Σὰν δὲν ντρεπόμαστε νὰ συνδιαλεγόμαστε μὲ τέτοιου εἴδους πρόσωπα! 
Σὰν δὲν ντρεπόμαστε νὰ διατηροῦμε ἀκόμη μεγαλοτσιφλικάδες. 
Σὰν δὲν ντρεπόμαστε νὰ βγαίνουν οἱ «ἅγιοι» καὶ νὰ ἐκβιάζουν!!!

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ! ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ! ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!!!!

Ντροπή τους καὶ μόνον ποὺ ὑπάρχουν!
Ντροπή τους καὶ μόνον ποὺ ἀναπνέουν!
Ντροπή τους ποὺ συμπεριφέρονται σὰν μεγαλοτσιφλικάδες καὶ γαιοκτήμονες. Σὰν αὐτοὺς, ποὺ ἐπὶ Βυζαντίου καὶ Τουρκοκρατίας, ἔδεναν κι ἔλυναν. Σὰν αὐτοὺς ποὺ ἔβαζαν στὸ μάτι μίαν περιοχὴ καὶ δὲν δίσταζαν νὰ ξεπατώσουν ὁλόκληρες πόλεις καὶ χωριά, πρὸ κειμένου νὰ βάλουν στὸ χέρι χωράφια, οἰκόπεδα, σπίτια. Περιουσίες φτωχῶν, μεροκαματιάριδων, ἀγαθῶν ἀνθρώπων, ποὺ τὸ μοναδικό τους ἔγκλημα ἦταν τὸ ὅ,τι γεννήθηκαν ἐκεῖ!!!

Βγῆκε τώρα ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς νὰ μᾶς ἀπειλήσῃ, διότι ἰσχυρίζεται πὼς ὁ τΣΥΡΙΖΑ ἐπιθυμεῖ νὰ κάνῃ χρήσι ἑνὸς κινηματογράφου, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀνήκει σὲ ναό. Καί ποῦ τόν βρῆκε παρακαλῶ τόν κινηματογράφο ὁ ναός; Τόν ἔκτισε γιά νά προβάλλῃ ταινίες χριστιανικοῦ περιεχομένου; Τόν κληρονόμησε; Ἤ μήπως τόν ἀγόρασε; 
Καὶ τέλος πάντων, οὐδόλως μᾶς ἐνδιαφέρει, γιὰ τὴν ὤρα, ὁ τρόπος κτίσεως αὐτοῦ τοῦ ἀκινήτου. Ἐὰν φυσικὰ ὑπάρχῃ…
Ἄλλο θέλω νὰ μάθω. 
Τί ἀκριβῶς σημαίνει ἐκκλησία παρακαλῶ;
Δέν σημαίνει κατά μίαν ἔννοιαν συνέλευσι; Δέν σημαίνει οὐσιαστικῶς συνεύρεσι ἀνθρώπων καί τελικῶς κοινωνία; Δέν σημαίνει κοινή ἰδιοκτησία ἤ διαχείρισις ἀπό κοινοῦ σέ κοινή περιουσία;; Τί εἶστε ἐσεῖς; Διαχειριστές; Σέ τί; Σέ περιουσία πού ἀνήκει σέ ὅλους ἐμάς; Ἔ λοιπὸν ἀλλάζω γνώμη! Δὲν σᾶς θέλω διαχειριστές! Θὰ κάνω διαχειριστὴ αὐτῆς τῆς περιουσίας μερικοὺς ἀνέργους οἰκονομολόγους, λογιστές, ἐπιχειρηματίες. Αὐτοί, ἐπεὶ δὴ γνωρίζουν σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο τὴν ἀνέχεια, ΣΕΒΟΝΤΑΙ, ΕΚΤΙΜΟΥΝ, ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ περισσότερο ἀπὸ κάποιους ἄλλους, ποὺ οὔτε ἄστεγοι διετέλεσαν, οὔτε ἄνεργοι, οὔτε πεινασμένοι!!! Τοὺς ἐμπιστεύομαι περισσότερο σὲ κάθε περίπτωσιν!!!!

Τί ἀνήκει λοιπόν στήν ἐκκλησία καί δέν ἀνήκει ταὐτοχρόνως σέ ὅλην τήν κοινωνία; Ἤ μήπως ἐξακολουθεῖ ἡ ἐκκλησία νά εἶναι Ἀνώνυμος Ἑταιρεῖα; 
Διότι ἐὰν εἶναι ἀνώνυμος ἑταιρεία, τότε νὰ ἀφήσῃ κατὰ μέρος τὰ περὶ ἀγάπης καὶ μερίμνης, νὰ παραμείνῃ στὰ τῶν λογιστικῶν της λογαριασμῶν καὶ νὰ μᾶς ἐπιτρέψῃ νὰ διαχειριστοῦμε μόνοι μας τὰ περὶ τῆς κοινωνίας μας. Ἀλλὰ ταὐτοχρόνως νὰ ἀναλάβῃ νὰ πληρώνῃ τοὺς ὑπαλλήλους της, τὰ κόστη λειτουργίας της καὶ τὰ κόστη συντηρήσεως τῶν κτιρίων της καὶ τῶν ναῶν της. (Θά ξεχάσω πού πρό ἀρκετῶν μηνῶν, παρά τήν κρίσι, διέθεσε τό κράτος κάτι ἐκατομμύρια πρό κειμένου νά ἐγκατασταθῇ φυσικό ἀέριο στίς ἐκκλησίες;) Νὰ κόβῃ ἀποδείξεις γιὰ κάθε μυστήριο, νὰ κάνῃ προσφορὲς κι ἐκπτώσεις, ὅπως κάθε ἄλλη ἐπιχείρησις καὶ νὰ αἰσθάνεται κάθε μήνα τὸ μαχαίρι τοῦ Στουρνάρα (καὶ τῶν προκατόχων του) στὴν πλάτη της, διότι θὰ πρέπῃ νὰ πληρώνῃ ἐφορία, ἀσφάλισι, τεκμήρια… Τί λέτε; Ἔχω ἄδικο;

Ἐσεῖς κύριοι. Ἐσεῖς, ψίτ, τῆς ἐκκλησίας. Ἐὰν θέλετε περιουσίες, νὰ φορολογεῖστε κανονικότατα, ὅπως κι ἐμεῖς, οἱ μὴ τυχεροὶ θνητοί, νὰ ἀναλάβετε τὰ κόστη λειτουργίας τῶν μαγαζιῶν σας, νὰ ἀναλάβετε τὶς ἐπισκευές καὶ τὶς συντηρήσεις καὶ νὰ ἀφήσετε ἥσυχο τὸ δικό μας πορτοφόλι.  Διότι αὐτὴν τὴν στιγμὴ κι ἐσεῖς στὸ δικό μας πορτοφόλι ἔχετε ὁρμήξῃ!!!
Διότι ἐταιρεῖα, ποὺ δικαιοῦται νὰ ἔχῃ κέρδη, δραστηριότητες ἐπιχειρηματικὲς καὶ ἰδιοκτησίες, ὀφείλει ἐπίσης νὰ συμπεριφέρεται ὅπως κάθε ἄλλος φορολογούμενος ἐπιχειρηματίας. Νὰ πληρώνῃ τὰ χρέη του, τὶς ὑποχρεώσεις του καὶ τὶς ζημίες του. Ὄχι νὰ τὰ μεταθέτῃ στὶς πλᾶτες ὅλων τῶν ἄλλων ποὺ δὲν εἶχαν τὴν πρόνοια νὰ φορέσουν ῥᾶσα καὶ νὰ ἀναλάβουν διευθύνσεις μητροπόλεων. 

Ἐὰν πάλι ἡ ἐκκλησία εἶναι κτῆμα ὅλων μας, τότε νὰ ἀνοίξετε ΟΛΑ τὰ κτίρια ποὺ θεωρητικῶς τῆς ἀνήκουν καὶ νὰ εἰσέλθουν οἱ ἄστεγοι, ποὺ τώρα πεθαίνουν ἔξω στοὺς δρόμους ἀπὸ τὸ κρύο. Συνιδιοκτήτης λοιπόν κι ἐγώ, συναποφασίζω γιὰ τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἡθικόν. Καὶ τὸ δίκαιον δὲν εἶναι νὰ ψοφοῦν ἀπὸ τὸ κρύο κάτι χιλιάδες συμπολίτες μας, καὶ κάτι ἄλλοι, ὄνομα καὶ μὴ χωριό, νὰ φαγώνονται γιὰ τὸ ἐὰν ἔνα κτίριο θὰ γίνῃ πολιτιστικὸς χῶρος ἤ χῶρος συνεστιάσεων ἤ χασαποταβέρνα. Οὔτε εἶναι ἠθικὸν καὶ δίκαιον νὰ αὐγατίζουν σὲ ἀριθμοὺς τὰ ἀκίνητα τῶν μητροπόλεων καὶ τῶν ναῶν.
Ἐὰν ἡ ἐκκλησία εἶναι ἐκκλησία, ὅπως θέλει νὰ μᾶς ΥΠΟΧΡΕΩΝῌ νὰ πιστεύουμε, νὰ παραδόσῃ τὰ κλειδιὰ τῆς κάθε της ἰδιοκτησίας σὲ ὁμάδες ἀστέγων καὶ νὰ ἀποχωρήσῃ διὰ παντός! Ἐὰν εἶναι. Διότι ἐὰν δὲν εἶναι, τότε ὑποχρεωτικῶς εἶναι ἐπιχείρησις κι ὀφείλει τὸ κράτος, ἐμεῖς καὶ κάθε ἐνδιαφερόμενος νὰ τὴν ὑποχρεώσουμε νὰ γίνῃ ἐνεργὸς ἐπιχειρηματίας. Ἀρκετὰ μπλέξαμε μὲ ἁρπακτικά! Καιρὸς νὰ ξεμπλέξουμε….

Ἀλλὰ ἄς ἐξετασουμε καὶ κάτι ἀκόμη, ἀρκετὰ σοβαρότερον τῶν προηγουμένων. 
Ὁ ἅγιος Πειραιῶς ἀπείλησε πὼς δύναται νὰ διεκδικήσῃ τὶς περιουσίες τῶν  ἀνθρώπων ποὺ κατοικοῦν στὴν Πειραϊκή. 
Ἀλήθεια, τί στά κομμάτια ἅγιος εἶναι αὐτός πού εἶναι τόσο ἀδίστακτος; Πού ἐάν δέν κρατήσῃ τό ἕνα κτίριο, ποὺ προανέφερα, θά ἁρπάξῃ τά ἄλλα κτίρια, τῶν κατοίκων τῆς Πειραϊκῆς; Ποιός εἶναι αὐτός πού θά ἔλθῃ σήμερα, μέ ταπιά καί μέ χρυσόβουλα, νά πατήσῃ σέ νόμους πού καταπατοῦν ἀνθρώπινα δικαιώματα, καί θά ἀξιώσῃ «οἰκονομική ἀποκατάστασι»; Μήπως πάλι ἔρχεται σέ σύγκρουσι τό «ἀνθρώπινον» πρόσωπο τῆς ἐκκλησίας μέ τό  ἐπιχειρηματικόν δαιμόνιον τῆς ἐκκλησίας; Σέ τί ἀκριβῶς διαφέρει ἕνας  κάποιος, φερόμενος ὡς ἰδιοκτήτης κάποιας ἐκτάσεως στήν Χαλκιδική, πού ξεσπιτώνει ἀνθρώπους καί καταπατᾶ δημόσιες περιουσίες καί δάση, ἀπό ἕναν ἄλλον, ἐπίσης ἰδιοκτήτη, πού ὅμως λέγεται ἐκκλησία, κι ἔχει τήν κακή διάθεσι νά μαλώνῃ δημοσίως γιά ἕνα κτίριο, πού ὅμως καί πάλι δέν τού ἀνήκει; Ἔ;

Διότι ἀγαπητοὶ ἅγιοι,  (δὲν ξέρω ἀπὸ ποῦ τὸ κατοχυρώσατε αὐτό) ἐὰν ἐκκλησία εἶναι δῆμος, δῆλα δὴ κοινωνία, δῆλα δὴ συνεταιρισμός, τότε ἐγώ, ποὺ λογικῶς εἶμαι ἐπίσης συνιδιοκτήτης αὐτῆς τῆς περιουσίας, διαφωνῶ μὲ τὴν ἀξίωσί σας νὰ διατηρεῖτε περιουσία. Περιουσία ἔχουν δικαίωμα νὰ διαθέτουν μόνον οἱ ἰδιῶτες. Ἐσεῖς εἶστε ἰδιῶτες; 

Ἰδοῦ τὸ τὶ γράφει ὁ ἐν ἐξ ἄλλῳ καταστάσει μητροπολίτης Πειραιῶς. Καὶ δὲν ντρέπεται! Μὰ μὲ τίποτα δὲν ντρέπεται!

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐπί τοῦ ἀνακινουμένου συνεχῶς θέματος ἀπό τήν δημοτική κίνηση «ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ» γιά τήν ὑπόθεση τοῦ πρώην θερινοῦ κινηματογράφου ΦΑΝΤΑΖΙΟ ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀφεντούλη πού προφανῶς γιά λόγους ἐντυπωσιασμοῦ παρά τίς σαφεῖς ἀπαντήσεις τοῦ νομίμου ἰδιοκτήτου τοῦ χώρου ΝΠΔΔ «Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Πειραιῶς» ἐπανέρχεται δι’ ὑστάτη φορά ἐνημερώνομε τούς ἐκλεκτούς συμπολίτας μας:

1. Ὁ μικρός οἰκοπεδικός χῶρος, ὅπου εὑρίσκεται ὁ πρώην θερινός κινηματογράφος δέν ἀνήκει εἰς τό Νομικό Πρόσωπο τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς ἀλλά ἀποτελεῖ κτῆμα τοῦ Νομικοῦ Προσώπου τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς καί ἑπομένως οἱ ὅποιοι ἐνδιαφερόμενοι γιά τήν νομιμότητα τῶν τίτλων ἰδιοκτησίας τοῦ χώρου δύνανται νά ἀπευθύνονται εἰς τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος δι’ ἐγγράφου αἰτήσεώς των διά νά παρασχεθοῦν τά αἰτούμενα στοιχεῖα, τά ὁποῖα εὑρίσκονται εἰς τό Ὑποθηκοφυλακεῖον Πειραιῶς εἰς τήν μερίδα τοῦ εἰρημένου ΝΠΔΔ. Ἡ σύγχυσις μεταξύ χαρακτηρισμοῦ ὡς διατηρητέου τοῦ μικροῦ κτίσματος, πού εὑρίσκεται ἐντός τοῦ οἰκοπεδικοῦ χώρου καί τοῦ ἰδιοκτησιακοῦ καθεστῶτος εἶναι πρόδηλος.
2. Οἱ ἀγαπητοί μετέχοντες τοῦ «λιμανιοῦ τῆς ἀγωνίας» ἐνδιαφερόμενοι γιά τήν κοινωνικοποίηση ὡς ἐκ τοῦ κειμένου των προκύπτει περιουσιακῶν στοιχείων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως γιά νά ἀποδείξουν τήν ἀνιδιοτελῆ των εὐαισθησία καλοῦνται πρῶτον νά κοινωνικοποιήσουν τά προσωπικά περιουσιακά των στοιχεῖα καί μετά ταῦτα νά ἀπαιτοῦν αὐτό ἀπό τούς ἄλλους.
3. Ὁ Ἱ. Ναός Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς καθολικός διάδοχος τῆς περιπύστου καί ἱστορικῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς ἔχει προσφέρει εἰς τήν πόλη τοῦ Πειραιῶς τά πάντα καί εἰδικώτερα ὅλη τήν Πειραϊκή χερσόνησο, ἡ ὁποία ἀπό τόν 10 αἰ. ἀποτελοῦσε περιουσιακό στοιχεῖο τῆς περιωνύμου Ἱ. Μονῆς ἡ ὁποία ἦταν ἡ μόνη παρουσία στήν ἔρημη Πειραϊκή χερσόνησο πού εἶχε ἀπωλέσει καί τό ὄνομά της καί ἀπεκαλεῖτο Πόρτο Λεόνε γεγονός πού ἐσεβάσθη ἀκόμη καί ὁ Τοῦρκος κατακτητής, ἕως τό 1833 ὅταν ὁ Βαυαρός Ἀντιβασιλεύς Ἄρμαξμπεργκ τήν διέλυσε βιαίως ὅμου μετά ἑτέρων 437 Μονῶν καί δήμευσε ἄνευ ἀποζημιώσεως τήν περιουσία της. Ἔτσι ἀναδημιουργήθηκε ἡ πόλις τοῦ Πειραιῶς καί γι’ αὐτό ἡ πρώτη δημοτική ἀρχή τό 1835 ἀνεκήρυξε ὡς πολιοῦχο τῆς πόλεως τόν εὐεργέτη Ἅγιο Σπυρίδωνα. Ἐάν ὅμως ἐπικρατήσουν κοινοβουλευτικῶς εἰς τήν κεντρικήν πολιτικήν σκηνήν οἱ ἀπόψεις τοῦ κομματικοῦ σχηματισμοῦ εἰς τόν ὁποῖον ἀνήκει πολιτικῶς τό «Λιμάνι τῆς ἀγωνίας» περί χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καί Ἔθνους, περί διακοπῆς τῆς μισθοδοσίας τοῦ κλήρου κλπ, ἡ προσφυγή εἰς τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο θά εἶναι ἀναπόφευκτος καί μέ δεδομένη τήν σχετική νομολογία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ δικαιοδοτικοῦ αὐτοῦ ὀργάνου ὁ Ἱ. Ναός Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς θά εὑρεθῆ ἰδιοκτήτης ὄχι μόνον τῶν ὀλίγων τετραγωνικῶν μέτρων τῆς ὁδοῦ Ἀφεντούλη ἀλλά ὁλοκλήρου τῆς Πειραϊκῆς χερσονήσου καί νά δοῦμε ποῦ θά τρέχει τότε τό «Λιμάνι τῆς ἀγωνίας».
4. Τέλος ἐπειδή μπορεῖ κάποιος νά διερωτηθῆ «μά καλά ἰσχύουν τίτλοι ἰδιοκτησίας τοῦ 10^ου αἰῶνος» θά πρέπει νά ἀνοίξη τόν Εἰσαγωγικό Νόμο τοῦ Ἀστικοῦ κώδικα καί νά διαβάσει εἰς τό ἄρθρο 51 τήν ἰσχύουσα ρύθμιση εἰς τό δικαιϊκό μας σύστημα πού ἐπαναλαμβάνεται εἰς ὅλα τά ἀστικά δίκαια τῶν κρατῶν δικαίου «Ἡ ἀπόκτηση κυριότητας ἤ ἄλλου ἐμπραγμάτου δικαιώματος πρίν ἀπό τήν εἰσαγωγή τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (1946) κρίνεται κατά τό δίκαιο πού ἴσχυε ὅταν ἔγιναν τά πραγματικά γεγονότα γιά τήν ἀπόκτησή τους».

Ταῦτα πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν.

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ἔχουμε καὶ χριστούγεννα. Τρομάρα σας…. Ἐορτὲς ποὺ ἐσεῖς καθιερώσατε ὡς ἐορτὲς τῆς ἀγάπης… Δύο τρομάρες σας…

Κλείνω μὲ κάτι τελευταῖο. 
Πολιτιστικὰ κέντρα καὶ πράττειν ἄλογα. 
Τὰ λύσαμε τὰ προβλήματά μας ὅλα, ταΐσαμε τοὺς πεινασμένους μας, στεγάσαμε τοὺς ἀστέγους μας, τοὺ ζεστάναμε, ἔ… Νὰ παίξουμε καὶ λίγο Καραγκιόζη νὰ γελάσῃ τὸ χειλάκι τους…
Ἔ; Καραγκιόζηδες; Ἔ; Τί λέτε;

Ξέρετε τί πιστεύω;
Ἀπόλυτος ταὐτισις ἀπόψεων, θέσεων καὶ μεγαλοεργολάβικη στάσις. Κι ἀπὸ τὶς δύο πλευρές. 
Δὲν ξέρω τὶ συνεννοήσεις ἔχουν κάνῃ μεταξύ τους, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ κτίριο εἶναι σαφῶς τὸ τελευταῖο πρᾶγμα ποὺ χρειάζονται οἱ ἔχοντες ἀνάγκη. Ἀν τὶ νὰ σταθοῦν ἐκκλησία καὶ δημοτικὴ παράταξις, νὰ συνεργαστοῦν καὶ νὰ λύσουν μέρος τῶν προβλημάτων, παρουσιάζονται ὥς γάϊδαροι ποὺ μαλώνουν σὲ ξένον ἀχυρώνα. Τὸν δικό μας ἀχυρώνα! Τὸ δικό μας πορτοφόλι! Τὸν δικό μας καθημερινὸ πόνο!
Βλέπετε, κάτι τέτοια θέματα «πωλοῦν» σὰν τρελλά!
Κι ὅταν πωλοῦν, κι ἐπεὶ δὴ τὼρα τὸ τελευταῖο ποὺ θὰ ἤθελε ἡ κυβέρνησις Σαμαρᾶ εἶναι νὰ ἀντιμετωπίσῃ μερικὲς χιλιάδες ἐξοργισμένων κι ἀπειλουμένων, ἔ, τότε… Δὲν τὸ θέλω… Ἀλλὰ μοῦ ἔρχεται…
Νά μήν δόσουν τό κάτι τίς στήν μητρόπολι καί στόν ναό, πρό κειμένου νά τό παγώσουν; 
Μπᾶ… Λᾶθος κάνω… Φαντασία μου…
Θαυμαστός, καινούργιος καὶ χριστουγεννιάτικος κόσμος… 

Νὰ ζήσουμε νὰ τὴν θυμόμαστε τὴν ἀνθρωπιά, τὴν ἠθικὴ καὶ τὴν λογικὴ ποὺ μᾶς κλέβουν!

Φιλονόη. 

Υ.Γ.1. Ἔτσι εἶναι οἱ ἅγιοι; Δὲν τὸ ἤξερα. Ἀλλοιῶς μοῦ τὰ μάθαιναν στὸ δημοτικό. Κάποιο λᾶθος θὰ ἔγινε. 

Υ.Γ.2. Ἔτσι εἶναι οἱ πολιτικοί; Προτιμοῦν νά στήσουν σκηνικά γιά καραγκιοζοπαῖκτες ἀν τί νά λύσουν μερικά σοβαρά προβλήματα τῶν ψηφοφόρων τους; 

Υ.Γ.3. Καὶ μετὰ μοῦ λέτε πὼς αὐτὸ τὸ Ἑλλαδοκαφριστὰν πρέπει νὰ ζήσῃ. Τελεία χρειάζεται! Τελεία καὶ παῦλα! 

Υ.Γ.4 Πιστεύω πράγματι πὼς αὐτὸ τὸ λιμάνι θὰ γίνῃ συντόμως λιμάνι τῆς ἀγωνίας γιὰ κάποιους. Ἀλλά γιά ποιούς ὅμως; Προσωρινῶς εἶναι μόνον λιμάνι τῆς παρανομίας!!!

Υ.Γ.5. Κάποιοι θὰ ἰσχυριστοῦν πὼς ἡ ἐκκλησία παράγει ἔργο προσφορᾶς, μέσῳ τῶν συσσιτίων. Σωστά, θὰ ἀπαντήσω. Μόνον ποὺ θὰ ἤθελα νὰ μᾶς ποῦν τὸν τρόπο ἐξευρέσεως τῶν τροφίμων, τὸ ποιοὺς ἐπιστρατεύει γιὰ τὴν παρασκευή τους καὶ τὸ ποιοὶ πληρώνουν τελικῶς τὸ μάρμαρο. Αὐτά. Γιὰ τὴν ὤρα!

Υ.Γ.6. Λιμάνι τῆς ἀγωνίας. Λιμάνι τῆς ἀγωνίας. (Θυμήθηκα καὶ μίαν ταινία τώρα…) Δὲν κυττοῦν νὰ δοῦν πῶς θὰ καλύψουν τὶς πραγματικὲς ἀνάγκες τοῦ λιμανιοῦ, μόνον τραβοῦν νὰ τὸ βουλιάξουν ἐν τελῶς.