Μεγάλη ἡ φτώχεια τώρα, ἀλλὰ τότε…

Μία μεταπολεμικὴ φωτογραφία.

Περίπου τὸ 1950 καί …
..σὲ ἕνα Δημοτικὸ σχολεῖο τῶν Γρεβενῶν…

Δὲν ἔχω νὰ πῶ κάτι ἄλλο, παρὰ μόνον πὼς ὑποκλίνομαι στὸ παιδάκι ποὺ θέλει νὰ ζεστάνῃ τὰ ποδαράκια του καὶ εἶναι χωρὶς παπουτσάκια…
Αὐτά……

Μιχάλης

Ἀμηχανία αἰσθανόμεθα;
Τὶ κρίμα… 
Εἶναι ὁ πατέρας μας ἤ ὁ θεῖος μας ἤ ὁ γείτονάς μας αὐτὸ τὸ παιδάκι…
Εἶναι ἕνας δικός μας ἄνθρωπος, ποὺ ἔζησε τόση πτώχεια, κρύο καὶ πείνα, ποὺ τὰ δικά μας εἶναι ἀστεῖα. 
Ἴσως νὰ γίνουμε σὰν αὐτὸ τὸ παιδί… Ἤ αὐτὴν τὴν δασκάλα, ποὺ καταχείμωνο φορᾷ καλοκαιρινὸ πέδιλο…
Ἀλλὰ ἐὰν εἶναι νὰ γίνουμε σὰν αὐτούς, καλλίτερα νὰ γίνουμε σὲ ὅλα. 
Αὐτοὶ ἐστάθησαν ὄρθιοι καὶ πάλεψαν. 
Ἐμεῖς τί σκοπεύουμε νά κάνουμε;

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Ὁ δικός μου πατέρας πάντως ἔτσι πήγαινε στὸ σχολεῖο. Γιὰ ὅσο πήγαινε.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply