Χόρεψε Λύκε

 

Ἰδοῦ ἡ γῆς μ’ ἀσημένιο φωτί,
καὶ μύρια τῶν κόσμων ἀστέρια
ἡ μόνη φωνή. 

Ἰδοῦ ὁ ἥλιος κι  ἡ φωτιὰ σκοτεινή,
θλίψιν κρύβει 
καὶ ἔρωταν προικισμένον μὲ ἀθάνατες κόκκινες σκέψεις.

 Ἰδοῦ τοῦ λύκου ἡ κραυγή,
τὸ σερνικόν τοῦ κορμιοῦ μου τραγούδι
κι ἡ νύκτα ποὺ εἰς τὰ στήθια σου στέκει λαμπρή.

Χόρεψε Λύκε!
Ἄσε τὴν βία τῶν χειλιῶν σου, 
τὴν ἀσπριά σου μὲ κόκκινον νὰ ὑμνήσῃ.

 Δῶς μου γυναῖκα ἔρωτα,
αἷμα νὰ πιῶ ἀμόλυντο
ἀπ’ ἀνάξια πλάσματα τῆς αὐγῆς . 

Ἰδοῦ ὁ λευκός σου νυμφῶνας,
ὁ χορὸς τοὺ ἀνδρισμοῦ 
καὶ τοῦ στήθους σου ὁ ἰδρώτας.

 Ἴδοῦ ἡ ἕνωσις τῆς ἄλλης ζωῆς
ἡ βία τοῦ φαλλοῦ
καὶ τὸ αἷμα ποὺ ζεῖ τὴν ἡδονήν.

 Χόρεψε ἐπάνω μου γυναῖκα,
νὰ προκάμω νὰ σὲ πιῶ,
σὰν τὴν δροσιά ποὺ στάζει ἡ Σελήνη.

 
 Μὰ θυμίσου σὰν μοῦ φιλᾶς τὰ χείλη,
δυὸ στάλες τὰ στήθια σου κόκκινη νὰ στάζουν ζωήν,
κάθε αἰῶνα ποὺ τὸ φῶς μὲ κοιμίζει.
 
Θὰ ‘ναι κραυγή ὁ ξυπνημός,
κι ὅλου θὰ ψάχνω τὰ σκότη τῶν κόσμων,
Ἐσένα γυναῖκα μὲ τ’ ἄσπριον εἰς τὰ χείλη αἷμα.
Ἀπὸ ἔρωταν σὲ αἰώνιαν γῆς,
ἀπ’ ἀλαφιασμένον χῶμα μ’ ἄρωμα βροχῆς,
τὸ κορμί σου θὰ μυρίσω.
Θὰ νικήσω τὸ βίαιον φῶς,
καὶ λουσμένος τὰ πορφυρὰ  τῆς Σελήνης
γυναῖκα τῶν ἀνέμων της, γιὰ Ἐσένα θὰ γυρίσω. 
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply