Η Ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω Της.

Κάποιες στιγμές φτάνεις στα όρια της Απελπισίας.
Κάποιες στιγμές αγγίζεις το Μηδέν…

Εκεί έχεις δύο, ΚΑΙ ΜΟΝΟ, δρόμους να διαλέξεις:
Να αφήσεις να σε κυριεύσει η Από-γνωση…
Ή να αφήσεις να σε αγγίξει η Γνώση …

Και στις δύο περιπτώσεις γίνεσαι “ράκος”.
Στην πρώτη αισθάνεσαι ένα Τίποτα χωρίς Αύριο.
Στη δεύτερη ένα Τίποτα που μέλλει να γίνει Κάτι.
Και Γίνεσαι …

Όταν αγγίξεις το Μη-δεν, γίνεσαι Ον …
Άλλωστε δύο αρνήσεις κάνουν μία κατάφαση, ο Ουροβόρος Όφις τρώει πάντα την ουρά του, φιλοσοφικά μιλώντας.
Και παλεύοντας να ξαναγεννήσεις τον κατακερματισμένο Διονυσιακό σου Εαυτό, σε μια Φοίβη, Απολλώνια Μονάδα, γίνεσαι ένας Δημιουργός.
Ονειρεύεσαι Κόσμους …
Πολεμάς να τους υλοποιήσεις …
και Δημιουργείς έτσι το πολυτιμότερο, για Εσένα, Δημιούργημα.
Έναν νέο Εαυτό …

Και από Ούτις γίνεσαι Οδυσσέας…
Απολαμβάνεις το Ταξίδι στις Θάλασσες της Συνείδησης, παλεύοντας τον Ποσειδώνα του Ασυνειδήτου.
Και ενδόμυχα εύχεσαι να μη φανεί ποτέ στον Ορίζοντα η λατρεμένη Ιθάκη …

Νικόλας Παναγοδημητρόπουλος.

Δρόμος λοιπὸν ἐμπρός μας…
Δρόμος δύσκολος, γιὰ κάποιους ἀδιάβατος… Ἀλλὰ πάντα συγκλονιστικός… Μοναδικὰ δικός μας… 
Ἡ ἀπόφασις εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν Ἰθάκη ἤ θὰ μᾶς ἀφήσῃ στὰ μαῦρα πέλαγα…
Δική μας…
Ἐμεῖς ἀποφασίζουμε ἐὰν θὰ γίνουμε Ὀδυσσεῖς ἤ Οὔτιδες. 
Μόνον ἐμεῖς… 
Δύσκολο..
Ἀλλὰ μοναδικὸ τὸ σημεῖον τῆς καμπῆς…
Γιὰ ὅλους πλησιάζει…
Κι ἐκεῖ πρέπει νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι.

Φιλονόη. 

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ κι ἐδῶ