. 
Ἡ κόπωσις κάποιες φορές, εἶναι ἱκανὴ νὰ μᾶς κρατήσῃ γιὰ λίγο ἀδρανεῖς, ἴσα γιὰ νὰ μαζέψουμε ἐκ νέου δυνάμεις. Ὄχι γιὰ νὰ μᾶς σταματήσῃ. Αὐτὸ δὲν γίνεται…

Συνεχίζουμε.
Εὑχαριστοῦμε ὅλους τοὺς νέους φίλους, ποὺ σιγὰ σιγὰ ἔρχονται στὴν παρέα μας, κι ἐλπίζουμε νὰ μὴ τοὺς ἀπογοητεύσουμε. 
Ἰδιαιτέρως εὐχαριστῶ τὸν Νετάκια, τὴν Σεμέλη καὶ τὸν ἀγαπημένο μου Μινώταυρο, διότι σὲ κάποιες ἰδιαιτέρως δύσκολές μου στιγμές, ἐστήριξαν γερά. 
Καλῶς ὁρίζω, κάπως καθυστερημένα, τὸν Γιῶργο Ἀνεστόπουλο, τὴν Μαριάννα καὶ τὴν Χλόη στὴν παρέα μας. 
Εὔχομαι νὰ ἀπολαύσουν κι αὐτοὶ τὸ ταξείδι μας, ὅπως τὸ ἀπολαμβάνουμε ἤδη ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι. 

Τέλος, θέλω νὰ ἐκφράσω ἕνα πολὺ μεγάλο εὐχαριστῶ στοὺς ἀναγνῶστες μας, ποὺ ἤδη ξεπέρασαν μέσα σὲ λιγότερο τοῦ ἔτους χρονικὸ διάστημα, τὰ 3,5 ἐκατομμύρια. Μᾶς τιμᾶτε ἰδιαιτέρως καὶ μᾶς ὑποχρεώνετε νὰ γινόμεθα καθημερινῶς πιὸ καλοί, πιὸ προσεκτικοὶ καὶ πιὸ …Ἕλληνες. Ἐλπίζω κι εὔχομαι νὰ τὰ καταφέρουμε καλλίτερα καὶ ταχύτερα. 

Φιλονόη. 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply