Ὅσο ὅσο πρὸ κειμένου νὰ ἀπαλλαγοῦμε διὰ παντὸς ἀπὸ κάθε μορφῆς τομάρι ποὺ μᾶς καταδυναστεύει τὴν ζωή. 

Θὰ πληρώσω ὅσο ὅσο πρὸ κειμένου νὰ τελειώσω διὰ παντὸς μὲ τὰ «τζάκια» τους, τὰ μαγαζάκια τους καὶ τὴν ἀλαζονεία τους.  

Θὰ πληρώσω ὅσο ὅσο πρὸ κειμένου νὰ καθαρίσω τὸν τόπο-σπίτι μου καὶ νὰ τὸν κάνω λαμπ(ιρ)ίκο!!!!

Ἦλθαν, λὲν κάποιοι, καὶ μᾶς ἐξεπούλησαν! Μᾶς ἐτύλιξαν σὲ μίαν κόλλα χαρτὶ καὶ μᾶς παρέδωσαν στοὺς δυνάστες μας. Τώρα τελευταῖα μάλιστα αὐτοὶ οἱ κάποιοι ἐνεθυμήθησαν κι ἔννοιες ὅπως «Πατρίς», «Ἑλλάς», «σημαία»… Ναί, εἶναι οἱ  ἴδιοι κάποιοι ποὺ τὶς ἐξέσκιζαν ἔως πρὸ τινός, ἀλλὰ, τί νά κάνουμε; Σὲ αὐτὸν τὸν τόπο (ἀκόμη) ὅ,τι

Ἦλθαν κάποιοι ἄλλοι καὶ μᾶς τὸ ἔπαιξαν πατριῶτες. Ἐφώναξαν γιὰ τὰ σύνορα ποὺ καταπατῶνται, γιὰ τὶς ἀλλαγὲς τῶν κοινωνικῶν δομῶν, γιὰ τὴν κατάργησι τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. Ἀλλὰ ὅταν ἡ ἐθνικὴ κυριαρχία κατεπατεῖτο μέσα στὸ κΥνοβούλιον,  ἀντὶ νὰ παραιτηθοῦν ἅπαντες ἐκ τῶν βο(υ)λευτικῶν θώκων των, νὰ ῥίξουν τὴν κυβέρνησι καὶ νὰ πᾶμε σὲ ἐκλογές, ἔπιασαν νὰ μᾶς ζαλίζουν τὰ αὐτιά, πασκίζοντας πολὺ συνειδητῶς νὰ μᾶς κάνουν πλύσεις ἐγκεφάλου, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς ξεπουλήσουν ταχύτερα. Οὐρές τοῦ συστήματος ἢ ἠλίθιοι; Πολλὰ τὰ λεφτὰ …Ἄρη! Ποιός νά εὑρεθῇ γιά νά πῇ ὄχι;

Ἦλθαν κάποιοι τρίτοι πρὸ κειμένου νὰ  μᾶς ἀποτελειώσουν. Μὴ καὶ ξεφύγουμε. Τὶ πλατεῖες ἐγέμισαν (λέμε τώρα, διότι οἱ πλατεῖες ἐγέμισαν ἀπὸ Ἕλληνες κι ὄχι ἀπὸ νεοφωτίστους «σωτῆρες»! Αὐτοὶ προσεπάθησαν νὰ καπελώσουν τοὺς Ἕλληνες!), τὶ θέατρα, τὶ δρόμους ἔκλεισαν… Νέοι «σωτῆρες» αὐτοί, μὲ μεταπτυχιακά! Μὲ στόματα ποὺ ξερνοῦσαν καταγγελίες, ποὺ τἂχα μου ὑπηρετοῦσαν τὸ δίκαιον καὶ ποὺ τελικῶς ἐπάσκιζαν νὰ μὴ τοὺς ξεφύγουμε. (Μάλιστα ἀκούσαμε τόσα πολλά, ποὺ τελικῶς ἀρχίσαμε νὰ ἀναρωτώμεθα γιὰ τὸ ἐὰν μποροῦν νὰ ἀποδομηθοῦν μόνοι τους ἢ νὰ ἀναλωθοῦμε στὴν κλωτσοπατινάδα!!!) Αὐτοὶ οἱ τελευταῖοι εἶχαν καὶ περγαμηνές! Κι ὅταν δὲν «τσιμπήσαμε», νὰ οἱ Μπουταμίνηδες νὰ ἀδειάζουν πλατεῖες, νὰ τὰ ΜΑΤ νὰ προσλαμβάνουν κουκουλοφόρους, νὰ κάτι ἀμεσοδημοκρατίες τοῦ κώλου… Ἐπήξαμε κι ἀπὸ αὐτοὺς στὴν «ἐλευθερία». Ἐπήξαμε καὶ στὴν «ὀνειροδόμησι»! Ἐπήξαμε καὶ στὸ «ἦθος»! Ἀπὸ παιδεία, ἀντίληψι καὶ δομημένη σκέψιν καλλίτερα ἂς μὴ τὸ συζητᾶμε! Ἐκεῖ κι ἐὰν ἐπήξαμε!

Ξέρετε κάτι πατριῶτες; 

Ὅλα ἐτοῦτα τὰ γομάρια εἶναι ἐδῶ γιὰ ἕναν καὶ μόνον λόγο: γιὰ νὰ μὲ πείσουν πὼς ἀδυνατῶ νὰ διαχειρισθῶ μόνη μου τὴν ἐλευθερία μου, τὴν σκέψι μου καὶ τὰ τοῦ  οἴκου μου.
Εἶναι ἐδῶ πρὸ κειμένου νὰ μὲ κρατήσουν γιὰ πάντα ἐν καταστολῇ.
Εἶναι ἐδῶ μόνον γιὰ νὰ ἁρπάξουν ὅσα οἱ προηγούμενοι δὲν προέλαβαν, γιὰ νὰ ἐκχωρήσουν κάθε μου δικαίωμα καὶ γιὰ νὰ ἐνεχειριάσουν κάθε μου περιουσιακὸ στοιχεῖο.
Καὶ τὸ ξέρουμε! Τὸ ἀντιλαμβανόμεθα μὲ ὅλες μας τὶς αἰσθήσεις, ἀκόμη κι ὅταν κλείνουμε τὰ μάτια καὶ βουλώνουμε τὰ αὐτιά μας.
Τὸ ξέρουμε!

Εἶμαι ἀποφασισμένη ὅμως νὰ τελειώνουμε μὲ αὐτοὺς διὰ παντός! Νὰ τοὺς στείλουμε ἐκεῖ ποὺ τοὺς πρέπει: στὰ μαῦρα Τάρταρα! Καὶ θὰ τὸ κάνουμε!
Πρὸς τοῦτο πληρώνω ὅσο ὅσο!
Πληρώνω ἀκόμη καὶ μὲ τὴν πτώχεια μου, πρὸ κειμένου νὰ τελειώσουμε διὰ παντὸς μὲ τὴν σαπίλα.
Πληρώνω ἀκόμη καὶ μὲ τὴν πείνα τῶν παιδιῶν μου, γιὰ μερικὰ χρόνια, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς ἐξαφανίσω!
Πληρώνω ἀκόμη καὶ μὲ τὴν συνέχεια τῆς φυλακῆς μου, γιὰ ὅσο ἀκόμη χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ μὴ ξανὰ σηκώσουν κεφάλι!

Ἦλθαν γιά νά ἁρπάξουν τόν ἐθνικό μας πλοῦτο; Ἂς κοπιάσουν!
Δέν βλέπετε τί γίνεται στήν Χαλκιδική; Δέν βλέπετε πώς ἀκόμη κι ὁ τόπος δέν τούς θέλει; Δέν βλέπετε πού καταστρέφουν, καταστρέφουν, καταστρέφουν ἀλλά χρυσό δέν βγάζουν; Μήπως ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ Σύμπαντος ἔχουν ἀποφασίσει νά ἐλευθερώσουν τόν Ἕλληνα καί οὐδείς δύναται νά τό ἀλλάξῃ;

Θέλουν τὸ Αἰγαῖον καὶ τοὺς ὑδρογονάνθρακες. Ἂς κοπιάσουν! Ἐκεῖ εἶναι κι ἂς πν νά τοὺς βγάλουν. Γιά πόσον καιρό θά καρπῶνται κάτι πού δέν τούς ἀνήκει; Γιά ἕναν χρόνο; Γιά δύο; Γιά δέκα; Καί μετά; Τί ποσοστό ἐκ τοῦ συνόλου θά προλάβουν  νά ἁρπάξουν; 1%; 2%; 10%;

Ἐτοῦτος ὁ τόπος γεννᾶ πλοῦτο, ἐλευθερία καὶ Φῶς! Κι αὐτὰ ἀδυνατοῦν νὰ τὰ σταματήσουν ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ γευθοῦν. Γιά πόσον καιρό λοιπόν θά μποροῦν νά ἁρπάζουν; Καί πόσα θά ἁρπάξουν; Δέν ξέρουν αὐτοί πώς μόνον κάτι ψίχουλα θά προλάβουν νά γευθοῦν; Δέν ξέρουν πώς ἔχουν πατήσει σέ ξένα χωράφια; Δέν ξέρουν πώς τούς ἀνεχόμεθα ἀκόμη διότι χρειαζόμθεα χρόνο πρό κειμένου  νά δυναμώσουμε καί νά τούς ἐξαποστείλουμε στόν τόπο τους; Δῆλα δή στόν γέρο διάολό τους;

Θέλουν καὶ τὰ ἀρχαῖα μας. Θέλουν τὴν ἱστορία μας. Θέλουν τὴν μνήμη μας. Ἂς κοπιάσουν λοιπόν! Ὅλο ἁρπάζουν, ὅλο ἀφανίζουν, ὅλο κάτι καταστρέφουν… Κι ὅμως!!! Ὁ τόπος γεννᾶ! Καθημερινῶς κάτι συμβαίνει καὶ γεννᾶ!!! Πόσα λοιπόν θά καταφέρουν νά πάρουν; Πάλι ψίχουλα; 

Καὶ  μὴ βιασθῇ κάποιος νὰ ἰσχυρισθῇ πὼς ἔχουν ἁρπάξει τόσα καὶ τόσα, διότι ἐὰν θέλουμε Ἑλλάδα, τότε θὰ πρέπῃ νὰ κυττάξουμε γύρω μας καὶ νὰ διαπιστώσουμε πὼς τίποτα δὲν ἔχουν ἁρπάξει! Ὅλα ἐδῶ εἶναι! 

Ἔχουν ἁρπάξει μόνον ὅσα ἀντιλαμβάνονται! Τὰ πολλά, αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἀξία, ὄχι μόνον δὲ μποροῦν νὰ τὰ ἁρπάξουν ἀλλὰ οὔτε κἂν νὰ ἀντιληφθοῦν τὴν ὕπαρξίν των!

Δὲν ἀνησυχῶ ἀδέλφια μου! Δὲν φοβᾶμαι τίποτα! Δὲν τοὺς ἀναγνωρίζω καὶ δὲν μποροῦν νὰ μοῦ ἁρπάξουν τίποτα! Ὅλα εἶναι ἐδῶ!

Ἂς ἔλθουν νὰ πάρουν τὰ βουνά. Τὶς θάλασσες! Τὸν ἀέρα! Πῶς θά τά κουβαλήσουν; Πῶς θά τά μεταφέρουν; 

Ἀλλὰ κι ἐὰν καταφέρουν  νὰ τὸ κάνουν. Ἒ καί; Ἐμεῖς τί κάνουμε; 

Μέ ποιό δικαίωμα ἀξιώνουμε νά λεγόμεθα Ἕλληνες ἐάν δέν ἔχουμε τό κουράγιο, τό σθένος καί τήν ὑποδομή γιά νά τά ξανὰ αφτιάξουμε ὅλα ἀπό τήν ἀρχή;

Ἐγὼ πάντως πληρώνω ὅσο ὅσο! Τοὺς χαρίζω δύο-τριῶν ἐτῶν, ἀκόμη καὶ δέκα ἐτῶν, ἐκμετάλλευσι τῶν δικῶν μας πόρων. Τοὺς τὰ χαρίζω! Δικά τους! Θὰ εἶναι καὶ τὰ τελευταῖα τους! Ἂς τὰ πάρουν κι ἂς πᾷν ἐπὶ τέλους στὸν ἀγύριστον! Ἐγὼ δὲν θὰ πάθω κάτι! Αὐτοὶ θὰ τρέχουν καὶ δὲν θὰ φθάνουν!

Φιλονόη.  

φωτογραφία

Πρώτη δημοσίευσις 15 Φεβρουαρίου 2012